Ik ben myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam moekeontour.
Ik ben een vrouw en woon in (belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 19/08/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: buiten reizen hou ik van tennis en ben ik fan van Kim Clijsters.
Mijn reisgezel is mijn man René en mijn hond, Amber.
we genieten van de natuur, de mensen. we blijven staan en trekken verder. we leven vrij maar respecteren de anderen
09-07-2005
Naar Cabo de Sáo Vicente
09/07/2005 We hebben spijt dat we Vila Nova de Milfontes moeten verlaten. Het is hier heerlijk. We moeten verder op weg naar huis. René moet tegen einde augustus terug in België zijn en we hebben nog wel wat kilometers af te leggen naar huis. Langs de N 120 en 268 rijden we naar het meest zuidwestelijke punt van Europa. Aan de overkant ligt Amerika. Op deze hoge rots van 62 m. boven de zeespiegel staat een vuurtoren en een gedenksteen, als je daarop staat kijk je uit naar het andere wereldeel. Het is hier koud en mistig. Er staan wat kramen die souverniers en kleding verkopen. Er staat ook een "bratwurst"tent met als vermelding :"Letste bratwurst vor Amerika" Ge moet er maar op komen.De hoge rots in de zee voor de Kaap, genaamd "de Gigant" zou de vinger van St. Vincentuis zijn. Zijn overblijfselen zouden hier tot 1160 begraven zijn en daarna werden ze naar Lissabon overgebracht. Voorbij het dorpje Sagres rijden we naar de Ponta de Sagres. Hier vertoefde Hendrik de Zeevaarder 40 jaar van zijn leven. Hem zijn we ook in Tomar tegen gekomen als de grootmeester van de Christusorde. We zijn dus nu in de Algave aangekomen. Het is een heel ander Portugal dan we daar voor gezien hebben. Dit gedeelte bekoort ons minder. We verbijven nu in Lagos, een kleine havenstad met een grote jachthaven aan. Daar hebben we ons gestald naast nog andere campers. We gaan een bezoekje brengen aan de oude gedeelte van de stad. Dit heeft ondanks het drukke toerisme zijn charme kunnen bewaren. Terug in de camper worden we aangesproken door de politie. Het is verboden in het jachthaven gebied te overnachten. We mogen wel blijven staan tot 20 H maar dan moeten we weg. We gaan dan nu maar op zoek naar een ander plaatsje en die vinden we op een grote betonnen parking iets verder. Na ons komen er nog andere campers bij staan. René geraakt in gesprek met een Duitser. Hij is reeds jaren weduwenaar en verblijft hier gedurende heel de zomer op deze plaats zodat hij hier al verschillende inwoners kent. Morgen rijden we verder door de Algarve.
08/07/2005 Deze morgen is de lucht grijs en mistig maar rond de middag trek alles open en we beslissen om hier nog een dagje te blijven. We zijn naar het strand afgedaald, dat er nog rustig bij ligt. Amber kan dan eens goed lopen en in de zee zwemmen. Normaal mogen hier geen honden op het strand maar er is toch niemand. Ik heb ook altijd een zakje bij zodat niemand last heeft van haar. We gaan het stadje in om inkopen te doen. Zoals gebruikelijk mag een terrasje niet ontbreken -schol- Op het eerste mag Amber niet binnen. We wandelen dan maar naar de vuurtoren en zien beneden een taverne staan. Hier mogen we binnen met Amber. We drinken dan een glaasje witte wijn. Het is er zo gezellig dat we beslissen om hier te eten. We eten lekkere sardientjes op de grill. Het is alsof we op de Bahama's zitten met de surfers, de zon en de oceaan. Ik heb mij weer verzoend met Portugal. De warmte is hier dragelijk. In het noorden zijn de branden nog aan het uitbreiden. We volgen nu het nieuws met nog meer interesse, want op de meeste plaatsen zijn we geweest en we hebben ook gezien wat die branden aanrichten. Die mensen zijn al zo arm, nu verliezen velen nog hun woonst en zelfs hun leven. En dan te weten dat die branden soms zijn aangestoken.
