Het was vandaag de dag van het bos. Het rondje dat we vroeger zowat dagelijks deden met Phaido, de beste woef die ooit leefde, leek ons het meest geschikt om deze dag te eren. De Smallebroeken, en het hele bosrijke gebied er rond eigenlijk, kennen wij zoals onze broekzak en aan wandelmogelijkheden is daar geen gebrek. Toch moet er iets van mijn hart. Het valt meer en meer op dat het bos ontsierd wordt door afgebroken takken, gevallen bomen, rottend hout en noem maar op. Dat hoort ook zo volgens sommige medemensen. Ik hou ook van de natuur maar soms heb ik toch mijn twijfels over deze gang van zaken. Op mijn Facebook-pagina heb ik het al iets scherper geformuleerd en hier wil ik me beperken tot de simpele vaststelling. Vandaag zijn we het paadje helemaal rechts in gegaan en voor de foto heb ik eerst een beeldvervuilende en in de weg liggende grote tak weg gesleept, de sporen zijn nog zichtbaar… Hopelijk krijg ik nu geen boete van de natuurpolitie.
We zijn vandaag onze dagelijkse wandeling gaan plukken in de Zwartgoorheide, een natuurgebied in de buurt van het Giels Bos tussen Gierle en Vosselaar. Een rondje geocachen had er ons naar toe gelokt en we hebben het ons niet beklaagd. We hebben een tijdje langs de omheining van Janssens Pharmaceutica gelopen en daar zagen we, helemaal verdwaald in het bos, twee eenzame narcisjes. Ver van hun broertjes en zusjes, die je tegenwoordig overal zo talrijk ziet, stonden ze daar met z'n tweeën mooi te wezen. Ik vond het absoluut nodig er even bij stil te staan en een plaats in mijn jaaralbum is wel het minste dat ik hen kon bieden. Met het kantelbaar scherm van mijn sonytje kon ik ze van uit een laag standpunt fotograferen zonder dat ik mijn oude knoken daarvoor in onmogelijke bochten moest wringen.
We zijn vandaag nog eens naar Antwerpen gespoord en nog voor we aan onze tocht door de koekenstad begonnen had ik al een enorm leuke foto gescoord. Toen we in de "Middenstatie" (Centraal station) uit de trein stapten zagen we dat we een aantal bijzondere mede-passagiers hadden. Een respectabel aantal honden en hondjes was ook met dezelfde trein aangekomen en samen met hun begeleiders stapten ze braaf over het perron naar de uitgang. Ik denk dat ik er elf tel...
"La vache qui rit" is een merknaam die iedereen wel bekend in de oren klinkt. Vandaag kon ik "Le chien qui rit" in beeld nemen. Samen met Jultje, de huiswoef van zoon Michael en zijn gezinnetje, was ik aan de wandel met het vrouwke, de schoondochter Sofie en Julie, de kleindochter. Bij een overtal aan dames hielden Jultje en ik er de spanning in door regelmatig stokje-gooi, bergje-klim en spurtje-onverwacht te doen. Het moet gezegd dat het voornamelijk Jul was die het felst te keer ging tijdens de fysieke inspanningen en die ook elke uitdaging won. Tijdens de zoveelste bergje-klim -ik speelde wel een beetje vals want ik stond gewoon al boven op de duin te wachten met mijn fototoestel in aanslag- kwam hij al lachend naar boven gehold... Le chien qui rit, klik, foto!!!
Er was me gevraagd om in de jury te zitten om de deelnemende groepen te beoordelen tijdens de carnavalsstoet in Aarschot. Zoiets hoef je me geen twee keer te vragen, ik was op post in de ere-tribune aan de Bonewijk vanavond. En uiteraard was ik van plan om de nodige leuke foto's te scoren. Toch ging dat niet helemaal zoals gepland. Ik had de 24-105 op mijn toestel gezet als voor de hand liggende all-round lens en een alternatief had ik niet in mijn fototas mee genomen. Achteraf gezien bleken de wagens en de groepen wel erg dicht voorbij de tribune te komen en ik had er al snel spijt van dat ik de 16-35 niet bij had. Eigen fout, maar niet getreurd. Ik zou trouwens ook weinig tijd gehad hebben om te fotograferen want de 48 groepen kwamen wel erg snel achter elkaar voorbij en bij elk van hen moest ik een beoordeling over wagen, kostuums en invulling van hun thema geven... Nog voor het spectakel begon had ik gelukkig al enkele leuke shots gecoord. Vlak bij de jury kwamen enkele BA's (bekende Aarschottenaars) plaatsnemen en warempel, de burgemeester, Gwendolyn R. en een van de schepenen hadden de carnavalsstoet ook in hun zaterdagavond-agenda gezet. Die mogelijkheid kon ik niet laten voorbij gaan.
