Ik ben De Boeck Etienne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke.
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter.
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
Op een dag,ik was nog aan het werk als conducteur op de trein,moest ik twee dames controleren. Ze zaten alleen in een coupe en waren bezig over een artikel dat in de krant stond.een gehandicapte jongen van nog geen 18 jaar zou zijn moeder hebben omgebracht. Ik vond een krant in de trein,maar vond niks over dit artikel. Ik ging naar huis en hoorden nog mensen hierover praten. Thuis begon ik erover,daar wij een gehandicapte broer hebben.Niemand had het gelezen,maar mijn broer had er wel over horen vertellen op zijn werk.Meer wist die niet te zeggen. Later was er een reiziger op de trein en die zei:Alez een gehandicapte vermoordt zijn moeder en krijgt geen straf.Hij wordt in een instelling geplaatst. Mijn broer had thuis woorden met mijn moeder.Even later zei die:Een gehandicapte mag iemand afslaan en zal nooit gestraft worden.Wij mogen alles. Hij werd door een vriend op de vingers getikt:Gij moogt zoiets niet zeggen. Hij zei eens:Julie zijn normaal maar wij zijn de heersers van de wereld en julie moeten naar ons luisteren. Later zei ik hem waarom hij dat zei.Hij antwoorde lakoniek:Ik heb dat nooit gezegd. Later zag ik in een buitenlandse krant een artikel over zo een geval.De gehandicapte doodde iemand en werd opgesloten en er kwamen mensen op straat met een slogan:Laat die vrij,want de wereld is schuld. Wie moet nog geloofd worden. Ik ga door het vuur voor mijn broer,al krijg ik van hem daar geen respect voor.Hij heeft bij de geboorte niet gevraagd om zo te zijn.Maar ik keur altijd slechte dingen af. tjenneke
Ik was vorige week even een namiddag vrij. Ik nam de bus bij ons om naar het station van Berchem te gaan.Daar aangekomen herkende ik een man van de spoorwegen.Deze zei:Ha Boekske(zo noemde ze me op de dienst)das lang geleden.Ge zijt precies bijgekomen.Is dat van het goede leven? Ik daarop:Watik ben juist zes kilo afgevallen.Goed leven.Een oude colega zei me ooit ,je zult met pensioen minder tijd hebben dan als ge gaat werken. Zo ging ik naar het peron voor de trein.Ik wou naar Amsterdam om iets af te geven aan Vriendje ook van het seniorennet. De trein kwam eraan.De conducteurs stapten uit.De Ns colega:Ah die Etienne.Ga je mee naar Amdterdam?Nou ga toch in eerste zitten.Ik kom straks bij je. Ik kon gerust mijn kranten lezen en wat raadsels oplossen.De conducteur is even bij mij gekomen. Ja al zeker bijna vijf jaar gaan NSers mee tot Brussel en colegas van Antwerpen tot in Amsterdam.Ik heb het privilege gehad om als een van de toenmalige oudste in dienst zijnde colegas om mee te mogen naar Amsterdam. In Amstrdam even een goede dag dag aan Frans gezegd een machinist.Hij ging ook een groetje doen aan zijn vrouwtje Gerdientje een conductrice van de Benelux reeks.Ja Gerdientje-het was meer een Gerdien een rosse met veel volume en lengte-ik schat zo een meter vijf en tachtig-maar zo lief in omgang. Zo even in het buffet nog een gedronken en de boodschap was weeral gedaan. Op het perron kwam er andere trein en kon ik instappen om naar Berchem terug te keren. De conducteur stond met een colega:Dat is Etienne een van de beste van de NMBS en is al een tijd met pensioen.Laat hem maar rustig in de eerste klas zitten.Tegen mij:Etienne opletten het is tot Dort en met bussen tot Roosendaal. Ik zei daarop:Het zal wel gaan.We rijden wel door naar Roosendaal. We reden wel door,want wij waren de eerste die door kon.Het gevolg was een overzette trein.Ik dacht ja dat heb ik wel vele malen meegemaakt.In de pakwagenafdeling blijven,daar we niet doorkonden. In Berchem heeft die trein wel vijf minuten gestaan om het volk te laten afstappen. Oef ik was nog op tijd thuis om het rad van fortuin te zien. In die trein tussen Roosendaal was het of ik was weer aan het werken.De mensen vroegen me om uitleg.Hoe zagen ze dat ik conducteeur geweest was.Sataat op mijn voorhoofd of is dat de uitstraling. tot later. tjenneke
