We willen niet te hard van stapel lopen maar het lijkt er toch op dat de lente nu echt begonnen is. Er zijn weliswaar nog enkele dissonanten, zo zou de temperatuur nog een beetje naar omhoog mogen, en morgen ziet er weer iets minder vriendelijk uit, maar het was alleszins een zonnige, fietsvriendelijke dag. Mijn electrobike stond nog uit te hijgen van gisteren en deze middag moest ie weer aan de slag en wat meer is, zijn vriendje, de e-bike van het vrouwke mocht ook mee vandaag. Helemaal toevallig (?) kwamen we voorbij Sas 6 langs het Kempisch kanaal en zoals zo vaak kon ik de automatische piloot van onze bikes niet uitschakelen. Die hebben zich daar netjes aan de kant gezet. Van de nood een deugd makend hebben we dan maar een tijdje in het zonnetje gezeten op het terras van het café en enkele lekkernijen kwamen als vanzelf voor onze neus staan. Toen we klaar waren met proeven waren onze bikes ook bereid de tocht verder te zetten. Eerst heb ik me nog eens omgedraaid om onze vaste aanleghaven te fotograferen.
Het was wel friskes maar ik ben toch met de fiets een rondje gaan doen. Bij de eerste stop, aan de Snepkensvijver, heb ik de handschoenen uitgetrokken en daarna heb ik ze niet meer terug aan gedaan, zo koud was het dus ook weer niet. Ik heb er enkele beelden geschoten van de gagel die daar al uitbundig in bloei staat. Voor de niet-kenners: gagel wordt wel eens gebruikt als alternatief voor hop om bier te brouwen. De keus voor foto van de dag komt ook uit de gagel-reeks. Dat wil niet zeggen dat ik geen andere leuke foto's mee heb gebracht maar ik beperk me nu eenmaal tot één per dag. Ik denk dat ik snel maar eens ergens op een terraske een Gageleer moet gaan drinken om helemaal het juiste lentegevoel te pakken te krijgen.
We mochten weer hondje-sitten, Jultje was ook vandaag op bezoek en we hebben hem deze namiddag meegenomen voor een grote wandeling. Foto's daarvan heb ik al via Facebook aan de vrienden, kennissen en volgers getoond maar op deze plek wil ik niet te vaak hetzelfde onderwerp kiezen. Gelukkig waren er meer leuke beelden uit de wandeling waaruit ik kon selecteren. Het was sowieso eindelijk eens een heldere dag met mooi licht in het bos. Zeker het tegenlicht bood de nodige mogelijkheden. Ik had het fototoestel in aanslag om het lichtspel in het jonge groen vast te leggen toen er in een bocht van de Dressenstraat enkele mede-wandelaars in beeld kwamen. Door het tegenlicht kon ik eigenlijk alleen maar de silhouetten te pakken krijgen maar dat vond ik net voldoende om de foto op een sterk punt dat tikkeltje extra mee te geven.
Waarschijnlijk zijn er wel meer sportliefhebbers die, zoals ik, de ganse dag voor de TV gezeten hebben om een onwaarschijnlijk spannend verloop van de Ronde van Vlaanderen te volgen. Het vrouwke was al even geïnteresseerd en nadat we ook nog de viktorie van Lotte bij de dames hadden meegeleefd kwamen we tot de constatatie dat we nog iets moesten eten... Niet getreurd, bij Toke in het restaurant van de camping De Korte Hei kunnen ook niet campinggasten altijd terecht en het is een van onze favoriete plekken om op z'n tijd de benen onder tafel te steken. Ik hoef nauwelijks te vertellen dat het weer jammie jammie lekker was en helemaal cullinair voldaan zijnde ben ik nog even naar buiten gelopen omdat ik gezien had dat de combinatie van het mooie avondlicht en de spiegelingen van de vijver wel eens leuke beelden zouden kunnen opleveren. Ik heb er enkele op mijn geheugenkaartje gezet en dit is er één van.