Het wandelseizoen is officieel begonnen in Hoevezavel. Met dit mooie weer zijn we als vrijwilligers voor het eerst dit jaar aan de wandel gegaan met de bewoners van het zorgtehuis. Toch koos ik vandaag voor mijn dagelijkse foto niet voor een beeld uit de wandeling, er komen immers, zonder twijfel, nog voldoende mogelijkheden in de loop van het jaar. Op de terugweg naar huis zijn we gestopt in Postel aan de viskraam bij de brug over het kanaal Schoten - Turnhout - Dessel, je kunt daar heerlijke kibbeling en gebakken vis kopen. Dat scheelt weer een stuk werk voor het vrouwke als we thuis komen en er moet nog iets te eten op tafel getoverd worden. Uiteraard kun je die lekkernijen ook ter plaatse nuttigen en terwijl we stonden te wachten op onze bestelling zag ik een koppel dat kennelijk al genoten had van wat lekkers en die een van de terrastafeltjes naar de rand van het kanaal hadden verhuisd om nog wat langer te genieten. Na lang twijfelen en vergelijken vond ik uiteindelijk de zwart-wit versie weer iets sterker.
Ongeveer twee weken geleden was ik samen met het vrouwke in het Grotenhoutbos om tijdens een prachtige natuurwandeling enkele geocachen op te pikken. Gisteren kreeg ik een telefoontje van mijn cachemaatje Jackie met de vraag om er vandaag samen naar toe te gaan. Ondanks het feit dat ik de meeste cachen daar al gevonden en gelogd had vond ik dat meteen een prima idee. Het gaat mij immers niet meer zozeer om zoveel mogelijk punten te scoren, maar wel om buiten te komen, te wandelen, in de natuur te zijn en mijn oude knoken in beweging te houden. Dat ik onderweg weer de nodige foto's kon scoren is niet meer dan normaal en lekker meegepakt. Deze spiegeling vond ik wel leuk.
Al bij al viel het weer best mee vandaag. Het was wel een beetje frisjes maar we zijn toch naar Herentals gefietst. We zijn even bij fotomaatje Alex binnen gewipt omdat ik hulp nodig had om een bestand van een DVD af te halen en in MP4 formaat op een USB stick te zetten. Ik kwam er tot mijn schande achter dat ik geen werkende DVD speler met een geschikte uitgang of aansluiting meer had. Tot daar de lange inleiding om te vertellen dat de poes van Alex al de tijd dat we er waren braaf en veilig in haar huisje bleef zitten terwijl ze toch alles goed in de gaten hield. Hoewel ik eigenlijk geen katten-mens ben vond ik het toch leuk om, voor we weer gingen fietsen, even een foto te maken van, ik citeer Alex: "onzen dikke".
Het hoeven niet altijd fotografische hoogstandjes te zijn om in het jaarlijkse album te belanden dat ik al 18 jaar lang maak van mijn foto-activiteiten. Toevallige gebeurtenissen of onverwachte details mogen ook voorbij komen. Zo waren we vanavond te gast in het Zonneputteke in Zoersel. Ieder tweede dinsdag van de maand richt de FGA (Fotogroep Antwerpen) er een avond in met een interessante spreker. Vandaag was het aan Breedbeeld, de overkoepelende organisatie en we hebben genoten van drie aanstormende talenten. Daar gaat mijn dagelijkse foto niet over. Ik ken de locatie vrij goed, als muzikant heb ik er vaak opgetreden maar het verval lijkt snel te gaan daar. Als je binnenkomt zie je meteen een Jupiler dienblad dat de druppels moet opvangen die er blijbaar vrije doorgang gevonden hebben. Niet dat er zoveel verschil is tussen Jupiler en het opgevangen regenwater... Als Duveldrinker wil ik me graag profileren.