07/07/2005 We volgen de N 261 naar de geboortestad van Vasco da Gama. Het is een grote industriestad geworden met vele petroleumciternes. Eens de stad voorbij zijn er mooie stranden. We eten 's middags op het strand van Porto Covo. Daarna rijden we tot Vila Nova de Milfontes een stadje gelegen hoog boven de Atlantische Oceaan aan de monding van de Rio Mira. We rijden door het stadje en volgen een wegwijzer naar de vuurtoren. Links is er een parking waar verschillende campers staan. Er is nog plaats en ik zet er ons bij. Het is nu nog druk want de siesta is gedaan en er komen nog veel zonnekloppers bij. Er staan een paar auto's slecht geparkeerd, ook een camper die de weg afsluit. Een agent komt eens kijken en ja een half uurtje later komt hij met de eigenaar om de camper te verplaatsen. Ze laten ons en de andere eigenaars gerust, dus mogen we blijven staan. Het is hier prachtig met een uitzicht over de oceaan en het stadje.
06/07/2005 We staan op een parking naast de 17 km. lange aquaduct van Evora. Het is een "Moorse"stad maar de Romeinse tempel gewijdt aan Diana is zeker een publiekstrekker. Het is zo goed bewaard gebleven omdat het in de middeleeuwen werd gebruik als slachthuis. De buitenste ringmuur dateert van de 17de eeuw en is nog helemaal compleet. We stappen door een stadspoort en komen zo in een andere wereld terecht. Overal kronkelen de straatjes onder bogen langs de wit geschilderde huisjes. We nemen ook eens een kijkje in de kathedraal maar het is zo warm dat zelfs René meer naar een fris glaasje bier verlangt. Het is hier op de middag reeds boven de 40°. We zoeken dan ook een terrasje op in de buurt van de tempel. Het is onder de bomen goed vertoeven en hier komen we tot besluit dat we het binnenland laten voor wat het is, een mooie streek maar veel te warm. We hadden vele tochten gepland maar door de droogte en het gevaar voor branden lijkt het ons normaal dat we aan de kust blijven. We rijden door de bossen en zien verschillende bomen staan met een in het krijt geschreven 5 op. Om de 9 jaar wordt een eik van zijn schors ontdaan en dan schrijven ze er het jaargetal op. Zo zien we ook een gedeelte met 4 en 3 op. De kleur van de bomen met een 5 is roest bruin en van de andere al meer grijzer. Onze stopplaats is vandaag Alcácer do Sal, een stadje aan de monding van de rio Sado. We staan op een pleintje met palmbomen en bloemen. Hier waait een licht briesje. Heerlijk.
05/07/2005 Amaai, we gaan op zoek naar de carrefour, want we moeten onze voorraad weer aanvullen. We rijden in Loures rond en vinden dan toch een ingang van de centra comercial. We nemen dan maar de E 80 een "peage" want na anderhalf uur zoeken vinden we de baan naar Vila Franca de Xira toch niet. Van daar uit rijden we langs de N 114 recht door de kurkeiken bossen van Portugal. De helft van de wereldproduktie komt uit deze bossen. Het is hier droog, droog, droog. We ondervinden dat hier veel vrachtwagens rijden. Het is verschrikkelijk, ik kan de putten niet vermijden want ik rij dan toch in een andere. Plots dimt een vrachtwagenbestuurder met zijn lichten. Ik denk dat er politie langs de baan staan maar het is erger. Het bos aan de rechterkant staat in brand. en de brandweer is volop aan het blussen. Ik hoop dat we verder mogen rijden. Ik kan niet beschrijven wat een gevoel we hebben op dat ogenblik. Je staat daar en je kunt niets doen. We mogen door. We zijn blij want als de brand over de weg waait kan het even goed in onze richting zijn. In stilte rij ik verder en bedank O.L.V.ke met een gebedje. Plots gaan de bossen over in een grote zandvlakte. Er staan alleen enkele afgebrande bomen, waarop de ooievaars hun nesten hebben gebouwd. Montemor-o-Novo wordt onze overnachtingsplaats. Het blijkt dat in de buurt van Sintra ook een brand is uitgebroken. We voelen ons niet zo veilig meer.
