Als hobby-fotograaf laat ik me niet graag in een hokje duwen. Ik probeer mijn belangstelling zo breed en zo gevarieerd mogelijk te houden en dat wil ik ook graag tonen in deze dagelijkse beelden. Tijdens een leuke wandeling door en rond Herentals samen met fotomaatje Alex heb ik weer diverse leuke foto's gescoord en dat ik voor deze opname koos heeft hoofdzakelijk te maken met die drang naar variatie. Dit gebouw, ooit de thuishaven van RTT, Proximus, politie... wordt verbouwd tot kunstencampus en er zal dan ook plaats zijn voor plaatselijke verenigingen, het stadsarchief en ja, de politie gaat er ook weer zijn stek vinden. De werken zijn al meer dan een jaar bezig en als ik het zo bekijk zullen die nog wel even duren. Of het een goed idee is zoveel activiteiten op deze plaats te concentreren laat ik in het midden, er is nu al nauwelijks een parkeerplaats te vinden in de buurt. Oorspronkelijk was dit een staande foto maar ik heb voor één keer gekozen om er een vierkante uitsnede van te maken. De reden is gewoon omdat er onderin zoveel rommel, hekken, stapels en andere beeldvervuilers lagen dat ik die maar weg geknipt heb. De essentie is overgebleven, en die is vierkant.
Ik wil bij deze opname eerst vertellen dat het niet altijd spectaculaire foto's moeten zijn. Na de bijna dagelijkse wandeling door de Smallebroeken, met als oogst enkele leuke laatste sneeuwfoto's, kwamen we weer bij huize Pol en Josee. Ik vond aan de overkant van de straat nog een onderwerp. Wij wonen dus langs de N123 tegen over km 9,3. Ik neem aan dat dit gerekend is van uit Herentals. Ik heb het Sony-toestelletje in mijn zak laten zitten en ik ben even naar binnen gelopen om de 5D Mk IV te gaan halen met de tele er op om deze simpele opname te maken. Eerst en vooral laat de foto zien dat er nog altijd een beetje sneeuw ligt in onze regio maar daar ging het me ook niet echt om. Dit is nog eens een simpele recht voor de raapse toepassing van wat primaire compositie-regels: onderwerp op een sterk punt en, qua vlakverdeling en lijnen, denken in derdes. Compositie-regels zijn niet dwingend, dat weet ik ook wel en ik ben de eerste om te stellen dat je ze eerst moet kennen om ze daarna te breken... maar voor een keer wilde ik me er aan houden.
Exifs: ISO 100 - F 10 - 1/5 sec - 116 mm op statief
24 januari - Het kasteel van de Hertogen van Brabant
Ik ben weer op de nachtfotografie-toer geweest en als ik dan ook nog een mooie spiegeling kan meepikken vang ik de spreekwoordelijke twee vliegen in één klap. Het kasteel van de hetogen van Brabant, tegenwoodig beter gekend als het gerechtsgebouw, of beter: "de rechtbank van eerste aanleg", is zonder meer een niet te missen onderwerp voor al wie Turnhout bezoekt, al dan niet achter een fototoestel aan lopend. Ik was er al vaker, heb er al dikwijls gefotografeerd en telkens vind ik wel een leuke invalshoek. Met het CC De Warande op de achtergrond en de laatste restjes sneeuw was het ook nu weer een vruchtbaar bezoek.
Toen we eergisteren erg vroeg naar Nederland reden had ik gezien dat de pechstrook langs de Turnhoutse ring (de Noord Brabantlaan) tussen de afslag naar Tilburg en de afslag richting Breda helemaal vol geparkeerde vrachtwagens stond. Is Turnhout een stad van vrachtwagenbestuurders die hun voertuig wegens gebrek aan andere parkeerplaatsen dan maar op de ring achterlaten of zijn dit doorreizende vrachtwagenbestuurders die daar een vaste stopplaats hebben omdat ze nu eenmaal de rij- en rusttijden moeten respecteren? Wie zal het zeggen... Ik had alleszins het voornemen gemaakt hier ooit een nachtopname van te maken en die kans kwam sneller dan ik had gedacht. Ik moest vanavond in Turnhout zijn en ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat verder te rijden en de daad bij het voornemen te voegen. Achteraf gezien is het niet zo spectaculair als ik had ingeschat. Met de wagen er langs rijdend duurde het een tijd en leek de eindeloze rij veel langer maar stilstaand langs de weg kun je nu eenmaal niet om de bocht kijken.
Exifs: ISO 100 - F 14 - 30 sec - 16 mm met full frame.
