.....er kwam wéér een Sinterklaas binnen. 'Goedenavond vrienden,' wilde hij zeggen. Maar hij bedacht zich onmiddelijk toen hij de twee andere klazen zag. 'Hoe durven jullie mij zo na te spelen, bedriegers! Jullie grote mensen, jullie moesten je schamen. Nep-sinterklazen! Wat moet Peter hier niet van denken?' Marie-Inge proeste het ineens uit van het lachen. 'Voor nep-sinterklazen bestaat slechts één oplossing: op de knieën en vergeving vragen.' De twee andere Klazen begrepen meteen wat de bedoeling was van de knipoog van de derde Sint-Nicolaas. 'Ach, vergeeft u ons, Sint-Nicolaas, wij wilden u slechts komen helpen. U heeft het zo druk op deze avond van 5 december. Wij dachten dat u misschien geen tijd zou hebben voor die kleine Peter en daarom....' 'Het is goed zo, sta maar op. Ik vergeef het jullie. Trek dat pak uit , doe die baard af en laten we er met z'n allen een gezellige avond van maken. En, waar is Peter nou.' Vader en moeder stonden wel even raar te kijken. Aan de stem hadden ze direct herkend wie die laatste sinterklaas was. Absoluut, opa! Wie had dat nu met hem afgesproken? 'Achter de piano,' zei Marie-Inge, die nog steeds moest lachen. En opa-Sint begon te lachen zoals alleen opa kon lachen. Peter kwam met verlegen lachje achter de piano te voorschijn. Hij had precies gehoord wat er gezegd was. Zonder aarzeling kroop hij bij opa-Sint op schoot. Deze Sint klonk hem heel vertrouwd. En stralend van geluk zong hij het mooiste lied uit zijn repertoire: 'Hoor, wie klopt daar kinderen Hoor, wie klopt daar kinderen Hoor, wie klopt daar buiten tegen het raam? 't Is een vreemdeling zeker Die verdwaald is zeker, 'K zal hem vragen naar zijn naam.'
uit: Sinterklaas op school, naar een idee van Paul Schamineé
Sinterklaas was gaan zitten in de mooiste leunstoel van de kamer en begon zijn toespraak. 'Goedenavond vrienden, dag beste Peter,' zei hij met zijn diepe basstem. 'Ik ben blij dat ik in dit huis ben. Er woei op zee namelijk zo'n hevige storm, dat ik dacht...' Er werd hard op de deur gebonsd. Iedereen keek elkaar verbaast aan. Wie zou er nu moeten komen op sinterklaasavond? Zouden de buren iets komen lenen? Maar die bonzen toch niet op de deur?! 'Heb jij iemand uitgenodigd?' vroeg vader aan moeder. 'Ik niet, ik zou niet weten wie het moest zijn'. De kamerdeur zwaaide open. Er viel een diepe stilte in de kamer. Met grote ogen van verbazing zagen ze wie er binnenkwam: Sinterklaas! 'Goedenavond vrienden, dag beste Peter. Ik ben dit gastvrije huis maar door de achterdeur binnengekomen, want er was niemand die de voordeur voor mij open wilde doen. En we hebben toch héél hard en héél lang gebeld, niewaar Piet?' En hij wendde zich tot zijn knecht. Op dat moment ontdekte hij dat een soortgenoot reeds de tijd gevonden had dit huis met een heilig bezoek te vereren. Kleine Peter barstte in gesnik uit en kroop weg achter de piano. In de kamer brak een heftig tumult los. Vader en moeder begonnen tegelijk aan elkaar van alles te vragen. De twee sinterklazen verloren hun waardigheid en begonnen tegen elkaar te schreeuwen. De eerste sinterklaas schreeuwde: 'Je bent een bedrieger. Jij bent de échte niet. Maak dat je wegkomt'. Dreigend hief hij zijn staf op. De tweede sinterklaas reageerde verontwaardigd: 'Wie is hier vals? Ik niet! Pieten gooi hem d'r uit.Meteen!' En ook hij hief dreigend zijn staf op. Weer werd er op de deur gebonsd. En wat niemand voor mogelijk had gehouden, gebeurde: (wordt vervolgd) uit: Sinterrklaas op school, Jos Beke, Peter van Hasselt
