Ik fietste schuin achter het vrouwke en ik zag haar gezicht in de spiegel. Als je constant op zoek bent naar originele of interessante beelden, gaat er dan een knipperlichtje branden... Mijn Sonytje uit de zak halen en afdrukken lukte niet echt al rijdend, dus zijn we even gestopt om het toestel uit het tasje te halen, in te schakelen, het draagbandje rond mijn pols te doen (je weet maar nooit) en we zijn langzaam weer gaan rijden. De foto is dus in zekere zin geposeerd maar dat maakt 'm niet minder leuk vind ik.
Op Facebook had ik al gezien dat er enkele trollen, of noem het zeikers, moord en brand schreeuwden omdat er in Kasterlee een Rally-Cross werd georganiseerd. Verdraagzaamheid is ver weg in deze tijden... De ver van mijn bed show werd deze namiddag plots werkelijkheid toen we een rondje gingen fietsen en we in Groot Rees onverwacht voor een wegversperring stonden. Daar kwamen de racers dus voorbij. We konder er makkelijk omheen rijden en een eindje verder kwamen we zowaar vlak bij het uitgestippelde parcours. Ik wilde wel een tussenstop inlassen om wat beelden te schieten. Voor één keer vond ik het jammer dat ik alleen maar de kleine Sony in mijn zak had maar een oude fotografenwijsheid zegt dat het beste fototoestel datgene is wat je bij hebt. De beelden die ik scoorde bewijzen dat ook in deze specialisatie van de fotografie, waar ik eerlijk gezegd weinig voeling mee heb, de Sony best bevredigend presteert. De exif gegevens: F4 - ISO 100 - 1/640 bij 32 mm.
Ik vertelde al eerder dat de wilde bloemenweide die we ook tijdens dit voorjaar weer inzaaiden deze keer geen groot succes is. Gelukkig zijn er de meerjarige vaste schoonheden die trouw ieder jaar weer opnieuw te voorschijn komen die ons toch nog van wat kleurenpracht laten genieten. Uit dankbaarheid gun ik ze daarom ook nu weer een plaatsje in mijn jaaralbum. Een nachtfoto vond ik wel een interessante benadering. De belichting is voor rekening van de lamp naast onze voordeur en ik hoef waarschijnlijk niet uit te leggen dat ik scherp gesteld heb op de grote bloem rechts... Voor de aardigheid nog eens de exif-gegevens: F8 - 5 sec. - ISO 200 - 24 mm. met de 24-105 op de Eos 5D Mk IV. Je zou verwachten dat ik in deze omstandigheden zou gekozen hebben voor ISO 100 en 10 sec. maar er was bij momenten toch nog een licht windje en hoe langer je de sluitertijd maakt, hoe groter de kans wordt op beweginsonscherpte... vandaar.
Ik zal het maar meteen vertellen, deze foto heb ik vandaag niet gemaakt. Ik heb het razend druk en ik ben de deur niet uit geweest. Daarbij komt nog dat ik maar blijf worstelen met die weerbarstige pols. We zouden normaal gezien zondag naar Italie vertrekken maar ik heb dinsdag alweer de zoveelste afspraak met de dokter. Eerlijk gezegd word ik er behoorlijk depri van. Het is wel mijn ambitie om iedere dag iets interessants vast te leggen maar ik gun mezelf de vrijheid om, als het eens niet lukt, terug te vallen op een oudere opname. Vorige week was ik nog eens op weg gegaan om wat aan nachtfotografie te doen, een van mijn stokpaardjes, en naast de foto die ik toen op deze pagina's plaatste had ik natuurlijk nog wel wat meer op mijn geheugenkaartje. Het OPZ in Geel (Openbaar Psychiatrisch Zorgcentrum) is wereldwijd gekend voor zijn gezinsverpleging van patienten met psychische stoornissen en ik ben al zo vaak voorbij het hoofdgebouw gereden en zo vaak had ik me al voorgenomen dat eens te fotograferen, niet alleen omdat het een interessant, eerbiedwaardig oud gebouw is maar ook omdat zo iets zeker ook past in het jaarlijkse album dat ik telkens maak van deze schrijfsels en beelden. Frontaal, recht er voor was het plan, maar dat lukte niet. Er stond vanalles in de weg. Dan maar schuin...