We zijn vandaag naar het fotosalon van Obscura, de fotoclub uit Zoersel, gaan kijken. Ik vond het best oke, we hebben mooie beelden gezien, en ook over de presentatie kan ik geen negatieve opmerkingen maken. Het was er ook druk trouwens, en terecht. Toen we na onze ronde langs de foto's een vrije tafel gevonden hadden om iets te consummeren zag ik uit een ooghoek twee mensen, kijkend naar een foto aan de overkant van de zaal. Het beeld triggerde meteen een alarmfase voor mijn Sony-toestelletje en dat kwam ook supersnel uit mijn jaszak geslopen. Dat ding staat eigenlijk bijna altijd op de stand automatisch en ook nu bleek dat na volledig inzoomen een leuk beeld op te leveren. De kleur-versie van de snelle opname vond ik op zich ook al zeer interessant maar toen ik dit in zwart wit omzette om even te vergelijken was dat toch weer net iets pittiger.
Voor dag en dauw kwamen de collega's van de fotoclub me oppikken. Met z'n vieren zijn we naar Rijen in Nederland gereden. Onze inzendingen waren aanvaard voor de internationale AV (audio-visuele) studiedag en we wilden uiteraard ter plaatse onze fotoclub vertegenwoordigen. De hele dag waren we daar druk bezig. Terug thuis gekomen schemerde het al en we zijn dan maar samen met een goede vriendin in De Korte Hei een hapje gaan eten. Het was er zo gezellig dat ik de camera niet één keer uit mijn jaszak liet ontsnappen. Een hele intro om gewoon te vertellen dat ik vandaag niet aan fotograferen ben toegekomen en dat ik voor een zeldzame keer gebruik maak van het aan mezelf toegekende recht om dan terug te vallen op een foto van eerder deze week. Dit is een opname van de schapen waarover ik het gisteren terloops al had.
Ik had de weersvoorspellingen een beetje gevolgd en er was sneeuw voorspeld. Voor één keer ben ik dan ook een beetje vroeger als gewoonlijk uit de bedstee gesukkeld en jawel hoor, het was wit buiten. Na de flink ingekorte gebruikelijke ochtendroutines ben ik meteen aan de wandel gegaan. In de loop van de dag zouden de temperaturen immers weer stijgen en misschien zou de sneeuw alweer verdwijnen... Achteraf gezien bleek dat niet het geval maar ik heb in de loop van de voormiddag toch al mijn oogst aan foto's binnengehaald. Uit het aanbod koos ik voor deze opname. Het was heel even iets drukker in de Smallebroeken, twee wandelaars, een hond en een fietser in één beeld... Toeval, want op wat schapen en een pony na waren het wel de enige levende wezens die ik zag tijdens de wandeling.
Het was droog, het was helder en ik had best zin om te gaan fietsen. Die andere factor, die mee bepaalt of het geschikt weer is om er op uit te trekken had ik helaas uit het oog verloren. Het was meer dan friskes. Ik was nog maar nauwelijks in de buurt van de watermolen in Kasterlee toen ik wist dat fietsen op deze koude 19de januari geen goed idee was. Ik ben dan ook maar terug gedraaid. Bijna terug thuis, bij de fietstunnel onder de N19g, realiseerde ik me dat ik zo een van mijn doelen, nl. een aantal leuke foto's scoren niet zou halen. Ik heb me dan maar een tijdje bij de uitgang van de tunnel geposteerd om te proberen één of meerdere collega fietsers te pakken te krijgen in de spiegel. Ik vermoed dat de meesten ook wel de conclusie getrokken hadden dat ze maar beter lekker binnen moesten blijven. De spoeling was dun. Uiteindelijk kreeg ik toch een aanvaardbaar beeld op mijn kaartje.
Prachtig wandelweer vandaag. Beetje fris, maar daar bestaat geschikte kleding voor. We hebben er alleszins van geprofiteerd. Een fikse wandeling wilden we ondernemen en een doel was snel gevonden. We zijn iets gaan drinken in café De Mastentop... in Kasterlee... te voet he, retour goed voor zo'n 14.000 stappen op de teller. Op de heenweg, door het bos aan de zuidkant van de Kasterleesteenweg kom je dan onvermijdelijk in buurt van het beeld van de slapende reus op de Hoge Mouw en dat is altijd een ommetje waard. Ook vandaag zijn we er naar toe geklommen om te zien hoe het er in dit seizoen uit ziet. Dank zij het uitklapbare scherm van mijn kleine Sony toestelletje kon ik een overzichtsfoto maken van uit een laag standpunt en zo de restanten van de vrieskou van vorige nacht mee nemen in het beeld.
