Wat overkomt me toch? Voor het eerst een ernstige twijfel of democratie wel de weg is, of het nog steeds staat voor degelijk overleg en dito resultaat. Waarom word ik meer en meer verleid door de technocratie? Waarom ook niet? Als het goed gebeurt en de democratie alsnog de controle mag uitvoeren.
Maar vandaag, als populisme mensen doet betogen tegen noodzakelijke maatregelen dan is die uiting van democratie net een hinderpaal, me dunkt.
Dat is het voordeel van de waarheid spreken; je hoefde je niet de hele tijd te concentreren. Ware dingen passen als vanzelf in elkaar. (uit Bezeten van mij – Nicci French)
De euforie is begrijpelijk. Sommigen waren aan het twijfelen gegaan of het er ooit nog eens van zou komen. Maar kijk, de aanhouder wint en de mirakels zijn de wereld niet uit. Uiteindelijk begint het nachtelijk vergaderen zwaar door te wegen en als ook andere zwaargewichten zoals ratingbureauÂ’s en Europa aangeven dat de extra speeltijd opgesoupeerd is, dan komen de akkoorden sneller. Niets dan lachende en vooral vermoeide gezichten. Over enige tijd zullen we kunnen oordelen of het allemaal ten gronde iets oplevert.
We mogen immers niet vergeten dat we nu geregeerd worden door partijen waar de meeste Vlamingen niet voor gekozen hebben. Bovendien blijkt dat de partij die er niet bij is, nog meer aanhang krijgt. Logisch lijkt het niet.
