Heerlijk fietsweer vandaag, we hebben dan ook een flinke fietstocht ondernomen: via de Watervoort naar Herentals vervolgens langs het Netepark, de Heikens en den Troon naar Grobbendonk en dan langs het Albertkanaal en het Kempisch Kanaal terug. Onderweg hebben we ook enkele aanleghavens bezocht om het vochtverlies te compenseren. Langs het Albertkanaal reden we voorbij een kudde schapen die de grasstrook langs het fietspad aan het begrazen waren en dat leverde weer leuk fotomateriaal op.
We zijn enkele dagen weg geweest en dat vonden de buurtpoezen waarschijnlijk niet fijn. Toen we gisteren terug thuis kwamen was er geen enkele poes te bekennen. Waarschijnlijk had deze nacht het gerucht dat we terug thuis waren zich redelijk snel verspreid in poezenland wand deze morgen kregen we al meteen bezoek. Het vrouwke heeft snel haar bezigheid van poezenvoedselbezorgster weer opgenomen en de eerste gebruik(st)er van het buffel toonde zich zeer enthousiast over het gebodene. Likkebaardend keek ze (hij) recht in de lens van ondergetekende.
We zijn terug thuis na een erg leuk midweek-samenzijn met de familie in Gulpen. We hadden gekozen voor Hoeve De Burgh om enkele dagen quality-time te plukken en dat bleek een uitstekende keuze. Gisteren avond heb ik snel de drone nog eens het Zuid-Limburgse luchtruim in gestuurd om een visuele herinnering te scoren van uit de hoogte. Hoewel de foto dus niet vandaag gemaakt is vond ik het toch wel leuk om onze tijdelijke verblijfplaats ook in mijn jaaralbum te tonen. Vandaag had ik trouwens weinig wereldschokkends op mijn geheugenkaartje en dus had ik daar geen gewetensprobleem mee.
Natuurlijk wil ik ook een groepsfoto bewaren van de gemeenschappelijke familie quality time bij ons smaragden huwelijksfeest. Het was niet makkelijk ze allemaal samen te krijgen, er waren er enkelen die wat later kwamen, er gingen ook enkelen weer wat vroeger naar huis... Maar op deze foto staan ze toch bijna allemaal: het vrouwke en ikzelf, mijn zus met haar ventje, zoon met vrouw en woef, dochter en vijf van de zes kleinkinderen... op een van de, naar alle waarschijnlijkheid, meest gefotografeerde plekken van Gulpen. Een vriendelijke meneer was zo bereidwillig om even op het knopje te drukken.
De tweede dag van ons verblijf in Gulpen. Vandaag was het de grote dag, we vierden met de familie dat het vrouwke en ik al 55 jaar lief en leed delen en dat we elkaar nog altijd even graag zien. Er zijn talloze foto's gemaakt, iedereen heeft een smarphone of een fototoetstel tegenwoordig maar ik kies toch liever voor een beeld dat ik zelf geschoten heb. Zoon Michael en kleinzoon Jef zijn samen synchroon een Duvel aan het inschenken. De genen liegen niet, ze hebben dezelfde goede smaak geërfd.
Morgen zijn het vrouwke en ik 55 jaar getrouwd. Vanaf vandaag zijn we met de ganse familie enkele dagen te gast in een prachtige vacantiewoning in Gulpen. Natuurlijk staat er vanalles te gebeuren maar wij mogen zelf nog niet veel weten... erg benieuwd naar wat ons te wachten staat. Vandaag kreeg ik al een eerste opdracht te verwerken. Mijn zus is er van op de hoogte dat ik nogal verslingerd ben op sudoku's en ze heeft al haar creativiteit aangesproken om een familie-beeld-sudoku in elkaar te knutselen. Ik ben er meteen aan begonnen, enkele beelden al op de juiste plaats gezet, maar al snel bleek dat het toch niet het beste idee was om op mijn eentje de gezelligheid opzij te schuiven. Dit is een foto van de gang van zaken en ik doe er zeker mee verder als het feestgedruis achter de rug is.
Ik heb vandaag mijn playmobil vriendjes nog eens uigenodigd. Vorig jaar hadden ze me al enorm geholpen om een AV reeks voor het fotosalon van onze club in elkaar te knutselen en voor de editie van dit jaar heb ik weer gelijkaardige plannen. Op de parking van het OC had ik een landingsplaats aangelegd waar mijn nieuw opgerichte luchtvaartmaatschappij Visueel Airlines voortaan regelmatig toeristische rondvluchten zal ondernemen, voornamelijk voor playmobil mensjes. Vandaag deden we al een proefvlucht. Er ging wel een en ander verkeerd maar daarvoor is het ook een proefvlucht he. Ik heb er alle vertrouwen in dat tegen november, als ons fotosalon plaats vindt alles pico bello zal verlopen.
