Ik ben De Boeck Etienne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke.
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter.
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
Toen ik nog werkte als treinconducteur was ik met een stoptrein aan het rijden van Brussel naar Antwerpen. Onze trein kwam in Mechelen aan en ik werd er van verwittigd dat de direkt naar Antwerpen 20 minuten vertraging had en dat ik zou moeten wachten op aansluiting. Ik dacht aan mijn reizigers en het geval dat ik de dienst eindigde in Antwerpen.Ik vroeg aan de perrondienst in Mechelen om onze trein al te laten vertrekken met die reizigers zodat ze al op hun bestemming konden zijn op tijd. De chef zei me dat het niet mocht.Maar twee minuten later kwam hij zeggen dat hij zijn voorstel had gedaan om de trein op tijd te laten vertrekken.Hij wou met de eer gaan lopen. Wij op tijd weg.Maar in eens op de centrale dispatching waren ze in paniek-een hele trein vol met reizigers was spoorloos geworden. Toen ik in Antwerpen aankwam belde ik naar de dispatching.De dienstleider:Chef,man waar zit ge met die je trein,ze zijn die kwijtgeraakt juist voor Mechelen. Ik zei dat ik al in Centraal stond en dat we op tijd binnen waren. Wat was nu gebeurd-Mechelen gaf een verkeerde treinnummer door om te vertrekken en dus ik was weg van het grote scherm.Ik kreeg wel eer voor goed initiatief. Ik heb er eens goed over gelachen. big ietie
Ik schenk een roosje voor elke lieve man of vrouw, om te zetten bij hen thuis voor op de schouw. Omze steeds te aanschouwen en te aanzien, ik schenk daarom in eens een stuk of tien. Je mag ze steken en bewaren ook in jullie harten om je ter verlichten van jullie dagelijkse smarten. Bewaar ze gerust en dit voor een heel leven, ik heb ze met veel vriendschap gegeven. big ietie
Vandaag geen gedichtje maar een verhaaltje van wat ik meemaakte op de trein en dit in nadenken van het overlijden van een vriend. Ik was nog een jonge treinconucteur die juist geslaagd was in de proef van treinchef.Ik was amper 20 jaar oud. Ik had regelmatig als beginneling treinchef de route Antwerpen-Essen de stoptrein. Op zeker moment zag ik daar een meisje zitten met een heel brede glimlach. Ik vroeg om ook te lachen haar kaartje.Ze gaf mij een ansichtkaartje met de afbeelding van een zwaan.Ik knipte er de stempel op langs de adreszijde. Ze was heel blij.Ze lachte mijn heel vriendelijk toe. De vader van dat meisje nam me appart op het platform.Hij bedankte me omdat ik de enigste was die dit gebaar deed.Hij vertelde me kort dat ze zeven jaar oud was en nog maar vijf of zes jaar te leven had. Ze konden haar niet helpen,ze wist dit en daarom was ze altijd vrolijk. Ik ken haar naam niet,maar ik noem haar Mieke.Ik heb haar nog vele jaren gezien op de trein.Als er niet veel volk was mocht ze mee de kaartjes knippen. De dag dat de moeder me zei dat ze op elfjarige leeftijd is overleden kreeg ik de tranen in mijn ogen.Zulk een beeldschoon meisje al vroeg moeten heengaan. Ze is gegaan met die eeuwige glimlach op haar gezichtje. Het was als het verlies van een eigen dochter.Ik had voor haar een gedichtje gemaakt dat ik al dertig jaar uit het hoofd ken en nog regelmatig opzeg.De ouders van dat meisje hadden zulk een verdriet dat ze beiden een half jaar later zijn heengegaan door een hartaanval. het gedicht dat ik voor haar schreef zet ik hieronder. Janneke en Mieke ------------------- Janneke en Mieke zaten op opas knieke kalm en bedaard voor de open haard. weet je wat opa vroeg mannen hebben jullie niet genoeg toen stonden ze op hij nam zijn auto,zij haar pop en na een half uur gapen lagen ze onde de dekens te slapen. Dit gedichtje is al bijn 35 jaar oud en ik zou graag willen dat jullie dit voorlezen aan jullie kleinkinderen.Geen verplichting
Als je opstaat,steek dan je hoofd maar recht op, voel je je slecht,draai dan aan de glimlachsknop. Je benen zullen je vandaag wel heel graag dragen, al was het dat je om een steuntje moest vragen.