Twee jaar geleden zagen we ze vaak, merels die ziek en lusteloos rond doolden en nog nauwelijks fut leken te hebben om weg te vliegen. Het usutu-virus decimeerde het merel bestand. Ondertussen leek de ziekte verdwenen en zagen we weer steeds vaker merels in onze tuin en we mochten regelmatig genieten van hun mooie zang. Ik vrees dat we weer terug naar af zijn want vandaag zag ik weer een sukkelaar die dezelfde symptonen leek te hebben, een merelvrouwtje ten dode opgeschreven vrees ik. Zij toonde weinig belangstelling voor de hapjes die ik strooide en het schaaltje water interesseerde haar ook al niet. Ze vloog ook niet weg toen ik dichterbij kwam, maar oppakken liet ze zich toch ook niet. Ze vluchtte dan onder een struik. Ik denk dat ik weet wat er gaat gebeuren als straks de zwerfkatten onze tuin weer bezoeken... De natuur kan wreed zijn.
De heide staat weer in bloei. In onze regio zijn er nog al wat plaatsen waar je heide kunt vinden, kleine percelen, grotere en erg grote. Ieder jaar gaan we wel enkele keren wandelen en fietsen om van de paarse pracht te genieten. Het heidegebied in het domein De Hoge Rielen is misschien niet het allergrootste maar het ligt op wandelafstand van onze voordeur en dat is lekker meegenomen. We zijn er weer eens naar toe getrokken en ik heb er een tijdje achter mijn fototoestel aangelopen. Ik heb er de drone ook al filmend over laten vliegen maar die beelden passen natuurlijk niet op deze pagina. Uit de foto-oogst koos ik vandaag lukraak voor deze opname.
Ik ben vandaag nog eens naar de Tikkebroeken gereden om mijn bijdrage aan de foto oogst van de fotoclub voor de tentoonstelling bij het 70-jarig jubileum van het natuurgebied nog wat aan te dikken. Bij mijn vorig bezoek had de conservator Dirk Potters gesuggereerd een panorama van het ganse gebied te maken met de drone. Dat bleek niet zo gemakkelijk, een erg lang en smal gebied vangen in één beeld van op maximaal 120 m hoogte (hoger mag je niet met de drone) leek me quasi onmogelijk. Ondertussen ben ik weer wat meer gevorderd in het kennismaken met de mogelijkheden van dat ding en het oefenen ermee. Ik wilde dus nog eens een poging wagen, het vrouwke ging graag mee. Een fikse wandeling rond het ganse gebied was ook een onderdeel van het plan. Dat laatste moesten we meteen afblazen want toen we uit de wagen stapten werden we aangevallen door een ongezien grote agressieve zwerm muggen. We hadden wel muggenmelk en -spray bij maar dit leek op zelfmoord. De drone laten opstijgen van op het betonbaantje langs het gebied, naar een redelijk centraal punt vliegen met voldoende ruimte links en rechts en dan een panorama maken van 9 foto's, dat lukte wonderwel. Ik heb er eigenlijk zelf weinig verdienste aan want de drone deed het helemaal vanzelf. Omdat dit een 180° panoroma is, gewrongen in een 3 bij 2 formaat is de vervorming natuurlijk erg groot. Het in werkelijkheid erg smalle stukje onderin lijkt op de foto even breed als de totale lengte bovenin... Maar ik heb 'm er wél helemaal op gekregen !!!