Kleindochter Julie was vanavond op bezoek. Papa en mama gingen uit eten met vrienden en alleen thuisblijven leek haar niet zo leuk. We hebben samen ook lekker gegeten en daarna hebben we wat oude fotoalbums boven gehaald. Als opa een hobbyfotograaf is mag je zo iets verwachten he. Voor Julie waren de meeste foto's nooit eerder geziene beelden en het vrouwke keek graag mee. Ze hebben samen wat afgelachen. Ik heb, zoals ik dat wel vaker doe, stiekem mijn Sonytje op tafel gelegd en regelmatig op de afdrukknop gedrukt. De hele serie is leuk trouwens en verdient het eigenlijk van in zijn geheel bekeken te worden maar hier plaats ik er traditiegetrouw maar één. Misschien morgen op Facebook...
Grote Paasmarkt in zorgtehuis Hoevezavel vandaag. Telkenjare is dat een druk bezocht evenement. Het is er altijd beregezellig met allerhande kraampjes, door de bewoners en vrijwilligers gemaakte prullaria, personeel, familie... kortom, het lijkt wel alsof bij deze gelegenheid de loomte van de wintermaanden wordt weggeveegd door een fikse verse energiestoot. Dat er ook iets te drinken is draagt ook bij tot de gezelligheid natuurlijk en dan is er nog iets... Theresia en haar helpers organiseren telkens een grote wafelenbak. Jammie, jammie. Als huisfotograaf heb ik dat uiteraard ook vastgelegd. Een bijkomende reden daarvoor is dat ik met het plan rondloop om tijdens het volgend salon van onze fotoclub een reeks te presenteren rond interactie tussen mensen. Samen werken, samen genieten, samen spelen, samen praten enzomeer... Ik hoop in de loop van het jaar nog diverse foto's te kunnen maken die in dat rijtje passen om voldoende keus te hebben en bij deze heb ik er nu dus "samen wafelenbak" aan toegevoegd.
We hadden weer een logee vandaag. Wij mochten een hele dag hondesitten. Jultje, de huiswoef van zoon Michael en zijn gezinnetje was te gast in huize Pol en Josee. Dan gaan we aan de wandel natuurlijk. De energie van Jul is ongekend, hij is in de fleur van zijn leven en van Hongaarse Visla's is het sowieso geweten dat ze veel beweging nodig hebben. Tot we in het bos zijn houden we hem aan de lijn (en daar krijg je lange armen van), maar als de kust veilig is laten we hem rennen. Zelf zijn we niet meer zo fit dat we ons kunnen meten met zijn sprintprestaties maar als we het slim spelen kunnen we hem toch moe maken. Het vrouwke blijft bvb soms 100 meter achter en dan roepen we hem om beurten. Al doen we dat tien keer na elkaar, dan blijft ie toch telkens een spurtje trekken. Enkele keren heb ik dan ook het fototoestel in aanslag als ie weer naar mij toe komt gelopen. Als we dan thuis komen is ie afgemat genoeg om een tijdje heerlijk rustig in de zetel te liggen.
Ik heb me vandaag doorheen de Blankenbergse foto-oogst van gisteren gewerkt. Niet alleen de interieur opnames van het appartement van Lucien en Chris passeerden door de Raw bewerker en Photohop om ze zo goed mogelijk af te leveren maar uiteraard heb ik ook wel menige andere onderwerpen in beeld genomen, in Blankenberge is er wel meer te zien en te fotograferen he. Op de dijk viel het me op dat er hard gewerkt wordt om de vele strandbars in te richten en klaar te krijgen voor de toeristen die waarschijnlijk al tijdens de paasvakantie zullen opdagen. Voorlopig liepen die daar nog niet rond en dat gaf mij de gelegenheid om dat allemaal eens zonder in de weg lopende mensen te fotograferen. Ik heb me vandaag ook met die beelden een tijdje bezig gehouden en na behoorlijk wat belichting- en kleur-optimaliseren vind ik dit wel een erg leuk beeld geworden. Je zou je zo op een strand in Marocco wanen, ware er niet de natte trap en de dreigende wolken.