Het leven betekent voor ons allemaal heel veel, een goede gezondheid dat mag zijn in zijn geheel. Aanhoor de muziek die aankomt vanuit het hart, het is een heel groot deel van je vreugde en smart.
Je weet het leven is zo onvoorspelbaar schoon, je kunt je niet voorstellen,ho zo heel ongewoon. Laat alle slechte dingen maar even achterwege, liefde en geluk zijn er en komen van Gods zegen. big ietie
Een roosje is een heel mooie bloem, een vloek is daarentegen een doem. Liefde is de warmte uit jullie hart, de pijn is een uiting van veel smart.
Laat dit roosje in jullie harten bloeien, de haat moet je zeker uit het hart roeien. Het lichtje in je hart geeft een goed gevoel, dit is voor het leven het belangrijkste doel.
Denk nooit ik ben altijd helemaal alleen, weet je hebt heel veel vrienden om je heen. Je moet hen zeker willen zoeken en vinden, je weet het ,ik ben ook een van die vrienden.
Een oude man zit voor zijn raam te bidden, hij heeft geen vrienden meer in zijn midden. Hij is alleen gelaten toen zijn vrouw stierf, hij was een geliefd man die aanzien verwierf.
Wat is een mooi leven zonder een paar vrienden? wat is liefde als ge geen warm hart kunt vinden? Vrienden zijn voor mij heel speciale mensen mensen die ons heel liefde zullen toewensen.
Een zin is nodig om wat vrienden te bekomen, een verdrietig woord en stuk zijn je dromen. Een warme knuffel en je vrienden zijn daar, een loenze blik en de gevoelens zijn onklaar.
Ik blijf liever een kleine man,maar grote vriend, dan een man met hoge borst die niemand vindt. voor vrienden moet je heel lief zijn is het nie de groetjes van jullie rijmende vriend big ietie.
Oh zieltje van mij laat je woorden maar luid klinken, zodat ook anderen eens van het geluk mogen drinken. Oh getergde harten ik wil dat je ook de liefde kan zien, zodat anderen bemerken dat ge geen nul zijt maar een tien.
Oh hartespiegel van mijn ziel je was weer zo onklaar, ik wilde je zuiveren met veel liefde en dat is waar. Nu brandt er een lieflijk lichtje daar ergens binnen, met een lieflijke knuffel ga ik elke nieuwe dag beginnen.
Oh gij donkere geest van geweld en groot verdriet, verlaat als het U belieft ons hartje en pest ons niet. Laat ons in vrede leven en ga terug naar de koude hel, wij willen enkel de Witte Engel en graag heel snel.
Met deze woorden van berouw vraag ik gewoon wat geluk, aanhoor onze gebeden en onze liefde gaat dan nooit meer stuk. Ik ben maar een heel gewone man die gelukkig wil zijn, de liefdevolle groetjes van big ietie,bij jullie is het altijd fijn.
Laten jullie eens jullie gedachten lieflijk zweven laten jullie eens woorden aan de liefde weven. Ik zit even zonder woorden maar weest niet bang, dit is maar van korte duur en duurt niet zo lang.
Het is nog vroeg in de morgen het is half zeven, ik stond op met een glimlach zo gedreven. In de lucht zag ik de zon met wat wolken, ik hoorde twee koeien die werden gemolken.
