Dichterlijke schrijfselkes voor contactonderhoud met de tijd en mezelf
19-12-2006
Naar Paris met de thalys
Wat stonden we eertijds niet op te snijden waren kind aan huis in paris aan de Seine Folies Bergère Quartier Latin oh la la Madeleine Foei dat lelijk bochtig belgië moet je afsnijden
Een crime kortom voor de Crème de la Crème de grachtengordel nam pront het hoogste woord meneer Jan Blokker zei een tunnel is zo geboord overal werd geklonken op dat moment suprême
Talers in twee in hun staminee zouden niks merken we zagen onze trillende tolboren al stil doorwerken maar mooi dat Vlamingen het ook in onze krant lazen
Pompiers spraken donderse draken razen in glazen die kaaskoppen hebben het wel echt hoog in de bol door ons heen mag - met pin van hun prenten als tol
wij groeiden op met kikker duinroos en konijn bunzing wezel hermelijn merel ekster kneu vlaamse gaai egelantier hondsroos roodborsttapuit tureluur wulp nachtegaal de kauwtjes stinkende gouwe met oranje sap zonnedauw strandduizenguldenkruid welriekende salomoszegel jacobskruiskruid atalanta zandzegge zuurbes zandtulpje braamsluiper de blauwe zeedistel oh zo veel familie ranonkel toen alreeds veel stads gezoek naar de zeldzaam schuwe koekoek
ter nadere plaatsbepaling achter ruig duin met grassen her en der pannen en struweel valeien met zachte minnestreel groeiden de druiven in onze kassen als cultuur in de natuur temidden van de neanderpaling
als u opstaat en ziet dat u van kleur en mens tot hagedis verschoot
denkt nieuws onder de zon ik sta nu als kameleon op de wildedierenkaart
grijp naar uw grijpstaart tast u jammerlijk mis voel dan aan uw achterwerk zit daar iets opgerold groen rood mijn part wit schubbig niet behaard staat alsnog sterk
het lijkt zo romantisch u denkt ik camoufleer zonodig duizend keer ik ben kameleontisch verkleur nu elke keer
mispoets fout gedacht aanpassing aan omgeving doet u alleen bij nacht overdag krijgt andere kleur door emotie zoals treur
kameleontisch de blauwalg van nature al zo blauw blauw blauw in de blauwe zee mooi rood in de Rode Zee
het ene besluit volgt logisch op het andere dient ter overleving doel gesteld op lange termijn
het ontslagrecht de vrije markt dicteert niks geen kapitalisme wil je soms de vrije demokratie afschaffen
het tij is niet te keren wat aan werk verplaatst kan worden moet verplaatst ook al om een vaste afzetstek op de nieuwe consumptie markten veilig te stellen ja wat wil je - toch
wij moeten ons wij moeten ons richten op onze core bizniz high quality informatie technologie daily invisible bewaken van onze doelstellingen door tijdige terugkoppeling niets ontziend op alle niveaus
het regent alle pannen worden nat de polders lopen onder polen smelten polen komen bij lobith ons land binnen stofjes in de steden iedere achttienjarige heeft stemrecht op een eigen autobaan een warm ingericht huis om bij te komen van het werk de file voor de financiering van de bijstandsmoeder
die haar handen wel eens uit mouwen mag gaan steken buitenshuis in de file in haar eigen auto oh sorry ik miste geloofik alle afslagen ziende blind nu draai ik geloof ik door maar zolang mijn bougies het doen overal shell en texaco is er geen enkele reden om te wanhopen vertrouwen op onszelf de liefde dan komt de rest vanzelf
Gesproken met mien uit het toch laconieke arnemuiden ze houdt het voor gezien want wij vrouwelijke kleine luyden worden toch altijd exgediscrimmunnizeerd
