Ik ben De Boeck Etienne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke.
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter.
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
Waar blijven de gedichtjes vandaan komen? Ja uit mijn nachtelijke stoutste dromen. Tijdens de slaap in het hart opgespaard. in mijn droom onweer en dan opgeklaard.
Soms een droom van een roosje in de wei, dan zijn er demonen die staan aan mijn zij. Dan weer een chauffeurke om te waken, dat onze apparte schrijfsels klaar geraken.
De inspiratie komt dan eens toegevlogen, dan ben ik weer voor een tijdje opgetogen. Die schrijfsels zet ik dan heel snel op papier, het gedichtje is klaar en jullie lezen het hier.
Dit was het in het kort wat ik moest schrijven, vanwaar dat de gedichtje komen en blijven. Een ding wil ik zeggen en vergeet ik nie, allen de liefste ochtendgroetjes van big ietie
In een gebed tot de regengeest, zei ik dat het genoeg is geweest. Laat je goede wil eens blijken, en ga ergens anders maar zeiken.
De geest zei,morgen beter weer, dat zegt die plezante elke keer. Morgen schijnt de zon echt waar, ik weet beter,niet hier maar daar.
Ach het is maar water dat er valt, het is maar gedonder die gekke knal. Glimlach maar bij bliksem en denk, ze nemen fotos een hemels geschenk.
Ik zit nu voor de pece en mijn klavier., het regent bijna dikwijls elk kwartier. Maar ik ga terug bidden tot de Heer, geef als het blieft ons de zon weer.
Door de regen gaan de woorden verdwijnen, ik wil dat de zon snel terug gaat verschijnen. Mijn roosje wil niet terug uit het hart komen, die wil liever van heel mooi weer dromen.
Vrienden wat gaat het vandaag weeral zijn, een dag met regen,zonder veel zonneschijn. Zelfs mijn inspiratie wordt ook heel nat, ik zit nu met de vraag,hoe komt dat?.
Maar wees heel blij mijn lieve vrienden, ik heb nog een bloemeke kunnen vinden. Het hoeft geen water,maar liefde wel, ik zeg de waarheid,het is juist wat ik vertel.
Laat daarom een zon in je hart schijnen, hierdoor mag mijn inspiratie niet verdwijnen. Ik zal mijn best doen voor nieuwe gedichtjes, eentje met roosjes of eentje met lichtjes. big ietie
Oh,donder we zijn je neuten steenmoe, ga met je weer ergens anders naar toe. Bliksem,je lichtstralen zie ik niet graag, nu mag het eens ophouden vandaag.
Oh regen,je bent niet meer welkom hier, je hebt al genoeg onheil gebracht hier. We vroegen in Jullie om wat water, Je zei,nu niet ik kom wel wat later.
Zelfs mijn hondje is bang van je streken, ach ik ga maar ophouden met dat preken. De zon mag je niet meer kidnappen, heer regen dat zul je wel niet snappen.
Vrienden wonen in je hart, vrienden delen in je smart. Door echte vrienden te zijn, wordt je hartje weer rein.
Hoe klein je vriend mag zijn, een vriend van je zijn is fijn. Maak van je vijand je beste vriend, het is dan dat je het geluk vindt.
Een stille vriend spreekt met een glimlach, het is de mooiste blik,nu en elke dag Een glimlach betekent meer dan een zin, het is het mooiste geluksgewin.
Ik wil mijn glimlach nooit kwijt geraken, het is moeilijk om een nieuwe te maken. Dit is wel geen heel mooi gedicht,nie groetjes met glimlach van big ietie
Wandel eens op de weg van het leven, door weinig te krijgen en veel te geven. Kom dan je eigen ik nog eens tegen, dan krijg je misschien Gods zegen.
Die zegen ontvang je met vrienden te maken, of door van je roekeloosheid af te geraken. Het is moeilijk een goede vriend te zijn, een vriend worden,dat vinden we fijn.
Een goede vriend verlieren doet pijn, die in je hart bewaren,dat is pas fijn. Vraag eerst:Ben ik een goede vriend? vraag eerst wat een ander daarvan vindt.
Ik wil een goede vriend zijn,lieve mensen, ik wil voor iedereen het allerbeste wensen. Ik wil een gewone big ietie blijven, zonder altijd te moeten overdrijven.