In 1986 ging ik terug in dde winetr naar Schliersee om een weekje skiverlof.Ik was niet meer in het oude maar in een ander gasthog waar ik nu nog altijd kom.Ik kwam daar aan in het station Fischhausen-Neuhaus het station van de deelgemeente van Schliersee.. Ik ging dadelijk het Gastehaus binnen en maakte me kenbaar.Aan de bar stond een man die me onmiddelijk vroeg om mee een verwelkomingsdrankje te drinken.Na een hele nacht in de trein met een zitplaats was dat even megenomen. Daarna moest ik er weer een drinken.Een uurtje later ben ik alles op de kamer gaan zetten en mij even verfrissen. Terug beneden gekomen kon ik onmiddelijk mijn middagetenen bekomen.Het was niet veel volgens de chef.Een grote kop soep-een bord fritjes met wel vijf stukken filets varkensgebraad-niet dun wel twee cm dik.Ik at alles op want in het station van Munchenzag het eten er niet alt goed uit.Ik kreeg erachter een groot dessert. Ik weet niet hoelang,maar ik heb lang nog met die man een paar schnapsen gedronken. Die avond lag ik er vroeg in. In die week was aan het grote station en moest met RVO-bus terug,daar er die tijd geen trein was. De chauffeur van de bus zei:Ha Belgier die Rauheckstrasse? Ik:Nein,Sachs.Ich beim Koegl. Hij:Bei Richard,gut ich komme heute abend bmit dir ein trinken. Ik was die avond weer een beetje.....ja watte. Die morgen een kater van je welste en ik niet alleen de eigenaar ook. Op een dag vroeg die chef me of ik niks zag in zijn dochter.Ja dat wel,maar ze was nog maar bijna 18 en ik35. Er is nooit iets van gekomen buiten een eeuwige vriendschap tussen ons twee. Men zei me daar dat ze een..... Ja die week was snel voorbij en voor ik het wist was ik zelf terug weer kaartjes aan het controleren. dat was het dan weer. tjenneke
Heeft iemand een peetoom gehad? Ja zeker.Ik ook.Het was een heel toffe vent.Ik kreeg daar heel veel van. een maal een briefje van 100 en een speelgoedtrein-waar mijn vader altijd mee speelde en waar ik niet mocht aankomen. Ja wat ik nog meer kreeg van mijn peetoom-de oudste broer van vader.Kritiek en nog eens kriteik. Ik was jonger en daarom kende ik minder dan hij.Hij had een een diploma en ik niet. Hij was beter en kende alles.Daar was niets op de wereld dat hij niet kende. Hij kon sneller rekenen dan ik,maar moest er iets moeiklijk berekend worden kwam hij naar ons.Hij kon niet verdragen dat zijn neefje sneller was dan hij. Men zei altijd:Die Etienne is helemaal Louis-zo heette die-heeft de zelfde streken. Maar dat is niet waar.Ja op sommige dingen wel,zoals mooie meiden bekijken een pint drinken,alhoeweel ik al vier jaar geen bier en vier maanden geen wijn meer drink. Mijn oom is vroeg gestorven.Hij had een of andere tropische ziekte,meer weet ik niet. Zijn eerste vrouw vond ik en mijn broers en zussen een heks. Zijn tweede was het tegenovergestelde-een engel op aarde. Ja ik was aan het spoor begonnen op zestien jaar en ik moest na twee maanden spoor naar de spoorwegschool en dat was om drie a vier weken op een zondag naar Brussel gaan en een maal per week naar de Franse les. Mijn oom hoorde dat:Ken jij nog Frans?Ik was de beste van de klas.Hij was de beste van alles in de school. Ik heb die scholing niet uitgedaan daar ik een examen gelukt had voor treinwachter.Het examen Frans heb ik later afgelegd samen met het examen treinchef. Die opleiding treinchef heb ik gedaan op een maand met examen erbij en onmiddelijk de baan op als treinchef een dag na het examen. Ik kwam juist thuis van de eerste maand alleen de baan op met een trein als treinchef dat mijn vader zei:Etienne je oom komt.Amaai als die maar snel weer weg is.Hij zal weer komen stoefen. Ja ik was niet lang binnen van de vroege dienst of daar stond die.Ik had de tijd nog gehad me om te kleden. Hij keek me aan:Alez al een maand treinchef en dat op een maand geleerd.Maar ik kan de sneller.Geef je fluitje,je sleutel in ik gan ergens een trein nemen en ik rij nog beter die trein en knip de kaartjes nog beter dan een controleur. Mijn vader me bekijken wat ik zou zeggen. Ik haaalde alles te voorschijn:Mijn drieweg sleutel,fluitje en de kniptang.Ik zei daarop :Nonkel Louis hier het vlindersleuteltje. Hij zei:Maar die circussleutel heb ik niet van doen. Ik:Dat is voor de AVG te bedienen. Hij: de A watte. Ik:De AVG.Aanwijzers verrichtingen gedaan. Hij:Dat ken ik niet. Ik daarop schamper:Is er dan nog iets dat ge niet kent? Zonder iets te zeggen is die weggegaan en heeft een jaar niet meer met ons gesproken. Later kwam hij wel terug maar niet meer met:Ik ken alles beter. Ik kreeg vier weken opleiding nu duurt dat zeker zes tot acht maande die opleiding treinchef. tjenneke