04/07/2005 Vandaag verjaart René. Ik maak dus het ontbijt klaar. We rijden naar de Cabo da Roca, het meest westelijke punt van het Europese vasteland. Het waait daar en er komt zelfs een bulldozer het zand van de weg duwen. Ik rij bijna vast in het zand. Gelukkig geraak ik eruit, want een camper duwen is niet zo evident. We passeren de Cabo Raso met zijn vuurtoren en we naderen zo Cascais. Je ziet hier meer toeristenbussen rijden. De Boca do Inferno is dan ook een attractie. De zee heeft hier een gat geslagen in de 20 m. hoge kalkrots. Het water dringt met veel geweld naar binnen en dat maakt een hels kabaal. We moeten de N 247-7 verder volgen want het is een enkelrichtingsbaan naar Cascais. Hier zie je waarom ze het de Portugese Riviera noemen. De zandstranden zijn hier breed en er is een tropische vegetatie. De planten bloeien hier tweemaal, zodat ze deze kust " de kust van de twee lentes" noemen. Cascais is een grote badplaats waar vooral veel Lisboëten komen in het weekend. Wij rijden terug naar Sintra op zoek naar de toegang van het Parque da Pena. Maar helaas drie werf helaas nergens een baantje te vinden waar we met een camper door kunnen. De straatjes zijn smal en men kan alleen in een richting rijden. Het is alsof ik rondjes draai op een kermismolen. We beslissen dan ook om het paleis alleen vanuit de verte te bewonderen en via de N 6 voorbij Lissabon te rijden. Langs Belem, de beroemde toren, de kathedraal en onder de brug over de Taag rijden wij Lissboa, zoals ze in het portugees genoemd wordt, voorbij. De lucht in de verte is donker en we ruiken brandlucht, maar er is verder niets te zien. Opeens een wegwijzer naar Savecem, ja joepie dat moeten we hebben, zo geraken we uit Lissabon. Maar we komen op dezelfde weg uit. We draaien op een rond punt een andere weg in en zien een bord met "carrefour" op. Ja links en dan ... en ingang niet boven de 2,5m. en 2,5 ton. Dus terug en wat links en rechts gedraaid en we komen zo in Loures. Ik geef de pijp aan Maarten en zeg tegen René dat ik een parking zoek en morgen verder rij. Op tv zeggen ze dat er een brand is uitgebroken in de buurt van Mafra. We schrikken want we zijn daar nog maar twee dagen weg, dat was die zwarte lucht die wij gezien hebben. Daar zijn we dan aan ontsnapt.
03/07/2005 Het stadje zelf heeft niet veel te bieden. We vinden een bakker, die open is. René moet dus geen pannekoeken bakken. Het zijn maar enkele kilometers naar Sintra. De stad zelf in rijden gaat niet maar we willen naar de Parque da Pena, dat ten zuiden gelegen is in de Serra de Sintra. We draaien een weg in met veel haarspeldbochten tussen de muren van vele landhuizen. Zo komen we voorbij het Palácio de Seteais, het is nu een hotel. Ik word hier door een audi van de weg gereden. Hij wou mij voorbij steken maar de baan is zo smal dat ik niet opzij kon rijden. Op een klein stukje rijdt hij mij voorbij en stopt vlak voor mij. Is me dat schrikken. We rijden verder en komen uit aan het Palácio Real, maar dat is niet onze bedoeling. Wij willen naar het ander kasteel, het Palácio Nacional da Pena. Het werd gebouwd door prins Ferdinand van Saksen-Cobourg-Gotha, een neef van onze koning Leopold I. Hij dacht dat wanneer ze de mooiste elementen van alle bouwstijlen, zowel Europese als Oosterse bijeen zouden brengen dat het een sprookjes kasteel zou worden. Het was een gedachtekronkel die ook Lodewijk de II van Beieren heeft aangetast, zie Schloss Neuschwanstein. Er leidt een weg naar boven maar die is niet toegankelijk voor onze camper. We besluiten om een overnachtingsplaats te zoeken en dinsdag, want morgen is het kasteel gesloten, terug te komen en een andere weg te zoeken.