Om weer eens in een andere omgeving te wandelen en ook wel om wat andere mogelijke onderwerpen voor de lens te krijgen zijn we vanmiddag naar de parking bij de Floreal gereden. Van daar uit hebben we een pittige rondwandeling gedaan tot aan het Zwart Water. Het is ook daar dat ik het merendeel van de foto's uit de tocht kon schieten. Zoals wel vaker het geval is zal ik er morgen wel enkele op Facebook uploaden maar dit is alvast een beeld dat ik na lang twijfelen uit mijn favorieten-selectie koos.
Het is nog altijd geen lekker fietsweer. Als ik het vergelijk met vorig jaar staan we al veel kilometers in de min. Wandelen daarentegen lukt gelukkig nog altijd wel. De luchten waren weliswaar niet erg geruststellend vandaag maar de buienradar vertelde ons dat het droog zou blijven. Wie zijn wij om daar aan te twijfelen. We hebben een iets langere wandeling gedaan naar de Oostpoort van de Hoge Rielen, dan een kriskras tocht door het domein richting Zuidpoort aan de Molenstraat en vervolgens door de Smallebroeken naar huis. Onderweg kwamen we weer langs de ons ondertussen bekende locatie Het Kikkerkwartier en daar wilde ik graag enkele foto's maken. Er zijn recent werkzaamheden geweest om de oevers van de plas wat op te schonen en zo kon ik de loopbrug iets makkelijker in beeld nemen. Net toen ik mijn positie goed gekozen had, zorgvuldig gekadreerd en mijn instellingen had ingesteld kwamen er twee medewandelaars in beeld. In eerste instantie dacht ik dat de foto verknald was, maar toen ik 'm thuis op de Mac bekeek vond ik het eigenlijk wel een toevoeging. De in beeld opduikende figuranten hebben zich gelukkig tijdig gerealiseerd dat het middenstuk van de loopbrug ingestort is en ze zijn dan ook terug gedraaid. De foto die ik toen maakte was uiteindelijk iets minder spannend.
Belofte maakt schuld. Eergisteren schreef ik dat de mossen die ik zag bij de St. Barbara kapel snel zouden voorbij komen op deze pagina en het prachtige wandelweer bood me vandaag de gelegenheid opnieuw naar die kapel te gaan, deze keer met de Canon en de macro lens er op. Ik heb een aantal foto's kunnen maken van de bekermossen die ik daar gezien had en uit het aanbod was het weer moeilijk kiezen. Een beetje opzoekwerk bij meneer Google leerde me trouwens dat dit - ik verzin het niet - "frietzak bekermos" is. Voor de geïnteresseerden zal ik morgen de overige foto's wel op Facebook plaatsen.
Exif: ISO 100 - F 22 - 0,6 sec met de 90 mm Tamron macrolens op de Eos 5D Mk IV. Een klein beetje uitleg hierbij. Als je met een marcolens voldoende scherptediepte wilt krijgen moet je ofwel aan focus-stacking doen ofwel een heel erg klein diafragma kiezen. Met F 22 werd de sluitertijd 0,6 sec en vanzelfsprekend maakte ik de foto dan ook van op statief.
Geen weer om een hond door te jagen zegt het spreekwoord, laat staan een fotograaf. Dan fotografeer je toch iets binnen, lekker droog. Ik heb het al vaker verteld: ik wil niet in één hokje kruipen om geklasseerd te worden als landschaps-, model-, architectuur-, wildlife, macro of wat-dan-ook-fotograaf, ik wil zo allround mogelijk blijven. Afwisseling is dan ook mijn motto. Ik laat het bij dit beeld aan de kijker over om te zien wat ik hier voor de lens kreeg. Is dit abstract, architectuur of experimenteel...? Het enige wat telt voor mij is dat ik het zelf mooi vind. Waar sommige compositie hardliners stellen dat een diagonaal bij voorkeur van links onder naar rechtsboven gaat, ben ik consequent tegendraads en heb ik het omgekeerde gedaan. Zwart wit leek me sowieso voor de hand liggend bij dit soort beelden.