Op Dinsdag 0208 ging ik eens meedoen aan de wandeling. Rond elf uur afspraak in het centraal station.Ik had vooraf mijn foto gemaild aan de gids. Tot mijn verbazing was het een bekende.Wij werkte samen in De Central.Hij als chef-fakteur om de post te làossen en ik als chef-garde aan de trein.Het was een plezierig weerzien. We vertrokken aan het Astridplein om zo via de Rooseveldplaats(vroeger De Rozenhofkes genoemd) via de Meir naar de kaaien te komen. Het was voor mij lang geleden dat ik daar nog wandelde. We kwamen niet ver van een plaatske,mij beter bekend als de straat waar ik geboren ben. Kijk een pagaddertoren.Ik ben van nature een Antwerpenaar van geboorte en geen Pagadder.De gids legde het verschil uit maar dat kende ik al van ik een klein ventje was. Ik heb maar 5 maanden in de stad gewoond.Maar elke zomer van 1952 tot dat ik ging werken op zestienjarige leeftijd in 1968 heb ik daar in de Koekestad mijn vakantie doorgebracht.Aan Dossemart(voor niet Antwerpenaren de Ossenmarkt).Ik ging later als jongetje vanaf zeven jaar altijd de stad verkennen en heb dan ook alle musea bezocht,waar dat ik binnen mocht. Het schoonste in dien tijd op het Zuiderteras gaan staan naar de bananenboten gaan zien lossen.Ja mijn grootvader was daar sailboss.Af en toe kregen wij een banaan.Hij zei dan:Manne hier een panan.En maar bananen eten tot ze langs de oren eruit kwamen. De zaterdag in die vakantie te voet van de Paradijsstraat langs de Sint Jakobsmarkt naar de zakstraat,naar het cafe van mijn tante.Dat was toen cafe Chabau of chabo.Mijn tant een zuster van mijn grootmoeder noemde ze daar aan het schipperkwartier:Moe Chabo. Mijn grootvader was de platte en ik was de Rosse van de Platte.En ons moeder vas Liza van de Platte.Bijnamen dat was bekend daar. Door die wandeling kwam mijn jeugdherinneringen van de jaren vijftig terug boven. Hawel het heeft mij goed gedaan ik do dan nog eens. Er zouden er meer dat doen. tjenneke
Alez beste mail-amgos hier allen nog eens een groet.Het was plezant op de dertigste juli. Op dat golfterein moest ik efkes met mijn achterwezen schudden om eens een gaatje te raken. Ik heb meer lege als volle gezien.Bij mij te verstaan hé. Ja ik had dat nog nooit gedaan hé.Maar het was de bedoeling om mijn teamgenoten te laten lachen zo dat ze verkeerd zouden doen.Maar ze hebben gelachen. Ik werd een beetje zenuwachtig van mijn eigen lach-door de anderen zien lachen dat ik niet kon winnen. Meedoen is belangrijker dan winnen. Ik heb wel verloren maar ik heb vrienden bij gewonnen en dat is belangrijker dan al de rest. Ik wou bij seniorennet met de gedachte om na een maand er terug af te moeten.Nee dat kon niet-ik moet blijven.En ik zal blijven of is dat verkeerd gezegd. Nu mogen ze zeggen die mensen zijn zotten of gekken die een hele of een halve dag achter een pece te zitten. Erasmus zei ooit eens LEER DE GEKKEN VERDRAGEN,HET ZAL U IMMER B! EHAGEN. We hebben goed gegeten en gedronken. Om het beter te zeggen we hebben ons geamuseerd.Wie zegt het tegengestelde. Nu heb ik aan een naam ook een gezicht kunnen plakken. En ik zal nu zeggen:Dat waren geen SENIOREN maar OVERJAARSE TEENERS. Ik zeg het nog een groep senioren beleeft zulk een dag beter als jonge snotneuzen. Wanneer is de volgende bijeenkomst. Chauffeurke ik wil je inhalen in het schrijven-maar als ik je nie kan inhalen ben ik niet boos. Het is de pen die het doet. Kom nu een woordje voor de organisatoren:Heel goed.Beter kunnen ze niet het was gewoon super. Allez meer of betere woorden kan ik nu niet schrijven. Wie me wil zeggen dat het geen goede zaterdag was graag mij iets laten weten.Ik weet zeker ik er krijg geen een die zegt dat het slecht was. big ietie