Ik ben vandaag met het vrouwke naar Blankenberge gespoord samen met haar neef Lucien en Chis, zijn halve trouwboek. Die hebben daar namelijk een gloednieuw appartement gekocht, buiten het centrum en toch maar 500 meter van de pier, rustig gelegen, met zicht op de omliggende natuurgebieden. Ze hadden me gevraagd om er wat foto’s van te maken want het is de bedoeling dat het zeker enkele maanden per jaar in de verhuur gaat. Als uitdaging zag ik dat wel zitten. Interieurfotografie is een vak apart en zoals ik wel vaker heb aangegeven: ik wil mijn fotografie-interesse zo breed mogelijk houden. Ik ben er een hele tijd geconcentreerd bezig geweest met compositie, verticale en horizontale lijnen, perspectief, interessante standpunten en leuke details. Vanavond heb ik de oogst al eens snel bekeken ( na het voetbal op TV ) en ik ben best tevreden met het resultaat. Uit de vele foto’s wil ik er lukraak eentje tonen hier. De rest gaat morgen met WeTransfer naar Lucien en Chris.
Exif: ISO 100 - F 7,1 - 1/15 sec met 16 mm, uiteraard van op statief.
Ik ben de laatste tijd enkele keren naar Antwerpen gespoord. Als de trein bij het verlaten van Herentals over de spoorwegbrug rijdt dan zie je op de oever van het Albertkanaal een nieuwe brug liggen. Ze is bijna klaar en ze zal binnenkort op haar plaats worden gelegd om de oude te vervangen, de doorvaart voor schepen op het kanaal moet immers worden verhoogd. Dat ik aan de lokroep om bruggen te fotograferen niet kan weerstaan zullen mijn vrienden wel weten ondertussen. Er kwamen er al tientallen voorbij tijdens al die jaren met dagelijkse foto’s. Ik had me voorgenomen om van uit een standpunt tussen de onder constructie zijnde nieuwe spoorbrug en de brug van N13, de Lierse Weg, de twee bruggen in symmetrie te fotograferen. Tijdens het blauwe uurtje ben ik er naar toe gereden vandaag met de groothoek op mijn toestel maar de zone van waaruit ik wilde fotograferen was door de afgesloten bouwwerf helaas onbereikbaar. Opgeven staat niet in mijn woordenboek en ik heb het dan maar anders aangepakt. Van op het fietspad langs de N13 kreeg ik beide bruggen ook in beeld, weliswaar net iets anders dan gepland maar de avondschemering helemaal links, de site van “Lu”, het vroegere “De Beukelaar”, en de lichten van over de brug rijdende auto’s zijn extraatjes die dit toch ook een leuke opname maken.
Exif: ISO 250 - F 9 - 30 sec - 16 mm, met de 16-35 op de Eos 5D Mk IV
We zijn in het CC van Brasschaat gaan genieten van de foto-tentoonstelling van de BVNF (Bond Verantwoorde Natuur Fotografie), een vette aanrader trouwens!!! Omdat we toch in de buurt waren zijn we na het zien van de prachtige beelden en de al even interessante AV-reeksen nog even verder gereden naar Loenhout om dochter Ilse en haar gezinnetje te bezoeken. Op één na waren de kids uitgevlogen maar het was toch vanouds gezellig, ook al omdat de kachel in de woonkamer haar best deed om de nationale energieleveranciers te slim af te zijn. Eigenlijk vind ik dat we in het ABV (Algemeen Beschaafd Vlaams) eerder moeten spreken over stoof i.p.v. kachel en ik voel me in de nabijheid van zulke sympatieke warmtebron meteen 60 jaar terug gekatapulteerd in de tijd. Ik heb de foto ook een lichte bewerking meegegeven om dat gevoel nog wat meer te accentueren.
Ik heb er weer een dagje Antwerpen opzitten. Samen met fotomaatje Alex was ik weer eens naar de koekenstad gespoord, deze keer om een lezing van architectuurfotograaf Tony Vingerhoets mee te maken bij Camera Nu. Het was zeker de moeite waard, leuke foto's gezien, interessante uitleg maar al bij al weinig nieuws geleerd. Na de lezing zijn we dan aan de wandel gegaan in de stad. Het weer was niet echt goedgezind op ronddolende amateurfotografen en we zijn enkele keren moeten gaan schuilen. Gelukkig verkopen ze in de meeste schuilplaatsen iets lekkers om te drinken. Tussen de buien door zijn we ook aan de kaaien beland en tot mijn grote verbazing zag ik dat het Poolse schoolschip Dar Mlodziery weer aangemeerd lag vlak bij het Steen. Vorig jaar had ik 'm ook al eens gezien tijdens het Tall Ships Event maar nu hij er zo helemaal alleen lag leek ie nog imposanter. Uiteraard heb ik de nodige foto's geschoten.