Een nieuwe dag begint een week voor het verlof, Twee maanden geen school kinderen vinden dat tof. Hier en daar hoor ik een paar druppels regen, de zon en de regen,dat is Gods lieflijke zegen.
Een paar blafjes van ons Prutske en ik kan wat spelen, ik ben alleen met haar,maar ik zal me niet vervelen. Maar ik weet echter niet meer te schrijven vandaag, de groetjes van big ietie die blijft rijmen heel graag.
Mijn vader reed vroeger als wattman op de Antwerpse tram.Toen heette dat nog TA en daarna TAO en later MIVA. Hij kon altijd zo smakelijk over zijn tram vertellen.Hij was ook een tijdje lesgever(zo zi hij toc-ik was nog heel jong). Hij was in DEN DIPOT Zurenborg op de hoek van de Diksmuidelaan en de Gitschotelei in Berchem. Hij kon stoten vertellen van wat ze in de jaren 50 meemaakten. Maar een stoot daar moet ik nog altijd aan denken. Ons moeder haar tante Rachel-bekend als Moe Chabau omdat die het dokwerkerscafee CHABAU had. Die moest eens met een van haar zussen of nichten naar Wilrijk-ik denk voor de Waterleiding of dergelijke. Ze vroeg aan mijn grootmoeder:Emma,vraogt on de Sois van olle Liezeke me welke tram wai raaien moete. Ons vader legde dat uit dat ze op de Groenplaats de tram 17 of 5 moesten nemen. Mijn groetmoeder vertelde dat aan haar jongere zuster. Nu is vader met tram 15 aan het rijden van Mortsel naar de Groenplaats.En wie staan daar op de Mechelsesteenweg in Berchem verdwaald te wachten op een tram. Ze stappen op die tram 15 en beginnen ons vader te beschimpen dat hij een verkeerde tram heeft gegeven.Mijn groottante:Zeg plezante get me goe zitten hé met tran 15 of de 7 te nemen oep de Groenplaats.Na stoan wai hier. Ons vader kon bijna zijn lach niet inhouden en zijn ontvanger verschoot.Ons vader zei:Tante Rachel ik heb tegen Moe gezegd om tram 17 of 5 te nemen en niet tram 7 of 15 op de groenplaats. Hij heeft ze meegenomen tot een punt waar ze konden overstappen naar een andere tram om dat toch een paar halten verder die tram 17 of 5 te nemen. Geluk bij een ongeluk.Ze waren juist op tijd in Wilrijk want tien minuten later was het bureel gesloten. Als ik hier aan denk moet ik nog altijd er over lachen. Hebben jullie ook zo een grappig gebeurd verhaal. groetjes big ietie
Met één woord kan een mens zeer gelukkig geraken, met één woord kan je een vriend tot vijand maken. Een zin is nodig om de hele waarheid te kennen, een gedachte is nodig om aan de liefde te wennen.
Een lichtje is nodig om je ziel te kunnen verlichten, twee woorden van geluk om alles aaneen te dichten. een woord met gevoelens helpt je beste vrienden, om voor eeuwig de mooiste vriendschap te vinden.
Kan ik voor mijn naastemens een goed vriend zijn? ben ik wel een echte vriend voor groot of klein? Ik bedank jullie dat jullie mijn vrienden willen wezen, groetjes van big ietie die trots is dat jullie me lezen.
Ik wou dat ik vond een geluksdoos, een doos dat vol zat met gedichtjes, Samengebundeld met een rode roos, om ieder wat te geven met hartelichtjes.
Ik wou dat ik vond het grote boek, het boek om te leren uit onze gebreken. dat ik niet wegleg in de vergeethoek, maar om hiermee vergiffenis te smeken.
