Het is nog altijd geen lekker fietsweer. Als ik het vergelijk met vorig jaar staan we al veel kilometers in de min. Wandelen daarentegen lukt gelukkig nog altijd wel. De luchten waren weliswaar niet erg geruststellend vandaag maar de buienradar vertelde ons dat het droog zou blijven. Wie zijn wij om daar aan te twijfelen. We hebben een iets langere wandeling gedaan naar de Oostpoort van de Hoge Rielen, dan een kriskras tocht door het domein richting Zuidpoort aan de Molenstraat en vervolgens door de Smallebroeken naar huis. Onderweg kwamen we weer langs de ons ondertussen bekende locatie Het Kikkerkwartier en daar wilde ik graag enkele foto's maken. Er zijn recent werkzaamheden geweest om de oevers van de plas wat op te schonen en zo kon ik de loopbrug iets makkelijker in beeld nemen. Net toen ik mijn positie goed gekozen had, zorgvuldig gekadreerd en mijn instellingen had ingesteld kwamen er twee medewandelaars in beeld. In eerste instantie dacht ik dat de foto verknald was, maar toen ik 'm thuis op de Mac bekeek vond ik het eigenlijk wel een toevoeging. De in beeld opduikende figuranten hebben zich gelukkig tijdig gerealiseerd dat het middenstuk van de loopbrug ingestort is en ze zijn dan ook terug gedraaid. De foto die ik toen maakte was uiteindelijk iets minder spannend.
Belofte maakt schuld. Eergisteren schreef ik dat de mossen die ik zag bij de St. Barbara kapel snel zouden voorbij komen op deze pagina en het prachtige wandelweer bood me vandaag de gelegenheid opnieuw naar die kapel te gaan, deze keer met de Canon en de macro lens er op. Ik heb een aantal foto's kunnen maken van de bekermossen die ik daar gezien had en uit het aanbod was het weer moeilijk kiezen. Een beetje opzoekwerk bij meneer Google leerde me trouwens dat dit - ik verzin het niet - "frietzak bekermos" is. Voor de geïnteresseerden zal ik morgen de overige foto's wel op Facebook plaatsen.
Exif: ISO 100 - F 22 - 0,6 sec met de 90 mm Tamron macrolens op de Eos 5D Mk IV. Een klein beetje uitleg hierbij. Als je met een marcolens voldoende scherptediepte wilt krijgen moet je ofwel aan focus-stacking doen ofwel een heel erg klein diafragma kiezen. Met F 22 werd de sluitertijd 0,6 sec en vanzelfsprekend maakte ik de foto dan ook van op statief.
Geen weer om een hond door te jagen zegt het spreekwoord, laat staan een fotograaf. Dan fotografeer je toch iets binnen, lekker droog. Ik heb het al vaker verteld: ik wil niet in één hokje kruipen om geklasseerd te worden als landschaps-, model-, architectuur-, wildlife, macro of wat-dan-ook-fotograaf, ik wil zo allround mogelijk blijven. Afwisseling is dan ook mijn motto. Ik laat het bij dit beeld aan de kijker over om te zien wat ik hier voor de lens kreeg. Is dit abstract, architectuur of experimenteel...? Het enige wat telt voor mij is dat ik het zelf mooi vind. Waar sommige compositie hardliners stellen dat een diagonaal bij voorkeur van links onder naar rechtsboven gaat, ben ik consequent tegendraads en heb ik het omgekeerde gedaan. Zwart wit leek me sowieso voor de hand liggend bij dit soort beelden.