Ze heeft de hele dag gereisd bezeten aldoor bonbons verteerd nergens zag ze de lange lijst van moe depri zeurderig slapeloos onbestuurd humeurig vaak ook boos naar ze me veelzeggend zei zelfs de opvliegertjes ontbraken waar blijft de overgangspartij
zo raapte ik in de finalepartij het balletje op achter in de zaal liep terug naar de tafel tot bij het net liet het stuiteren vervolgens heel stil stuitend traag rollen naar mijn tegenpeler
en ja het werkte het publiek joelde hij lachte korzelig zei oh ja krijgen we dat serveerde pardoes veel te hard over de rand van mijn kant
zo won ik de vijfde beslissende set met veertien twaalf sprak dat was het its all in the game waarop hij zijn bat op de grond smeet
oh nee toch sprak zij het is toch niet waar en zij schreide bitt're tranen
nou ja zei hij zoals alles wat echt gebeurt is het een beetje waar het waren mijn oom en tante niet zij stootte hem niet echt af na zestig jaar huwelijkse trouw voor haar eeuwige liefde de vlam van hare jeugd en het was niet gisteren hij had alle twee zijn benen nog hij viel niet om hij kon er nog op staan zij hielp hem overeind
tegelijkertijd dacht hij ze zou eens moeten weten hoe het echt was
De dichter rijmelt thuis op 'n vreemde rijmmasjien met af en toe een interruptie voor een bakkie koffie buiten schijnt de zon ja graag melk en zoetje geef mij maar speculaas even geen marsepein pepernoot ja naai op taai taai prachtig dat sinterklaasgedoe alleen die stomme rijmdwang hoe raakt gemaakt ik word niet geraakt exploitatie breekt inspiratie ik moet er nog elf maken schaamrood op de kaken
buiten schijnt nog steeds de zon de dichter denkt ik zit abuis ik ga zeggen tegen honnepon naar twee vrije vrouwen die zitten in het Glazen Huis
mijn oude tante in Hobroken tachtig met vier kruisjes deed nog vier huisjes rechtop buigend ongebroken altijd onverflauwd in touw
anders dan haar man die sufte zweeg gelaten met nog maar één been waarbij hij telkens vroeg waar zij dat andere had gelaten ging hij in opstandigheid languit op het tapijt zij sprak kijk ziet welaan gij kunt op één been niet staan
neen met hem was het droef daarbij ook niet welgesteld bovendien moeilijk te bereiken hardhorend misschien zelfs doof
zij sprak daarom met toeters Jan dat was zijn naam - wij zijn nu zestig jaar saam we hebben veel lief en leed gedeeld ik heb echter nog meer leed dat ik immer alleen droeg gij had gelukkig geen weet van mijn ware lief in wachtstand het is uit met jou als remplacant
bejaard kwam haar besef van eeuwigheid het was ajuus aan zijn tijdelijkheid beter ook voor hem omdat hij nu zeker weet dat zij nooit meer zijn been vergeet
de aandacht voor het verschijnsel man neemt soms onrustbarend vorm aan
zo zijn er dames die roepen er gewoon één binnen zetten hem rechtop boeien hem buiten zinnen om nooit meer te laten gaan
een vrouw zag er geenéén zette zich toen teneergeslagen neder in de groene canapé om klagend te verkeren voor de teevee
nu zit zij voor de kijkerskast aldoor ramen gordijnen wijd open voorbij gaande mannen te bekoren roepende laat je kans niet lopen mijn kontje is niet meer te keren neemt u dus met hart en lust van voren achter groeide ik al vast aan mijn eigen canapé
wil je me tillen oh yes okee je tilt dan wel ons alle twee
De schrijver van t Dichtertje zat er al aan het raamkozijn 's winters met gloeiende konen turend over de watergang naar de opwaai van jurken in blazingen langs het IJ op de Nieuwendammerdijk droomde daar wis en zeker zich warmend aan de wijn van onder grijspaarse kurken in met goud omrande regels:
'O God, als er nu eens een wonder gebeurde, als nu eens ineens van al die vrouwen al de kleeren afvielen?'
