God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Aanwezige, wie zijn wij, dat wij wonen mogen in uw schaduw, trouw door U beschermd? Overdag weten wij ons gedragen door U en ook de nacht hoeven wij niet te vrezen. Laat ons groeien in het vertrouwen, dat U ons omgeeft met goede engelen en dat U ons nabij bent. Bij U vinden wij ontferming en geborgenheid; bevestig ons in dit vertrouwen, van dag tot dag, van nacht tot nacht.
Wij willen hulp bieden. Wij willen iets doen voor mensen die in nood zijn. Wij willen mensen troosten die verdriet hebben en de pijn verzachten van mensen die lijden. Met dat verlangen is natuurlijk niets mis. Het is een nobel verlangen dat in zichzelf goed is. Maar als wij niet beseffen dat degenen die wij willen helpen Gods zegen met zich meebrengen, zal ons hulp niet lang standhouden. Dan raken wij snel opgebrand…Degenen die onze zorg nodig hebben, wachten erop ons die zegen te geven.
Dierbare Heer, vergeef me mijn egoïstische verlangens. Leer mij het verschil zien tussen wat ik wìl en wat ik nódig heb. Leer mij naar uw stem te luisteren en in uw wegen te wandelen, ondertussen biddend: 'Niet mijn wil, maar uw wil geschiede, Heer.' Uw wil voor mij is volmaakt en goed. Dus ben ik tevreden. Dank U, Vader. Amen.
"Wees mij gehoorzaam, dan zal Ik jullie God zijn en zullen jullie mijn volk zijn. Volg steeds de weg die Ik jullie wijs, daar zullen jullie wèl bij varen (Jeremia 7 vers 23).
God van licht, van het opgaan der zon tot zijn ondergaan: gezegend zij uw Naam, Bron van alle licht en leven. Gij zijt het licht, zelfs het donker is voor U geen duisternis. Gij hebt uw Licht ontstoken in deze wereld, het Licht dat onze duisternis verlicht: Jezus Christus, uw Zoon. Wij vragen U dat Hij ons nabij blijft, bij waken en bij slapen. Geef dat wij zijn licht ontvangen en dat licht kunnen doorgeven, tot aan de dag waarop wij U ontmoeten, van aangezicht tot aangezicht.
Het christelijk leven lijkt niet langer op een reeks deugden die moeten nagestreefd, maar op het ontvangen van Christus. Leven is dan: er gewoon zijn onder zijn liefdevolle blik. Die blik missen staat gelijk met sterven. Zwakheid maakt ons nederiger. In plaats van honderd foto's maken we er nog maar één!
Het belangrijkste is niet meer alles te weten, maar echt mens te worden.
"Al gaan we ook ten onder naar de uitwendige mens, de innerlijke mens vernieuwt zich van dag tot dag" (2 Kor 4,16).
Zo eenvoudig kan nhet christelijk leven zijn, zoals paus Franciscus het recent nog zegde: "Het Woord van God lezen en er naar handelen. Al het overige is theorie".
God, onze Vader, Gij zegt ons dat we aan de laatste evenveel kansen moeten geven als aan de eerste. Gij stuurt ons op weg, de wereld in, om anders te leven dan volgens de harde wetten van deze wereld. Help ons het egoïsme in de mens te bestrijden, opdat wij elkaar weer zorgzaam nabij zijn zoals ons voorgeleefd door Jezus Christus, uw Zoon.
Mgr. Delgado noemt de keuze voor aartsbisschop Romero als inspirerende figuur voor het katholieke onderwijsproject in Dendermonde uitermate betekenisvol: "Het is een resolute keuze voor een eigentijdse figuur, die omwille van zijn geloofsidealen en zijn keuze voor de allerzwaksten in de samenleving als een bedreiging aangezien werd. Voor jonge mensen is het belangrijk dat zij in hun eigen tijd voorbeelden hebben van mensen die vanuit hun overtuiging resolute keuzes maken voor de zwaksten in de samenleving, daarbij geïnspireerd door dat voorbeeld van Jezus van Nazareth."
Ik heb je hand nodig om uit te steken naar wie dreigt te vallen Ik heb je oog nodig om te zien waar nood is... Ik heb je oor nodig om te luisteren naar verdriet en vreugde Ik heb je voeten nodig om te gaan naar wie niemand gaat Ik heb je mond nodig om te vertellen dat liefde uiteindelijk overwint Ik heb je hart nodig om warmte te brengen waar kou het hart verkilt Ik heb JOU nodig om geluk en vrede dichterbij te brengen.
Hoe kan de Kerk ook de tochtgenoot zijn van de doodgewone gelovige?”
We nemen een alinea over uit de brief van Mgr. Bonny; nl. op p. 13: “In het kerkelijk discours rond huwelijk en gezin mogen woorden als ‘tochtgenoot’ en ‘broederlijkheid’ duidelijker klinken, zoals paus Franciscus schrijft: ‘Het is nodig te leren inzien dat de enige weg erin bestaat dat men de anderen leert ontmoeten en een juiste houding aanneemt door hen, zonder innerlijke weerstand, te waarderen en te accepteren als tochtgenoten. Beter nog, we moeten Jezus leren ontdekken in het gelaat van de anderen, in hun stem, in hun vragen. Het is ook leren lijden en de gekruisigde Christus omarmen wanneer we onterecht agressie of ondankbaarheid ervaren, en onvermoeid blijven kiezen voor broederlijkheid” (Evangelii Gaudium, 91).