Vandaag zou mijn oudste zus 58 geworden zij. Ze was altijd een heel vrolijke meid geweest.Als we samen waren,hadden we altijd plezier.Moppen tappen en dergelijke. Tot ze te horen kreeg dat ze een uitzaaiing had van kanker.Dapper vocht ze tegen die ziekte met de moed en grapjes. Ik zag altijd op tegen de oudste zus,alhoewel ze me soms om raad vroeg. De laatste weken was ze niet meer de EMMY(ze heett Emma naar grooetmoeder).Ze kon niemand of niks meer verdragen. Op 11 november 2002 kwam ik thuis van de laatste middag dienst op Amsterdam. Ik was nog maar net thuis of er was telefoon.Mijn jongere zus:Etienne-Emmy voor jou. Ik nam op en ze zei:Etienne een gelukkige verjaardag-ik kon niet eender bellen,ik ben zo moe-ik ben bang.Geef Mammelies(zo noemen we moeder sinds Fabian van Falada)eens ik wil haar voor de laatste keer spreken. Ze wist dat ze zou gaan en ze zei tegen moeder:Ik wil uit respect voor mijn broer niet gaan op zijn verjaardag. De dag erop 12 November 2002 is ze thuis gestorven met de traan in de ogen. Ik heb de uitvaartplechtigheid gedaan voor haar in mijn uniform van treincondeucteur. Een paar dagen later heb ik het incident op de trein gehad met die Albanees met zijn koffers vol drugs en een paar weken later met het wapenincident. Ik heb dit een paar manden opgekropt tot de arts mij op 14 April me op pensioen zette(juist da dag dat moeder jarig was) Mijn moeder heeft toen gezegd:Moet ik mijn kinderen overleven. Het moest er even uit-ik voel me eindelijk opgelucht. groetjes big ietie
Ik was eens met de trein naar Leuven.Mijn neefje toen drie,mocht mee met de trein. Op het Martelarenplein zag hij een muur met namen.Hij zei tegen mij:Nonkel Tjen dat is van dode bompas van een stoute oorlog. Wij moeten zo staan om te denken. De jongen zat toen in de eerste kleuterklas. De foto hier in bijlage. big ietie
Bijlage: Monica 012.jpg Bovenstaand attachment is virusvrij.
Rustig keek ik naar die gele roos, kalm nam ik een schaar uit de doos. De roos keek me glimlachend aan, ik was ontroerd en liet ze maar staan.
Ik begaf me naar de tulp in de hoek, ik keek naar de uitleg in het boek. Deze tulp wiemelde heen en weer, ik liet ze dan gerust deze ene keer.
Wat ben ik toch een boerekinkel, ik ging dan op de hoek naar de winkel. Geen bloem,wat zou ik nu beginnen? ik kocht voor moederdag een doos pralinen. big ietie
De groepsdag in Herselt was zeer geslaagd. Ik was daar met big flappy die voor de eerste keer zo iets meemaakte.Hij ammuseerde zich kostelijk. We zaten in een zaaltje. We werden allemaal door iedereen verwelkomt. Er was een optreden van een groep akkordion spelers.Ritepetite dirigeerde hier bij-alles bewoog behalve haar g..........t. De mentors van de groep trakeerden ieder op een verrassing ter gelegenheid van hun 35 jaar huwelijk. Er werd gezongen uit voller borst. Er werd ook een brief van chauffeurke voorgedragen door ons lief ritepetietje. Enkele dames werden omgetoverd als K3 maar hun naam was eigenlijk Gruppa KADRI.
Een klein gedichtje.
Wie heeft het verteld, samenkomst in Herselt. Het ging er lustig aan toe, niemand was daarna moe. Een groep speelde akkordion, Ritepetite dirigeerde heel bon. Er was leute en veel pret, bij deze groep van sennet. big ietie Zij die willen de fotos prive ontvangen van big ietie en big flappy-gewoon een mailtje naar mij met gegevens op welke email ze mogen komen. Ik heb er de slechte tussen uit gehaald.
Goede morgen,beste vrienden, ik kan efkes geen woorden vinden. Gisteren met inspiratie gezegend, vannacht is alles weggeregend.
Woorden vloeien normaal uit de pen, maar nu zit alles vast in wat ik nie ken. Maar een geluk,het is van heel korte duur, ik moet voor woorden door die dikke muur.
Het zal maar een droog gedichtje zijn, het komt terug met wat zonneschijn. Misschien komt het door die droom, ik was gelopen tegen een dikke boom.
Ik wens jullie allen goede zondag, we doen gewoon verder aan wat mag. Op zoek naar nieuwe woorden is het ni, lieve mensen de groetjes van big ietie.
