Ik ben De Boeck Etienne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke.
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter.
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
Ik wou dat ik vond een geluksdoos, een doos dat vol zat met gedichtjes, Samengebundeld met een rode roos, om ieder wat te geven met hartelichtjes.
Ik wou dat ik vond het grote boek, het boek om te leren uit onze gebreken. dat ik niet wegleg in de vergeethoek, maar om hiermee vergiffenis te smeken.
Ik wou dat ik vond een mooi woord, om nog betere gedichtjes te versieren. Om opgelucht te zijn zoals het hoort, omdat ik blij ben jullie nooit te verlieren. big ietie
Tranen in je ogen komen van veel verdriet, tranen komen ook van het lachen is het niet? Een traan kan meer verbergen dan een woord, een traan ,soms het zoeken naar een geluksoord. Af en toe moet ik ook eens een traan wegpinken, dit opdat bij mij de moed niet zou wegzinken big ietie
Ik had deze nacht een heel triestge droom. Ik zat voor mijn pece en kreeg een mail van een mentor van wie ik nog nooit gehoord had.Klein Louise.Big ietie,je moet naar het tribunaal komen van seniorengroep om veroordeeld te worden voor je gedichtjes. Ik werd opgehaald door een blondje dat zich voorstelde als chauffeuselineke. Ik stapte in mijn pyama in en ik schrok hoe snel ik andere klederen aanhad.Een lange broek en een bloes vol gedichten. Aangekomen in een soort gerechtshof bemerkte ik dat die vol zat met mensen die allen een pece op de schoot hadden. Ik werd voor een rechter geleid,zeg maar rechterin. Die zei:Welkom big ietie de dichter,kom maar dichter.Waarom dicht jij altijd zo vroeg en met een gevoel waardoor wij sneller wakker worden. Ik antwoorde:Ik ben big ietie jullie vriend en ik wil jullie gelukkig maken. Komt daar een heel lnge man mt een kap over het gezicht.Hij was zeker twee meter vijftig groot.Iedereen had schrik van hem,behalve ik. De rechter zei:Jij waart daar bij dat deze man gecastijd werd door gekke vrouwen en je deed niks om hem te helpen. Ik begon het benauwd te krijgen,zou die beul me zwaar straffen-zouden ze me uit seniorennet zetten. De man trok zijn kap af en zei:Ik ben Louke Lang, ieder heeft van mij bang.Ik ben boos omdat jouw haren groter is dan de mijne en daarom ga je boeten je leven lang. De rechter deed een heel wijze uitspraak:Big ietie ik veroordeel je tot levenslang iedere dag minstens een gedichtje te zetten op dit net. Van de nene kant werd geroepen:Boeh,Boeh. Van de andere kant:Hoera voor onze held die de reus heeft verslagen. Wie bedoelen ze met die reus. Ik zat op de beklaagde bank met een papier en begon te dichten. Plots ging er een bel en even plots werd ik wakker.Het was maar een droom of was dat in gegeven om voort te doen met mijn gedichtjes-had ik de reus verslagen de reus die mijn gevoel tracht te beinvloeden om op geen gedichtjes te komen. Misschien is dit het ware geluk,om voor jullie van af nu verde te blijven dichten. big ietie
Een goede morgen allemaal met een stralende zon, het is vandaag achtendertig jaar geleden dat het begon. Het begin als een tiener aan een heel nieuw leven. ik begon te werken aan het spoor ik begon te beven. Ik leerde heel snel de kneepjes van het vak hoor, ik voelde me al heel snel thuis bij het Belgische Spoor. Maar nu gepensioneerd geniet ik nu van het leven, het eerste wat ik doe is jullie een gedichtje geven. Ik bedank jullie dat jullie met volle moed dit lezen, ik ben zo blij om dagelijks onder jullie te kunnen wezen. Er zijn mensen die geen pece bezitten en kunnen meelen, groetjes van big ietie,bij jullie zal ik me nooit vervelen
