God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Uw stille aanwezigheid in het tabernakel is iets onbegrijpelijks, iets groots. U had niets beters kunnen bedenken, God.
Uw stilte waarin het lawaai van ons leven wegsterft. Uw zwijgende aanwezigheid die alle tranen droogt, uw stilte… Uw stilte die welluidener is dan engelenkoren, die het Woord uitdrukt en ons troostend toespreekt. Uw stilte waarin iedere stem wordt opgenomen, waarin ieder gebed wordt veranderd: uw geheimnisvolle aanwezigheid… Dat is het leven, dat is de hoop, daar vindt ons kleine hart de rust en de moed om verder te gaan.
Pas als je een naam hebt, besta je echt. Geliefden geven elkaar soms heel unieke namen waarmee zij op een unieke manier voor elkaar bestaan. Zou God, die liefde is, ook ons niet aanspreken met zo’n unieke naam?
Heer, ik dank U voor de naam waardoor ik bestond nog voor ik was geboren, waardoor ik gekend en geliefd ben, waarmee U mij aanspreekt en in het bestaan hebt geroepen en mij eens tot Leven zult roepen om U bij uw Naam te noemen.
IK DANK U VOOR HET WONDER VAN MIJN LEVEN (PSALM 139)
Heer van hemel en aarde, wij proberen in U te geloven, in uw goedheid, in barmhartigheid. Maar we zitten ook vol vragen waar we nooit een antwoord op krijgen. Waarom gebeuren er rampen in de wereld waardoor het leven van veel mensen verwoest of beschadigd wordt? Waarom gebeuren er rampen in ons eigen leven, ernstige ziekte, de dood van een dierbare die ons leven ontwrichten? Waarom doen mensen elkaar veel ellende en narigheid aan, waardoor mensen bang zijn van elkaar? U geeft geen antwoord op onze vragen, U wilt dat wij zelf een antwoord zijn op de rampen die er plaats vinden, in de vorm van medeleven, hulp, ondersteuning en troost. God, onze Schepper en Vader U draagt het fragiele bootje van ons leven, Jezus uw gezondene is ons kompas, uw geest is de wind in onze zeilen. Schenk ons de kracht om daar in te geloven. Geef ons behouden vaart en veilige thuiskomst. Amen.
Ik werp mijn bekommernissen vandaag bij U. Al mijn zorgen geef ik U en ik maak de keus om niet meer naar ze om te zien, maar door te gaan met dingen van U. Want ik weet dat U voor mij zorgt. U houdt van mij en U bent dichtbij mij. U zal niet toelaten dat ik wankel. U behoed mij. U zal mijn hart en mijn gedachten behoeden in Christus Jezus. Ik bid om Uw vrede want Uw vrede gaat alle verstand te boven. Help mij de dingen te accepteren die ik niet kan veranderen. Geef mij de genade om de dingen te veranderen ik wel kan veranderen. Laat mij niet morren, U niet verzoeken en de Heilige Geest niet bedroeven, maar dankbaar zijn. Moge ik nooit denken dat ik sta, maar nederig zijn en roemen in U.
Jezus zoon van de Levende God, uw hart is voor iedereen geopend. Laat Uw oneindige liefde en barmhartigheid stomen over deze wereld zodat onze harten meer en meer op dat van U gaan gelijken. Amen
De roepingenkaars brandt weer! Ik bid om roepingen voor het priester- en diakenschap, voor pastorale werkers en werksters, voor predikanten en om roepingen voor het religieuze leven. Voor catechisten en gelovigen, vrijwilligsters en vrijwilligers die zich in zetten voor de kerkgemeenschap. Ik breng de namen bij de Heer van hen die zich op deze weg bewegen. Ik bid om roeping in de brede zin van het woord! Dat mensen hun weg en zin in het leven vinden, hun plek, hun levensvorm. En voor hen die van God zijn losgeraakt.
Broeders en zusters, wat heeft het voor zin als iemand zegt te geloven, maar hij handelt er niet naar? Zou dat geloof hem soms kunnen redden? Als een broeder of zuster nauwelijks kleren heeft en elke dag eten tekortkomt, en een van u zegt dan: ‘Het ga je goed! Kleed je warm en eet smakelijk!’ zonder de ander te voorzien van de eerste levensbehoeften – wat heeft dat voor zin?
woorden van Jakobus aan ons gericht, tot op heden.
Soms kom je mensen tegen die mensen van gebed zijn geworden Mensen, die op alle stille uren hun handen vouwen en de hele wereld insluiten in hun aandacht, in hun gebed. Mensen ook die zich op alle momenten van de dag en de nacht met God verbonden voelen. Niet alleen biddende mensen, maar echt mensen van gebed. Ze stralen die verbondenheid met God en met de mensen uit.
Zulke mensen kun je met een gerust hart al je lief en leed vertellen. Ze worden er niet door overrompeld. of in de war, of uit het evenwicht gebracht. Integendeel, ze sluiten jouw leven met jouw zorgen in hun gebed, zijn in hun gebed met jouw verbonden. Vaak zeggen ze ook, als je weggaat- zoiets als: ga maar gerust verder met je eigen werk doen, ik ben in gebed met je verbonden.
In gebed verbonden met Jezus, met God, met elkaar, en dan hun leven maar laten open bloeien, zoals in deze tijd de natuur open bloeit. In gebed verbonden met elkaar is een extra kracht onder het leven van mensen die deze taal verstaan.
Gij, stille bron, begraven in de woestijn die we maken van onze wereld. Gij, stille stem, die ons vraagt 'wat doe je hier?' Gij, die ons ingeeft wie we zijn die ons de grenzeloze mogelijkheid ingeeft een mens van u te kunnen zijn. We komen hier vanuit de wereld die zinloos lijkt en redeloos door het universum suist zonder begin of einde. Zonder bestemming. Een wereld van geweld en haat van vechten en vluchten. En we bidden om ontferming. Om een stille stem die ons hart bereikt die ons aanzet om te zegenen en te helen te verbinden en te bemoedigen. Om de stilte te bewaren en de bronnen van ons bestaan zuiver te houden wij bidden om de stille innerlijke kracht die ons tot mensen van U maakt en ons kan laten uitgroeien tot een zegen voor anderen. Amen