In de loop van de namiddag leek het er op dat het een tijdje droog zou blijven en we zijn goedgemutst aan de wandel gegaan. Om modder en andere natte valstrikken te vermijden zijn we veiligheidshalve maar op verharde wegen gebleven. We waren van plan een koffietje te gaan dinken in het wandel- en fietscafé Knooppunt 30. Onderweg kwamen we voorbij de St. Barbara kapel in de Kloosterstraat. Rechts van de kapel in de hoge berm zag ik ooit bekermossen en toen ik dat even ging controleren bleken die daar nog mooier en overvloediger te groeien dan eerst. Ik had alleen mijn Sonytje op zak en voor dat soort fotografie is dat ding toch net iets minder geschikt. Ik nam me dan ook voor om na de wandeling meteen terug naar deze plek te komen met de Canon en de macro-lens om dit eens goed te fotograferen. Voorlopig was de kapel zelf, van uit een laag standpunt, ook wel geschikt als onderwerp. Na de koffie in Knooppunt 30 begon het helaas weer te regenen en dat is niet meer gestopt voor het avond werd. De mossen komen snel ook voorbij op deze pagina, da's beloofd.
We zitten weer midden in de winter blijkbaar. Ik ben een langslaper, dat is geweten ondertussen en toch werd ik op een onzalig uur - kwart voor negen - gewekt door het vrouwke omdat er misschien wel iets te fotograferen zou zijn. Dat is een van de weinige redenen die goed genoeg zijn om me op dat tijdstip uit bed te krijgen. Ik heb het mijn schatje dan ook niet kwalijk genomen, integendeel. Ik heb een vroege wandeling gemaakt langs het traject doorheen de Smallebroeken dat we vroeger zowat dagelijks deden met Phaido. Zelfs op dat, voor mij, extreem vroege uur was de temperatuur alweer positief en waren er al plekken waar voetstappen, fietsers of autobanden sporen hadden achter gelaten die ondertussen waren weggesmolten. Grafisch gezien bood zoiets natuurlijk extra mogelijkheden in de sneeuwfotografie. Ik heb een grote oogst mee naar huis gebracht, een aantal van de opnames heb ik al via Facebook getoond aan de vrienden en volgers en ik heb er nog wel enkele achter de hand. Dit is een van de, volgens mij, leukere beelden, het is wel degelijk een kleuropname en geen zwart wit foto met een kleurtoets zoals ik wel vaker pleeg te doen. Er was nu eenmaal weinig kleur in het landschap.
Geen weer om buiten met je fototoestel rond te lopen en mijn geheugenkaartje bleef dan ook maagdelijk blank vandaag. Gelukkig had ik gisteren een grote oogst en kan ik daaruit putten om de dagelijkse foto te tonen. Hoewel ik altijd probeer afwisseling te brengen in de beelden die hier voorbij komen is deze foto net zoals die van gisteren ook architectuur-gerelateerd. Ik heb niet alleen binnen in de Warande rond gelopen om op fotojacht te gaan maar ook buiten is er rond het cultuurcomplex veel te rapen. De strakke bouwstijl, de kleurtjes en de "kunst-uiting" die onder de betonnen overkapping te zien is vond ik meer dan interessant genoeg om vast te leggen.
In de loop van de namiddag wilde het vrouwke naar Turnhout en ze hoefde niet lang aan te dringen om mee te gaan. Niet dat ik van winkelen kan genieten, integendeel, maar ik gun het vrouwke haar plezier. En ik heb altijd mijn fototoestel bij de hand want er is meestal wel iets te schieten. Toen ze haar ding gedaan had vonden we het eigenlijk te koud voor een terrasje en we zijn dan maar iets gaan drinken in Barzoen. Voor de niet-locals: da's de taverne van het CC de Warande. Na een Duvelke heb ik ook daar wat rond gelopen met de camera in aanslag. In zo'n cultuurtempel mag je er immers van uit gaan dat je onderwerpen, details, vormen, kleuren, voorwerpen, kunstwerken, architecturale hoogstandjes... vindt die de amateurfotograaf blij maken. Van deze trap heb ik een hele reeks opnames meegebracht en eigenlijk is het een reeks die ik in zijn geheel zou willen tonen maar als ik er dan toch één moet uit lichten is dit misschien een beeld dat het meest representatief is.