21 juli, Nationale feestdag! Ik wilde samen met het vrouwke wel eens gaan kijken op het terrein langs de Schoolstraat hoe de organisatie en het verloop van zo'n aangekondigd Bal National er uit ziet. Goedgemutst voor 20€ jetonnekes gekocht, want ik wilde zeker geen dorst lijden maar dan kwam de eerste ontgoocheling: de keuze van dranken was zeer pover. Duvel was er uberhaupt niet te verkrijgen maar ook alternatieve lekkere biertjes stonden niet op de kaart. Ik heb dan maar gekozen voor een obscure Schuppen Zot en die bleek zijn naam waardig: niet te zuipen! De volgende ontgoocheling kwam toen we een plaatsje zochten aan een van de tafels. Er waren zat vrije stoelen maar overal werd er ons verteld dat die bezet waren want er waren nog vrienden op komst. Consumpties stonden er ook nauwelijks op de tafel. Begrijpe wie kan. Ik heb mijn jetonnekes dan maar aan een vriend gegeven en we zijn een beetje verzuurd terug naar huis gegaan. Dan maar fietsen... een fijne tocht... maatje Alex nog ontmoet in Herentals, iets gedronken (jawel: Duvel) en bijna terug thuis kwam ik weer langs het Bal National terrein. Ik heb de drone dan maar even de lucht in gestuurd om een beeld te schieten van uit de hoogte, kwestie van het evenement alsnog te documenteren voor het nageslacht. Het was er al veel minder druk, er stond nog steeds weinig drank op de tafels en de personen die aan de tafels zaten waren blijkbaar nog altijd op hun kennissen aan het wachten... De volgende Bal Nationals zal ik aan mij voorbij laten gaan... Ben ik nu een ouwe zeur aan het worden?
Dat het vandaag zou donderen en regenen was aangekondigd. Volgens de een al vlak na de middag, volgens een andere in de loop van de namiddag en er waren ook experts die de ontij pas in de loop van de avond voorspelden. We hebben het zekere voor het onzekere gekozen en ons dagelijks fietsrondje hebben we al erg vroeg aangevat. Tijdens het journaal van één uur waren we al terug thuis na een tochtje van zo'n 25 km. De fiets-o-strade F105 loopt langs de spoorlijn Herentals - Mol en hoewel ik vind dat er leukere fietsroutes zijn heb ik er toch enkele leuke foto's kunnen scoren. Het natuurgebied "De Hellekens" ligt langs de Nete tussen de spoorweg en de ring en vanaf het fietspad heb je er op enkele plaatsen een erg mooi uitzicht over. Ik ben geen koeienkenner maar volgens dokter Google grazen er Galloway runderen. Dit is dus een Galloway mama met haar Galloway kleine. Ik heb me de rest van de namiddag dan maar voor de TV neergepoot en ik heb de hele rit van de Tour gevolgd, spannend... Na afloop regende het nog steeds niet trouwens. Pas toen we plannen maakten om alsnog buiten te eten sloeg het weer om. Regen, hagel, donder... we hebben toch maar binnen gegeten.
Dan is het plots helemaal zomer, inclusief de daaraan verbonden temperaturen. Als je gaat fietsen kun je dat maar beter langs het water doen en kanalen zijn er zat in de buurt... de Schotense vaart, het Albertkanaal en het Kempisch kanaal, allemaal binnen enkele kilometers bereikbaar met de fiets. Vandaag werd het nog maar eens het Kempisch Kanaal. Op het fietspad, vlak voor Herentals staken we deze rustig cruisende mooie boot voorbij. Enkele honderden meters verder viel mijn oog op een bedrijf aan de overkant en de spiegeling leek me een leuk onderwerp. Toen ik klaar was met die opname kwam diezelfde boot plots weer in beeld varen en als toevoeging vond ik dat beeld toen weer nog net iets leuker.
