We hebben voor het eerst gerepeteerd in de zaal waar we de kerstmusical gaan opvoeren. Vandaag was er niks geprogrammeerd en we hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om een doorloop te doen en zodoende mogelijke podium probleem-situaties te onderkennen en te voorkomen. CC Het Gasthuis is meer dan een prachtige theaterzaal. Eigenlijk is het, zoals de naam al zegt, een oud tehuis, met meerdere afdelingen, localen en zelfs een kapel, waar de zusters lang geleden zieken en hulpbehoevenden verpleegden, een soort ziekenhuis avant-la-lettre. Tegenwoordig is het niet alleen een cultureel centrum maar ook een ontmoetingsplaats, een horeca gelegenheid en cultureel erfgoed. Er zijn de nodige restauraties en verbouwingen gebeurd om het complex een nieuw leven te geven maar de oude charmes heeft het alleszins behouden. Ik ben als amateurfotograaf altijd nieuwgierig genoeg om rond te neuzen op zoek naar interessante beelden. Deze binnenkoer lijkt me een plek waar je tijdens een zwoele zomeravond heerlijk kunt verpozen met iets fris voor je neus. Vandaag was het niet meteen de meest geschikte dag daarvoor, de zwoele zomeravond zal nog wel een tijdje op zich laten wachten maar een foto van de locatie heb ik toch alvast gemaakt.
We waren deze namiddag in Lommel voor de afscheidsdrink van Heidi, een door ons, vrijwilligers, erg gewaardeerd personeelslid in zorgtehuis Hoevezavel. Het Tuincafé was het decor voor onze bijeenkomst en dat is best een uit de kluiten gewassen brasserie-taverne. Na enkel Duvels moest ik dringend even naar de men's room. Dan loop je door een lange gang en daar is een doorkijk naar de keuken. Op dat uur was er niet zo erg veel bedrijvigheid maar ik vond het toch interessant genoeg om even de kleine Sony uit mijn zak te halen en dit beeld te schieten. Zwart wit leek me een goede keuze voor dit beeld en zo houden we voldoende variatie in de keuze van onderwerpen.
Dat dit niet de laatste kerstman-foto is die deze maand zal voorbij komen, daar ben ik vrij zeker van. De repetities en de voorbereidingen voor onze nieuwe kerstmusical komen in een stroomversnelling. De titel van de musical is " Help...Kerstmis is gehacked" en ergens in het verhaal zoekt de kerstman hulp. Hij belegt dan ook een teams-meeting met Gwendolyn de minister, Bram de weerman, Diego van Safe on web en Davy van garage Pashuyzen die het vervoer van de kerstman regelt. (Jawel hoor, die zitten allemaal in de voorstelling, je moet zeker komen kijken - een beetje reclame kan nooit kwaad...) De opnames doen we natuurlijk op voorhand en die worden dan tijdens de musical op het goede moment geprojecteerd. Vandaag zat de kerstman dan ook voor de computer in zijn tijdelijke hoofdkwartier in Lichtaart en het kerstvrouwke was alert genoeg om enkele foto's te maken. Zoals je ziet had de kerstman zijn tekstje mooi op het scherm gezet en hoefde hij dat maar af te lezen.:)
Als ik de stappenteller op mijn phone check kijkt ie me verwijtend aan. De cijfers zijn ronduit dramatisch de laatste tijd. Vergeleken met het jaargemiddelde is het getal de laatste maand meer dan gehalveerd. Er zijn excuses maar toch... ik moet weer meer gaan bewegen. Dan is het zeer welkom dat we eindelijk eens van een mooie dag mogen genieten. De wandelschoenen aan en er op uit! We hebben een flinke tocht gemaakt naar de andere kant van het dorp en daar wat rondgezworven. Daar komen we niet zo erg vaak en dan bieden zich fotomogelijkheden aan die ik nog niet al 20 keer gefotografeerd heb. De kapel van OLV in 't zand bvb. die roept herinneringen op. Onze dochter is daar ooit getrouwd, laaaaang geleden.
Sinterklaasavond. Ik merk steeds meer dat onze zeden, gebruiken, tradities, cultuur… onder vuur komen te liggen. In deze woke tijden is niks nog goed of toegelaten. Zonder mezelf als onmens te beschouwen wil ik daar toch zachtjes tegen in gaan. Ik heb dan ook beslist vanavond mijn schoentje te plaatsen voor de Goedheilige Man en zijn zwarte (oeps, sorry…) Pieten. Een schoentje dat me geschikt leek vond ik bij de prularia die het vrouwke regelmatig in onze woonkamer etaleert en verandert. Nu stond er toevallig een schoen uit de pottenbakkers werkplaats van een van onze Zuid Tiroler vrienden te pronken op de kast. Ik heb er nog enkele pottenbakkers accessoires bij gezocht om een stilleven te creëeren. Ik hoop dat de Sint, die toch een echte bisschop is, er voor kan zorgen dat er wat meer verdraagzaamheid komt tussen de mensen. (… en dat de rest van mijn wensenlijstje ook wordt afgevinkt.)