'Marie-Inge, zet je de televisie even uit? Peter wil liedjes gaan zingen bij de schoorsteen,' zei vader. Kleine Peter zat op zijn knietjes voor de open haard en zong zijn hele repertoire aan sinterklaasliedjes. 'Sinterklaas kan mijn liedjes horen, hé vader?', zei Petertje. 'Natuurlijk, Peter, Sinterklaas is vast vlak in de buurt. Misschien komt hij wel even langs als hij tijd heeft. Je kunt nooit weten.' Moeder, die het gesprek hoorde, keek even met vraagtekens in haar ogen naar vader. Zou hij het toch weten dat ik een sinterklaas gehuurd heb? En meteen ging de bel. 'Wacht maar, blijf maar zitten, ik doe wel even open,' riep moeder, want ze dacht aan hààr Sinterklaas. Inderdaad, daar stond Sinterklaas, met Zwarte Piet. Op fluistertoon gaf moeder nog een paar aanwijzigingen over kleine Peter. De kamerdeur zwaaide open en Peter begon te zingen: 'Sinterklaasje kom maar binnen...', direct bijgevallen door Marie-Inge. Een beetje aarzelend zong vader mee. Hij keek verbaasd naar moeder, want ze deed alsof het de gewoonste zaak van de wereld was dat de bisschop op bezoek kwam. Wist zij van zijn plan? Met z'n allen zongen ze ten slotte uit volle borst het welkomstlied. Het was een heel koor dat daar stond te zingen ter ere van de Sint. Kleine Peter genoot zichtbaar. Hij toonde geen enkele angst en zong hardop mee. Misschien kwam het door het krachtige gezang dat niemand hoorde dat er opnieuw gebeld werd. En nog een keer. (wordt vervolgd)
uit: Sinterklaas op school, Jos Beke, Peter van Hasselt
Eindelijk was het dan zover: 5 december.Het heerlijke avondje was aangebroken. Kleine Peter legde voorzichtig een wortel bij de openhaard. 'Dat is voor uw paard, Sinterklaas,' zei hij ernstig. Moeder knikte. Ze was de hele week druk bezig geweest met de voorbereiding. Ze had inkopen gedaan en surprises gemaakt. Ze had in de keuken dikke speculaas staan bakken. En ze had nog een speciale verrassing bedacht voor haar kleine Peter. Toen ze in de krant een advertentie zag, 'Sinterklaas te huur. En niet duur!' had ze meteen beslist. Met een goede Sinterklaas zou het pas écht een verrassende avond kunnen worden. Ze vertelde het aan niemand, niet aan vader en niet aan haar dochter van twaalf, Marie-Inge. Nee het moest geheim blijven. Moeder was echter niet de enige die een verrassing bedacht had. Vader voerde ook iets in zijn schild. Op internet had hij een site gevonden met de tekst: 'Sinterklaas te huur. Niet duur voor één uur! Een feest voor het kind Door die goede Sint.' En met een fax had vader een Sinterklaas besteld, op 5 december tussen zeven en half acht. Wat zou die kleine Peter opkijken! En nu was het dan zover. Het heerlijke avondje kon beginnen.(wordt vervolgd) uit: Sinterklaas op school, Jos Beke, Peter van Hasselt
Na de middag gingen we ondergronds : de resten van het paleis van de hertogen van Bourgondië, dat ooit op de Koudenberg stond. Dr. Paul. de. Ridder, historicus, werkzaam in de Albertinabibliotheek aan de kunstberg, Brusselkenner als geen een en echte Vlaamse Brusselaar, gidste ons rond. Twee uur en die waren om voor we het beseften. Het kleinste steentje kwam tot leven en de geschiedenis van Brussel kregen we er zo bij in geuren en kleuren. Een geweldige gids met een encyclopedische kennis over zijn stad en haar verhaal.
En Sint Nicolaas, zagen we die ondergronds? Neen, maar eigenlijk was hij mee in clergy, hij hield ons in de gaten terwijl wij wat cultuur opstaken - zoals hij had beloofd- en zag dat het goed was.
Zo'n gids krijgt uiteraard dorst en zijn publiek ook. Wij zijn nu eenmaal Bourgondiërs! Samen sloten wij deze fijne dag af met een straf biertje, voor wij de trein opstapten.
Van Brussel tot Berchem hield Nicolaas weer zijn mantel over ons open en konden wij weer zitten in overvloed. Tegen West-Vlaanderen is zijn mantel blijkbaar niet krachtig genoeg. Zij spoorden toen juist ook naar huis en we mochten weer 20 minuten staan, wel met heel vriendelijke excuses van de NMBS. Luc Vermeulen uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