02/07/2005 Het is een groot paleis. De kathedraal staat in het midden en langs weerskanten een vleugel en op de hoeken een toren. In de rechtse een pavilioen voor de koning en in de linkse voor de koningin en de kinderen tussenin. Het werd ook gebouwd na een belofte. Deze maal omdat Johan V na drie jaar huwelijk nog geen troonopvoger had. Hij beloofde een klooster te bouwen en ja er kwam een dochtertje, Barbara die later koningin van Spanje zou worden. Het schijnt dat er later nog vele kinderen geboren zijn en misschien had hij dan spijt van zijn belofte wie weet..... Er woonde 300 kloosterlingen en heel de hofhouding. Er werd 13 jaar aan gewerkt door 50.000 arbeiders en er zijn 4500 deuren en ramen. De voorgevel is 220 m. en het beslaagt 4 ha. Er is een park met een omtrek van 20 km. Alles werd bekostigd met het goud dat uit Brazilië kwam. Dit is in het kort een beschrijving van het geheel. Het kan mij niet bekoren. Zelfs de koninklijke familie vond het te kil en neerslachtig. Het is vandaag zaterdag, de trouwdag bij uitstek. Dus ook hier komen verschillende bruidjes en bruidegomen. De kerk is inderdaad prachtig. De andere delen mag men alleen bezoeken met een gids. De volgende rondleiding is om 14 h. We gaan eerst een stukje eten en René beslist om alleen te gaan. Ik ga tennis zien op eurosport. Het is vandaag halve finale herren en finale dames, Venus tegen Davenport. René komt terug met zijn verhaal dat alles veel te pompeus is en goed om 1 maal te zien. Ik ben blij dat ik niet mee ben geweest. Ik heb mooie tennis gezien en dat is voor mij ook genieten. We blijven hier staan en gaan morgen het stadje zelf bezoeken.
01/07/2005 René heeft gezegd dat er veel bloemen hangen. Inderdaad je ziet hier al de huisjes wit geschilderd met een gele of blauwe rand en overal bloemen. Het zijn geraniums, oleanders, en bougainvillea's in alle kleuren, van paars, licht blauw, donker rood tot geel. Ik probeer nu al jaren om een blauwe bougainvillea te houden maar het mislukt altijd en hier groeien ze als onkruid.We gaan iets drinken op een terrasje en ik zie op de kaart Ginja de Obidos staan. Dat moet ik proeven. Het blijkt een soort kersenjenever te zijn en het wordt geserveerd in een keramieke bekertje, op de foto van mijn profile heb ik de beker in mijn hand. Ik wil wel een fles Ginja kopen maar de winkels zijn ondertussen reeds gesloten. Dan maar naar de camper, iets eten en langs de N 8 naar Mafra. Deze stad ligt op een 40 km. van Lissabon. Zoals in zo vele steden is hier een gebouw neergepoot bestaande uit een paleis, een kathedraal en een klooster maar dat is voor morgen.
30/06/2005 Obidos, een stadje dat in 1282 werd bezocht door koning Dinis I en bij deze het stadje schonk aan zijn jonge vrouw, Elisabeth van Portugal. Tot 1833 behoorde dit stadje tot het erfgoed van de Portugese vorstinnen. We staan nu aan de aquaduct iets buiten het stadje. René is Obidos al gaan verkennen. Ik ga wat slapen want de warmte begint meer en meer door te wegen. Op RPTI, de internationale zender van Portugal voorspellen ze een hittegolf.Dat worden dus temperaturen boven de 40°. Morgen ga ik mee. Beloofd.