Toen ik, gerenommeerde langslaper zijnde, vandaag uit de echtelijke bedstee raakte was de meeste sneeuw van gisteren alweer verdwenen. Het vrouwke had ondertussen gelukkig al enkele smartphone-foto's gemaakt van de restanten van de sporen die waren achtergebleven van onze thuiskomst en het manoevreren voor huize Pol en Josee gisteren. Omdat deze blog in principe in eerste instantie bedoeld is om er een jaaralbum van te maken vind ik het helemaal niet erg om ook eens te kiezen voor een beeld dat ik niet zelf geschoten heb. Het was gedurende de rest van de dag ook niet meteen het best mogelijke foto-weer he... en het vrouwke heeft duidelijk ook foto-talenten !!!
Het was echt wel gevaarlijk op de weg vandaag, maar we zijn toch doorheen de sneeuwbuien naar Aarschot gereden. Zoals ondertussen wel geweten is wordt er immers op zondag gerepeteerd voor de nieuwe kerstmusical. Vanaf volgende week gaat de intensiteit trouwens omhoog en gaan we voor twee keer in de week. Vandaag was onze choreografe, kleindochter juf Julie, jarig en dat was een extra reden om deze repetitie zeker niet te missen. Bij een verjaardag horen bubbels vonden wij maar met al die elfen was het toch geen goed idee om in de Champagne, Cava of Prosecco te duiken, dus kozen we maar voor Kidibul en de kids dronken allemaal mee hoor. De drie generaties kon ik in een beeld te pakken krijgen. In het midden de feestelinge links dochter Ilse en rechts het vrouwke die blijkbaar het voetje niet goed op het plastic bekertje geschroefd heeft. Voor één keer heb ik deze tractatie aan me laten voorbij gaan...
Ik was al een hele tijd aan het wachten op een goede kans om de eindejaarsverlichting in Lichtaart eens met de drone te fotograferen maar er was altijd wel iets dat in de weg zat. Ofwel was er te veel wind, waren er niet voldoende satelieten voor de GPS, was de Kp index te hoog (de zonneactiviteit die de GPS signalen kan beïnvloeden), of was de combinatie temperatuur en luchtvochtigheid gevaarlijk voor ijzelafzetting op de rotorbladen en een crash maak ik liever niet mee. Vandaag zag het er evenwel goed uit. Ik wilde tijdens het blauwe uurtje wat opnames maken maar de UAV-index-app waarschuwde dat het weer snel code rood zou worden ergens omtrent vijf uur. Ik heb de drone dan toch maar snel - iets voor het ideale tijdstip - de lucht in laten gaan om de opnames te maken die ik gepland had. Geen blauw uurtje, iets minder scherp, want er was meer wind dat ik verwacht had op 100 m hoogte, maar al bij al vind ik dit best een goed resultaat. Of ik dit nog eens probeer hangt helemaal af van de omstandigheden die zich zullen presenteren.
Het vrouwke heeft woord gehouden en ze heeft me deze morgen op een onchristelijk uur uit bed kunnen krijgen/roepen/sleuren... Het zou kouder worden vannacht maar de zichtbare tekenen van de vrieskou waren alleszins minder opvallend dan gisteren. Misschien dat de luchtvochtigheid iets minder was? Ik ben geen meteoroloog he. Ik ben toch op stap gegaan (goed voor de stappenteller !), we hoeven niet ver te lopen om langs alle kanten in het bos te zijn en dan kun je in elk seizoen altijd wel iets op je geheugenkaartje krijgen. Een plantkundige ben ik ook niet maar ik meen dat dit de overblijfselen zijn van een uitgebloeide berenklauw, niet te verwarren met de reuzenberenklauw, die is erg giftig namelijk. Zo helemaal in zijn blootje kon ik 'm toch redelijk goed isoleren tegen een, voor mijn smaak, iets te drukke achtergrond.
Mijn kennissen weten wel dat ik geen ochtendmens ben. Men hoeft dan ook niet verwonderd te zijn dat ik vandaag het meest fotogenieke deel van de ochtend gemist heb. Het heeft gevroren en daar waren veel fotografeerbare tekenen van in de omgeving. Ik moest evenwel absoluut eerst nog enkele koffies naar binnen gieten om helemaal wakker te worden en toen ben ik toch ook maar op fotojacht gegaan. Ver hoefde ik niet te lopen, het braakliggend stuk grond aan de overkant van de Kasterleesteenweg bood voldoende mogelijkheden. Het dooide al snel helaas en de vrieskou-restanten verdwenen snel. Toch kon ik nog een en ander scoren. Uit de oogst is dit een willekeurige greep. Ik heb het vrouwke gevraagd om me desnoods met geweld uit bed te sleuren als er morgenvroeg weer zoveel schoons te fotograferen valt.
