|
Onderweg …
Christenen zijn mensen van de weg. De eerste christenen werden ook letterlijk zo genoemd: ‘aanhangers van de weg’ (Hand. 9, 2). Christenen zijn mensen onderweg. Soms gaan we samen, soms alleen. Maar altijd zijn we onderweg. Onderweg naar waar? Dolen we zomaar wat rond, of volgen we een pad? Heeft onze tocht een richting, een doel?
Veertig jaar(!)
Het volk van God was 40 jaar(!) onderweg. Eens ze Egypte – land van slavernij – achter zich hadden gelaten, trokken ze 40 jaar door de woestijn. En ze hadden een doel: ze waren op zoek naar het land van de vrijheid, het land van belofte, het beloofde land. Als je op de kaart kijkt, dan merk je dat ze niet de kortste weg hebben genomen. Ze hadden blijkbaar tijd nodig om zich vrij te maken van het juk van de slavernij. Tijdens het schrijven van deze In de Kijker bedenk ik mij dat het deze zomer 40 jaar geleden zal zijn dat mijn broer – toen zestien jaar oud – stierf in een fietsongeluk. Het voelt alsof ik ook 40 jaar heb rondgedwaald in de woestijn van mijn verdriet. Ik heb duidelijk niet de kortste weg genomen. Ik had die tijd nodig, uitgestelde rouw noemen ze dat in de psychologie. Enkele jaren geleden heeft een vriendelijke therapeute me er door heen geholpen. Ze hielp mij om niet te verdrinken in mijn vijvers van verdriet. Ze was even mijn tochtgenote, mijn gids, mijn toeverlaat. Het laatste stukje naar mijn beloofde land heb ik samen met haar gewandeld.
Of veertig dagen?
Tijdens die woestijntocht van lang geleden verbleef Mozes eens 40 dagen bovenop de berg Sinaï. Daar kwam hij zo dicht bij God, dat hij wist wat God van hem vroeg: God vroeg hem om de tien geboden, de tien woorden die mensen kunnen helpen hun vrijheid terug te vinden, op stenen tafelen te schrijven en naar het volk te brengen (Exodus 24). Ook Jezus verbleef – nadat hij door zijn neef Johannes werd gedoopt in de rivier de Jordaan – veertig dagen in de woestijn. Hij had tijd nodig om na te denken over wie hij was en wat hij met zijn leven wou gaan doen(Mt. 4, 1-10).
Waarom veertig dagen? Had het niet korter gekund?
Op dag 41 van haar pelgrimstocht naar Compostela - inmiddels al 2,5 jaar geleden - schreef mijn dochter Eva dit Instagrambericht: ‘Volgens het verhaal trok Jezus 40 dagen de woestijn in om na te denken. Ik begin te denken dat die tijdsduur niet geheel toevallig is gekozen: 40 dagen markeert ook voor mij een soort grens. Tijd wordt relatiever en de cadans van mijn voeten maakt plaats voor een ander soort denken – dieper, filosofischer en vooral minder stuurbaar. Ik denk niet meer, ik ben (Descartes zou helemaal flippen als hij dat las).’ Het is dus wellicht niet toevallig dat we van de kerk veertig dagen kregen om ons klaar te maken voor het mysterie van Pasen: het mysterie van het optimisme, van de liefde die het wint van de dood, van het geloof dat alles altijd goed komt. Een mens kan niet recht op zo een groot mysterie afstevenen. Een mens heeft tijd nodig om zoveel optimisme en zoveel liefde aan te kunnen. In het vastenboekje dat we in 2021, in volle coronatijd, voor onze pastorale eenheid maakten, vond ik deze getuigenissen van parochianen: ‘De veertigdagentijd is voor mij een zoektocht: Zoeken hoe ik met mensen kan omgaan. Zoeken wat de wil van God is om mensen vooral dichtbij maar ook veraf gelukkig te maken. Niet hoe ik het zie, maar hoe de Andere en de anderen het zien’ (Vic). ‘Ik vind het meest aansprekend woord op dit moment: ‘rustdag’. Ik voel dat mensen zichzelf vaak voorbij rennen, weinig pauzes inlassen om tot rust te komen en om hun blik te verruimen. Ik doe dat ook te weinig, of te weinig expliciet. We moeten ‘rustdag’ niet te letterlijk nemen: het kan ook een rustmoment zijn elke dag, een bezinningsdag in de maand, of een retraite of stilte vakantie doorheen het jaar. Rust, om de gedachten te ordenen, gevoelens vrij temaken, tijd te maken voor de medemens en voorGod’(Bert).
Of veertig vragen?!
Halfvasten, op zaterdag 18 maart, houden we in onze pastorale eenheid een quiz. Een quiz, met veertig vragen over de veertig-dagen-tijd. Af en toe bezinnend, als inspiratie voor je eigen veertig-dagen-tocht. Af en toe ludiek, want je kan niet zolang aan een stuk ernstig zijn. Samen met de ganse pastorale eenheid, want we zijn samen Gods-volk-onderweg. Je hoeft zeker geen quizzer of Bijbelkenner of theoloog te zijn ommee tedoen! Veertig-vragen-quiz: Op zaterdag 18 maart, van 14.30 tot 16 u. in parochiecentrum De Mantel, Markt 7, in Retie. Naast quizzen maken we ook tijd voor bezinning en voor ontmoeting. Nadien kan je aansluiten bij de eucharistieviering om 16.30 u. in de Sint-Martinuskerk. Naar goede vastentraditie gaat de opbrengst van onze inkom (5 euro) naarBroederlijkDelen. Welkom! Tip: wie deze ‘In de Kijker’ heeft gelezen, heeft al een klein streepje voor tijdens de quiz!
Caroline Decanniere
Parochieassistente
19-02-2023, 21:32
Geschreven door Gust Adriaensen-Parochie Sint-Martinus
|