We zijn vandaag naar Heusden Zolder gereden . Op de prachtig gerestaureerde site van de in 1992 gesloten koolmijn was een tentoonstelling van Stephan Vanfleteren, een van onze Belgische topfotografen: "Kompelkoppen". Ik was zwaar onder de indruk, de manier waarop de fotograaf oud mijnwerkers geportretteerd heeft is subliem en ook het concept van de tentoonstelling en de locatie zorgden voor een namiddag die ik niet snel zal vergeten. Enkele ex-mijnwerkers - kompels - waren als vrijwilligers ingeschakeld bij de ontvangst en sommige geportretteerden waren ook aanwezig, authentiek gekleed als vroeger in de mijn, om zonodig alle mogelijke info te geven en vragen te beantwoorden. Toen ik deze man vroeg om even te poseren bij "zijn" portret deed hij dat graag.
We kennen het gebied tussen de Nete en de Zegge als erg overstromingsgevoelig in tijden van langdurige neerslag. Ik ben daar in de loop van de vooravond eens een kijkje gaan nemen om eventueel enkele interessante beelden mee te brengen. Nauwelijks wateroverlast evenwel (voorlopig?), het viel me zwaar tegen, de bewoners van de boerderijen langs de Roerdompstraat zullen daar anders over denken natuurlijk. Ik ben dan maar naar de Netebrug bij de Ark van Noë gereden in de hoop daar iets te scoren en uiteindelijk heb ik er ook enkele leuke foto's gemaakt. Dit is het resultaat van het samenvoegen van twee bijna identieke foto's van op statief, in Photoshop. Met de dekkingsmodus "lichter" kon ik zowel de achterlichten van een wagen die over de smalle brug reed als de koplichten van een andere wagen in de tegenovergestelde richting uit een tweede opname, in één foto verenigen. Ik vertelde het al eerder... ik hou wel van een potje Photoshop en ik vind dat zoiets inherent deel uitmaakt van de fotografie tegenwoordig.
De exifs: beide foto's - 16 mm - ISO 100 - F 14 - 6 sec.
Het opzet is dat we met onze fotoclub Visueel en de collega's van de Tielense fotoclub enkele seizoenen intens gaan fotograferen in het natuurgebied "de Tikkebroeken". In het najaar komt er dan een tentoonstelling met de beste werken rond 70 jaar Tikkebroeken. Na de introductiewandeling met de conservator eind november ben ik er nog niet geweest en ik heb daar natuurlijk goede excuses voor... de kerstman verplichtingen hebben een hele tijd al mijn vrije tijd en energie opgeslorpt. Vandaag wilde ik dan eindelijk ook graag eens mijn duit in het zakje doen qua foto-oogst. Al bij het begin van de wandeling had ik de waarschuwing gezien dat rubberen laarzen aangeraden waren wegens de hoge waterstand. Tegen beter weten in heb ik de rondwandeling toch maar aangevat met mijn slecht-weer-bestendig ingeschatte wandelschoenen. Maar al snel bleek ik voor ondoorwaadbare hindernissen te staan en heb ik de tocht maar afgeblazen. We hebben als fotografen van het project weliswaar de toelating om ook het afgesloten gedeelte van het gebied te betreden maar vandaag moest ik het alleszins stellen met enkele foto's van af de zijlijn. Dit is er eentje van.
Tja, je moet dringend... en de regen valt met bakken uit de lucht... dan stop je toch liever bij een horecazaak dan tegen een boom te gaan staan langs de kant van de weg? Bijkomend voordeel is dat ze in horecazaken quasi altijd ook wel Duvel verkopen en daar ben ik niet ongevoelig voor. Het vrouwke heeft ook een rijbewijs he. Ik heb er geen idee van of de inrichters van de toilet faciliteiten in dit café sadisten waren ofwel Rolling Stone-fans maar het plassen voelde alleszins niet lekker aan met die hapgrage scherpe tanden voor mijn ... euh... neus. Ik was blij toen ik onbeschadigd en helemaal opgelucht weer langs het vrouwke kon gaan zitten.
Ik hou het nog even bij zwart wit, ik moest niet zo ver zoeken om een onderwerp te vinden dat de sfeer van de dag en mijn eigen stemming kon samenvatten. Gewoon in onze achtertuin vroeg deze natte dennentak of ik 'm niet even wilde fotograferen. Ook de dennen wenen als het weer zo triestig is. Maar er zit toch ook wel wat licht en enkele sprankels helder in de lens schijnende effecten in de foto en die vertellen me dat het vroeg of laat toch weer lente wordt met blauwe luchten en zon en zo...
Het was vandaag geen weer om een hond door te jagen, laat staan een amateurfotograaf. Ik ben dan ook, met uizondering van de wekelijkse vergadering van de fotoclub vanavond, de ganse dag het huis niet uit geweest. Fotograferen was er niet bij dus. Dat wil geenszins zeggen dat ik niet met mijn fotografie bezig geweest ben he. Ik heb nog wat met de oogst van gisteren gespeeld. Als het vrouwke mee gaat fietsen zijn er wat haar betreft ook altijd wel wat shopping mogelijkheden onderweg en zo was dat ook in Turnhout. Ik gun haar die pleziertjes maar zelf blijf ik wel buiten en dan loop ik wat achter mijn fototoestel aan. Ik heb deze namiddag enkele opnames van een pittige zwart-wit omzetting voorzien. Met pittig bedoel ik dat een zwart-wit foto niet alleen fletse grijstinten moet bevatten maar ook echt zwart en echt wit... Er is trouwens nog iets aan de hand met dit beeld. De ene zal het meteen zien en de andere niet...
