God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Christmas is at hand. All of us are busy preparing Cribs, Cleaning & Decorating House, purchasing gifts............. Let us not forget that this Christ is to be born in our hearts first and then elsewhere, emanating in and through you and me. May this Xmas be an expression of god being born in us rather than god en-fleshed in plaster of paris in the Cribs of pomp and show. A blessed Christmas and New Year! With Love and Prayers
Liefde, échte liefde kan niet anders dan dat ze gebouwd is op GELOOF. Het soort geloof dat een gelovige aan zijn Schepper betoont, het soort geloof dat profeten ons vragen aan onze God te betonen in deze Kersttijd.
Want in den beginne was het Woord.We hadden enkel maar dit woord waarop we moesten vertrouwen, en dat deden we ... uit LIEFDE.
Advent is een woord in beweging. Lettrlijk betekent het 'komst'. Die komst zet ons in beweging. Ik zet de eerste stap en wij stappen verder naar elkaar toe. "Als je leeft, dan stap je." Leven is blijven stappen. leven is doorgaan. leven is niep opgeven. Ook al is het donker en ijskoud. ook al sta je moederziel alleen. Leven is HOPEN. Hopen is niet: het einddoel zien. Hopen is wel: doorgaan op de weg die het leven voor je koos. Als je weet dat iemand naar je toestapt, lukt het misschien om zelf op te staan en de eerste stap te zetten. Eindelijk, die eerste stap: je eerste sollicitatiebrief na maanden wanhoop. Eindelijk naar de arts durven te gaan, met een heel bang hart voor de diagnose, die je vermoedt. Eindelijk de ontwenningskuur. Eindelijk naar het ocmw voor schuldbemiddeling. Eindelijk durven toe te geven:"Ik kan het niet meer alleen aan, de berg is te hoog." Na zo veel jaar, eindelijk weer een onzevader bidden.
Advent is luisteren naar een Stem die zegt:"Als je leeft, dan stap je. Ik ben al onderweg. En jij? Die stem echt laten klinken , tot je ze echt hoort, en kracht vindt om die eerste stap te zetten.
Kardinaal Danneels gaf ons in zijn preek volgende antwoorden mee:
Eén: als men je iets vraagt, zeg dan ja. Twee: loop niet weg als het moeilijk wordt. Drie: laat je geloof ook (goede) werken (doen). Vier: zeg nooit dat het niet mogelijk is. Vijf: weet dat God de bron is van al het goede en zwijg God niet dood.
"Gods liefde roept ons op om uit te stijgen boven alles wat begrensd en tijdelijk is; zij geeft ons moed om verder te werken, op zoek naar het goede voor allen, ook als dat niet onmiddellijk te verwezenlijken is, ook als dat wat wij kunnen verwezenlijken (...) altijd minder is dan datgene waarnaar wij streven. God geeft ons de kracht om te strijden en uit liefde voor het algemeen welzijn te lijden, omdat Hij voor ons Alles is, onze grootste Hoop. De ontmwikkeling heeft behoefte aan Christenen die de armen opheffen naar God in het gebaar van gebed, Christenen die gedragen worden door het bewustzijn dat de van waarheid vervulde liefde, caritas in veritate, waarvan de echte ontwikkeling uitgaat, niet ons werk is maar ons geschonken wordt."
Uit de encycliek "CARITAS IN VERITATE" van Benedictus XVI.
We staan nog heel ver af van de verdraagzaamheid tussen mensen die de Islam beleiden en christenen. Tot deze trieste vaststelling kwam ik toen ik in een gesprek met een Pakistaanse jongeling (ja, mijn contacten zijn nogal universeel) vertelde dat er nogal wat te doen is rond het slachten van het schaap. Prompt kreeg ik volgende in mijn bus:
'We dunt care abt what people feel abt our customs. Infact we hate ur belief that Jesus is the son of Allah.' Vrij vertaald: 'Het kan ons niet schelen van wat mensen denken van onze gebruiken. Het is zelfs zo dat we uw geloof, dat Jezus de zoon van Gos is, haten!.'
Ik denk dat ik daar niets meer hoef aan toe te voegen ... Woorden van een jonge man dan nog! Hoe reageren we daarop?
'Heer vergeef het hem, want hij weet niet wat hij doet' ....misschien?!
De orthodoxe joden houden zich aan verschrikkelijk veel regels en aanbevelingen. Hoe en wanneer je mag wat eten en drinken: overal bestaan er regels voor. Daardoor ervaren ze de hele dag een band met God, zijn ze hem voortdurend aan het aanbidden. GOD IS PERMANENT AANWEZIG. De regels zijn dus meer dan een beperking. Ze geven ook een betekenis.
Om God dagelijks te ervaren kunnen we misschien alvast proberen te bidden voor en na het eten, tussendoor een dankgebedje zeggen voor wat ons overkomt tijdens het werk ... Laat Hem binnen, zeker in deze tijd van verwachting, een tijd van voortdurende aanbiding via MARIA ...
Toen ik een foto ontving van een Indische vriend die tot priester werd gewijd, bemerkte ik naast de wonderlijke klederpracht die hij droeg dat hij er wel op blote voeten stond. Ik stuurde hem een mailtje met de vraag naar het waarom. Prompt kwam het antwoord:
In our tradition, we do not wear sandals in the church as it desecrates the Lords House.
that is why you do not find any sandals on my feet.
En wij die zelfs te lui geworden zijn om maar heel even recht te staan bij de consecratie tijdens de Eucharistie.
Later dacht ik aan de woorden die Mozes hoorde bij het brandend braambos:
