Ik ben myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam moekeontour.
Ik ben een vrouw en woon in (belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 19/08/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: buiten reizen hou ik van tennis en ben ik fan van Kim Clijsters.
Mijn reisgezel is mijn man René en mijn hond, Amber.
we genieten van de natuur, de mensen. we blijven staan en trekken verder. we leven vrij maar respecteren de anderen
25-07-2004
Wandelen door Annecy
25/07/2004 Het is vandaag de laatste rit van de Tour. Het is weer prachtig weer, we gaan water tanken en dan vertrekken we naar Annecy. Daar weten we een plaats Le Petit Port. Nadat we getankt hebben komen we tot de bevinding dat de waterpomp niet meer werkt. Nu dat weer, je mag nu nooit eens gerust zijn.Er is niet veel plaats meer op de parking. Ze is dan ook zeer klein, er kunnen maar een tiental campers staan. Daarna wandelen we nog eens naar het oude gedeelte van Annecy. Het is een heerlijk stadje met water en bruggetjes en overal langs de kant restaurantjes en souvernierwinkeltjes. Het is er alleen zeer duur. Op een terrasje moeten we 8 euro betalen voor een koffie en een pintje. We hebben dat dan ook zeer langzaam uitgedronken. We gaan nu terug naar de mobilhome om de laatste rit van de Tour te zien. Amber ligt buiten en speelt met het meisje van de buren. Het schijnt dat zij veel van honden houdt maar zelf geen kunnen houden. Dus laten wij haar maar genieten van Amber. Ik kan mijn geluk niet op want wie heeft de laatste rit gewonnen? Tom Boonen natuurlijk, ondanks de pomp kan mijn dag niet meer stuk. Ik verwacht van Boonen nog veel goeds voor de komende jaren. Nu ga ik op zoek naar een adres hier in de buurt. We zullen wel iets vinden.
24/07/2004 Het heeft heel de nacht geregend. Het weer is helemaal veranderd. Gisteren was het nog prachtig weer en nu is alles bewolkt, we zien de bergen niet meer liggen. We vertrekken rond de middag in de hoop dat de zon toch nog zal doorkomen. Dit is een ijdele hoop want onderweg zitten we al in de mist. We komen boven aan en van het prachtige zicht op de omgeving is natuurlijk niets te zien.René kan alleen een foto nemen van het bordje"Col du Galibier". Het blijft mistig tot voorbij de Col du Télègraphe en in St Michel-de-Maurienne klaart het op. We stoppen hier en wandelen wat rond in het stadje. Buiten enkele winkels en cafés is hier niet zo veel te zien en we rijden dan ook verder langs de N6 die naast de rivier Arc loopt. Onze overnachtingsplaats wordt Bourgneuf, een klein dorpje op de splitsing tussen de N6 en de N 90. Hier kunnen we water nemen en lozen en het toilet reinigen. We staan hier naast een pizzaria, een terrasje staat buiten en wat jongeren genieten daar van een drankje. Een van hen neemt een gitaar uit zijn auto en we krijgen hier een serenade van prachtige zigeunermuziek. Eigenaardig toch dat men in zo een klein dorp zo iets kan beleven. Wij applaudiseren dan ook en bedanken hen voor de mooie avond die ze ons geven hebben. Wanneer zij met hun autos weggereden zijn wordt het hier doodstil en in ons bedje genieten we nog na van de mooie muziek. Weer een dag die niet zo goed begonnen is maar met een mooi sot. Wat kan een mens meer verlangen.
23/07/2004 Deze nacht heeft Amber haar plicht van waakhond volbracht. Rond 3h werd ik wakker geblaft door haar. Achter ons was een auto met gedoofde lichten komen staan. Zij blafte en ik hoorde dan iemand aan de deur van de mobilhome trekken. Op geschrikt door haar liep die persoon dan naar de auto. Toen hoorde ik een andere auto stoppen die aan die persoon vroeg "Avez vous des problèmes" waarop hij vlug in zijn auto stapte en met schurende banden vertrok. René werd dan ook wakker. Hij had niets gehoord, hij slaapt dan ook veel vaster dan ik. Ik heb Amber een dikke knuffel gegeven en ben dan terug gaan slapen. We rijden nu eerst naar Bourg om de was te doen en terwijl ook onze voorraad eten en drank aan te vullen. Het is nog steeds heel druk in het stadje. In de krantenwinkel is zelfs geen vlaamse krant meer te krijgen. Ik geloof dat hier nog veel Belgen zitten. We rijden nu langs de N 91 naar de Col du Lautaret. Deze baan loopt door de Gorges de l'Infernet langs de Barrage du Chambon en de Combe de Marlaval. Het ski-dorpje la Grave is de moeite om eens te stoppen, maar ik vind nergens plaats. Dus rijden we maar door naar de Col. Hier zijn twee parkingen, de bovenste staat vol mobilhomes en we nemen dan maar de andere. Hier staan we aan het begin van een wandeling door de Réserve naturelle de Combeynot, een deel van het Parc national des Ecrins. We zouden hier willen gaan wandelen, maar Amber mag niet mee, zelfs niet aan de laisse. Door de verrekijker zien we gemzen lopen in de bergen. De hoogste berg is la Meije met een hoogte van 3983m. We gaan hier nu een kleine wandeling maken en daarna nog wat tv kijken.
22/07/2004 Tot middernacht zijn er auto's , vrachtwagens en mobilhomes naar beneden gereden. We hebben dan ook iets langer geslapen dan anders. Tijdens ons ontbijt rijden de bussen met de renners naar beneden, want in Bourg-d'Oisans vertrekt de 17de rit van de Tour. René gaat naar het stadje om een krant en vers brood te kopen. Ik ga niet mee want Amber heeft deze nacht weer moeten overgeven. Zij heeft dan ook gisteren een 250gr paté opgegeten. Toen we even naar het verkeer gingen kijken had ze dat van de tafel gepikt. Natuurlijk dat ze nu ziek is. René komt terug binnen zonder krant, we zijn vergeten dat het bij ons gisteren een feestdag was en er dus geen krant kan zijn. Hij heeft wel yoghurt bij voor Amber om haar maagske terug op zijn plooi te krijgen. Vandaag rijden nog velen naar beneden. We staan hier nu alleen maar wij vertrekken pas morgen.
21/07/2004 Onze Belgische Nationale feestdag en de tijdrit in L'Alpe-d'Huez, en wij zijn er klaar voor. De supporters komen in massa te voet naar boven. Volgens de laatste telling zijn hier een 500.000 supporters om de tijdrit mee te maken. Het is prachtig weer en het belooft zeer warm te worden. We hebben deze nacht niet veel geslapen. Er was nog veel gerij van de vrachtwagens met alle materiaal voor de opstelling van de tribunes en de studios voor de tv en radio uitzendingen. De mortards, die achter ons staan hebben ook tot een 4 h lawaai en muziek gemaakt. Nu slapen ze nog, maar ik trek mij er niets van aan en zet alles open. Amber begint dan ook te blaffen, want ze staan dicht bij de mobilhome en ze kan dat niet hebben. Ze moet waken he. Tegen de middag komt de reclamestoet naar boven. Het is een hele lange slinger van wagens zoals bij een karnavalstoet. Zij gooien snoep, stickers, sleutelhangers en dergelijke naar de omstaanders. Het is soms echt een gegrabbel naar alles. Daarna komen de renners, de hoofdrolspelers, waar we nu al een vijftal dagen op wachten. René kan van enkele renners een foto nemen, vooral van Tom Boonen.De sfeer is hier wel wat grimmig daar de Duitsers vooral voor Ullrich supporteren en tegen Armstrong zijn. Als de Amerikaan dan langs rijdt wordt er door de Duitsers vanalles in zijn gezicht geslingerd, vooral verbaal natuurlijk. Daarna komen de vele vip-wagens, waar ook onze Eddy Merckx in zit. Als die voorbij gereden zijn,komt de massa terug in beweging en dalen af van de berg.Dan is het de beurt aan de auto's en mobilhomes om naar beneden te rijden. Op een kwartiertje zit dan ook alles vol en staan de wagens stil. Het duurt wel twee uur voor zijn stapvoets verder kunnen rijden. Als het donker wordt komen ook de vrachtwagens met het materiaal naar beneden gereden. Die bestuurders moeten toch goed kunnen rijden want het is niet zo evident om hier naast de file naar beneden te rijden.Zij worden begeleid door de franse zwaantjes en de auto's moeten aan de kant, maar het blijft toch een hagelijke situatie. Achter ons staat een auto, welke dan ook door een vrachtwagen wordt aangereden. Nu komt het natuurlijk, de vrachtwagenbestuurder spreekt Frans en de autoeigenaar spreekt Duits. René gaat voor tolk spelen. Gelukkig dat hij er is, want niemand anders zou hun kunnen helpen. Zelfs de politie kijkt niet om, alleen staat de vrachtwagen natuurlijk in de weg. De politie zorgt er voor dat de vrachtwagen aan de kant kan gaan staan, maar de auto's moeten wachten. De andere vrachtwagens hebben voorrang.Nadat de papieren zijn ingevuld, kan de Fransman verder rijden en komt ook de autosliert op gang. Heel de nacht is er verkeer en tegen de morgen kunnen we wat slapen. Wij wachten tot morgen om naar beneden te rijden.
20/07/2004 Nu komen alleen wandelaars en wielertoeristen naar boven. Ze hebben vlaggen en banners met de naam van hun favorieten bij. We stappen naar beneden en zien dat er duitsers vele opschriften bij hebben tegen Armstrong. Er staan ook niet zo'n faire teksten op de straat geschreven. Dat vinden wij beiden niet sportief, je kunt voor iemand supporten maar je moet sportief blijven. Beneden staan er nog vele auto's en campers aan te schuiven om toch maar nog een plaatske te vinden. Het schijnt dat er een file is tot aan de autostrade. Het is een massa toeloop van supporters, dit hadden ze niet verwacht. We stappen naar boven met nog wat eten en drank zodat we zeker voldoende voorraad hebben.
19/07/2004 Deze morgen rijden enkele acteurs van de soaps thuis en familie naar boven. Ik sta op wacht en heb het geluk een foto van Simonneke en Veronique(van thuis) te kunnen nemen. Later blijkt dat ze beiden goed de top hebben bereikt. Chapeau voor hen vind ik. Het wordt iedere dag drukker en we vragen ons af waar al die mobilhomes en auto's nog plaats gaan vinden. Ik zet mij achter de mobilhome onder een paraplu want het is hier nu verschrikkelijk warm. René wandelt met Amber naar beneden en laat haar daar nog eens zwemmen. Ik neem mij voor om als we terug thuis zijn een buitendouche te laten installeren, zo dat we haar af en toe eens kunnen nat spuiten. René komt terug en heeft een snoepertje bij voor bij de koffie, hij denkt daar toch atlijd aan, de lieverd. Tegen de avond komt een motorbende achter ons staan. De duitsers laten hun begaan, dus voor ons geen probleem. Alleen Amber blaft tegen hen als ze iets te dicht bij de mobilhome komen. Dus ze waakt wel over ons en de motards blijven uit onze buurt, ze hebben het niet zo voor blaffende honden.
18/07/2004 Je kunt niet geloven met hoevelen ze hier naar boven komen, wandelaars, wielertoeristen, auto's en mobilhomes. Allemaal met heel veel lawaai en getoerter. Er wordt geroepen naar elkaar en met de nationale vlagen gewuifd en dat geeft een heel speciale sfeer. Andere wielertoeristen komen in alle stilte naar boven, in een gevecht met zichzelf. Wij wandelen naar beneden, onze dagelijkse tocht, om vers brood en de krant te halen. Ik heb nieuwe schoenen aangedaan en zit nu natuurlijk met verschillende bleinen. Voor ons is een duitse mobilhome komen staan uit Gerolstein. Het zijn natuurlijk supporters voor de club van hun stad. Zij vragen of wij de plaats achter ons vrij houden voor iemand. Wanneer wij negatief antwoorden vragen ze om dan de plaats voor hun vrienden vrij te houden. Geen probleem voor ons. We staan hier nu alleen met duitse supporters. Tegen de avond beginnen zij de straat te beschilderen maar ik ga er vlug naartoe en zeg dat ze voor ons ook iets moeten vrij houden. René neemt dan ook onze verfborstel en schrijft de naam van Tom Boonen op de straat. Dat is onze favoriet en ze mogen het weten.
17/07/2004 Het worden nu nog vier heel hectische dagen. Velen willen nog naar boven en een plaats vinden om te overnachten. Overal waar er plaats is staan ze met kleine tentjes om toch maar de bergtijdrit mee te kunnen maken. De politie komt voorbij en zegt aan de andere collegas dat ze hun mobilhome moeten verzetten met de snuit naar het dal. Wij staan al in de goede richting want ik wist het nog van verleden jaar.