Wie uit een groot gezin komt die wenst volgens mij zelf een groot gezin. Iemand die solo is heeft geen broer of zus om mee te spelen. Heeft niemand om ruzie mee te maken. Heeft niemand om er zich over te ontfermen. Heeft niemand om zijn beklag tegen te doen. Heeft niemand om die tehelpen bij eten maken en afwassen. Voelt die zich gelukkig alleen. Ik kom uit een gezin van zeven kinderen. Mijn oudste broer is ongelukkig genoeg twee maanden voor mijn geboorte gestorven.ik zelf kwam heel ziek ter wereld.Mijn ouders waren de wanhoop voorbij.Dach mijn wil om te overleven heeft die stelling juist gesterkt. Na mij zijn nog een zus,broer een zus en tenslotte na lange tijd tussen nog een broer. De oudste zus belde mij op toen ze heel ziek was.Ze wenste mij die dag een gelukkige verjaardag.Ik kwam juist thuis van Amsterdam na een dagje veel reizigers controle feestdag in belgie maar in Nderland niet.Ze vroeg me:Etienne geef Ma nog eens want ik wil haar nog een keer spreken. Dat gesprek heeft zeker een half uur geduurd. De dag erop is ze thuis vredig heen gegaan nadat ze verloren van menheer Kanker. Ik mis haar na bijna drie jaar nog altijd. Haar dagelijks groet van vijf minuten. Haar vraag of ik nog eens kwam babbelen en mopjes vertellen. Haar bezorgdheid als er bij ons iemand ziek was. Haar aanwezigheid in de auto als ik haar ging halen. Haar schaterlach.Zij was nog erger dan ik met grappen uit te halen. Ik blijf ze voortzetten neem dat van mij aan. Daarom een groot gezin is een zegen als de hele groep bijeen blijft. Als zo een groep uit een valt,zal zelf de sterkste ouders ten onder gaan. Etienne big ietie
Dat er thuis ook gewerkt moet worden is een echte logica. Ik ben al sinds dinsdag aan het schilderen.Eerst buiten vanvoor.En nu onder de koepel. Op woensdag begon ik iets na de middag.Maar moest na anderhalfuur het werk staken,daar er onder die koepel en temperatuur heerste van bijna 35 gr.Ik stond op een ladder en boven juist onder de plastiek van de koepel werd 45 gr. gemeten. Ik gaf er de brui aan,niet alleen van de warmte maar ook dat er iemand op mijn handen keek,zonder de zijne uit de mouw te steken.Die zei:Ik moet als mindervalide op mijn rug passen.Ik moet dat ook zoals iedere mens. Donderdag al om half acht wat geschilderd om dan daarna de boodschappen te doen voor iedereen. Namiddags een half uurtje verder gewerkt.Door de benauwdheid ging het niet meer.Avondeten klaarmaken en voor de rest van de dag met de mailgroep schrijven op mijn pece. Nu vrijdag 29 juli al om 06.15 opstaan om al wat verder te doen.Om 07.30 was het al daar al 27 gr.Dat belooft voor de namiddag.Ik zal maar al een pak doeken klaar leggen om het zweet te vegen. Als ik niks doe ben ik een lamzak voor de familie.Doe ik iets,dan is er kritiek op de werkwijze.Ik zeg altijd:DE BESTE STUURLUI STAAN AAN WAL. Vroeger toen vader nog leefd had ik veel treindiensten die kort voor de middag begonnen.Ik deed liever de hele late of de nachttreinen. Op een morgen me klaarmaken om naar het werk te gaan.Vader vroeg me:Etienne kun je niet eerst naar de supermarkt rijden ik voel me niet goed.Ik snel heen en weer de 4 kilometer en dan haasten om toch nog op tijd te zijn om in het Centraalstation te zijn. Ik kwam thuis en zag vader met een lekkere pint aan zijn mond. Een week of twee het zelfde.Maar ik moest een uur vroeger beginnen en kon niet de boodschappen doen.Vader boos:Jij wil niks voor je moeder doen. Ik ging naar de telefoon en ik deed of ik die zou opnemen.Vader:Wat ga je doen? Ik:Het werk opbellen en zeggen dat ik een uur later zal komen. Vader werd bleek en ik moest zorgen dat ik weg was.Een twee weken met mekaar niet gesproken. Na die twee weken nog een week voor dat ik met verlof ging.Ik had die woensdag een treinongeval en ik was denige gekwetste. Ik drie dagen thuis.Maar ik kon praktisch niks zien door die kwetsuur.De ogen waren bijna fataal geraakt. Vader weer boos omdat hij de boodschappen moest doen. 10 jaar geleden is die in de kliniek overleden.Ik was er het laatste bij.Hij lag in koma heel zielig.Toch nam hij mijn handen vast en het was of hij mij fluisterde:Etienne,zorg goed voor je moeder.En vergeef mij wat ik je ooit gezegd heb. Ik had dat al langer gedaan.Soms mis ik hem heel hard omdat wij konden discusieren als geen ander. Van de toen zes nog levende kinderen hebben de twee oudsten hun vader het meest gemist.Van die twee ben ik nog alleen over.Mijn oudste zus is albijna drie jaar in de hemel na een erge kanker. Tjenneke