In de loop van de namiddag leek het er op dat het een tijdje droog zou blijven en we zijn goedgemutst aan de wandel gegaan. Om modder en andere natte valstrikken te vermijden zijn we veiligheidshalve maar op verharde wegen gebleven. We waren van plan een koffietje te gaan dinken in het wandel- en fietscafé Knooppunt 30. Onderweg kwamen we voorbij de St. Barbara kapel in de Kloosterstraat. Rechts van de kapel in de hoge berm zag ik ooit bekermossen en toen ik dat even ging controleren bleken die daar nog mooier en overvloediger te groeien dan eerst. Ik had alleen mijn Sonytje op zak en voor dat soort fotografie is dat ding toch net iets minder geschikt. Ik nam me dan ook voor om na de wandeling meteen terug naar deze plek te komen met de Canon en de macro-lens om dit eens goed te fotograferen. Voorlopig was de kapel zelf, van uit een laag standpunt, ook wel geschikt als onderwerp. Na de koffie in Knooppunt 30 begon het helaas weer te regenen en dat is niet meer gestopt voor het avond werd. De mossen komen snel ook voorbij op deze pagina, da's beloofd.
We zitten weer midden in de winter blijkbaar. Ik ben een langslaper, dat is geweten ondertussen en toch werd ik op een onzalig uur - kwart voor negen - gewekt door het vrouwke omdat er misschien wel iets te fotograferen zou zijn. Dat is een van de weinige redenen die goed genoeg zijn om me op dat tijdstip uit bed te krijgen. Ik heb het mijn schatje dan ook niet kwalijk genomen, integendeel. Ik heb een vroege wandeling gemaakt langs het traject doorheen de Smallebroeken dat we vroeger zowat dagelijks deden met Phaido. Zelfs op dat, voor mij, extreem vroege uur was de temperatuur alweer positief en waren er al plekken waar voetstappen, fietsers of autobanden sporen hadden achter gelaten die ondertussen waren weggesmolten. Grafisch gezien bood zoiets natuurlijk extra mogelijkheden in de sneeuwfotografie. Ik heb een grote oogst mee naar huis gebracht, een aantal van de opnames heb ik al via Facebook getoond aan de vrienden en volgers en ik heb er nog wel enkele achter de hand. Dit is een van de, volgens mij, leukere beelden, het is wel degelijk een kleuropname en geen zwart wit foto met een kleurtoets zoals ik wel vaker pleeg te doen. Er was nu eenmaal weinig kleur in het landschap.
Geen weer om buiten met je fototoestel rond te lopen en mijn geheugenkaartje bleef dan ook maagdelijk blank vandaag. Gelukkig had ik gisteren een grote oogst en kan ik daaruit putten om de dagelijkse foto te tonen. Hoewel ik altijd probeer afwisseling te brengen in de beelden die hier voorbij komen is deze foto net zoals die van gisteren ook architectuur-gerelateerd. Ik heb niet alleen binnen in de Warande rond gelopen om op fotojacht te gaan maar ook buiten is er rond het cultuurcomplex veel te rapen. De strakke bouwstijl, de kleurtjes en de "kunst-uiting" die onder de betonnen overkapping te zien is vond ik meer dan interessant genoeg om vast te leggen.
In de loop van de namiddag wilde het vrouwke naar Turnhout en ze hoefde niet lang aan te dringen om mee te gaan. Niet dat ik van winkelen kan genieten, integendeel, maar ik gun het vrouwke haar plezier. En ik heb altijd mijn fototoestel bij de hand want er is meestal wel iets te schieten. Toen ze haar ding gedaan had vonden we het eigenlijk te koud voor een terrasje en we zijn dan maar iets gaan drinken in Barzoen. Voor de niet-locals: da's de taverne van het CC de Warande. Na een Duvelke heb ik ook daar wat rond gelopen met de camera in aanslag. In zo'n cultuurtempel mag je er immers van uit gaan dat je onderwerpen, details, vormen, kleuren, voorwerpen, kunstwerken, architecturale hoogstandjes... vindt die de amateurfotograaf blij maken. Van deze trap heb ik een hele reeks opnames meegebracht en eigenlijk is het een reeks die ik in zijn geheel zou willen tonen maar als ik er dan toch één moet uit lichten is dit misschien een beeld dat het meest representatief is.
