Ik ben myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam moekeontour.
Ik ben een vrouw en woon in (belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 19/08/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: buiten reizen hou ik van tennis en ben ik fan van Kim Clijsters.
Mijn reisgezel is mijn man René en mijn hond, Amber.
we genieten van de natuur, de mensen. we blijven staan en trekken verder. we leven vrij maar respecteren de anderen
27-05-2005
Terug naar de Picos d Europ
27/05/2005 Ik heb Kim vanmorgen zien spelen op Roland Garros. Ze moest tennissen tegen Hatchukova en heeft natuurlijk weer glansrijk gewonnen. We zijn dus tot deze middag blijven staan en na de match terug richting Picos. Nu is het te hopen dat we daar een wandeling kunnen maken. Het is vandaag stikkend heet. In Potes is René nog boodschappen gaan doen en ik ben in de camper gebleven. Wij hebben airco, maar alleen in het woongedeelte. In de cockpit ( het rijgedeelte) zoals wij die noemen is het dus altijd warm. Toen we verder naar Fuente Dé reden zag ik dat René zijn venster had opengedraait, dus tastte ik naar de hendel om ook mijn venster open te draaien. Het viel René op dat ik steeds naar iets zocht en na een paar minuten vroeg hij wat er gaande was. Op dat moment besefte ik wat ik deed en begon gierend te lachen. Hij begreep er niets van en toen ik het hem vertelde zei hij dat dit nu met een knopje ging. Ik rij nu al 3 jaar met de camper en hoe kon ik zo verstrooit zijn. Zulke zaken gebeuren dikwijls bij mij. De kinderen zijn dat al gewoon en vragen steeds na de reis wat ik nu weer verkeerd gedaan of gezegd heb. Met tranen in de ogen zijn we dan aangekomen op de parking. Daar stond nu ook een belgisch koppel met hun camper. We zijn kennis gaan maken. Zij reden reeds een week in de buurt rond en ze wisten ons te vertellen dat hier nog beren en wolven leefden, maar ik geloof dat we die niet zullen zien. We gaan nu nog wat lezen en dan het bed in want morgen gaan we de bergen in.
26/05/2005 Vanmorgen paniek. Onze garagist uit Aartselaar belt ons op om te zeggen dat het bestelde stuk binnen is. Nu is de camper voor een groot nazicht binnen geweest voor de afreis en ze hadden mij verzekerd dat alles in orde was. Daar René nog ik zelf iets afweet van mechaniek heb ik graag dat alles goed in orde wordt gebracht voor wij vertrekken. Dus val ik uit de lucht want ik weet van niets. Nu blijkt er een stuk van een gedeelte van de krukas versleten te zijn en dat moet vervangen worden. Dus moeten wij een garage zoeken die niet te ver af gelegen is en liefst in een stad, want die heeft gewoonlijk wel een voorraad. In het boekje staat een garage vermeld in Santander. Dus zijn wij deze voormiddag naar daar vertrokken en dank zij de gps hebben we de garage vlug gevonden. René heeft dan met hand en tand uitgelegd welk het probleem was, gelukkig was er iemand in het bureel dat frans sprak. Geloof het of niet, ze hadden dat stuk binnen en op een halfuurtje reed ik de camper terug buiten. Nu staan we aan de zee in San Vicente de la Barquera op een groot grasplein aan de plaja Mehou. We zijn allebei opgelucht dat het zo goed verlopen is. Morgen rijden we terug naar de Picos.
25/05/2005 Het is warm. Het is zeker 30° in de zon. Vandaag zijn we naar de Picos d'Europa gereden. Deze bergketen was het eerste dat Columbus zag van Europa toen hij terug kwam van zijn wereldreizen. We rijden door de kloof van Hermida, hier de Desfiladero de Hermida genoemd. Zeker zo mooi en smal als die van de Tarn. Daarna een stop in Potes om boodschappen te doen. René is de kok en dus ook de inkoper. Hij moet er mij dikwijls attent op maken dat we zonder brood of drinken zitten. Daar de winkels hier gesloten zijn tot 16.30h iets wat wij niet gewoon zijn, slenteren wij wat door het stadje en laten Amber zwemmen in de Rio Deva. Daarna rijden we verder tot Fuente Dé, het hoogste punt welk men kan bereiken met de auto. Met de kabelbaan kan men nog tot een hoogte van 1800m en van daar uit lopen verschillende wandelpaden. Hier is alleen een parador, het station van de kabelbaan en een grote parking, waar wij nu op staan. Morgen gaan wij hier een wandeling maken.