niet dat-i dat per se wilde gewoon een schoone gedachte
Nescio zocht en vond hier vaak zijn rust een praatje met versnapering zijn rekeningen zijn reeds betaald staan voldaan in het grote boek van Café 't Sluisje
het bier is onverschraald vers van de tap zo ook de dichters vanmiddag om een uur of drie ik hoop dat ik u zie in deze arcadische omgeving voor den hoogeren sfeer beleving
Zie http://www.hetsluisje.nl/oldbox.html of www.hetsluisje.nl zeven dichters treden op in 'Het Sluisje", spontane optredens uiteraard welkom Nieuwendammerdijk 297, 1025 LM Amsterdam
De geciteerde, van aanhalingstekebns voorziene regels komen uit Nescio's 't Dichterje
Op een zomerse avond kom ik aan geslenterd in de lome warmte bungelt er een visje zo maar aan een hengel midden op de straat
Ik denk help ik word gek de wereld vergaat
Beide stellingen leken gegeven mijn persoon en de stand van zaken vrij hard te maken maar nee hoor een echtpaar uit equador gaf hoog van het balkon in de ondergaande zon een reigerte eten uit een kistje van IJmuiden
Wat zie ik hier zittend op de Hoekse pier voor vlezig stompje lekker klein teentje hangt hap snap over uw badslipper roze paars blauw van de waterkou
kijk ik als steenloper van de snipachtigen zoek in basaltglooiingen kreeftjes kokkelrestjes andere losse visjes vleesjes begrijpt u wel en ik zat te twijfelen wat zal ik me nou aan zon blauw grijs blok gaan vertillen als er zon lekker vlezig benig lelletje langs komt lopen
Toelichting: Ik kende hem van vroeger van de golfbrekers op Teheijde. Wist niet hoe hij heette. Tot gistermorgen de Vroege Vogels met een foto kwamen en het bericht dat hij op de Pier van HvH gezien was. Echt, hij tilt stenen op, als 't nodg is, om aan voedsel te komen!
Daar kwam den bourgondiër aangetjokt vief en kwiek over de Merodelei Hij sprak wat ook van het grôten zij 't is het klein genot dat lokt Ik wil geen gezaonnik zonder ènd Mensen löstert naor mn lied Van de piezeman gaoi ik vur ööj zinge midden op de lei daar zong die rare vent
Zeg manne löstert naor mne raod wanneer ge stao te piesse ge wit toch allemaol ève goed hoe slèècht dè ge hm kant misse want ès g is onvurzichtig zijt hap zi dn hond èn ge bent m kwijt hupsasa hupsasa hap zi dn hond èn ge bent m kwijt dadegedoem dadegedoem dadegedoem dadegedoem dadegedoem dadegedoem dadegedoem dadegedoem*
Klaar met zingen keek hij in het rond Mensen klapten met hun open mond Hij sprak waar is hier toch de stammenee 't ritselt en 't kwinkt in mijn portemonnee
Men wees hem de weg hij verordonneerde chateaubriand in de wijnkoopmansboter met friet en majonèse d'r bovenup gesméte als vooraf breekbrood geelse zwarte pensen twee tikkeneikes een teljoor droge hespen breng de glazen een fles rijnse wijn tegen het spleen en de chirurgijn hij zat uit de kunst en verteerde
* vijfde couplet van De Piezeman, een middeleeuws kempisch lied uit Liedarchief Weebosch-Bergeijk, bewerking Hannie Franken
Bush werkt vanuit grondige kennis Van de moderne geschiedenis dacht voor de opbouw van Afghanistan niet zo zeer meteen aan Van Heutz en Colijn meer hoe slim was dat land land om groot te zijn
onderzoek en spionage door onze Snouck Hurgronje leidden tot het inzicht van ene Jihad in Atjeh tegen het wettelijk gezag door oeléëbalangs en oelamas moslimleiders die in ons ongelovige kaphees zagen("christenhonden")
een omgekeerde wereld wij wisten nu in Den Haag moslims schier onbekeerbare heidenen onbeheersbaar nu te bestrijden met eigen wapens de contraguerilla het Korps Marechaussees te voet opgericht uitgerust met klewang rentjong korte karabijn effectiever dan plat bombarderen van hele dorpen de fase waarin we nu in Uruzgan nog zitten
een Nederlander opperbevelhebber voor heel Afghanistan kan de inzichten van Snouck Hurgronje actualiseren er zijn de onbuigzame taliban om te vernietigen ter stichting van de vrede en de start van de opbouw