Goede vrienden Els en Patrick hadden al een tijdje geleden geoppperd dat zodra het weer er geschikt voor was, we samen eens een wat langere fietstocht zouden moeten doen. Vandaag kon niet beter geschikt zijn om dat voornemen ook in de praktijk te brengen. Patrick had een en ander voorbereid en via allerlei kleine mooie weggetjes kwamen we warempel tussen Vosselaar en Gierle dwars door het Grotenhout Bos gefietst. Het gebied is ons niet onbekend en ik wist meteen een plekje te kiezen aan de grote plas waar we even halt konden houden om van de omgeving te genieten. Er werden de nodige foto's gemaakt en uiteindelijk koos ik er voor toch ook de drone eens de lucht in te sturen om de iets ruimere omgeving in beeld te nemen van uit een niet alledaags standpunt. Deze opname is gemaakt van op 120 m. hoogte (hoger mag ik niet) en de bank waar we even zaten staat er op, links van het midden onderaan... en wijzelf ook, maar van op die hoogte is dat in dit formaat nauwelijks herkenbaar.
Best genietbaar fietsweer vandaag en we zijn er dan ook op uit getrokken met z'n tweeën. Om richting Herentals te fietsen zijn er diverse mogelijkheden, onder andere via het Kempisch Kanaal bvb. en dan zijn er ook weer diverse trajecten waarlangs je tot aan dat kanaal geraakt. Vandaag kozen we om langs Bobbejaanland te rijden dan rechtsaf de Roedompstraat, linkerbocht volgen en dan rechtdoor naar Neerheide, een traject dat we wel vaker afleggen. Neerheide... daar heb ik een fotostop ingelast want ik durf te veronderstellen dat dit mogelijk een van de smalste verharde fietswegen van Vlaanderen is. Ik vond het alleszins interessant genoeg om er een plaatsje voor in mijn jaaralbum '24 te reserveren.
Ik had het er al eerder over: het wilde bloemen tapijt dat we zoals ieder jaar voor huize Pol en Josee ingezaaid hadden is deze keer niet echt een succes geworden. Het leek er lang op dat er absoluut helemaal niks van zou terecht komen maar ondertussen zijn er links en rechts toch enkele bloemen die de kop opsteken. Tussen de buien door ben ik even naar buiten gelopen om deze eenzame schone vast te leggen. Ik had de 70-300 nog op mijn toestel zitten van gisteren en die was perfect geschikt voor de job. De combinatie van de telelens en een groot diafragma zorgde voor een rustige achtergrond en in de nabewerking heb ik enkel een beetje vignet toegevoegd. Meer moet dat niet zijn. Eenvoud siert.
Met een viervoeter in huis ga je al eens wat vaker aan de wandel. De stappenteller zal deze week iets actiever moeten zijn. Ik had voor de gelegenheid de 70-300 op mijn toestel gezet en het bleek nog maar eens dat je daar ook macro-beelden mee kan schieten. Toen die geel-zwarte zoem-zoem dinges -ik denk dat het een bij is- op de lavendel neerstreek kon ik 'm moeiteloos te pakken krijgen, je kunt met zo'n lens er wat verder van af blijven he. De scherptediepte met de tele is dan natuurlijk niet erg groot en eigenlijk moet je zoiets fotograferen met focus-stacking maar dan moet je natuurlijk een statief gebruiken en dat had ik dus weer niet bij. Het waaide trouwens ook een beetje en dat maakte het sowieso al een beetje meer problematisch. Dus, ik zal hier maar mee moeten leven. Voor de eventueel geïnteresseerden geef ik de exif gegevens nog eens mee: ISO 400 - F 5,6 - 1/250 - 270 mm.
Het gezinnetje van zoon Michael is even uitgezwermd naar diverse vacantiedoelen en wij mogen dus weer hondesitten. Je hoort ons niet klagen hoor. Gustje, eigenlijk nog een prille jongeling, is aangenaam gezelschap. Hij vindt het ook niet erg om gefotografeerd te worden, zeker als ik hem de indruk gegeven heb dat ie het snoepje dat ik hem even getoond heb ook zal krijgen. Dan is ie één en al aandacht. Ik heb vanavond een alternatief standpunt gezocht om een niet alledaags beeld te schieten. Na het commando "zit voor" kon ik 'm van uit de hoogte te pakken krijgen terwijl ie vol verwaching naar me kijkt. Na de foto heeft ie het snoepje ook gekregen.