Ik wou dat ik vond een mooi woord, om nog betere gedichtjes te versieren. Om opgelucht te zijn zoals het hoort, omdat ik blij ben jullie nooit te verlieren. big ietie
Tranen in je ogen komen van veel verdriet, tranen komen ook van het lachen is het niet? Een traan kan meer verbergen dan een woord, een traan ,soms het zoeken naar een geluksoord. Af en toe moet ik ook eens een traan wegpinken, dit opdat bij mij de moed niet zou wegzinken big ietie
Ik had deze nacht een heel triestge droom. Ik zat voor mijn pece en kreeg een mail van een mentor van wie ik nog nooit gehoord had.Klein Louise.Big ietie,je moet naar het tribunaal komen van seniorengroep om veroordeeld te worden voor je gedichtjes. Ik werd opgehaald door een blondje dat zich voorstelde als chauffeuselineke. Ik stapte in mijn pyama in en ik schrok hoe snel ik andere klederen aanhad.Een lange broek en een bloes vol gedichten. Aangekomen in een soort gerechtshof bemerkte ik dat die vol zat met mensen die allen een pece op de schoot hadden. Ik werd voor een rechter geleid,zeg maar rechterin. Die zei:Welkom big ietie de dichter,kom maar dichter.Waarom dicht jij altijd zo vroeg en met een gevoel waardoor wij sneller wakker worden. Ik antwoorde:Ik ben big ietie jullie vriend en ik wil jullie gelukkig maken. Komt daar een heel lnge man mt een kap over het gezicht.Hij was zeker twee meter vijftig groot.Iedereen had schrik van hem,behalve ik. De rechter zei:Jij waart daar bij dat deze man gecastijd werd door gekke vrouwen en je deed niks om hem te helpen. Ik begon het benauwd te krijgen,zou die beul me zwaar straffen-zouden ze me uit seniorennet zetten. De man trok zijn kap af en zei:Ik ben Louke Lang, ieder heeft van mij bang.Ik ben boos omdat jouw haren groter is dan de mijne en daarom ga je boeten je leven lang. De rechter deed een heel wijze uitspraak:Big ietie ik veroordeel je tot levenslang iedere dag minstens een gedichtje te zetten op dit net. Van de nene kant werd geroepen:Boeh,Boeh. Van de andere kant:Hoera voor onze held die de reus heeft verslagen. Wie bedoelen ze met die reus. Ik zat op de beklaagde bank met een papier en begon te dichten. Plots ging er een bel en even plots werd ik wakker.Het was maar een droom of was dat in gegeven om voort te doen met mijn gedichtjes-had ik de reus verslagen de reus die mijn gevoel tracht te beinvloeden om op geen gedichtjes te komen. Misschien is dit het ware geluk,om voor jullie van af nu verde te blijven dichten. big ietie
Een goede morgen allemaal met een stralende zon, het is vandaag achtendertig jaar geleden dat het begon. Het begin als een tiener aan een heel nieuw leven. ik begon te werken aan het spoor ik begon te beven. Ik leerde heel snel de kneepjes van het vak hoor, ik voelde me al heel snel thuis bij het Belgische Spoor. Maar nu gepensioneerd geniet ik nu van het leven, het eerste wat ik doe is jullie een gedichtje geven. Ik bedank jullie dat jullie met volle moed dit lezen, ik ben zo blij om dagelijks onder jullie te kunnen wezen. Er zijn mensen die geen pece bezitten en kunnen meelen, groetjes van big ietie,bij jullie zal ik me nooit vervelen