16/07/2004 Om de tijd te verdrijven gaan we naar beneden wandelen en een krant kopen. We laten Amber eerst een bad nemen in de Romance en dan zoeken we een terras om wat te rusten, de krant al uit te pluizen en naar de mensen die voorbij slenteren te kijken. Na wat gerust te hebben is het de trek naar boven. Dit gaat natuurlijk veel langzamer dan dalen. De wielertoeristen die ons met de fiets voorbij steken roepen ons iets toe. We hebben hier al vele verschillende nationaliteiten gezien. Duitsers, Fransen, Nederlanders, Denen, Zweden, Australiërs, Amerikanen, Spanjaarden, Portugezen en natuurlijk Belgen. Aan de mobilhome gekomen begint het juist te druppelen, maar het duurt niet lang. Daarna kijk ik buiten en zie een prachtige regenboog, maar tot mijn verassing is het een dubbele of een heel brede, het is zoals je zelf wilt. Iedereen uit de buurt staart er na en neemt er foto's van . Het is een eigenaardig fenomeen.
15/07/2004 Onze mobilhome heeft haar nieuwe riem gekregen en we rijden weer rond met een gerust gevoel. Het gaat natuurlijk weer richting l'Alpe-d'Huez om onze plaats aan de 14de bocht in te nemen. Daar zullen we gedurende 7 dagen staan. We doen eerst boodschappen en laden de mobilhome vol drank en eten zodat we niet zoveel te voet moeten naar boven sleuren. Het is hier al drukker dan gisteren. De wielerliefhebbers beginnen al te komen. Het is dan ook dit jaar een tijdrit, die op de weg naar boven wordt betwist. We kunnen de renners dan één voor één goed volgen. Na de boodschappen rijden we rustig naar boven en hoe dichter we bij de top komen hoe drukker het wordt. Bij de brandweer laten we de watertank nog eens vollopen en dan is het langzaam naar beneden. We staan nu met de snuit naar beneden gericht zoals het moet van de politie. Achter ons staat nog niemand, maar boven ons staat een grote duitse camper. We maken kennis met elkaar. Het zijn natuurlijk fans van Ullrich. Wij als belgen zijn supporter van Tommeke Boonen en hij heeft het al goed gedaan in deze tour.
14/07/2004 Het is nog altijd prachtig weer. We maken ons klaar voor de klim. Hoe ver we gaan wandelen zal onze konditie uit maken maar we gaan toch zien naar de plaats waar we willen blijven staan. Beneden wordt het al zeer steil naar boven en aan de eerste bocht moeten we al even rusten. Dan gaat het verder en we tellen zo de bochten. Het begint met bocht 21 tot boven op de top bocht 1. Langzaam gaat het naar boven en aan het kerkje onderweg is gelukkig een café open. Daar laten we Amber zich verfrissen in de waterbak en stekken zelf ons hoofd onder het kraantje. Dan wordt de innerlijke mens gelaafd. Na een half uurtje rust is het weer op pad naar boven. Als we aan bocht 14 komen zien we dat hier veel plaats is en we de renners goed kunnen zien. We stappen nog wel verder maar dit lijkt ons het beste plekje. Van hier neemt René al een foto van de omgeving en dan stappen we terug naar beneden. We rijden seffens door naar de garage, want we moeten er morgenvroeg reeds om 8.30 h zijn.
13/07/2004 In Treffort is niet zo veel te beleven en we rijden dan maar terug naar Le Bourg d'Oisans, daar kunnen we een krant kopen en gaan we naar boven wandelen. Het is niet gezellig dat we zo onze dagen moeten doorbrengen. Wachten is nooit gezellig. We staan nu aan het kruispunt van de N 91 naar de D 211, richting l'Alpe-d'Huez. Hier staan al enkele campers bijeen, die blijven tot de tour .
12/07/200 Het is middag voor dat ik in staat ben om te rijden. Het is nog niet voorbij maar we moeten vandaag naar de garage. Ik neem nog mijn medicatie en we rijden dan naar Echirolles. Daar aangekomen blijkt het dan ze wel de drijfriem hebben maar niet kunnen plaatsen. Ondanks aandringen moeten we nu donderdag terug komen. Dus nog 3 dagen dat we hier in de buurt moeten blijven. We rijden naar het stuwmeer van de Drac, naar Treffort. Hier kunnen we vers water tanken en vuil water lozen en het toilet uitspoelen. We blijven hier nu tot mijn hoofdpijn helemaal over is.
