|
Zusters en broeders,
De Goede Week is de belangrijkste week van het jaar: in de liturgie, voor ieder van ons en zelfs voor onze wereld die lijdt. Jezus en Paulus spreken van barensweeën (Mc 13 en Rom 8, 22).
Barensweeën drukken zowel pijn uit als uitzicht op nieuw leven. Maar we moeten wel eerst door de pijn.
Eén derde van het evangelie van Marcus beschrijft Jezus’ laatste week in Jeruzalem
en daarin staat het lijdensverhaal centraal.
In de Goede Week worden we meer dan anders geconfronteerd met het mysterie van het lijden.
Geen leven zonder lijden. Geen verrijzenis zonder passie. Geen geboorte zonder geboortepijn.
Jezus, de nieuwe mens,
Gods eigen geliefde en mensgeworden Zoon,
neemt alles op in zijn mens-zijn. Vrijwillig.
Jezus moest niet lijden en gekruisigd worden voor zichzelf.
Hij was immers zonder zonde en heeft nooit kwaad gedaan.
En toch had Hij al – tot driemaal toe! – zijn leerlingen gezegd
dat Hij “veel zou moeten lijden
en door de oudsten, de hogepriesters en de Schriftgeleerden verworpen worden en ter dood gebracht,
(maar drie dagen later (zou) verrijzen).” (Mc 8, 31).
Waarom dat “moeten”?
Hoe eigenaardig – en op het eerste gezicht schandaleus –
dat ook kan lijken,
het antwoord is: de liefde.
Zijn liefde. Gods liefde.
Hij ondergaat alles – Hij gaat er doorheen –
om ons voor te gaan,
om ons te bevrijden.
Hij doet het alleen … voor ons.
Het is meer dan een voorbeeld geven, dan “voordoen”.
Jezus gaat tot het uiterste van de liefde
zodat in ons de nieuwe mens kan geboren worden.
We worden in Jezus’ dood en verrijzenis ondergedompeld
heel ons leven lang.
Dat mysterie is groot.
Even groot als het kwaad en de zonde
die Jezus op zich heeft genomen.
Even groot als zijn verrijzenis.
We zullen het nooit echt begrijpen.
Maar we kunnen het beleven en ervan getuigen.
Is dat niet het mysterie van alle authentieke liefde,
die naam waardig:
Beminnen, zonder dat je zelf alles begrijpt
en zonder dat de andere het allemaal kan vatten?
Zusters en broeders, laat ons deze week vooral stil worden.
En ontvankelijk.
Laat ons tijd nemen om te kijken en te luisteren.
De liturgie geeft er ons alle kans toe.
En dan kan Gods Geest zelf in ons zijn werk doen.
Dit is de belangrijkste week van het jaar.
25-03-2024, 08:49
Geschreven door Gust Adriaensen-Parochie Sint-Martinus
|