Heir komt een verhaal van mij. Ik ging als bestuurslid van een turnkring eens mee met de club op skireis.Niet om te skien maar om mee te helpen bij het bijeenhouden van de stukken als de ploeg gaat skien. Toen wij aankwamen in Oostenrijk was het eerdte wat de jongeren vroegen:Wel Tjenneke gaat gij niet mee skien of zijt gij bang? Ik daarop:Neen mannen ik ben hier om mee op julie materiaal te passen. Maar na zoveel zeveren,kon ik het niet laten en heb mijn mee ingeschreven bij de ploeg beginnelingen om een snel cursus skien te nemen. Zie mij daar staan tussen al die kinderen tussen 7 à 10 jaar. Wel de eerste keer was dat bangelijk.Daarna had ik er plezier in. De allerkleintjes altijd lachen toen Tjenneke horizontaal stond-dus ik viel de eerste dagen meer dan die pagadders. Maar de avonden met de volwassenen natuurlijk napraten.Er werd gezegd dat ik vooruitgang boekte. die 10 dagen waren snel om. De laatste dag moesten wij als kunnen een slalom maken om ons skibrevet te halen. Ieder om beurt 600 meter afdaling tussen bevlagde paaltjes.De ene wat rapper dan de andere. Eerst de grotere groep en daarna de beginnelingen.En ik als laatste met groep volwassenen die skiles nam. Ik was de eerste en de laatste van die groep.Ja was dan ook de enigste. Alles ging goed bij het eerste poortje.Mijn skis draaide 180 graden rond.Ik viel,maar bleef op de latten staan maar met mijn handen had ik de punt van mijn skis vast.Op handen en voeten skiede ik zo de hele slalom achterwaarts geen poortje missend en ook geen paaltje rakend. Ik deed het hele parcours in 1.36 min. Die avond werd iedereen gevierd. Daar ik meedeed buiten categorie kon ik natuurlijk niets winnen. Iedereen werd persoon per persoon naar voren geroepen om de diploma en medaille te komen ontvangen. Ik schrok dat ze ook mijn naam afriepen.Ik kreeg ook mijn diploma zoals afgesproken bij de inschrijving voor de skiles.Ik had ervoor betaald. Maar ik kreeg een ere-medaille in goud voor mijn stunt op de latten.Ik kreeg ieneens een dikken nek die ik nu nog altijd heb. Die medaille is later bij een diefstal gestolen alsook deze gouden van het spoor voor mijn bewijs als 25 jaar spoorwegen. Ik heb daarna in Duitsland van vrienden leren langlaufen en dat ging zwakjes goed.Wat ik wel goed kon daar en nu niet meer mag doen van de dokter=LANGSAUFEN. tot blogs tjenneke
Op een avond kwam ik thuis van het werk met het openbaar vervoer.Ik schrok toen ik merkte dat de nummerplaat van mijn wagen verdwenen was.Ik vroeg eerst binnen of ze iets ervan wisten.Neen was het antwoord.Vader nam daarom de telefoon en riep onmiddelijk de politie op. Die waren snel ter plaatse om een PEVEE te maken. Kort daarop werd er aan de deurbel gebeld door een buurman verder uit de straat.De nummerplaat zat bij hem in de bus opgevouwen.De politei nam de gegevens op van die buurman. Ik mocht de nummerplaat op de auto terug vastzetten en kreeg een duplo van de pevee om zo te mogen rijden,maar ik moest snel een nieuwe aanvragen. Even later verklapte een jongen uit de zijstraat dat hij het gedaan had en dat zonder dat die het wist aan een verwante van een van die agenten die de pevee opstelde. Of de jongen gestraft werd weet ik niet,maar de vader heeft wel de plaat vergoed. Nu enige jaren later deed ik controle in de trein met een colega.In die afdeling zat juist die jongen die het gedaan had.Hij was nu wel al meerderjarig.Mijn colega betrapte hem zonder vrevoerbewijs. De jongeman bekeek mij aan met de gedachte-Die gaat een pevee laten opstellen en daar kan een rechtzaak van komen. De colega vroeg mij ter hulp en de jongeman begon er bleek uit te zien. Ik heb mijn colega gewoon gezegd een behandeling te doen en alles te laten betalen met een gewoon treinkaartje met de minimum boete.Zonder hem op te schrijven. Een paar dagen later heeft die jongeman mij op straat thuis bedankt dat ik hem niet laten opschrijven heb.Ik zei hem dat ik niet graag schreef als ik op de gewone manier kan doen. Als ik iemande DEN BOEK zet heb ik niks,laat ik die btalen aan mij of aan een colega heeft die man er iets aan en wij hebben onze 2% aan de ontvangsten(wel 35% belastingen).Die iemand is dan blij dat die eraf komt met een gewone boete dan een eventuele rechtzaak. tjenneke