29/06/2005 We nemen de N 242 naar de kust. Nazaré is vandaag onze stopplaats. Het is een badplaats met pittoreske huisjes, waarvoor vrouwkes in het zwart gekleed zitten te haken. Het is gekend om zijn traditionele klederdracht. De mannen dragen een hemd, een geruite broek en een lange wollen muts tot op hun schouders. De vrouwen dragen onder hun zwarte bovenkleding 7 onderrokken in verschillende kleuren. Het stadje is verdeeld in twee delen. Het onderste gedeelte, A Praia ligt aan het strand en het bovenste O Sitio op de rotsen. O Sitio kan men bereiken met de auto, te voet met de trap en met een kabelbaan. We staan op een speciale parking voor campers, maar voor je hier geraakt denk je dat het Parijs-Dakar is. Langs de smalle straatjes met de vele winkeltjes slenteren is hier een pretje. Ook de boulevard langs het strand is gezellig. Overal staan ze met plakaatjes om hun kamers aan de toeristen te verhuren. Ze leven hier dan ook vooral van het toerisme. De vissers varen nog uit, dat getuigd de vele vissen die te drogen liggen op houten kaders op het strand.
28/06/2005 Het einde van de maand is in zicht. Op de kilometerteller staat 6200 km. Wij hebben in 7 weken al wat gereden. We brengen een bezoek aan het klooster-paleis van Tomar. Dit is gebouwd door de Tempeliers van de 12de tot 14de eeuw. Toen werd de orde van de Tempeliers ontbonden en de Christusorde gesticht. Hun glorietijd was in het begin van de 15de eeuw met infante Hendrik de Zeevaarder als grootmeester van de orde. Hij rustte een vloot uit en verkende de Afrikaanse kusten rond de Kaap de Goede Hoop en bereikte Indië. Zo bracht hij veel rijkdom mee wat zich vertaald in de rijke versieringen in Manuel-stijl. Tomar is ook bekend voor zijn feesten. Vooral in het begin van juli trekken in het wit geklede meisjes dan door de straten met een "tabuleiro" op hun hoofd. Dit is een mand met een 30 tal broden op elkaar en versierd met papieren bloemen en korenaren. Deze toren weegt een 15 kg. en is soms bijna zo groot als de meisjes zelf. Wij zijn spijtig genoeg te vroeg en het is nog niet zeker of er dit jaar een stoet uitgaat. Dit wordt ieder jaar door de inwoners zelf beslist. We overnachten terug in Fatima.
27/06/2005 Joepie een "lavanderia" gevonden. Het is geen self-service maar alles kan gewassen worden en gestreken. Dat is nog gemakkelijk ook. We gaan nu naar het heiligdom. Het is helemaal anders dan in Lourdes. Het is hier veel kouder, onpersoonlijker. De boom waarop O.L.V. is verschenen is weg en er staat een kapel op die plaats. Daar rond hebben ze nog een moderne kerk gebouwd. De baseliek is wel mooi maar daarvoor ligt een enorm groot betonnen plein. We kopen enkele kaarsjes en steken ze aan voor een Mariabeeld. Dat doen we steeds voor onze kinderen en kleinkinderen. Ik steek dan nog een kaarsje aan voor Kim, opdat haar pols beter zou genezen. Na het eten gaat René wandelen met Amber en ik kijk naar tennis. Op eurtosport geven ze eerst Hewitt, die wint en dan Kim. Ze speelt goed maar Davenport is sterker . Spijtig, ik heb anders wel goed gesupporterd. Ik leef zo mee met het spel dat ik niet kan blijven zitten en zwijgen. Als René terug is met Amber gaan we de was halen. Vanavond eten we paëlla, mmm lekker.