24/05/2005 Vandaag rijden we terug naar de kust. Vanuit Ste Domingo rijden we richting Haro en dan nemen we de N232. Vanaf Ona loopt de Ebro langs de baan. Eens het stuwmeer van de Ebro voorbij en dan de puento del Escudo op. Daarna loopt de N232 door een smalle kloof. Gelukkig is er niet veel verkeer. Buiten af en toe een auto rijden we hier moederziel alleen.Het lichtje van de dieseltank brandde al een tijdje en het was nu wel dringend om een tankstation te vinden. Ik moet erbij vertellen dat ik niet graag ga tanken. Ik heb daar sinds ik met de auto rijd een hekel aan. Met gevolg dat we dikwijls op het laatste nippertje gaan tanken. Als we thuis zijn is dat geen probleem maar hier in de middle of nowhere is dat wel een probleem. Mijn man is het aan een spanjaard gaan vragen en we moesten nog een 10km rijden. Het is weer op het nippertje en ik beloof dat ik in het vervolg op tijd ga tanken. We hebben ook water getankt. Hier is het wel soms moeilijk om water te tanken, te lozen en wc te reinigen, maar we vinden daar wel altijd een oplossing voor. Aan de tankstations hebben ze water en mits een kleine vergoeding, die ze soms nog weigeren kunnen wij ons bevoorraden. We hebben dan een bezoekje gebracht aan Santillana del Mar, een stadje waarvan de oude kern goed bewaard is Hier liepen weer vele toeristen rond, ook japaners. Een japaneese dame kwam naar ons, wees naar Amber en zei " Perro?" mijn man anwoordt " si perro negro" dan zij weer " Perro negro?" mijn man " si labrador" dan zij weer "whats name?" mijn man "Amber" dan zij weer " Ambell?" mijn man heel droog weg " No Amberrr" toen moest ik mij omdraaien want ik kreeg de slappe lach want de japaneese nam een vriendin bij de arm en zei " perro negro labrador Ambel" ik kon niet meer vooruit van het lachen, ze vroeg dan nog "me picture with Ambel?" iets dat we natuurlijk toestonden en zo is Ambel op de foto mee naar Osaka. Als we nu tegen Amber af en toe Ambel zeggen begint zij te kwispelen alsof zij zich de Japaneese herinnert. In dit stadje staan we nu nog op een speciale toeristenparking die ons door een vriendelijk agent werd aangewezen
23/05/20025 We zijn op zoek gegaan naar de dinosauriërs. Vanmorgen zijn we langs de N111 naar Estella, de oude hoofdstad van Navarra gereden en dan bij de splitsing de NA132 naar Tafalla en Olite en de LR115 naar Arnedo. Van daar uit naar het dorpje Encisio. Een klein dorpje waar vele versteende dinosaurussporen gevonden zijn. er is zelfs een dino-route. Wij zijn door het dorpje gereden en overal waren er wegwijzers met een dino op maar gelijk waar we reden, nergens geen sporen te vinden. Na een uur zoeken hebben we de moed opgegeven en zijn dan maar naar Calahorra gereden. Dat is een stadje in La Rioja aan de andere zijde van de pelgrimsroute. Op de weg naar Logrono zien we veel ooievaarsnesten op de schouwen en vooral op de electriciteitspalen. Nog voor de stad slaan we de N120 op naar Najera en als stopplaats kiezen we Ste Domingo de la Calzada. Daar zijn twee paradors en gewoonlijk mag men daar op de parking staan. Inderdaad twee wegwijzers naar de parador, maar de ene leidt ons naar buiten en niets te vinden en de andere leidt ons naar binnen, maar daar kunnen we niet in want we zijn te groot. Dus op zoek naar een ander plaatske. We staan hier nu in een buitenwijk waar ze nog volop aan het bouwen zijn. Dus rustig waar we de deur kunnen openzetten en de luifel uit. Terwijl ik onze dagboek bijschrijf schilt René de patatjes. Zo hebben wij het werk verdeeld. Ik rij en hij kookt. Ik doe de afwas en hij gaat dan wandelen met Amber. Als men leeft op zo een kleine oppervlakte zoals een camper moet men goede afspraken maken, want anders zit men vlug op elkaars lip. Zo blijf ik 's morgens liggen en hij maakt het ontbijt klaar. Dan sta ik op en we ontbijten samen. Dan gaat hij buitmen met Amber en ik ruim op. Zo is alles goed verdeeld.