Woensdag 13 juni 1968 vroeg in de morgen begaf ik,big ietie,me met vader naar het station Antwerpen-Centraal.Wij moesten ons aanbieden op het bureel personeel. Die dag was voor mij als zestienjarige knaap een grote dag.Ik moest mijn handtekening gaan zetten onder het contract om bij de spoorwegen te beginnen. Mijn vader moest ook ondertekenen,niet omdat ik nog minderjarig was,neen om de voogdijschap over mij aan de spoorwegen over te laten-zo werd op dat bureel gezegd. De bediende vroeg me :Jonge heer wanneer wil je beginnen,morgen zeg het maar. Ik zei daarop heel fier:Ik wil op een Maandag beginnen,zo kan ik alles nog met de school regelen. Vader was eerst niet blij daar hij meende niks meet te zeggen had over mij. Die maandag 1806.1968 moest ik me aanbieden op het bureel van het goederenstation van Mechelen-Nekkerspoel. Ik kwam met de trein in het reizigersstation aan al om 08.30 en ging onmiddelijk naar het lokket om te vragen waar ik moest zijn. Een man die bij de klerk stond vroeg me of ik de nieuwe porteur was.Toen ik positief antwoorde schrok hij eerst door mijn lengte-ik was een klein ventje van 1.49 m. Hij nam me mee naar het goederenstation en ik werd aan ieder voorgesteld. De dienstleider zei:Ik ben Armand Ghysen je chef hier.Je bent een patatje groot-vanaf nu heet je PATATJE. De eerste weken vond ik dat grappig maar daarna kreeg ik een complex daarvan en ben ik beginnen groeien.Op zes weken tijd van 1.49 tot 1.69 en deed dat pijn. Ik was altijd op tijd op mijn werk en kreeg al snel de bijnaam Pietje Minuut die ook meeggegaan is toen ik conducteur werd.Ik heb 35 jaar dienst gehad en ben maar een maal te laat geweest en dat heeft me een premie afhouding van 200 frank geweest. Nog altijd als ik oud colegas tegen kom is het:Ah die Tjenneke-de man met de glimlach. Practisch nooit met een reiziger in conflict geweest-ik probeerde zo goed dat ik kon het probleem zelf op te lossen. Men zei me toen ik met pensioen ging-dat ik geliefd was onder de reizigers zowel in Belgie als op het NS-net.Ik zei dan:Waarom zeggen de reizigers het dan zelf niet? Dit is pas wat je kunt zeggen :Ik heb het ware geluk gevonden en nu ben ik bij jullie en weer vond ik dat geluk. Maar wie heeft het ware geluk gevonden? Ik die dit schrijft of jullie die dit lezen of nog beter een man een vriend van mij die een hand aan zijn vrouw gaf en met een glimlach op zijn gezicht het aardse voor het Hemelse verwisselde. Toen ik dat zag gebeuren kreeg ik de tranen in de ogen-mijn grootvader had me die dag nog kunnen zien in mijn eerste uniform van het spoor-nog een met kopenen knopen.Het was ook mijn eerste begravenis in uniform-mijn kepie lag op zijn kist van de kerk tot het graf als laatste eer betuiging aan mijn grootvader. big ietie
Voel jij je ook als een vogel vrij in de lucht, niet meer bang en voor niemand op de vlucht. Moet jij ook niet lang naar vrienden zoeken? vindt jij ook je vrienden ook in alle hoeken? Ik voel dat geluk maar dat is niet te beschrijven, ik voel dat geluk en hoop dat het altijd zal blijven. Ik voel een kracht waardoor ik zal blijven dichten, ik voel het waardoor ik alles beter zal verrichten. Ik wil jullie die kracht schenken,jullie zijn vrienden, ik schenk ook een licht zodat jullie die kracht vinden. Aanvaard dat kleine lichtje gewoon met je ziel, en jullie vinden voor eeuwig zeker dat gelukswiel. big ietie
Vroeger was ik bang wat het leven me brengen zou, ik was zo bang dat ik niet alleen op de straat wou.. Een woordje van troost deed me anders inzien, wij zijn echt geen nullen hoor,maar een grote TIEN. Ik heb nu een ideaal gevonden door mijn gedichtjes, jullie heel gelukkig maken en dat door hartelichtjes. Het eerste wat ik zie is een heel brede glimlach, zo begin ik iedere morgen weer een nieuwe dag. Was je vroeger ook zo bang en wil je het toegeven? dat is voor ieder van ons de mooiste stap in het leven. groetjes big ietie
Je bent als een lieve bloem in de wei, in je kelk fladdert een heel mooie bij. Zachtjes wiebelt je in de lucht op en neer. goedlachs of triest naar gelang het weer. Een zonnestraal op je en het geluk is daar, een regendruppel doet je wenen niet waar? Mocht ik maar even zulks een bloem zijn, bij jou in een vaas voel ik me dan heel fijn. Ik zou je dan een van mijn beste geuren geven, ik zou bij je willen blijven de rest van mijn leven. big ietie