26/06/2005 Op weg naar Fatima komen we voorbij het klooster van Batalha. Het is een enorm groot complex. Men begon te bouwen in 1402 en in 1535 staakte men om zich te wijden aan de bouw van het Jerónimos-klooster in Lissabon. Het laatste gedeelte is dus niet afgewerkt en heeft geen dak. Op het plein voor de kathedraal staat het standbeeld van Johan van Avis, die zwoer dat hij een schitterende kerk voor Maria zou bouwen als hij de slag van Aljubarrota zou winnen en zo Portugal voor twee honderd jaar zou onafhankelijk maken.Na het bezoek aan het klooster vervolgen wij onze weg langs de N 356 naar Fatima. De eerste parking die we vinden is een grote stoffige bedoening. We gaan dus op zoek naar iets anders. We vinden dan een prachtige parking voor campers met de mogelijkheid om het toilet te reinigen en water te tanken. Ik zet de tv aan en hoor dat Kim zich geplaatst heeft voor de 8ste finale. Dus Hewitt en Kim zijn beiden door naar de 8ste finales. Mijne dag kan niet meer stuk.
25/06/2005 We gaan de Romeinse ruïnes van Conimbriga bezichtigen. Ze behoren tot de mooiste van het Iberisch schiereiland. In de ijzertijd was er reeds een Keltische nederzetting en de ruïnes die men nu kan zien horen bij een welvarende Romeinse stad uit de eerste eeuw na Chr. Er zijn verschillende villa's zoals de Casa de Cantaber en de Casa dos Repuxos. Ze hebben beiden hun eigen baden. Het verwarmings systeem en de verschillende loden buizen zijn zichtbaar. Er zijn vloermozaïeken met verschillende taferelen zoals de vier seizoenen, een jachttafereel en een vierspan. In een andere kamer ziet men een mozaïek met waadvogels, dolfijnen en zeedraken. We brengen ook een bezoek aan het muzeum waar de opgegraven keramiek en beelden bewaart worden. We blijven hier op de parking overnachten. Dat zal toch geen probleem zijn.
24/06/2005 We gaan naar het toeristenbureau en krijgen een kaart, er is maar 1 wasserette dus we zullen moeten gaan zoeken. De binnenstad is zeer mooi met wandelstraatje en vele winkeltjes. De oude stad ligt op de heuvel met de kathedraal en de universiteit, welke is ondergebracht in het voormalig koninklijk paleis. Wij gaan eerst op zoek naar de wasserette, ze is open maar we kunnen niet wassen vóór maandag. Het is vandaag vrijdag dus moeten we hier 3 dagen blijven. We beslissen daar niet op te wachten. We slenteren dan nog wat door de straatjes, wandelen over de Ponte de Santa Clara en gaan iets drinken op een terrasje naast het water. Het is hier gezellig zo onder de bomen. Je ziet dat deze stad leeft. We rijden dan maar door naar Figueira da Foz. We nemen de A 14 die door bossen loopt. Hier zien we wat het vuur kan aanrichten in een bos. Verleden jaar heeft het hier gebrand. De zwart geblakerde bomen en de afgebrande huizen zijn nog de enkele getuigen van de brand. Onderweg rijden we langs de burcht Montinor a Velho. Ik rij naar boven en zie dat er vele auto's geparkeerd staan. Boven gekomen zien we dat er een huwelijksinzegening plaats heeft en dat er geen doorkomen aan is. Dus terug achteruit en vanaf de grote baan kunnen we enkele foto's nemen van de burcht. Figueira da Foz ligt aan de monding van de Mondego. Aan de brede baai ligt een groot zandstrand en een mooie boulevard. Daarom is het ook een van de drukst bezochte badplaatsen van Portugal. We hopen hier een wasserette te vinden. Er is een "lavenderia" maar ze is gesloten wegens verlof. We overleggen met elkaar en besluiten naar Fatima te rijden. Daar komen toch ook veel toeristen en hoop doet leven zeggen ze.