Het vrouwke heeft een hele tijd geleden een boodschappentrolley gekocht en ze vindt dat een van de nuttigste aankopen ooit. Of ze nu naar het dorp wandelt voor één blikje tomatenpuree of voor een boodschappenlijst van 2 bladzijden, dat ding gaat altijd mee. Vandaag ging ze naar de spar en als ze terugkomt loopt ze altijd voorbij tot aan de brievenbus om te zien of daar geen verdwaalde brief in zit. Ik had al een tijdje met het idee gespeeld haar eens te fotograferen tijdens de boodschappentocht en vandaag stond ik haar op te wachten. Afwisseling in mijn fotografie is nog altijd het motto.
Ik ben vandaag weer eens met de macrolens op mijn toestel aan de wandel geweest. De lente klopt nu echt nadrukkelijk op de deur en er zijn al veel ontluikende kleurige tekenen daarvan in de natuur die er om vragen om gefotografeerd te worden. Het vrouwke was thuis gebleven want als ik op de details ga letten tijdens een wandeling wil ze wel eens laten blijken dat het nu écht wel lang begint te duren. Uiteindelijk bleek ook vandaag helaas dat de wind te ontstuimig te keer ging om op kleine dingen scherp te stellen. Eén enkele keer kon ik door een extreem laag standpunt in te nemen, gesteund op mijn ellebogen, toch een redelijk windluwe positie vinden om een dappere bosbewoner te fotograferen. Ik heb het ook moeten opzoeken door de foto naar plantnet te sturen en uit de feedback bleek dat dit Hyacintus orientalis zou zijn. "Orientalis" lijkt er op te duiden dat dit een exoot is en niet hetzelfde als de vele boshyacinten uit - ik noem maar iets - het overbekende Hallerbos. Als ik detailfoto's uit dat bos bekijk is dit inderdaad toch iets anders. Help. Wie weet meer?
Het was vandaag de dag van het bos. Het rondje dat we vroeger zowat dagelijks deden met Phaido, de beste woef die ooit leefde, leek ons het meest geschikt om deze dag te eren. De Smallebroeken, en het hele bosrijke gebied er rond eigenlijk, kennen wij zoals onze broekzak en aan wandelmogelijkheden is daar geen gebrek. Toch moet er iets van mijn hart. Het valt meer en meer op dat het bos ontsierd wordt door afgebroken takken, gevallen bomen, rottend hout en noem maar op. Dat hoort ook zo volgens sommige medemensen. Ik hou ook van de natuur maar soms heb ik toch mijn twijfels over deze gang van zaken. Op mijn Facebook-pagina heb ik het al iets scherper geformuleerd en hier wil ik me beperken tot de simpele vaststelling. Vandaag zijn we het paadje helemaal rechts in gegaan en voor de foto heb ik eerst een beeldvervuilende en in de weg liggende grote tak weg gesleept, de sporen zijn nog zichtbaar… Hopelijk krijg ik nu geen boete van de natuurpolitie.
We zijn vandaag onze dagelijkse wandeling gaan plukken in de Zwartgoorheide, een natuurgebied in de buurt van het Giels Bos tussen Gierle en Vosselaar. Een rondje geocachen had er ons naar toe gelokt en we hebben het ons niet beklaagd. We hebben een tijdje langs de omheining van Janssens Pharmaceutica gelopen en daar zagen we, helemaal verdwaald in het bos, twee eenzame narcisjes. Ver van hun broertjes en zusjes, die je tegenwoordig overal zo talrijk ziet, stonden ze daar met z'n tweeën mooi te wezen. Ik vond het absoluut nodig er even bij stil te staan en een plaats in mijn jaaralbum is wel het minste dat ik hen kon bieden. Met het kantelbaar scherm van mijn sonytje kon ik ze van uit een laag standpunt fotograferen zonder dat ik mijn oude knoken daarvoor in onmogelijke bochten moest wringen.
