Gebruik baard, pruik en snor nooit om uw gezicht te verbergen!
Hoofdpunten blog wandelen
sinterklaas
25-08-2008
Een verhaal hoe Sinterklaas cadeautjes rondbrengt
Het kleinste stukje speelgoed (3)
"Ik geloof dat ik nog een fluitje heb dat daar precies in past," zei Sinterklaas en hij pakte het kleine fluitje, dat hij zelf had gemaakt, uit de zak en legde het in Bobbie's schoen. "Je mag dan het allerkleinste stukje speelgoed zijn, maar je gaat er nog net bij," zei hij vrolijk. "He , wat is dat?" Op het tafeltje vlak voor de haard stond een schaal koekjes en een grote thermosfles vol warme chocolademelk. "Lieve Sinterklaas," had Bobbie op een stuk papier geschreven, "dit is voor u. Ik hoop dat je het lekker vindt."
"M-m-m!" zei Sinterklaas, terwijl hij van een koekje proefde. "Wat heerlijk en wat een lekkere chocola! Ik ga er even bij zitten, dan rust ik meteen wat uit."
En Sinterklaas zakte in een diepe, zachte stoel en strekte zijn benen uit naar het haardvuur. Terwijl hij van de koekjes at, vielen zijn ogen zo af en toe dicht, hij knikkebolde en viel in een diepe slaap. Hij merkte dan ook niet, dat het kleine fluitje over de rand van Bobbie's schoen keek, en hem in de gaten hield. Het leek het fluitje of Sinterklaas heel lang sliep. De oude klok in de hoek van de kamer tikte rustig door. Sinterklaas sliep, terwijl in het hele land jongens en meisjes op hun cadeautjes wachtten! De schimmel op het dak hinnikte en de belletjes van zijn tuig rinkelden, maar Sinterklaas bleef slapen. Op het laatst kon het fluitje zich niet langer inhouden. (wordt vervolgd) uit: Volksverhalen Almanak
Een verhaal over hoe Sinterklaas de cadeautjes rondbrengt
Het kleinste stukje speelgoed (2)
Alle knechten kwamen om hem heenstaan; ook Pedro, die vlug het zaagsel van zijn kleren sloeg. Al hebben Zwarte Pieten nog zulke handige, vlugge vingers, niemand kan toch zulke mooie en moeilijke dingen maken als Sinterklaas zelf. Ze keken met grote ogen toe, terwijl hij het hout tussen zijn handen ronddraaide en er een prachtig fluitje van maakte, dat hij versierde door er bloemen en vogeltjes in te snijden.
"Luister," zei hij, en toen hij erop blies was het net of er elfjes zongen. Sinterklaas deed het fluitje in een grote, lege zak en zei tegen zijn knechten: "Als je dus heel kleine stukjes hebt, maak er dan fluitjes van." Na die dag sneden de knechten heel veel fluitjes, maar niemand kon zo'n klein fluitje maken als dat van Sinterklaas.
Op Sinterklaasavond werd het fluitje met al het andere speelgoed in de zak gedaan, maar het was zo klein, dat het steeds tussen Sinterklaas zijn vingers door glipte als hij in de zak naar een cadeautje zocht. Sinterklaas had al veel huizen bezocht en veel schoenen gevuld, maar het fluitje was nog steeds niet weggegeven. De zak was al half leeg en de Sint begon langzaamaan moe te worden, toen hij bij het huis kwam waar Bobbie Blom woonde. Hij stopte Bobbie's schoen helemaal tot voorin vol, zodat er nog net genoeg plaats overbleef voor een héél klein cadeautje. (wordt vervolgd) uit: Volksverhalen Almanak
Een verhaal over hoe Sinterklaas de cadeautjes rondbrengt
Het kleinste stukje speelgoed (1)
Sinterklaas wil altijd erg graag dat zijn knechten genoeg speelgoed maken om ieder kind een heerlijk Sinterklaasfeest te bezorgen. Daarom ging hij op een morgen, een paar weken voor 5 december, alle werkplaatsen langs en zei tegen zijn knechten: "Denk eraan, dat je al het hout goed gebruikt om er iets van te maken. Van een heel klein stukje kun je soms nog iets leuks maken."
"Maar wat kunnen we dan van die kleine stukjes maken?" vroeg de Timmerpiet, terwijl hij op een hoop afval wees. Sinterklaas bekeek het en zei: "Je kunt er mooie blokken van maken en die verven en met het zaagsel kun je poppen en beesten opvullen. "Maar kijk nu eens naar dit piepkleine stukje," zei een andere Zwarte Piet, "daar kun je toch echt niets mee beginnen."