Ik had het weekend van 23/24 julie een aardige droom. Ik stond per toeval op een plaats waar ik heel zelden kwam.Er was veel volk en ik vroeg wat er gaande was.Men legde me uit dat ik aan een loopwedstrijd was van dames. Ik keek naar de groep en zag voor in die groep een beeldschone meid met fijn blonde haren.Daarnaast een wat kleiner maar stevig gebouwde jong dame.Ik bekeek haar en ik dacht bij me zelf:Dat is die,die mij regelmatig bediend in de taverne waar ik regelmatig met mijn moeder een thee kom drinken. Ik word plots op mijn schouders getikt.Een in zwart geklede man stond naast mij die zei:Dat blondje gaat winnen,hoe dan ook.Dat andere zal de meet niet halen en als ze het toch doet zal haar wat te wachten staan.De man zonder nog iets te zeggen stapt een grote zwarte slee.De chauffeur zegt nog:Doet ze mee bos.Ik weet een omweg om sneller bij da aankomst te zijn. De start wordt gegeven en de dames vertrekken.Plots stopt er een auto met gierende banden.Ik bekijk de nummerplaat en zie P47.Ik:Maar die auto ken ik,maar van wie? Het raampje gaat open en een manvraagt mij:Etienne,wie was dat? Ik:Ik ken die niet,hij wil alleen er voor zorgen dat het kleine dametje niet over de meet komt. De man:Loop erachter en probeer haar te helpen ze moet winnen. De wagen begint te vertrekken en zegt:Mijn Chauffeurke zal wel snel rijden om ook aan de meet te zijn nog voor die anderen. In mijn droom begin ik te lopen zo snel ik kon.Na wat geloop haal ik de groep in en bemerk dat die twee er niet bij zijn.Ik kijk verder en zie ze een halve kilometer verder lopen.Ho ik ben hier aan de shopping en ze lopen richting van mijn gemeente.Op een goede kilometer van bij mij thuis haal ik het tweetal in en zie een afsluiting en moet ik een zijstraat inslaan.Tot verbazing stel ik vast dat het onze straat is. Ik zie de meisjes afkomen-het kleine voor en het blondje op 10 meter.Ze lopen de streep over en op dat moment staat die zwarte wagen daar en wordt het dametje in da wagen gesleurd,maar ik spring ook in erin en bevrijd haar.Op dat moment worden de inziitenden gearresteerd door de mensen uit de wagen met nummerplaat P47. Kort daarop word ik wakker.Ik vroeg me af zit hier een waarheid in die droom of is het een normale droom.Ik weet het niet. tot blogs Tjenneke
Zaterdag 23 Juli.Wij stonden klaar om een uitstapje te maken. Ik vertrok met de wagen richting Wilrijk om onze zus af te halen aan het politiebureel.Ik was nog geen kilometer aan het rijden of ik moest linksomkeer maken.De weg gesperd met amulances en politie.Ik zei dat ik over Boechout en zo via Mortsel zou rijden.Ja maar door werken moest ook daar een ommetje maken.Maar alles goed,ik had om 12.00 afgesproken en ik was daar zelfs met omrijden al om 11.55 Ik hou wel mijn snelheid in het hoog. Wij reden vandaar dan de autosnelweg op en via de ring van Antwerpen afslaan op de E34/313 en zo in Oelegem de richting Eindhoven om dan op de kamping te komen van mijn nicht. Ze stonden te wachten aan de ingang.Wij als bezoekers moesten wij 2 betalen om binnen te komen. Mijn achterneefje die op 22 juli 3 geworden was,was blij ons te zien en ook zijn overgrootmoeder. Mijn nichtje begroette haar grootmoeder met heerlijke zoen. De kleine begon zijn pakjes te openen.Zijn zus kwam flemen bij mij om bij het schietkraam te komen schieten op de pijpjes om geschenkjes te bekomen.Natuurlijk kon ik niet weerstaan aan haar vrouwelijk charmes en hand in hand ging ik met haar wandelen. Een half uur later was ik met haar terug. De jongste van de drie kinderen van mijn nichtje(die eind dit jaar haar vierde verwacht) kwam ook bij zijn grootoom zitten.Tee zei hij tegen mij:Noepje. Ik begreep het direkt,hij moest een koekje hebben. Even later werd de ijstaart boven gehaald om te verorberen-ja ijstaart-want door de warmte was het bijna een zwemtaart.De twee jongsten hingen vol in het aangezicht van het ijs.Maar daar is het wassen goed voor. Toen kreeg mijn nicht een oproep op haar gsm.Het was mijn schoonbroer.Ik ging die dan met de jarige ophalen aan de ingang.Hij zag hem en rie met luider stem:Bompa,bompa ikke drie jaar. Kort daarop ben ik dan maar naar huis gereden,mijn moeder van bijna 84 werd een beetje moe en thuis duurde het niet lang of ze lag te snurken in haar zetel. tot blogs tjenneke