Het is niet de eerste keer dat er een foto van dit giga project op deze pagina verschijnt en ik vermoed dat het ook niet de laatste zal zijn. De nieuwe spoorbrug over het Albertkanaal ligt ondertussen netjes op zijn plaats naast de oude. Alle bruggen over het kanaal moesten verhoogd worden om meer doorvaarthoogte te verschaffen voor de duwvaart. Eén extra laag containers betekent immers 48 vrachtwagens minder op de snelweg. Tel uit de winst zowel economisch als qua millieu. Door de kleinere overspanning van de oude brug was dit de enige overgebleven plek waar er nog een versmalling was en uiteindelijk zal die ook weggewerkt worden. Voorlopig rijden de treinen nog even over de oude brug zoals te zien is op deze foto. Eenmaal de sporen zijn aangesloten op de nieuwe brug zal de oude gesloopt worden en kan die versmalling ook helemaal verdwijnen.
Er waren veel te weinig uren in de dag vandaag. Met alle activiteiten in de omgeving hadden we makkelijk 48 uren kunnen vullen. Op het Bobbejaan Schoepenplein was er een grote haringbak waar we helaas geen tijd voor hadden, dan was er de grote Fly-in op het vliegveld van Oostmalle waar 25.000 toeschouwers werden verwacht, maar wij konden er niet bij zijn. De nieuwe spoorwegbrug zou vandaag over het Albertkanaal gelegd worden in Herentals maar deze morgen zag ik een bericht op Facebook dat ze dat vannacht al hadden gedaan, waarschijnlijk om teveel pottenkijkers te snel af te zijn. De hoofdbrok van uit ons tijdverbruik was toch in Herentals gesitueerd. Het hele stadscentrum was autovrij gemaakt en er was vanalles te doen. In de loop van de dag kwamen o.a. de dansers van Balance er enkele keren acte de présence geven, te beginnen met een workshop kinderdans. Kleindochter Julie was om 11 uur al de juf van dienst en daar wilde ik wel eens net iets vroeger voor uit de bedstee komen. Na veel foto's zijn we alsnog langs de al op haar plaats liggende brug gefietst (toch weer enkele foto's) en verder naar Grobbendonk om de waterski-club te bezoeken waar zoon Michael in de weer was (foto's). Terug naar Herentals dan want Julie zou om 4 uur weer dansen (nog meer foto's).... pfff... De om 5 uur geplande flash-mop hebben we maar aan ons laten voorbij gaan. Er rest mij weer de zware taak enkele honderden opnames weg te selecteren en hopelijk niet al te veel, de strenge selectienormen doorsparteld hebbende, beelden in de bewaarmappen te plaatsen. Uit het zeeeeeer ruime aanbod koos ik voor dit beeld van juf Julie die de allerkleinsten spelenderwijs enkele dansbewegingen bijbrengt.
Lander was jarig en wij waren uitgenodigd op het feest. Een hapje eten, iets te drinken erbij, wat bijpraten met de familie... wat wil een mens nog meer op een zomerse zaterdagnamiddag? Bij dit soort gelegenheden heb ik altijd een fototoestel klaar om wat leuke beelden te schieten om daarna aan de feestfamilie te overhandigen. Vandaag was dat ook zo maar ik had ook de drone meegebracht, die lag niet helemaal toevallig nog in de wagen. Het was niet meteen de bedoeling hem te gebruiken maar toen het vrouwke dat in een gesprek vertelde was het jonge volk meteen geïnteresseerd. Ik heb dus even de diverse mogelijkheden van dat ding gedemonstreerd en uiteraard heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om weer wat foto's te schieten uit een hoog standpunt. Dit beeld van de kersverse 13-jarige Lander geflankeerd door zijn broertjes Juul en Miel liggend op de trampoline vond ik weer net iets meer origineel dan de meeste foto's uit verjaardagsfeestjes.