In samenwerking met de heemkundige kring hadden de uitbaters van de Spar in Lichtaart een project bedacht om bij iedere aankoop plakstickers aan te bieden. Titel van het project: "Een wandeling in het verleden", 175 verschillende prenten/foto's waren er te verzamelen om die dan in een bijhorend album te plakken. Binnen de kortste keren ontstond er in onze gemeente een verzamelwoede met ruilgroepen en massa's berichten op de Facebook-pagina "Ge zijt van Lichtaart als...". Uiteindelijk werd er vandaag een heuse ruilbeurs georganiseerd in het OC. Het vrouwke was ook een van de verzamelaars en toen ze naar het OC wilde om de nog missende nummertjes te scoren wilde ik wel mee, al was het maar om weer wat stappen te zetten op de stappenteller en ook al omdat ik weet dat er aan de toog in de grote zaal altijd wel iets te drinken valt. Hoeft het gezegd dat het er waanzinnig druk was. Ik kon het niet laten om even een beeld te schieten van de, trouwens erg slim georganiseerde, gang van zaken. Het is trouwens een smartphone-foto.
Het was vandaag eindelijk weer eens aanvaardbaar weer om met de drone te vliegen. Ik wilde er meteen gebruik van maken om vanavond de eindejaarsverlichting in het dorp ook eens van uit een hooooog standpunt (vliegpunt) in beeld te nemen. Ik heb dus vanmiddag alles al eens nagekeken, batterijen vol, geen beperkingen vanwege skeyes, de Belgische regie der luchtwegen, enz. enz... Er komt wat bij kijken om alles volgens de regeltjes te doen. Ik heb daarna ook nog snel een testvlucht gemaakt om te controleren of alles nog functioneerde na zo'n lange tijd zonder vliegen. Natuurlijk heb ik meteen ook maar enkele foto's gemaakt richting dorpscentrum van op 120 m hoogte recht boven onze thuis. Enkele uren later realiseerde ik me plots dat er Champions League voetbal op TV was vanaf half zeven en daar ging mijn plan terug naar af... gelukkig had ik deze opname al. De lichtjes van uit de hoogte zijn voor later.
Toen ik in de loop van de (late) voormiddag uit bed geraakte regende het. Het regende in de loop van de namiddag nog steeds, ook vanavond was het nog altijd vandattume en nu ik dit zit te tikken is het buiten onveranderd hetzelfde rotweer... Dan zoekt een mens troost... en dit is misschien een verrassing voor velen: ik lust ook wel eens iets anders dan Duvel! Binnen onze fotoclub is Willy de man die er voor zorgt dat de drankvoorraad voor feesten en evenementen, zoals het fotosalon, goed aangevuld blijft. Dit jaar bleek de voorraad iets te optimistisch ingeschat en werden er enkele dozen voor een prijsje te koop aangeboden binnen de club. Ik heb me opgeofferd om, als redder van de club-opslagruimte, dan maar deze heerlijke Italiaanse Primitivo in huis te halen en zoals ik al zegde, zo kom je een verder trieste dag toch goedgemutst door...
Voorlopig blijven de zondagen gereserveerd om te repeteren voor onze nieuwe Kerstmusical. Vanaf de tweede week van december zal de frequentie wel een beetje worden opgetrokken. We willen immers 110% klaar zijn voor de voorstellingen tijdens de kerstperiode. Voorlopig kunnen we alleen maar constateren dat we goed op schema zitten en dat de sfeer opperbest blijft. De repetities worden daarom ook zo gevarieerd mogelijk gehouden. Er zijn regelmatig pauzes en daar is dan vaak een leuk ontspanmoment voorzien, er komen op z'n tijd kleine cadeautjes voorbij en ook aan kleine hapjes, snoepjes en voldoende frisdrank is er nooit gebrek. Tijdens een van die pauzes kreeg ik deze lachebekjes voor de lens. Naar eigen zeggen zijn het nichtjes en ik geloof ze graag als ik naar die prachtige guitige blauwgrijze oogjes kijk.
Het was een erg geslaagde en supergezellige avond vandaag bij Jackie en Annemarie in Lommel. Ze hadden ons samen met Alex en Leentje uitgenodigd voor een etentje en dat we bij die gelegenheid erg diep in de oudejaars sfeerverlichting zouden worden ondergedompeld wist al op voorhand. Annemarie is namelijk iemand die al weken op voorhand in de weer is om het huis te versieren met honderden - wat zeg ik... duizenden - lampjes en andere feestelijke attributen. Tussen de leuke gesprekken en het smikkelen en de drankjes door vond ik toch de tijd om terloops enkele foto's te schieten met de smartphone.