Woensdag 13 juni 1968 vroeg in de morgen begaf ik,big ietie,me met vader naar het station Antwerpen-Centraal.Wij moesten ons aanbieden op het bureel personeel. Die dag was voor mij als zestienjarige knaap een grote dag.Ik moest mijn handtekening gaan zetten onder het contract om bij de spoorwegen te beginnen. Mijn vader moest ook ondertekenen,niet omdat ik nog minderjarig was,neen om de voogdijschap over mij aan de spoorwegen over te laten-zo werd op dat bureel gezegd. De bediende vroeg me :Jonge heer wanneer wil je beginnen,morgen zeg het maar. Ik zei daarop heel fier:Ik wil op een Maandag beginnen,zo kan ik alles nog met de school regelen. Vader was eerst niet blij daar hij meende niks meet te zeggen had over mij. Die maandag 1806.1968 moest ik me aanbieden op het bureel van het goederenstation van Mechelen-Nekkerspoel. Ik kwam met de trein in het reizigersstation aan al om 08.30 en ging onmiddelijk naar het lokket om te vragen waar ik moest zijn. Een man die bij de klerk stond vroeg me of ik de nieuwe porteur was.Toen ik positief antwoorde schrok hij eerst door mijn lengte-ik was een klein ventje van 1.49 m. Hij nam me mee naar het goederenstation en ik werd aan ieder voorgesteld. De dienstleider zei:Ik ben Armand Ghysen je chef hier.Je bent een patatje groot-vanaf nu heet je PATATJE. De eerste weken vond ik dat grappig maar daarna kreeg ik een complex daarvan en ben ik beginnen groeien.Op zes weken tijd van 1.49 tot 1.69 en deed dat pijn. Ik was altijd op tijd op mijn werk en kreeg al snel de bijnaam Pietje Minuut die ook meeggegaan is toen ik conducteur werd.Ik heb 35 jaar dienst gehad en ben maar een maal te laat geweest en dat heeft me een premie afhouding van 200 frank geweest. Nog altijd als ik oud colegas tegen kom is het:Ah die Tjenneke-de man met de glimlach. Practisch nooit met een reiziger in conflict geweest-ik probeerde zo goed dat ik kon het probleem zelf op te lossen. Men zei me toen ik met pensioen ging-dat ik geliefd was onder de reizigers zowel in Belgie als op het NS-net.Ik zei dan:Waarom zeggen de reizigers het dan zelf niet? Dit is pas wat je kunt zeggen :Ik heb het ware geluk gevonden en nu ben ik bij jullie en weer vond ik dat geluk. Maar wie heeft het ware geluk gevonden? Ik die dit schrijft of jullie die dit lezen of nog beter een man een vriend van mij die een hand aan zijn vrouw gaf en met een glimlach op zijn gezicht het aardse voor het Hemelse verwisselde. Toen ik dat zag gebeuren kreeg ik de tranen in de ogen-mijn grootvader had me die dag nog kunnen zien in mijn eerste uniform van het spoor-nog een met kopenen knopen.Het was ook mijn eerste begravenis in uniform-mijn kepie lag op zijn kist van de kerk tot het graf als laatste eer betuiging aan mijn grootvader. big ietie
Voel jij je ook als een vogel vrij in de lucht, niet meer bang en voor niemand op de vlucht. Moet jij ook niet lang naar vrienden zoeken? vindt jij ook je vrienden ook in alle hoeken? Ik voel dat geluk maar dat is niet te beschrijven, ik voel dat geluk en hoop dat het altijd zal blijven. Ik voel een kracht waardoor ik zal blijven dichten, ik voel het waardoor ik alles beter zal verrichten. Ik wil jullie die kracht schenken,jullie zijn vrienden, ik schenk ook een licht zodat jullie die kracht vinden. Aanvaard dat kleine lichtje gewoon met je ziel, en jullie vinden voor eeuwig zeker dat gelukswiel. big ietie
Vroeger was ik bang wat het leven me brengen zou, ik was zo bang dat ik niet alleen op de straat wou.. Een woordje van troost deed me anders inzien, wij zijn echt geen nullen hoor,maar een grote TIEN. Ik heb nu een ideaal gevonden door mijn gedichtjes, jullie heel gelukkig maken en dat door hartelichtjes. Het eerste wat ik zie is een heel brede glimlach, zo begin ik iedere morgen weer een nieuwe dag. Was je vroeger ook zo bang en wil je het toegeven? dat is voor ieder van ons de mooiste stap in het leven. groetjes big ietie