Het aanbod fotosalons of -tentoonstellingen was niet erg groot vandaag. We hebben er voor gekozen een iets langere rit te doen naar het gemeentepark in Brasschaat om er de foto's van de Samenwerkende Fotoclubs Noorder Kempen (SFNK ) te gaan bekijken in het plaatselijke CC. Toen we na ons bezoek terug naar de wagen wilden wandelen zagen we een redelijk grote groep mensen uit het aanpalende restaurant naar buiten komen samen met een fotograaf, duidelijk om een groepsfoto te maken. Ook als niet betrokken toeschouwer interesseert me zoiets wel en ik bleef dan ook staan toekijken. Ineens zei het vrouwke: "Hee, die man met de blauwe trui daar, dat is toch Eric van Looy?"... Toen heb ik mijn Sonytje snel uit de jaszak gehaald en ook een foto gemaakt. Het was 15h. en ik heb nog naar Eric geroepen: "Hèla Eriek, moette gaa nie oep den Bosoil zaan?" De wedstrijd Antwerp - KV Mechelen begon namelijk om 16h. Hij knipoogde en meteen na de fotoshoot zag ik 'm naar zijn wagen spurten en weg was hij. Ik heb ook van de wedstrijd genoten... thuis in de zetel.
Alweer een bloemeke, het lijkt wel dat ik wanhopig op zoek ben naar de lente. Eigenlijk is dat ook wel zo, een beetje althans, laat wanhopig er maar van af. Nee, vandaag heeft het meer te maken met het feit dat ik de ganse dag niet het huis ben uit geweest. Vanmorgen bleek de centrale verwarming het niet meer te doen en ik heb meteen onze installateur gebeld voor een dringende herstelling. Hij had het druk, maar zou in de loop van de dag toch langs komen, hij kon wel niet meteen zeggen hoe laat dat zou zijn. Thuis blijven wachten dus... Om de fotohonger te stillen heb ik dan in huis maar wat onderwerpen in beeld genomen, voornamelijk dingen die het vrouwke creatief in huize Pol en Josee aanbrengt om ons nestje op te vrolijken. De wekelijkse bloemekes leken mij een leuk doel om mee aan de slag te gaan. Ik heb één enkel bloemeke uit het boeket geknipt en er een reeks verschillende opnames van gemaakt. Dit beeld, bloemeke liggend in de holle beautyspiegel van het vrouwke vond ik wel iets hebben. Bloemeke heeft ondertussen een klein apart vaasje gekregen voor zich alleen, is daar nu misschien een beetje eenzaam maar anderzijds heeft het nu voor altijd een plaats in mijn volgende jaaralbum... en op deze internet pagina.
Exif: Iso 100 - F 11 - 1,3 sec op statief met de 50 mm lens.
Ik vertelde eergisteren dat ik met de macrolens op mijn toestel op stap geweest was om te proberen al wat vroege lentebeelden te schieten. Naast de hier getoonde foto had ik nog enkele leuke beelden en die heb ik zoals beloofd op Facebook gezet. Daar waren ook enkele sneeuwklokjes bij maar helemaal tevreden was ik toch niet met die beelden, de achtergrond was nogal rommelig met al die verdroogde dode bladeren en daarom wilde ik graag een nieuwe poging wagen en ben ik nog eens naar dezelfde plek getrokken. Het was trouwens medeclublid Ludo die me de locatie had ingefluisterd. Deze keer had ik het kleine Sony toestelletje meegenomen en daar zit een kantelbaar scherm aan. Zo kon ik onder de bloempjes om blauwe lucht in de achtergrond te pakken te krijgen. Door de beperkte scherptediepte is het bovenste bloempje niet scherp maar wat mij betreft is dat nu eenmaal een gegeven waar je mee moet kunnen leven als je met een groot diafragma en van erg dichtbij fotografeert.