22/05/2005 Vandaag zijn we naar het dorpje Lumbier gereden. Iets buiten het dorpje ligt de kloof. We zetten onze camper op de parking en wandelen dan de kloof binnen. Het is eigenaardig dat men geen gieren ziet buiten de kloof en wanneer je de kloof in stapt duiken ze plots op. We hebben er zeken 30 à 40 zien vliegen. Tijdens de wandeling moet je door twee tunnels. Allebei zonder enige verlichting. De eerste is korter en zo zie je vlug terug de uitgang, maar de tweede is veel langer en een stuk loop je in het stikkedonker. Zo donker zelfs dat je tegen de kant loopt. Al lachtend tast ik de muur af om zonder builen verder te gaan. Zelfs Amber blijft dicht tegen mijn benen lopen. Is het omdat ze ook niets ziet of om mij te leiden, wie weet. Na enkele tientallen meters zien we een spierke licht opduiken en vlug kunnen we weer gewoon verder stappen. Eens buiten de tunnel zie je weer geen gieren meer. Toch eigenaardig. We zijn dan verder langs de N240 door de Valle del Aragon naar het stadje Puente la Reina. Na wat zoeken hebben we een plaatske gevonden buiten het stadje.
21/05/2005 We vervolgen onze weg langs de NA 140 naar Ochagavia en zo langs de Barranco de Uztarroz naar de Valle del Roncal. Ik sta verstomd dat het hier zo mooi is. Men heeft altijd het zuiderse Spanje voor de ogen maar dit is helemaal anders. We rijden door de dorpjes Roncal en Burgui en voorbij de Puerto Iso vinden wij een overnachtingsplaats aan de Hoz de Arbayun. Hier zien wij onze eerste vale gieren vliegen. Het zijn roofvogels met een vleugelwijdte van 2,5m. Wij zien ze tegen de avond hun slaapplaats opzoeken. Met de verrekijker kunnen we ze heel goed bekijken en enkele zitten zelfs op een nest.
21/05/2005 We hebben ons vandaag overslapen. Dus wat later vertrokken dan anders. Langs de N135 naar de grens door een prachtig woest berglandschap. Aan de pas van Roncesvalles zijn we gestopt en uitgestapt om het gedenkteken voor Roldan, een legeraanvoerder waaraan het epos le Chanson de Roland is opgedragen, te bekijken. Verder staat een klooster met enorme slaapzalen dat beheerd wordt door vrijwilligers. Bij Burguete splitsen de NA172 naar Lumbier en de NA202 naar de Valle de Salazar. Wij nemen de weg naar Lumbier, een streek dat gekend is voor de gierenpopulatie.
20/05/2005 Als echte belg lopen wij ook geen terrasje voorbij en ik proef dan ook eens van de plaatselijke aperitief. De kelner was vol lof over het "baskisch aperitiefje" en ik wou dat dan ook geproefd hebben. We zijn tegen etenstijd terug naar ons rijdend huisje gewandeld en op deftig uur gaan slapen. Zo adieu Frankrijk, hello Spanje here we come.
Vandaag wat rust genomen en het stadje gaan bezoeken. Het is echt leuk om er in rond te slenteren. We zijn naar de citadelle gewandeld van waar we een wijds uitzicht hebben op de omgeving. De straatjes zijn hier steil naar boven en de meeste huisjes dateren nog uit de Middeleeuwen. Velen bieden nog logies aan voor een zacht prijsje, vooral voor de pelgrims. Zij vertegenwoordigen nog de helft van al de toeristen en zijn ook van alle nationalieten. We hebben zelfs met een nieuw-zeelander gesproken. Vooral de natuur trok hem aan en de faciliteiten langs de camino.
In de namiddag zijn we er terug op uit getrokken en nog wat rondgeslenterd,wat is het hier toch mooi en soms is het alsof de tijd hier heeft stilgestaan. Zulke stadjes zijn een zaligheid om door te wandelen.