Vroeger kocht ik meer lootjes dan nu van de nationale loterij. Zo had ik er een gekocht bij ons in de boekenwinkel alvorens door te gaan naar mijn werk. Ik had die dag geen zin om met de auto te gaan.Dus ik nam het openbaar vervoer.Het eerste wat aan de halte was nam ik richting centraal statio,n van Antwerpen.Dit maal was het de tram.Ik zat op den Vierentwintig en ik begon mijn lootje uit te krabben.100 frank. Ik was zoals altijd te vroeg in het station en ging onmiddelijk naar de stand van de loterij om mij lootje om te wisselen voor een nieuw en de rest in de zak.Ik begon te krabben en ik zei:Weer 100 fr. De verkoper zei:Chef draai dat lootje eens om. Ik deed dat.Ik had verkeerd gezien.Ho 0010000 frank. Ja ik moest dat omwisselen op de bank. De dag erna onmiddelijk naar de bank.1000 fr uitbetaald en 9000 fr op het spaarboekje voor de reis van volgend jaar en dat bracht nog eens 3.25 % op. Ja dat was zeker 12 jaar geleden. Kijk,je moet niet slim of mooi zijn,want iedereen kan winnen. tjenneke
Vandaag ben ik snel de boodschappen gaan doen en nog via kennisen een kadoke voor de zoon zijn verjaardag. Thuis,mijn hemd uit van de warmte en in de hof wat gaan doen. Na een half uur was ik terug binnen zo nat van het zweet.Eerst iets goed fris drinken en met een snoeischaar terug naar buiten. Met de zaag in een verwilderde boom en een half uur later lag die tegen de grond. Weeral iets drinken.De thermometer buiten gaf efkens 37 gr. Wat binnen op een koele plaats,de keldder daar is het heel het jaar 15-16 gr. Het laatste stuk van den hof,erdoor als een wilde en ik zag twee wilde vlierbomen zo dik waren ze. Ja ik moet dat alleen doen,mijn mindervalide broer mag iets doen maar moet oppassen voor zijn rug. Ik met de zaag en de schaar in dat wild gewas.Maar twee uur in die hof en ik was kletsnat. Om 15.30 ben ik opgehouden.Eerst de koers en daarna een goede douche.Ik was percies vuil,ik hing vol overschot van die bomen. Volgende week als het niet regent er terug in,maar dan kan alleen in de namiddag van 13.00-15.30 omdat ik het avondeten maak voor degenen die thuiskomen van hun werk. Een netel dat kan gemakkelijk 150 cm groeien. Als ze mij niet altijd bellen:Nonkel Etienne,kunt ge nog eens naar ons komen met dat materiaal,kunt ge de klein nog eens naar de creche doen. Maar van nu tot 18 augustus niet dan kan ik doorwerken,maar moet ook alles naar het containerpark doen en dan nog gescheiden. Morgen zondag zal ik weer naar Duffel kunnen voor mijn zus.Ik kan via de E-weg maar ij rij binnendoor. Daar dan iets drinken en de zelfde weg terug om dan tegen 17.30 thuis te zijn voor het avond eten. Dan heb ik daarna nog tijd voor de pece. Zo dat was het voor vandaag en tot blogs tjenneke(big ietie-Etienne)
Ik was vanmorgen al om 06.30 wakker.Ik naar de badkamer om mij eens een wasbeurt te geven. Mijn grasplein op mijn kin en nevenliggeende straten kregen eens een beurt. Als ik beneden kwam zag ik mijn broer nog beneden zitten:Awel gij gaat niet werken? Hij met een stem of hij had juist 100 kankerstokskes gesmoord:Ik ga naar de dokter. Ik eerst mijn joghurt doorgooien en de bloemekes spoelen en verse melk erop. Het smaakte zo goed,verse joghurt zonder suiker,alez twee grote tassen.Ik naar mijn pece opstarten en de mails lezen.Ik zette er dan mijn ochtendgedicht op en dat was 07.05. Wat was dat zeg?Dat duurt na zo lang,dat blijft weer in de archieven zitten. ik zette de pecee af en ging dan maar naar de shopping in Wijnegem(daar kunt ge me alle dagen tussen 09.00-11.00 vinden.Naar