Sinterklaas en de computer (3)

Het paard staat te wiemelen op het dak, bij de eerste schoorsteen. Net als elk jaar wil de Sint zijn grote boek pakken om even te kijken of alles wel klopt. Of de kinderen niet verhuisd zijn misschien. En de hand van de Sint grijpt mis. Geen groot boek. Helemaal niets.
"Alle speculazen nog aan toe," moppert de Sint vanachter zijn baard, "Piet, waar is dat grote boek nu gebleven ?"
Het wordt heel stil op het dak. Want als Sinterklaas 'alle speculazen nog aan toe' zegt, nou dan is hij wel heel erg boos.
"Alles in orde, kijk, hier is het al." Glimmend van trots komt zwarte Piet naar Sinterklaas toe. In zijn hand een klein grijs doosje. "Maar Piet, dat lijkt zelfs niet op mijn grote boek. Wat is hier aan de hand ?"
Sinterklaas is nu, behalve boos, ook nog verdrietig. Zonder zijn grote boek gaat alles mis.
Maar zwarte Piet gaat gewoon door. "Kijk. Zo gaat dat." Hij klapt het doosje open en drukt op een knopje. Het doosje piept en er verschijnt een vrolijk plaatje, van Sinterklaas zelf.
"Kijk en nu typ ik het adres in en kijk, hier links staan de namen van de kinderen en daar rechts hun verlanglijstje. En druk ik op dit knopje dan staat er of ze wel lief geweest zijn en druk ik..."Piet kakelt opgewonden door, zo trots is hij op de computer. Hij hoort zelfs niet dat Sinterklaas hem vraagt even zijn mond te houden.
Sinterklaas voelt in zijn zak, pakt een flinke chocolade muis en mikt de muis recht in de kwebbelende mond van Piet.
"Hap," doet Piet. Meteen is het stil.(wordt vervolgd)