Deze morgen met veel moed en de zon vertrokken. We zijn langs Oloron Ste Marie en St Palais naar St. Jean Pied de Port gereden. Dit is een oud middeleeuws stadje waar vroeger al de pelgrims bijeen kwamen om van daar uit hun weg te vervolgen. Hier is een mooie camperparking met alle faciliteiten maar wel te betalen. Ik ben vergeten hoeveel, maar veel zal het wel niet zijn. Het beste is wel te betalen want er wordt regelmatig kontrolle uitgevoerd. We blijven hier een paar dagen staan en het stadje bezoeken.
Na 117km in Lourdes aangekomen. Hier schijnt terug de zon. Hier weten we dat er een wasserette is, want de was moet ook gedaan worden. Daarna gaan we een Vlaamse krant kopen. Het doet deugd om iets van de thuis te lezen. We zijn gaan wandelen en daarna op een terrasje iets gaan drinken. Mijn man was blij eens een goede Belgische trappist te kunnen drinken. Zoals je kunt zien is de kuip groot genoeg. Ik hou mij maar bij een tasje koffie. Morgen onze laatste trip tot St Jean Pied de Port, het startpunt van de eigenlijke reis.
17/05/2005 Het heeft heel de nacht geregend. We rijden dan toch door naar Andorra. Onderweg begon het weer te sneeuwen. Zelfs de sneeuwruimers deden al hun werk. Ik vond het op een moment dat we wel beter terug rijden, maar ge moet maar eens een plaatske zoeken om de draaien. Dus maar verder naar boven. In Pas de la Casa aangekomen bleek dat er nog verschillende campers hun weg hadden gevonden naar hier. Er stonden enkele grote Hymers en Flaires. Met zulke mastodonten zou ik wel niet graag rijden. Toch zeker niet de baantjes die wij doen. Onze gps weet niet hoe groot wij zijn en hij zoekt altijd de korste weg en die kan soms heel smal zijn. Dan moeten we beide spiegels naar binnen klappen en dan verder rijden, maar ik vind dit persoonlijk leuker dan een autostrade.Het is hier boven toch veel te koud en wij beslissen dan ook van maar terug naar beneden te rijden. Natuurlijk eerst tanken , sigaretten kopen(voor mijn man) en dan verder. We rijden door tot Mazères-sur-Salat, een mooie plaats naast de rivier Salat. Ook hier weer veel water. Ik rij achteruit en ga toch maar eens kijken of we hoog genoeg staan,moest het water nog stijgen. Naast ons staat een Engelsman met een lage lange camper. Die heeft een blauwe kleur met een woestijn op geschilderd. Knap zo iets. Zou ik ook wel willen, maar ik denk dat het duur is om te laten doen. Hier is het weer droog en dus gaan we wandelen met Amber.Zij mag niet gaan zwemmen want ik ben bang dat ze meegesleurd zou worden. Dus maar terug naar binnen en eten. Morgen is ons doel Lourdes.
16/05/2005 We hebben vandaag alles gehad wat je kunt bedenken. Zon, regen, hagel en zelfs sneeuw. Ja wel, toen we vanmorgen doorreden scheen de zon. Daarna begon het te regenen. Toen we dan uit de tunnel van Foix reden kwamen we in een sneeuwbui terecht. Er lag al 5 cm sneeuw en een 20km verder was de baan terug droog. Very strange. Wij twijfelden toen welke weg we zouden nemen, maar we zouden dan toch naar Andorra rijden. We zijn daar al verschillende keren geweest maar we vinden de streek van de Ariége nog altijd prachtig. In Ax-les-Thermes hebben ze nu ook een speciale camperparking gecreeërd, bij het binnen komen van het stadje de brug over en dan naar rechts. Hier is nu zeker plaats voor een 20tal campers. Toen we hier aankwamen was alles al volzet. Zo ziet ge dat Frankrijk een echt camperland is. We hebben ons dan maar ergens opzij gezet en gewacht tot er misschien eentje vertrok. En inderdaad dat geluk hebben we gehad. Het was wel niptjes maar het ging. Het is toch maar om te slapen Wat een vrijheid, hier staan we en achter ons stroomt het water van de Ariége ons voorbij, want er stroomt veel water door de rivier. De sneeuw van boven zal nog niet gesmolten zijn. We zullen moeten afwachten hoe het daarboven is.