Vrijwilligersfeest in Hoevezavel vandaag. Zelfs de wekelijkse vergadering van de fotoclub moest daar voor wijken. Fotomaatje Alex die telkenjare ook van onschatbare hulp is bij de fotomarathon om ongeveer 200 bewoners goed in beeld te brengen was ook uitgenodigd en we zijn er samen naar toe geweest, onze wederhelften waren ook van de partij natuurlijk. Van fotografen kun je verwachten dat die ten allen tijden hun camera in aanslag hebben en toen onze dames - goede vriendinnen ondertussen - in de gaten kregen dat ik hen in beeld aan het nemen was lieten ze duidelijk blijken wat ze er van vonden. Ik vond het toch een leuke foto.
Ik hou er wel van mezelf eens uit te dagen. Op stap gaan met één enkele vaste-brandpunt-lens is iets wat ik regelmatig pleeg te doen. Het beperkt je mogelijkheden en het scherpt je creativiteit en je waarnemingsvermogen aan. Met een 50 mm heb je bvb ongeveer het menselijke zichtveld in beeld, met een groothoek weet je dat je landschappen als onderwerp zult kiezen tenzij je erg dichtbij komt, een tele beperkt je dan weer als je de omgeving wilt meenemen in de foto's. Vaak moet je zoomen met je voeten... ttz. enkele stappen vooruit of achteruit in plaats van gewoon aan dat objectief te draaien. Vandaag was ik de Smallebroeken in getrokken met de 90 mm macrolens op mijn toestel. Letten op de kleine dingen en de details was de boodschap. Ik heb best wel wat leuke opnames kunnen scoren: vroege bloemekes, ontluikende botten en... dappere bladeren, overlevers die maar niet willen opgeven. Dit beeld zal voor sommigen misschien te druk zijn. Het onderwerp moge duidelijk zijn maar in dit geval vind ik al die andere kleurtjes en licht-artefacten meer een toevoeging dan een afleiding. Over smaken kun je moeilijk discussiëren natuurlijk maar heb ik toch voor deze opname gekozen. Ik zal de rest van de oogst morgen wel op mijn Facebookpagina plaatsen.
Moderne architectuur, je houdt er van of je vindt het maar niks... Ik vermoed dat beide kampen ongeveer even groot zijn. Als hobbyfotograaf probeer ik voor alle mogelijke richtingen open te staan en dat is ook zo voor dit onderwerp. Toen ik vandaag met het vrouwke in Geel aan de wandel was kwamen we voorbij dit gebouw, het valt echt wel op in het straatbeeld. Ik moet zelfs toegeven dat ik dit mooi vind. Vanzelfsprekend wilde ik het dan ook fotograferen. Om links en rechts niet passende objecten en constructies buiten beeld te houden heb ik voor een vierkante uitsnijding gekozen en ik heb ook nog een kleinigheidje weg gekloond. Noem het een artistieke vrijheid. Ik hoop dat de architect het mij niet kwalijk neemt.
Het vrouwke moest even naar Herentals en ik wilde best mee. Aansluitend hebben we een wandeling gemaakt en vertrekkend vanaf De Hut aan de Nete konden we een stuk groene natuur met een stuk stad combineren. Zonnig maar fris, afwisselend en de nodige fotomogelijkheden, zo hebben we het graag. We liepen dwars door het begijnhof en deze keer was er geen enkele auto of fiets geparkeerd en die kans wilde ik niet laten liggen. De huizenrij ligt weliswaar in de schaduw maar dat verhoogt alleen maar de sfeer vond ik en meteen besloot ik ook dat ik dit wel eens in zwart wit of in sepia zou willen omzetten. Het is dus sepia geworden en dat catapulteert de foto recht naar de 19de eeuw.
De gele rondwandeling in het Grotenhoutbos in Vosselaar is zo'n dikke 6 km lang en op deze prachtige heldere dag leek ons dat een zeer geschikt wandeldoel, ook al omdat ik gezien had dat er een nieuw rondje geocachen te vinden was. Het was best frisjes maar al wandelend, zoekend en genietend voel je dat nauwelijks. De zon stond al redelijk laag toen we weer bij de ingang kwamen ( ondertussen was dat de uitgang he ) en ik wilde toch een foto maken van het infobord, de bomen en de omgeving. Voor één keer vond ik het niet erg dat onze schaduwen er op staan.