We zijn vandaag nog eens naar Antwerpen gespoord en nog voor we aan onze tocht door de koekenstad begonnen had ik al een enorm leuke foto gescoord. Toen we in de "Middenstatie" (Centraal station) uit de trein stapten zagen we dat we een aantal bijzondere mede-passagiers hadden. Een respectabel aantal honden en hondjes was ook met dezelfde trein aangekomen en samen met hun begeleiders stapten ze braaf over het perron naar de uitgang. Ik denk dat ik er elf tel...
"La vache qui rit" is een merknaam die iedereen wel bekend in de oren klinkt. Vandaag kon ik "Le chien qui rit" in beeld nemen. Samen met Jultje, de huiswoef van zoon Michael en zijn gezinnetje, was ik aan de wandel met het vrouwke, de schoondochter Sofie en Julie, de kleindochter. Bij een overtal aan dames hielden Jultje en ik er de spanning in door regelmatig stokje-gooi, bergje-klim en spurtje-onverwacht te doen. Het moet gezegd dat het voornamelijk Jul was die het felst te keer ging tijdens de fysieke inspanningen en die ook elke uitdaging won. Tijdens de zoveelste bergje-klim -ik speelde wel een beetje vals want ik stond gewoon al boven op de duin te wachten met mijn fototoestel in aanslag- kwam hij al lachend naar boven gehold... Le chien qui rit, klik, foto!!!
Er was me gevraagd om in de jury te zitten om de deelnemende groepen te beoordelen tijdens de carnavalsstoet in Aarschot. Zoiets hoef je me geen twee keer te vragen, ik was op post in de ere-tribune aan de Bonewijk vanavond. En uiteraard was ik van plan om de nodige leuke foto's te scoren. Toch ging dat niet helemaal zoals gepland. Ik had de 24-105 op mijn toestel gezet als voor de hand liggende all-round lens en een alternatief had ik niet in mijn fototas mee genomen. Achteraf gezien bleken de wagens en de groepen wel erg dicht voorbij de tribune te komen en ik had er al snel spijt van dat ik de 16-35 niet bij had. Eigen fout, maar niet getreurd. Ik zou trouwens ook weinig tijd gehad hebben om te fotograferen want de 48 groepen kwamen wel erg snel achter elkaar voorbij en bij elk van hen moest ik een beoordeling over wagen, kostuums en invulling van hun thema geven... Nog voor het spectakel begon had ik gelukkig al enkele leuke shots gecoord. Vlak bij de jury kwamen enkele BA's (bekende Aarschottenaars) plaatsnemen en warempel, de burgemeester, Gwendolyn R. en een van de schepenen hadden de carnavalsstoet ook in hun zaterdagavond-agenda gezet. Die mogelijkheid kon ik niet laten voorbij gaan.
Het wandelseizoen is officieel begonnen in Hoevezavel. Met dit mooie weer zijn we als vrijwilligers voor het eerst dit jaar aan de wandel gegaan met de bewoners van het zorgtehuis. Toch koos ik vandaag voor mijn dagelijkse foto niet voor een beeld uit de wandeling, er komen immers, zonder twijfel, nog voldoende mogelijkheden in de loop van het jaar. Op de terugweg naar huis zijn we gestopt in Postel aan de viskraam bij de brug over het kanaal Schoten - Turnhout - Dessel, je kunt daar heerlijke kibbeling en gebakken vis kopen. Dat scheelt weer een stuk werk voor het vrouwke als we thuis komen en er moet nog iets te eten op tafel getoverd worden. Uiteraard kun je die lekkernijen ook ter plaatse nuttigen en terwijl we stonden te wachten op onze bestelling zag ik een koppel dat kennelijk al genoten had van wat lekkers en die een van de terrastafeltjes naar de rand van het kanaal hadden verhuisd om nog wat langer te genieten. Na lang twijfelen en vergelijken vond ik uiteindelijk de zwart-wit versie weer iets sterker.