oh ja om niet te vergeten wij pacificeerden met honderdduizend doden het was twintig jaar vrede in 1942 zeiden de Atjehers we hebben stil doorgestreden
Bush kent zijn weetjes
Bush werkt vanuit grondige kennis Van de moderne geschiedenis dacht voor de opbouw van Afghanistan niet zo zeer meteen aan Van Heutz en Colijn meer hoe slim was dat land land om groot te zijn
onderzoek en spionage door onze Snouck Hurgronje leidden tot het inzicht van ene Jihad in Atjeh tegen het wettelijk gezag door oeléëbalangs en oelamas moslimleiders die in ons ongelovige kaphees zagen("christenhonden")
een omgekeerde wereld wij wisten nu in Den Haag moslims schier onbekeerbare heidenen onbeheersbaar nu te bestrijden met eigen wapens de contraguerilla het Korps Marechaussees te voet opgericht uitgerust met klewang rentjong korte karabijn effectiever dan plat bombarderen van hele dorpen de fase waarin we nu in Uruzgan nog zitten
een Nederlander opperbevelhebber voor heel Afghanistan kan de inzichten van Snouck Hurgronje actualiseren er zijn de onbuigzame taliban om te vernietigen ter stichting van de vrede en de start van de opbouw
oh ja om niet te vergeten wij pacificeerden met honderdduizend doden het was twintig jaar vrede in 1942 zeiden de Atjehers we hebben stil doorgestreden
Bush kent zijn weetjes
Bush werkt vanuit grondige kennis Van de moderne geschiedenis dacht voor de opbouw van Afghanistan niet zo zeer meteen aan Van Heutz en Colijn meer hoe slim was dat land land om groot te zijn
onderzoek en spionage door onze Snouck Hurgronje leidden tot het inzicht van ene Jihad in Atjeh tegen het wettelijk gezag door oeléëbalangs en oelamas moslimleiders die in ons ongelovige kaphees zagen("christenhonden")
een omgekeerde wereld wij wisten nu in Den Haag moslims schier onbekeerbare heidenen onbeheersbaar nu te bestrijden met eigen wapens de contraguerilla het Korps Marechaussees te voet opgericht uitgerust met klewang rentjong korte karabijn effectiever dan plat bombarderen van hele dorpen de fase waarin we nu in Uruzgan nog zitten
een Nederlander opperbevelhebber voor heel Afghanistan kan de inzichten van Snouck Hurgronje actualiseren er zijn de onbuigzame taliban om te vernietigen ter stichting van de vrede en de start van de opbouw
oh ja om niet te vergeten wij pacificeerden met honderdduizend doden het was twintig jaar vrede in 1942 zeiden de Atjehers we hebben stil doorgestreden
myn heit droege in hoed net omdat hy kaal wie jo fersinne jo dat wie ik
myn mem sei it is sa mankelyk mar aanstons as hy grut is en yn n grutte auto sit nimt hy gewoan in tûpet
dat sei se yn e gong troch de telefoan wylst ik krekt mei Brigitte Bardot boppe yn myn bêd lei te pin-uppen
my earste tins wie dat noait doch ienkear krige ik n hiele moaie san âlde joadske fan Jopie moarnsstjer yn e nachtkroech in waterloopleiner
gerjochtichheid barre by de orkaan ik hold foaral mysels fêst no, net drekt myn holle sa waard ik fan myn hoed berove
ach ik hie as teener jokte op myn kop se hawwe bestriele oant ik sei, no stop sûnt die tiid sjoch ik wat it libben bringt hieltyd wurd ik per dei ien dei ferlinge
mijn vader droeg een hoed niet omdat hij kaal was u vergist zich dat was ik
mijn moeder zei het is zo triest maar straks als hij groot is niemand die het ziet gaat-ie gewoon aan de toupet
dat zei ze in de gang door de telefoon terwijl ik net met brigitte bardot boven in mijn bed lag te pin-uppen
mijn eerste gedachte was dat nooit toch éénmaal kreeg ik een heel mooie zo'n ouwe joodse hoed in het nachtcafé van Jopie de morgenster van het Plein
gerechtigheid geschiedde bij de orkaan ik hield vooral mijzelf vast niet zozeer mijn hoofd zo werd ik van mijn hoed beroofd
ach ik had als tiener jeuk op mijn kop ze bestraalden tot ik zei nu stop sindsdien kijk ik wat het leven brengt steeds word ik per dag een dag verlengd
Jos Zuijderwijk
Toelichting: Sinneskyn, Hiltsje, heeft mijn gedicht in het fries vertaald. Dank je Hil, vanuit het diepste der diepten.