In corona tijden hadden we in onze fotoclub beslist iedere laatste zaterdag van de maand een wandeling te organiseren. Zo konden we in open lucht en in kleine groepjes toch dingen doorpraten in plaats van binnen te moeten vergaderen. Vandaag hebben we die routine weer opgepikt en omdat corona ondertussen een veel kleiner probleem geworden is mocht de afstand ook al wat groter zijn. Ik had meteen de taak op mij genomen om de eerste wandeling te organiseren en de Lommelse Sahara leek mij een geschikte bestemming. In de loop van vorige week was ik samen met enkele vrienden al eens op verkenning geweest en vandaag was het dus de beurt aan de foto-collega's. Ondanks het voorspelde mindere weer waren we met z'n zevenen en we hebben van de tocht genoten op alle gebied, ook al omdat de weergoden veel milder waren dan verwacht. Niet alleen de wandeling viel in de smaak trouwens er werd ook flink wat af gefotografeerd. Uiteraard heb ik zelf ook mijn duit in het zakje gedaan. Toen ik twee ganzen in het visier had kwam er plots een boomstam voorbij geslopen en daar heb ik dan in tweede instantie maar op gefocust. Het kan natuurlijk ook zijn dat die boomstam er al lag maar dat ik die nog niet eerder gezien had he...
Toen onze kleinkinderen nog veel jonger waren kwamen ze dikwijls bij oma en pake Pol logeren. Een buurmeisje, Elske, die iets ouder was, vond het geweldig. Ze kwam dan thuis spelen en ze was als het ware een hulp baby-sit. Jaren later heeft Elske nu zelf twee kids en toen ze deze namiddag de kroost van school had afgehaald kwamen we haar toevallig tegen in het dorp. We hebben haar even tegengehouden om een leuke babbel te doen. Uiteraard hoorden daar ook enkele foto's bij. Dit is er één van.
Het is alweer bijna anderhalf jaar geleden dat we moesten afscheid nemen van Phaido, de beste hond die ooit leefde. Eerlijk gezegd is de pijn nog altijd niet weg. Vandaag was het best druk in het bos en dan zie je weer die hondjes waar Phaido vroeger mee speelde. We zagen o.a. Spike en Nico en die hadden hun baasje meegenomen op de dagelijkse wandeling. We hebben een tijdje samen gelopen maar dat jonge geweld konden we uiteindelijk niet volgen. Pas toen ze al een eind voorop waren dacht ik er aan alsnog een foto te maken.
Om wat afwisseling in onze dagelijkse wandelingen te brengen zijn we vandaag naar Ten Aard gereden. Een eind langs het kanaal dan naar de Molen in het veld en vervolgens langs de Rundsvoort en de Hanestrik weer naar de wagen bij Bloemmolens. Langs het kanaal liepen we onder de N19g door en natuurlijk kon ik niet weerstaan aan de lokroep van een symmetrische foto. Ik had meteen het plan om 'm thuis in zwart wit om te zetten en toen ik dat gedaan had vond ik dat ik er toch nog een tikkeltje kleur moest in laten. Dat dreef gelukkig vlak voor de camera op het water.
Ik had tijdens de dagelijkse wandeling weliswaar enkele foto's geschoten maar bij nader inzien zat er weinig bruikbaars bij en dus zat ik vanavond met een dilemma: ofwel doe ik iets in Photoshop met een foto van eerder deze week ofwel maak ik alsnog een nieuwe opname. Het is het tweede geworden. Ik ben met de camera op statief de februarinacht in getrokken en 25 meter achter ons huis heb ik aan de 5 berken die we daar bijna 50 jaar geleden geplant hebben gevraagd om voor me te poseren. Een zaklamp om een beetje te belichten en 30 seconden sluitertijd meer was er niet nodig om tot dit beeld te komen. De vijfde berk (rechts) kreeg wat minder zaklamplicht merk ik nu pas, maar daar kan ik mee leven en die berk vond dat waarschijnlijk ook niet erg.