Toen we rond kwart voor één richting Lommel vertrokken voor de wekelijkse wandeling met de bewoners van Hoevezavel zag het er niet naar uit dat we de voorspelde 28 of misschien wel 30° in de Kempen zouden halen. Het was best heiig, fris en het dashbord in de wagen vertelde me dat het nauwelijks 20° was. Tussen Retie en Postel stonden we plots stil. De ophaalbrug over het kanaal was even omhoog en dan kun je niet anders dan wachten. Links van ons was een weide met een hele groep paarden. Ik had de tegenwoordigheid van geest om even het raam te openen, het Sonytje uit mijn zak te halen en enkele shots te maken. Natuurlijk had ik die beesten graag een beetje geordend of in een sterkere compositie gezet maar zoiets is wishful thinking he. Er kwamen nog veel foto's bij op de geheugenkaartjes vandaag trouwens, zowel met de drone als met de Sony, maar de senioren, Hoevezavel en de heide komen wel vaker voorbij als mogelijk onderwerp. Qua afwisseling vond ik dit een verantwoorde keuze. En, oh ja... toch nog even vermelden dat toen ik, rond zessen, druipend van het zweet, aan het fotograferen was in de heide, de weersvoorspellingen toch bleken te kloppen.
Met deze foto heb ik helemaal niet de bedoeling reclame te maken, maar soms, heel soms, past het voedsel dat hier geserveerd wordt in ons eetpatroon... Zowel als muzikant, als motorrijder, als fotograaf en als vriend van daar wonende kennissen was ik al vaak in de Verenigde Staten. Natuurlijk weet je dan dat je met fast-food ketens te maken krijgt. Je houdt dat zelf in de hand natuurlijk, maar je ontkomt er niet aan. Uit eigen ervaring mag ik stellen dat ik Wendy's de leukste en de lekkerste vond maar die zijn nog niet tot hier geraakt. Van de hamburgergiganten vond ik Burger-King altijd al de beste van het aanbod. Ondertussen komen ze druppelsgewijs ook naar Europa en in Geel, niet zo ver van ons thuisadres is er ondertussen een vestiging. Een foto ervan stond al lang op mijn to-do lijstje. Er waren vanavond nauwelijks relevante of niet te missen items op de vergadering van onze fotoclub en ik ben dan ook niet lang gebleven. Ik moest nog op zoek gaan naar een leuk shot. Ik had in de loop van de dag nog nauwelijks iets geschikts gefotografeerd namelijk. Dit US-style beeld vond ik best oke om als foto van deze dag te fungeren.
Ook vandaag vond ik het Kempisch kanaal weer de meest geschikte bestemming om even naar toe te fietsen. Ik blijf oefenen met de drone namelijk en gezien de geplande waterski beelden is er geen betere plek om de nodige skills te verwerven om de goede invalshoeken, de hoogtes, de bochten en zoveel meer in de vingers te krijgen als ik met de controler aan het experimenteren ben. Video, of anders gezegd MP4, is helaas niet het medium dat hier aan bod komt maar tussendoor schiet ik ook wel regelmatig de nodige gewone foto's. Deze fietsers in een plaatje met lijnen en vlakken vond ik best een onderwerp dat de moeite waard was.
In onze regio is het op 15 augustus moederdag. Dat is niet overal zo in ons land, daar zijn we van op de hoogte, maar hier wordt het op deze datum gevierd. Vandaag waren we weer in Grobbendonk, de waterskiclub had namelijk een grote eetdag georganiseerd. Toen we zoon Michael zagen realiseerde die zich alsnog dat er minimaal een bloemeke bij deze dag hoorde. In de wegberm heeft hij iets gevonden dat voor bloem zou kunnen doorgaan. De wortel hing er nog aan trouwens. Dat het welgemeend was durf ik niet te betwijfelen.
Ik ben nog steeds van plan een Audio-Visuele reeks te maken over "waterskiën" voor het komende salon van onze fotoclub. Zelf heb ik het lang en graag gedaan en tegenwoordig zet zoon Michael de traditie voort samen met zijn gezin. Ik ben vanavond met de drone naar de club geweest in Grobbendonk om wat beelden te schieten van uit de lucht maar zodra ik dat ding gestart had vertelde de controller me dat ik me in een no-fly zone bevond, de militairen van de kazerne De Troon hebben blijkbaar een hekel aan pottenkijkers. Brave jongen als ik ben heb ik mijn waterski-luchtfoto-plannen maar uitgesteld tot we op een andere locatie aan de slag kunnen. Ondertussen heb ik langs het kanaal toch enkele leuke beelden kunnen schieten met mijn Sonytje. De brandweer was er toevallig ook aan het oefenen, aan water geen gebrek daar natuurlijk... Zo zie je eens een andere invulling van de brandweerman-job.