In de loop van de namiddag was het weer nog best vriendelijk, een beetje frisjes maar het zonnetje deed zijn best en dat nodigde ons uit om weer eens te gaan fietsen, voor de eerste keer dit nog prille jaar. Bij het zoeken naar mogelijke foto onderwerpen stootten we in de buurt van Turnhout op een wel erg opvallend beest. De eigenaar van een onderneming in de KMO-zone waar we door fietsten had zich een dinosaurus aangeschaft om zijn domein te bewaken. We waren al geshockeerd door het feit dat er lieden zijn die vinden dat wolven in onze hedendaagse samenleving thuishoren maar een dinosaurus... Het beest stond weliswaar achter draad maar of die stevig genoeg is durf ik te betwijfelen. Met toegeknepen billen heb ik toch maar een foto gemaakt. Al googelend ben ik er thuis achter gekomen dat dit waarschijnlijk een Tyrannosaurus Rex is, bijzonder bloeddorstig... Als we de volgende keer naar Turnhout fietsen zullen we toch maar een andere weg nemen.
Het houdt niet op met de nieuwjaarsbezoeken. Vandaag waren we in Langdorp bij mijn zus. Wat eten, wat drinken, lekker bij praten en dan weer naar huis... maar eerst de kerk van Langdorp fotograferen. Telkens ik vorige maand in Langdorp kwam o.a. voor de repetities van onze kerstmusical zag ik al van verre dat de kerk royaal verlicht was en telkens nam ik me voor eens te stoppen om er een foto van te maken. Het kwam er maar niet van, tot vandaag dus. Hoewel het met deze druilerige motregen ook nu weer niet het ideale moment was heb ik er toch even de tijd voor genomen. Er zit weinig kleur in de foto maar al bij al vind ik de sfeer wel goed weergegeven en... de pastoor was alleszins thuis...
De exif gegevens: Eos 5D MkIV met EF 16-35 II bij 24 mm - ISO 500 - F 8 - 30 sec.
Verloren maandag vandaag. Niet overal in België bestaat de traditie om op de maandag na Driekoningen worstenbroodjes te eten. Voor alle duidelijkheid: een worstenbroodje is niet zomaar een curryworst met wat flets brood er omheen... een worstenbroodje is een cullinair hoogstandje en deze smulpaap weet daar ieder jaar van te genieten, zelfs in tweevoud of in drievoud. Bladerdeeg, gevuld met een gehaktworst... in de oven gaan de sappen van het gehakt zich mengen met het deeg en... het water loopt me weer uit de mond als ik dit zit te tikken, ze zijn op, jammer... Dit is de enige foto die ik vandaag maakte, fototechnisch gezien geen hoogstandje, maar wel geschikt om deze dag te illustreren in mijn volgend jaaralbum.
De gemeente Kasterlee organiseerde vandaag de jaarlijkse nieuwjaarsdrink voor de bevolking. Om beurten gaat dat door in één van de drie deelgemeenten en vandaag was het bij ons in Lichtaart. Natuurlijk zijn we deze namiddag afgezakt naar het Bobbejaan Schoepenplein om deel te nemen aan de feestvreugde. Naast de traditionele wensen van het gemeentebestuur mochten we o.a. ook genieten van een concert door de plaatselijke fanfare Vreugd en Deugd. Dat ook de allerjongsten konden genieten van het optreden moge blijken uit deze foto.
De exif gegevens: Sony RX100mk6 - ISO 160 - F4 - 1/50 - 16 mm.
Op de eerste zaterdag na de eerste januari vieren we met onze fotoclub traditioneel het nieuwe jaar met een kaas- en wijnavond. Het zijn altijd super gezellige avonden met heerlijke cullinaire pleziertjes en de bijhorende drank vloeit dan ook rijkelijk. Uit het verleden herinner ik me enkele legendarische katers trouwens... niet alleen bij mezelf he. Voor we er aan begonnen, toen de wereld nog helemaal in orde was kon ik enkele foto's schieten van het voorlopig nog vredige strijdperk. Fiere wijnglazen staan geduldig te wachten om de dorstige lippen te beroeren.
Exif gegevens: Sony RX100mk6 - ISO 160 - 1/30 - F 2,8 - 9 mm ( = gelijk aan 24 mm met een full frame )