Er zijn weer lampjes in de bomen, er staat een prachtig, gestyleerd verlicht cadeau-pakket op het kerkplein en Lichtaart baadt weer in de eindejaarssfeer. Gisteren kreeg ik al een voorproefje bij de Pastorie maar nu is de feestverlichting ook weer aangeschakeld in het dorp. Ik ben meteen op fotojacht gegaan. Er was best een beetje wind en de meeste lichtjes hingen niet helemaal stil, maar ik wilde toch meteen enkele beelden scoren. Ik ben op diverse plaatsen even mijn statief gaan neerzetten en uit de oogst is dit een willekeurig beeld. Bij de rotonde heb ik gewacht tot er een sliert auto's kwam uit richting Herentals en dan heb ik met een sluitertijd van 30 seconden de achterlichten mee in beeld genomen, een beetje rood toevoegen kan de sfeer alleen maar verhogen he. Op mijn Facebook-pagina heb ik nog enkele andere beelden gepost. Exif: Iso 125 - F 14 - 30 sec - 17 mm (full frame)
Donderdagavond, vaste prik, vergadering van de fotoclub. Na afloop wandelde ik terug naar huis - jawel, "wandelde", het is niet zo ver - en ik kwam langs het sterrenrestaurant De Pastorie. Ondanks het feit dat het zachtjes regende bekroop me toch de zin om nog eens wat te spelen met de nieuwe smartphone en eens uit te testen hoe die zich gedraagt als ik 'm gebruik bij nachtfotografie. Ze zijn daar duidelijk al helemaal in de kerststemming en dat maakte het onderwerp nog net iets aanlokkelijker. Tja, spiegelreflex-niveau is het niet, maar ik ben toch niet ontevreden...
Ik realiseer me dat ik de laatste tijd schromelijk in gebreke gebleven ben qua lichaamsbeweging. Als ik de stappenteller bekijk op mijn phone krijg ik gegarandeerd elke keer zwaar verwijtende blikken terug. Ik probeer dan ook weer wat meer aan de wandel te gaan, om te fietsen zullen we nog wel een tijdje moeten wachten immers. Vandaag ben ik eens niet het bos of de Smallebroeken ingetrokken maar ik ben in, rond en door de dorpskern van Lichtaart gaan wandelen. Toen ik voorbij de bloemenzaak kwam bekroop me plots de drang om naar binnen te gaan en een bloemeke te kopen voor het vrouwke. Het is zeker niet zo dat ik iets goed te maken had of iets dergelijks, maar ik vind nu eenmaal dat zij dat verdient. Je moet bijzondere eigenschappen hebben om het met mij al 54 jaar uit te houden... Er zit natuurlijk ook een klein stukje eigenbelang bij. Zo had ik weer een onderwerp voor mijn dagelijkse foto. Het vrouwke heeft het bouquet in een vaas gezet op de piano en ik heb mijn statief en een laddertje uit de berging gehaald om deze foto te maken van uit een hoog standpunt. Exif: ISO 100 - F 13 - 8 sec. van op statief, beetje bijgelicht met het ledlampje van mijn smartphone.
Vraag aan een kind om een paddenstoel te tekenen en dan is het er zonder uitzondering een met een witte steel, een rode hoed en witte stippen, meestal worden er dan ook nog enkele kabouters toegevoegd. De paddenstoelentijd is dit jaar grotendeels aan mij voorbij gegaan. maar ik moest en zou toch absoluut minimaal een kabouterpaddenstoel in mijn jaaralbum onderbrengen en daar ben ik dan maar naar op zoek gegaan. Uiteidelijk kreeg ik er een te pakken, weliswaar zonder kabouters maar rood met witte stippen is ie wel, de vliegenzwam.
Ik heb vandaag de macrolens nog eens op de Canon gezet. Ik had namelijk het idee om de laatste dapper volhoudende bloemekes een ultiem eerbetoon te gunnen in de vorm van een foto in mijn jaaralbum. We kregen helaas weer de nodige liters water over ons heen vandaag. Toen het eindelijk wat droger werd was het al donker. De bloemekesfoto zou dus een nachtopname worden... Ik heb er dan het statief maar bijgehaald om deze nu echt wel hoogbejaarde en bijna uitgeleefde, natte schoonheden te vereeuwigen. Door een beetje bij te lichten met het lampje van mijn smartphone had ik voldoende licht om met een sluitertijd van 6 seconden tot dit resultaat te komen, de straatlampen langs de Kasterleesteenweg deden ook hun deel van de belichting trouwens. Voor de liefhebbens zijn dit de exif gegevens: Tamron macro 90 mm - ISO 200 - F 6,3 - 6 sec.