23/06/2005 Het bos van Buçaco is geheel omheind door een stenen muur van 6 km. In het midden is een open plek waar een oud klooster staat, waar aan men begon te bouwen in de 6de eeuw, en een 5 sterren hotel, dat oorspronkelijk bedoeld was als jachtverblijf voor koning Karel van Portugal. Het is volledig gebouwd in Manuel-stijl. Door het bos lopen verschillende wandelroutes. Er staan werkelijk grote bomen zoals de Banga, de Banga Pina en vele sequoia's. In het klooster heeft de Duke van Wellington nog geslapen tijdens de oorlog tussen Engels-Portugese en Franse troepen. Na het middag eten rijden we naar Coimbra, een universiteitstad aan de Mondego. We gaan hier een wasserette zoeken. De studenten moeten ook wassen dus zullen we wel een vinden. We staan naast het Portugese Madurodam.
22/06/2005 Alle dorpjes die we voorbij rijden zijn versierd met bloemen en slingers. Op 23 juni is er overal feest "festa de Sao Joao" de naamdag van Johannes de Doper. We zijn langs de N 327 de kust gevolgd naar Aveiro en de praia da Barra. Hier zijn allemaal kleine vissersdorpjes met mooie stranden. Ook de bekende boten uit Aveiro ziet men liggen. Buiten het dorp Bara vinden we een grote zandvlakte naast het strand. Dit lijkt ons een goed plaatske. Nergens is er een auto te bespeuren. We draaien de luifel open en eten een boterhammetje. René gaat daarna buiten zitten met Amber en ik ga een uiltje vangen. Plots wordt er op de raam getikt en een agent staat voor ons. We mogen hier niet blijven staan door de feesten. De plaatsen worden voor de portugezen voorbehouden. We gaan maar niet in discutie en pakken alles in en vertrekken. Zo komen we voorbij Costa Nova, een vissersdorpje waarvan de huisjes geschilderd zijn gelijk koekjesdozen, vind ik toch. In Barra de Mira vinden we een ruïne van een huis. Dat lijkt ons een goede staanplaats. We gaan vandaag pizza eten en René stalt de oven uit. Zo heeft hij een privé keuken. Het is nog altijd zeer warm. Het schijnt dat het de warmste zomer is in Portugal sinds 60 jaar. Ik kan het geloven. Ik ondervind het zelf.
21/06/2005 We hebben ons weeral overslapen. Dat is niet zo erg maar heel de planning is nu in de war. We nemen de N 103 naar de kust. Daar rijden we Esposende binnen. Dit is een grote badstad en iets verder ligt de praia de Ofir, een mooi strand. We nemen dan de N13 langs de kust. Rijden wij voorbij een campergarage, en is ze nog gesloten ook. Dus draai ik terug in een industriepark en wat zie ik daar, een andere garage van Hymer. Dus gestopt, binnen gegaan, naar een luifel gevraagd, een luifel geplaatst en op een uurke terug op weg. Is dat een service of niet. Men zegt altijd als de nood het hoogst is is de redding nabij en dat blijkt nog waar te zijn ook. Nu rij ik weer gerust, ons Bieke zoals ik ze soms noem (of is het een hij, dan is het Louwieke)heeft terug een luifel. Maar dan komt Porto. We komen de stad binnen langs Matosinhos, een prachtig strand en heel druk. Je vind er geen plaatsje om te staan. Dan verder langs de praia in file voorbij het oude gedeelte van Porto. We rijden de beroemde Ponte Dom Luis I over. Dit is een gietijzeren brug ontworpen door Eifel himself en in elkaar gezet door een belgische firma genaamd Willebroeck. Het is een brug met twee delen, een onderbrug en een bovenbrug om de verschillede delen van Porto te verbinden over de Douro. Aan de overkant zijn de grootste Port huizen vertegenwoordigd. In de Douro liggen de "barcos rabelos" de boten die vroeger de Port in vaten naar de pakhuizen in Vila Nova