En hij liet Sinterklaas een stukje hout zien dat niet groter was dan de helft van zijn pink. Alle knechten schoten in een lach, maar de Sint bekeek het aandachtig, één wenkbrauw ging omhoog, de andere omlaag - dat deed hij altijd als hij heel diep nadacht. "Je zou er een fluitje van kunnen maken," zei hij eindelijk. "Een fluitje!" zei de Timmerpiet. "Een fluitje!" lachte Pedro en hij lachte zo hard dat hij een buiteling maakte , recht in een hoop zaagsel. "Wie kan er nu van dit kleine stukje hout een fluitje maken?" Sinterklaas glimlachte en pakte een scherp, klein mes van de werkbank. "Dat zal ik je eens laten zien," zei hij. wordt vervolgd) uit: Volksverhalen Almanak
Met de Sint in Brugge (slot) 17de Vlaamse Nicolaasroute
Het goot nog steeds, maar iets minder en we verzamelden aan Sint-Salvatorskathedraal. Ook hier bevond het voornaamste Nicolaasitem zich in de reserve: een cappa of koorkap uit de 17de eeuw. Ze is van rood fluweel en goud borduursel en toont in een medaillon de heilige Nicolaas, met de kromstaf in de linkerhand en op de achtergrond een huis met geopend venster. Het verhaal van de drie meisjes. Merkwaardig is hier dat Nicolaas in volle bisschopsornaat is afgebeeld. Dit verhaal wordt gesitueerd voor zijn bisschopsverkiezing en bij de afbeeldingen ervan is hij meestal in burgerkledij. De heer Benoit Kervyn, collectiebeheerder van de Sint-Salvatorskathedraal, was zo vriendelijk ze voor ons uit de reserve te halen. Waarvoor nogmaals onze dank. We mochten ze bewonderen in de sacristie van de kathedraal. B. Kervyn wees ons bij de verkenning van de route op een schilderij in deze kerk dat ons en onze bronnen onbekend was: op het linkerluik van een drieluik van een onbekende Vlaamse meester, gedateerd 1636 zagen wij de H. Niklaas met de drie knapen in de pekelton. Daar was de zon. Onze smeekbeden waren eindelijk tot de Sint doorgedrongen en hij lachte fijntjes. Hij had er deugd van......Zo kennen we hem! Nog een lekkere "Brugse Trippel" op de Markt, deed ons wind en regen snel vergeten. En de Heilige Nicolaas? Hij zag dat het goed was geweest.... uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap Luc Vermeulen
Met de Sint in Brugge (3) 17de Vlaamse Nicolaasroute
Ondertussen regende het echt. Tweede reeks smeekbeden aan San Nicola. Regenschermen dus open voor een oversteek naar het Gruuthusmuseum. De verzameling van dit museum omvat normaal 2500 kunstvoorwerpen in 23 zalen waaronder 6 nicolaïana. Op dit ogenblik is slechts een deel van de collectie te zien, omwille van restauratiewerken aan de gebouwen. De directie was echter zo bereidwillig om 4 van de 6 "nicolaïäna" uit hun collectie speciaal voor deze dag voor ons uit de reserve te halen. Een eikenhouten Nicolaasbeeld uit de 15de eeuw, een zilveren collecteschaal uit de 18de eeuw, een zilveren ambachtsschild van het ambacht van de stoeldraaiers en kistenmakers uit 1782 en een eedkruis van het ambacht van de"Cuickestiekers" in zilver en bergkristal uit de 17de eeuw. Telkens de Sint en de drie knapen in het pekelvat. Toen, ondanks al onze smeekbeden aan onze Heilige Vriend, goot het! Naar verluidt heeft hij last van hardhorigheid als hij incognito is.... (wordtvervolgd) uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap. Luc Vermeulen
Met de Sint in Brugge (2) 17de Vlaamse Nicolaasroute
Sint-Niklaasstraatje uit, hoekje rechtsom de Steenstraat in: op nummer 7 op de bakstenen trapgevel uit de 17de, 18de eeuw: een medaillon met een afbeelding van de heilige bisschop uit Myra en de drie knapen in het pekelvat. Onze tweede! Het begon te druilen. Je kon er al echt nat van worden. Eerste smeekbeden aan onze beschermheilige...... Gelukkig waren we nu zo aan de Onze-Lieve -Vrouwekerk met haar rijkelijk interieur. Met enig zoeken vind je hier een 16de eeuws triptiek van Antoon Claeissens, De opdrachtgever Niklaas vanThienen en zijn zoon bekleden hier een ereplaats. Achter hen de Heilige Nicolaas en drie kinderhoofden boven de tobbe. Op de achtergrond een sprookjesachtig landschap. (wordt vervolgd) uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap. Luc Vermeulen