Zij die gaan afzien groeten U. Voordat de tocht begon mocht ik een foto maken van de dapperen die te voet naar Scherpenheuvel wilden gaan. Of we hier praten over religie, over traditie, over een devote wens... eigenlijk maakte het niet uit om mee te doen in dit project. Enkele leden van de familie hadden blijkbaar redenen om er aan te beginnen. Wij hebben het hele gebeuren mogen meebeleven, zij het met de e-bikes. We waren de logistieke ondersteun om tijdig de nodige voertuigen op de juiste plaats te brengen. Dit is een beeld van de start van de onderneming. Ook de aankomst in Scherpenheuvel werd als overwinning gefotografeerd uiteraard. Maar dit beeld, met de beide Border-collie woefs, vond ik sowieso de keuze van de dag.
Het is ondertussen een traditie geworden, de jaarlijkse reunie met de vrienden van een van de eerste bandjes waarin ik ooit speelde. Vandaag hadden we afgesproken in Lommel, bij Jean, de toetsenist en nadien zouden we samen iets gaan eten in "de Hutten". Eerst even bijpraten natuurlijk. De huiswoef, Juul, is een schat van een beest, maar super-enthousiast. Jean had er dan ook voor gekozen hem bij deze gelegenheid toch maar buiten te laten, hij wil namelijk wel eens overdrijven in het tonen van zijn genegenheid... Juul bleef dan maar de ganse tijd door het raam naar binnen kijken met een verwijtende blik waarin je kon lezen: " Hoezo? Gezellig daarbinnen, en ik mag daar niet bij zijn???"
We waren vanavond op bezoek bij dochter Ilse en haar gezin in Loenhout. Ze zijn daar nogal poezengek en er lopen dan ook enkele prachtige exemplaren rond. Ik ben zelf eerder een hondenmens en met honden weet je wat je er aan hebt, je kunt ze africhten en als je bevelen geeft luisteren ze. Poezen zijn meer eigenzinnig, vaak lief en aanhalig maar ze blijven hun eigen willetje hebben. Ik dit geval dacht ik de aandacht van de poes te hebben nadat ik ze met wat sis-geluidjes gelokt had en toen ze naar me toe kwam bleek ze op het allerlaatste moment toch weer een ander doel te hebben. Net op dat moment drukte ik af. Achteraf vond ik dit toch de beste van de reeks opnames die ik aan haar besteedde.
Eindelijk was het vandaag weer eens aanvaardbaar vliegweer voor de drone. We hebben er verdorie lang op moeten wachten. Ik ben samen met mijn fotomaatje Alex er op uit getrokken om rond Herentals enkele interessant ingeschatte locaties te bezoeken. Onder andere bij de jachthaven langs het Kempisch Kanaal kon ik enkele leuke shots scoren uit niet alledaagse standpunten. Dat de oogst veel groter was dan dit zal ik morgen wel tonen op Facebook.
We genieten met volle teugen van elke fietstocht die we ondernemen. Vandaag was Turnhout het doel. Er naartoe, er doorheen, er rond en via Corsendonk weer naar huis. Verrassing! Turnhout kermis. Het terrasje dat we sowieso altijd meepikken op de markt was net iets anders. We waren in Las Vegas beland. Wie ooit in die stad was weet dat er veel gekloonde monumenten, landmarks en andere interessante wereldwonderen te zien zijn. Je ziet er de Eiffeltoren, piramides, het vrijheidsbeeld, een obelisk... en we kunnen nog wel even doorgaan. Maar nu hebben ze ook de kerk van Turnhout Centrum in Las Vegas gekopiëerd!!!