de Gaia brachten. We rijden voorbij gezellige terrasjes en restaurantjes. We ruiken al het lekkers, dat ze klaar maken, want het is intussen al avond geworden. We vinden nergens een staanplaats en we rijden de straat uit tot we naar boven moeten rijden. Boven gekomen zien we aan onze rechterkant een carrefour. Joepie, wij de parking op. René gaat vlug wat brood, tomaatjes en wat vlees halen zodat hij niet hoeft te koken. Ik geef hem volmondig gelijk. Ik zet de camper op een goed plaatsje want we gaan eerst eten. Ons plan is om hier te blijven staan en morgen iets anders te zoeken opdat we Porto te voet kunnen ontdekken. Maar noppes, een veiligheidsagent komt zeggen dat we weg moeten. Jammer, dan maar verder rijden. We rijden naar Espinho voorbij een zigeunerkamp, met parking maar René vindt het hier niet veilig. Enkele kilometers verder een parking. We zien een woning en René gaat vragen of we mogen blijven staan. Het is een golfclub. Iedereen is er opgetut en René komt er binnen in short. Toch zijn ze vriendelijk en spreken hem in het frans aan. We mogen blijven staan maar het is er niet veilig. Als zij een feestje hebben nemen ze enkele veiligheidsagenten in dienst. Wij weg natuurlijk, richting Espinho. Daar binnen gereden achter de vuilkar en op goed geluk een straatje in. Daar is een grote parking. Dit is de eerste keer dat we zo laat,want het is al 23 h, op een plaats staan. Ik zet toch nog de tv. aan en hoor dan dat Henin verloren heeft van Danillidou en dat ons Kim een nieuwe vriend heeft. Dat gaat goed komen, ik voel het aan mijne kleine teen.
20/06/2005 Het is me een dagje wel. Na een goede nachtrust en een lekker ontbijt gaan we op zoek naar proviand. In Amarente zien we een bord Intermarché staan . Daar kunnen we onze inkopen doen voor enkele dagen. Maar dan, uit de stad rijkden. Het is niet gewoon de weg terug want dat is een enkelrichting straat. Aan een rond punt rijden we rechts een straatje in. Een 20 m. verder zien we dat het beneden maar 1.80 m. breed is. Dus achteruit naar boven . Gelukkig komt er een Portugees naar buiten en roept ons in het Engels toe dat we verder naar boven moeten rijden en dan links steil naar beneden in eerste en direkt terug links. Het water staat in mijn handen. De man loopt met ons mee en vraagt waar we naartoe willen en wijst ons de weg. Er zijn nog vriendelijke mensen hé. Door Braga rijden gaat vlot. Het wordt het Rome van Portugal genoemd. Er staan meer dan 30 kerken in de stad, maar Bom Jesus do Monte is de bedevaardsplaats. We moeten daar voor wel een bochtig baantje nemen maar het loont de moeite. Op de parking naast de kabelbaan staan we nu, naast een drankkraam. De kabelbaan overbrugt een hoogte van 116 m. Wij gaan de trappen naar boven nemen. Het zijn er welgeteld 586 stuks. Dat kan tellen hé. Onderaan staat de Fontein van de Vijf Wonden. Voor Amber is dat een geschenk uit de hemel. Ze draait en keert in het water en je ziet aan haar snuitje dat ze gelukkig is. De andere toeristen kijken lachtend toe. Boven hebben we een prachtig uitzicht op de omgeving. Zoals Amber hebben wij ook dorst en zoeken een terrasje. Na een fris glasje bier dalen we weer af. Het kraampje is open en René gaat iets drinken en brengt mij een rood Portotje. Ik geniet. Eurosport geeft de eerste speeldag uit Wimbeldon en Hewitt moet spelen tegen Olivier Rochus. Lleyton wint met 3 sets. Kim moet later spelen. De dag is slecht begonnen maar is goed geeindigd.
Ik ben myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam moekeontour.