Het aanbod fotosalons of -tentoonstellingen was niet erg groot vandaag. We hebben er voor gekozen een iets langere rit te doen naar het gemeentepark in Brasschaat om er de foto's van de Samenwerkende Fotoclubs Noorder Kempen (SFNK ) te gaan bekijken in het plaatselijke CC. Toen we na ons bezoek terug naar de wagen wilden wandelen zagen we een redelijk grote groep mensen uit het aanpalende restaurant naar buiten komen samen met een fotograaf, duidelijk om een groepsfoto te maken. Ook als niet betrokken toeschouwer interesseert me zoiets wel en ik bleef dan ook staan toekijken. Ineens zei het vrouwke: "Hee, die man met de blauwe trui daar, dat is toch Eric van Looy?"... Toen heb ik mijn Sonytje snel uit de jaszak gehaald en ook een foto gemaakt. Het was 15h. en ik heb nog naar Eric geroepen: "Hèla Eriek, moette gaa nie oep den Bosoil zaan?" De wedstrijd Antwerp - KV Mechelen begon namelijk om 16h. Hij knipoogde en meteen na de fotoshoot zag ik 'm naar zijn wagen spurten en weg was hij. Ik heb ook van de wedstrijd genoten... thuis in de zetel.
Alweer een bloemeke, het lijkt wel dat ik wanhopig op zoek ben naar de lente. Eigenlijk is dat ook wel zo, een beetje althans, laat wanhopig er maar van af. Nee, vandaag heeft het meer te maken met het feit dat ik de ganse dag niet het huis ben uit geweest. Vanmorgen bleek de centrale verwarming het niet meer te doen en ik heb meteen onze installateur gebeld voor een dringende herstelling. Hij had het druk, maar zou in de loop van de dag toch langs komen, hij kon wel niet meteen zeggen hoe laat dat zou zijn. Thuis blijven wachten dus... Om de fotohonger te stillen heb ik dan in huis maar wat onderwerpen in beeld genomen, voornamelijk dingen die het vrouwke creatief in huize Pol en Josee aanbrengt om ons nestje op te vrolijken. De wekelijkse bloemekes leken mij een leuk doel om mee aan de slag te gaan. Ik heb één enkel bloemeke uit het boeket geknipt en er een reeks verschillende opnames van gemaakt. Dit beeld, bloemeke liggend in de holle beautyspiegel van het vrouwke vond ik wel iets hebben. Bloemeke heeft ondertussen een klein apart vaasje gekregen voor zich alleen, is daar nu misschien een beetje eenzaam maar anderzijds heeft het nu voor altijd een plaats in mijn volgende jaaralbum... en op deze internet pagina.
Exif: Iso 100 - F 11 - 1,3 sec op statief met de 50 mm lens.
Ik vertelde eergisteren dat ik met de macrolens op mijn toestel op stap geweest was om te proberen al wat vroege lentebeelden te schieten. Naast de hier getoonde foto had ik nog enkele leuke beelden en die heb ik zoals beloofd op Facebook gezet. Daar waren ook enkele sneeuwklokjes bij maar helemaal tevreden was ik toch niet met die beelden, de achtergrond was nogal rommelig met al die verdroogde dode bladeren en daarom wilde ik graag een nieuwe poging wagen en ben ik nog eens naar dezelfde plek getrokken. Het was trouwens medeclublid Ludo die me de locatie had ingefluisterd. Deze keer had ik het kleine Sony toestelletje meegenomen en daar zit een kantelbaar scherm aan. Zo kon ik onder de bloempjes om blauwe lucht in de achtergrond te pakken te krijgen. Door de beperkte scherptediepte is het bovenste bloempje niet scherp maar wat mij betreft is dat nu eenmaal een gegeven waar je mee moet kunnen leven als je met een groot diafragma en van erg dichtbij fotografeert.