Voel je ook in je hart hoe de zon schijnt daar buiten, hoor je met je ziel hoe de allerkleinste vogeltjes fluiten. Dit is toch zulk een heel zalig gevoel bij het opstaan, een nieuwe dag begint en het geluk komt er aan. Een zalig gevoel als je hond je met een likje begroet, een straal van vreugde voel je bij een lik op je snoet. Dit is liefde die je ontvangt iedere nieuwe dag weer, een liefde die je dan doorgeeft elke dag keer op keer. Een genot die je dan kunt delen met je beste vrienden, dit is de ware liefde die je telkens weer kunt vinden. groetjes big ietie
Voel je ook in je hart hoe de zon schijnt daar buiten, hoor je met je ziel hoe de allerkleinste vogeltjes fluiten. Dit is toch zulk een heel zalig gevoel bij het opstaan, een nieuwe dag begint en het geluk komt er aan. Een zalig gevoel als je hond je met een likje begroet, een straal van vreugde voel je bij een lik op je snoet. Dit is liefde die je ontvangt iedere nieuwe dag weer, een liefde die je dan doorgeeft elke dag keer op keer. Een genot die je dan kunt delen met je beste vrienden, dit is de ware liefde die je telkens weer kunt vinden. groetjes big ietie
Ik werd wakker met de zon in de ogen, ik was blij,en dat vienden is niet gelogen. Ik stond op en begon me klaar te maken, het gedacht dat een booke nu zou smaken. Beneden stond ons Prutske al lang klaar, ik moest mijn nieuwe vriendje strelen echt waar. Met nog wat prut in de ogen schrijf ik dit gedicht, eentje maar,kort en met stevige woorden van licht. Meer weet ik niet te schrijven op dit moment, de groetjes van big ietie een heel straffe vent.
Ik ben echter geen echte voetbalfan. Doch ik heb vroeger voetbal gespeeld in de school. Tijdens de les lichamelijke opvoeding gingen we turne of gewoon een matcke chotten. we waren met 23 jongens en de leraar.Zo maakten we twee ploegen van 12 man. De ene ploeg was samengesteld door die jongens die in een jeugdclub zaten en wij niet voetballers in de andere. Jullie kunnen me bgrijpen zeker.Wij wonnen nooit. Op een moment wilden we niet meer spelen. Ik werd aangesteld als de leider van de slechte ploeg. Ik moest als kleinste van de klas het maar regelen. Ik moest niet nadenken.Ik nam twee van die jongesn van de voetbalclub en ik zei:Mannen als jullie willen voetballen stel dan zelf een ploeg samen die bestaat uit de voetballers en die het nooit deden maar in evenredigheid. Eerst wou de leraar een licentiaat er niks van weten,maar na aandringen van mij zijn die ploegen tot stand gekomen. We speelden eens zo goed.Ik stond altijd rechtse bak,ik was klein maar heel rap. Weet ge wat het resultaat was?Die jongens van die club moesten tegen mekaar spelen en verbeterden hun speelwijze. Ze vroegen me of ik in hun club zou komen spelen,maar thuis...........nee. Ik heb sindsdien dat ik van die school ging nooit meer gevoetbald.En dat is sinds 1967. big ietie.
Ik ben heel gelukkig als ik iets krijg, ik ben gelukkiger als ik iets kan geven. Ik ben graag alleen daaron dat ik dan zwijg, ik ben graag onder vrienden om te beleven. Ik babbel graag,daarom dat ik veel spreek, ik aanhoor dan ook mijn beste vrienden. Ik help graag,daarom dat ook om hulp smeek, ik ben zo gelukkig jullie hier altijd te vinden. big ietie
Een mens gelukkig zien dat vind ik zo fijn, het geluk ligt in een hoekje al is dit klein. Twee gelukkige mensen te samen elke dag, zie ik altijd aan met een enorme glimlach. Een gelukkig iemand straalt liefde uit naar de mensen, dat is het mooiste geschenk wat men kan wensen. Deze momenten blijven in mijn hartje gegrift, door middel van een heel grote liefdesstift. Laat deze momenten nooit aan je voorbij gaan, de groetjes van big ietie,liefde blijft eeuwig bestaan.
Liefde is een gave van God,maar de mensen moeten er in handelen.