15/05/2005 Ik ben doodop. Het was warm en we zijn vandaag langs de Gorges du Tarn gereden. Het was de moeite maar ik vind de Gorges du Verdon nog spannender. Nu reden we wel altijd langs het water en dat is ook lekker fris. We zijn daarna richting Millau gereden en naar het hoge bouwwerk, nl de brug gaan kijken. Zo hoog, mij zul je nooit op de brug vinden zo hoog is niets voor mij. We staan nu in een klein dorpje Amibel, aan de rechteroever van de Tarn. We staan hier in het groen. Wij staan niet zo dikwijls op een camping meestal op campersplaatsen of buiten de kern van de stad aan een sportcomplex.
14/05/2005 Deze nacht heeft het constant geregent. We hebben ons wel overslapen en zijn dan later vertrokken. Ons doel vandaag is Mende. De gps stuurde ons langs de autoroute terug naar Lyon en zo naar St. Etienne. Deze weg is wel eentonig maar na Le Puy en Velay is het veel mooier. We rijden langs de Auvergne voorbij de grote uitgedoofde oude vulkanen. Het is een mooie streek. We staan nu op een camperparking in Mende. Het staat hier al vol met campers, vooral fransen natuurlijk. Een van mijn andere hobby's is tennis, en vooral dan als fan van Kim Clijsters. Ik volg ze al sinds 1998 daar haar coach Marc De Hous een kennis is en hij haar op de voet volgde. Daarom hebben wij ook een tv. en satelliet aan boort, zowel een analoog als digitaal. Ik volg vooral Eurosport en mijn man de films. Voor tennis maak ik altijd tijd en mijn man gaat dan wandelen met Amber.
13/05/20 Vandaag rijden we door de Jura en door het departement d'Isére. Langs een mooi middeleeuws dorpje Crémieu, rechts van Lyon op de D 85. Dit dorpje moeten we later toch nog eens met een bezoek vereren maar nu is het doorrijden richting St Jean Pied de Port. Het is vandaag prachtig weer en heerlijk om te rijden. Ik rij met de mobilhome want mijn man René wilt er niet mee rijden. Hij geniet liever van de omgeving en ik rij zeer graag. Onze stopplaats wordt vandaag St George d'Esperence. De krekels zingen buiten hun vleugeltjes stuk en Amber ligt in de zon te genieten. Ze weet ook wat heerlijk is..
12/05/2005 Na een goede nachtrust rustig verder rijden naar Belfort en Besancon. Daar is een camperparking, maar als we aan komen zien we dat we verleden jaar hier reeds geweest zijn en dat we het toen hier niet zo veilig vonden. We rijden dan maar verder op zoek naar een andere parking. Plots op een rond punt herinner ik mij een bepaald straatje en ik rij op mijn geheugen voort tot in het dorpje Veney sur Doubs. Onderweg blijkt mijn geheugen juist te zijn en we staan hier nu op een parking naast de doubs. Het wordt vanavond wat tv kijken want het is beginnen regenen en van beentjes strekken komt er niets in huis.
11/05/2005 We hebben afscheid genomen van onze dochter Diny en kleinkinderen Yannick, Dominique en Yordi. We vertrekken richting Luxemburg, want zijn we belg of niet, we gaan eerst tanken. Dan tik ik de gps in naar Millery wat onze eertst overnachtingsplaats zal worden. De gps geeft 155 km aan in 3.45 h en dat is veel te veel. De instellingen staan nog op "geen snelweg" en wanneer ik dit verander wordt het nog 155 km maar een uurtje rijden. Op de parking aangekomen zien we dat er nog verschillende campers staan. Het is dan al ook de maand mei en zijn de echte zwervers al op de baan. We staan hier nu aan de Moezel. Amber heeft het al geroken en staat kwispelend te wachten tot de deur open gaat. Als een pijl uit een boog loopt ze naar de rivier en enkele ogenblikken daarna horen wij haar spartelen in het water. Vandaag gaan we met de kippen op stok want morgen wordt het nog een lange tocht.
Ik ben myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam moekeontour.
18/05/2005
14/05/2005