Jean, een collega-muzikant waar ik lang geleden ooit mee samen speelde in een van de eerste bandjes waar ik mee optrad, was jarig. Vijfenzeventig is een mooi getal en daar hoorde een feestje bij. Ik hou van feestjes, hoeft het gezegd, en ik was present met het vrouwke. Het is bijna vanzelfsprekend dat bij een feestje van een muzikant live muziek hoort toch? Toen ik hoorde dat Marc Stans en Wim Claes, twee vrienden en ex-collega's, zouden komen optreden was dat een reden te meer om toch maar mijn Canon mee te nemen om eventueel enkele leuke beelden te scoren. Ik was sowieso niet van plan om de ganse avond lang overal tussendoor te lopen en de gang van zaken te verstoren maar zonder al te opvallend in de weg te lopen kon ik toch enkele keren iets interessants op mijn geheugenkaartje krijgen. Zoals zo vaak was het licht in de tent niet echt optimaal en om kleurtemperatuur-conflicten en overbelichte delen efficient aan te pakken is het meestal een optie om voor zwart wit te gaan. Ik wil er meteen bij vertellen dat dit niet de enige reden is voor de zwart-wit keuze. Ik hou namelijk van zwart-wit en ook zonder belichtings problemen zou ik zeker ook wel eens geprobeerd hebben hoe het er na omzetting zou uitzien. Zo dus!
Ik heb vandaag een dubbel-foto in de aanbieding, het origineel en een AI werkstuk. Ik was op bezoek bij mijn zus in Aarschot. Haar halve trouwboek Dreeke was, en is nog steeds, een gerenommeerde fotograaf, een echte. In zijn studio stond deze stoel in een infini, waarschijnlijk een restant van een recente fotoshoot. Ik heb die stoel gefotografeerd met mijn Sonytje. Ik was namelijk van plan er vanavond wat mee te spelen. De ontwikkelingen in AI-land zijn ook mij niet ontgaan natuurlijk en hoewel ik er eerder afwijzend tegenover sta wilde ik er toch eens mee experimenteren. Met de plug-in Firefly, generatief vullen, en het simpele ingetikte commando "zet golden retriever op stoel" volstond één klik en heel even wachten om dit resultaat te verkrijgen. De kleurtoon is iets anders - ik heb er zelf niks aan gedaan - maar de lichtinval is zeer natuurlijk, het plaatje klopt. Ik blijf het nog steeds vals spelen vinden en geen fotografie, maar ik was toch wel erg onder de indruk.
In de zomermaanden is er in Herentals vanalles te doen. Het na-tour-criterium komt er snel aan, er is Herentals fietst, Herentals feest en bij deze 11de juli was er Vlaanderen feest. Al in de namiddag was er een dans-initiatie gepland voor de allerkleinsten en als dansjuf bij Balance Health Center had onze kleindochter Julie de taak om dat allemaal in goede banen te leiden. Als opa kreeg ik dan weer de vraag om het gebeuren te fotograferen... en of ik dat graag deed... Ik heb tientallen leuke foto's gescoord en ik zal die snel ook aan de organisatie bezorgen maar de allerleukste beelden kon ik maken toen ik na afloop van de kleuterdans-sessie vroeg aan Julie en het vrouwke om eens samen te poseren en een beetje enthousiast te doen. Oma en kleindochter kunnen het gemeenschappelijk DNA niet verbergen.
Zomervakantie, het domein de Hoge Rielen is altijd weer een populaire plek voor jeugd- en andere verenigingen om neer te strijken voor een verblijf in onze prachtige Kempense natuur. Ik kom er wel vaker, het is vlakbij huize Pol en Josee en een kort rondje om er even uit te zijn is nauwelijks 6 km. Ook vandaag heb ik van het meer dan aanvaardbare weer gebruik gemaakt om vóór het avondeten er snel nog eens doorheen te fietsen. Hoewel er al behoorlijk wat vakantiegangers op het domein aanwezig zijn stonden deze ligstoelen bij de receptie er nog zeer ongebruikt bij.
De Aa, voor de meesten alleen maar gekend omdat ie sporadisch wel eens voorkomt in kruiswoordraadsels, vandaag kwam ie ook enkele keren voorbij tijdens mijn fietstocht deze namiddag. Dat er in de loop van de avond een klank- en lichtspel zou plaatsvinden met storm en ontij was voorspeld maar net na de middag was het nog best aangenaam fietsweer. Eigenlijk was het al iets te warm maar ik kan daar redelijk goed tegen ondanks mijn niet zo optimale conditie en wat kilo's te veel. Ik plan mijn ritjes meestal niet op voorhand en het toeval en wat natte-vinger-werk bracht me bij de watermolen van Tielen waar ik de Aa voor het eerst als gezelschap kreeg. Dan ging het binnendoor verder naar Gierle waar ik het Gewad een tijdje volgde alweer langs de Aa. Ondertussen waren er al enkele foto-stops voorbij gekomen maar hier scoorde ik de mooiste voor vandaag.