11/07/2004 De migraine-aanval is heviger dan ik had verwacht en we zullen nog een dagje langer hier moeten blijven. René gaat met Amber wandelen zodat ik rustig kan slapen. Morgen is het hopelijk over.
10/07/2004 Vanmorgen ben ik wakker geworden met hevige migraine. Het is de eerste keer dit verlof dat ik een aanval krijgt. Het wordt dus medicatie nemen en slapen. René gaat dan maar alleen naar de laverie. Ik hoop dat het morgen over zal zijn.
09/07/2004 René heeft naar de garage gebeld en maandag rijden we naar Echirolles om de drijfriem te laten herstellen. We rijden nu langs de Gorges de la Romanche naar le Boug-d'Oisans, want we hebben veel vuile was. We vinden een parking buiten het stadje. Met twee grote zakken stappen we naar de laverie. Terwijl de machines hun werk doen gaan wij op zoek naar een Vlaamse krant. We kunnen zelfs kiezen tussen "Het laatste Nieuws" en "de Gazet van Antwerpen". Wat een luxe. Op een terrasje lezen we de krant van voor naar achter en terug. Als het tijd is gaat René de was in de droogkast steken en na een klein uurtje staan we terug aan de mobilhome met de propere was. Alles wordt op zijn plaats gelegd. De lakens moeten nog gewassen worden en dat doen we morgen.
08/07/2004 Het wordt vandaag een slenter dag. We moeten om 8.00h de mobilhome naar de garage brengen en hij zal maar tegen een uur of 4 klaar zijn. We gaan hier in de buurt wandelen want naar Grenoble zelf is veel te ver. We moeten er maar het beste van maken. In de namiddag gaan we naar de carrefour in de buurt. Er is daar een terras hebben we gezien zodat Amber mee kan. We eten daar wel iets en wachten dan tot het tijd is. Alles is in orde behalve de drijfriem, zij hadden hem niet binnen en nu moeten we een andere garage zoeken. Deze reis doen we niets anders dan zoeken. We krijgen een adres en daar gaan we nu morgen naar toe. We rijden nu naar de Lac de Laffrey, gelegen aan de Route Napoleon. Daar blijven we overnachten.
07/07/2004 De problemen zijn nog niet opgelost. Voor we naar L'Alpe-d'-Huez rijden moet de mobilhome nog een onderhoud op 86.960 km krijgen. In Fontaine een voorstad van Grenoble vinden we een garage waar we een afspraak kunnen maken. Morgen mogen we hem binnenbrengen en nu ga ik nog op zoek naar een kapper. Langs de andere kant van Grenoble in Echirolles vind ik er een en ik kan dadelijk in de stoel gaan zitten. Oef dat is weer lekker fris. Ik krijg haar kaartje ingeval we later nog eens in de buurt zouden komen. Dan wordt het een parking zoeken zo dicht mogelijk bij de garage want morgenvroeg om 8.00h moeten we er reeds staan. In één van de straten kunnen we ons gerust parkeren. We staan hier met zicht op de bergen.
06/07/2004 Vandaag moeten we nog een probleem oplossen. Het eten van Amber is bijna op en ik vraag aan Diny om langs internet een adres in de buurt op te zoeken. Er blijkt in Chambery een speciaalzaak te zijn gelegen in het Centre Commercial. Eerst rijden we naar Seynod, naar het adres dat ik van een andere camper afgelezen heb. Ik tik de gemeente en straat in en de gps brengt er ons zonder problemen naartoe. Blijkt dat er enkele draadjes los zitten van de electrische leiding naar de koelkast. Na een klein uurtje kunnen weer verder. Door de grote stad Aix-les-Bains, gelegen aan de Lac de Bourget, rijden we op de N 201 voorbij nog een camping-car verdeler in Voglans. Weer een adres om te noteren. De centre ligt juist bij het binnenkomen van Chambery en we gaan twee zakken brokken kopen voor Amber. Nu zullen we zeker tot thuis toekomen. We gaan dan op zoek naar een plaats om te overnachten en in Le Bouget-du-Lac naast de camping is een plaats voor campers voorzien. Hier staan nog enkele campers, waaronder 1 Belg. Onze verhalen worden boven gehaald en ook de plannen voor de volgende weken worden uitgebreid uitgelegd. Onze collega rijdt verder naar huis toe en wij hebben als eindpunt L'Alpe-d'Huez.
Ik ben myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam moekeontour.