de bank en de apotheker voor de medicijnen voor mijn broer.Om 11.30 was ik thuis en starte de pece op.Ja ik kreeg mails maar van de prive.Ik naar seniorennet en de archieven bleven aangroeien. Ik kon geen mail niet meer ontvangen.Zijn ze in staking op sennet of nemen ze die quatorze juillet. Dan maar eens privee opzoeken en een paar die ik kon ontvangen. Mijn ochtendgedicht dat zat er ergens tussen en ik heb dat eruit gevist. Terwijl ik bezig was een slokske van mijn Cristaline-zeg das bronwater want ik mag geen bier meer drinken en ook gene wijn. Ik heb mijn peceestoel verlaten om eens naar een andere stoel te gaan.Ik moest mijn rug gaan uitsnuiten. Om 15.00 terug en nog niks.Dan werd gemeld dat er mensen waren die hun mail wel kregen. de geen die gewonnen hadden kregen vijf keer dezelfde.Wij hadden verloren wij kregen een grote O. Maar als we de mails dan toch nog krijgen-wanneer weet ik niet-en is dat morgen,dan zal dat misschien dubbel zoveel zijn en dan kan ik mijn rekord verbeteren van ontvangen mails op een dag van 420 naar ???500??? Maar ik bezig met rekords-awel in September of Oktober ga ik mijn eigen rekord aanvallen.Treinreizen-in Belgie maar alleen vertrek en eindstation mag het zelfde zijn en onderweg mag ik niet tweemaal ddor het zelfde station zijn. Ik ben ooit begonnen met 870 km en het rekord dan een paar keer verbeterd tot 927 en 949 km en eenn keer mislukt.Maar ik wil doorbijten en het verbeteren naar......dat is voor later. zo genoeg voor vandaag. tjenneke.
Zo dat was weg dien afval. Nu kunnen we opnieuw beginnen met alles op te zoeken en dan volgende week nog eens naar het containerpark rijden. Ik ging eens kijken en was al aan de serre gekomen.Ik keek eens richting huis en zag mijn broer die vandaag vrij had zoals iedere woensdag.Van mij moet die komen helpen zene,maar dat doet die ook niet.Hij denkt zo:Ik heb vrij van het werk mag ik niet in de tuin werken. Ik naar binnen om een verlengdraad aan te sluiten en een speciale grassnijder.Ik moest eerst de schijf rond trekken om de elastische draad langer te maken om te maaien. Ik verschoot zeg dat machien deed het nog na 15 jaar.Ik begon te maaien.Maar die zon scheen op die serre die er stond en weerkaatste in mijn gezicht.Het was of ik wel zeven lekskes in mijn geicht had. Snel naar binnen om een wat water te drinken en terug naar achter.Om 15.00 had ik het voor bekeken.Ik ging naar binnen het was te warm ineens. Ik kwam terug naar achter om een termometer te hangen.Om 19.00 uur ben ik die naar binnen gaan halen en was het nog 28 graden.Het kon zijn dat ik een uurtje gemaaid had in meer als 30 graden. Ik zal nog eens gaan maar wanneer de zon langs de voorkant staat,dan is het vanachter 20 graden en dat is draaglijk. das weer een verhaaltje bij. tjenneke
Het is gelukt.Ik kwam om 10.45 thuis van de boodschappen. Snel de auto ombouwen om al het materiaal naar het containerpark te doen dat opengaat om 12.00 de woensdag. Een oude printer,twee zakken plastiek flessen en blikjes.Snoeiafval. Toen ik er aankwam was het park nog niet open en voor mij standen al zeker zeven wagens.Ik keek even achterom en nog eens zeven achter mij. Om twaal ging het park open en stapvoets binnenrijden.De klantenkaart klaarhouden.Kost bij ons 12 voor 20 knipjes. Papier en de blikjes zijn kostenloos maar snoeihout moet een gaatje of meer naargelang de wagen inhoud.Max vier voor een grote en max 2 voor een klein auto. Kom je met een fiets is dat max 1 gaatje-alez natuurlijk wie er staat aan de ingang. Ik had al opvoorhand een tijdschema gemaakt:Ik zou om 12.02 binnen zijn en vertrekken terug om 12.15. Maar het was enorm druk.Het was of iedereen in de tuin gewerkt had of wat verbouwd.Ik stond even gekneld.Maar de man die naast mij stond moest achteruit rijden om buiten te rijden.Dus ik even een maneuverke gemaakt en ik stond met mijn neus richtig uitgang.De anderen maar draaien en keren en ik was met mijn Peugeot Partner al buiten als de anderen nog draaiden.Ik was weg om 12.14 en om 12.30 was ik al thuis en even de wagen reinigen en ombouwen en klaar was Kees. Zo van af morgen weer alles bijeen verzamelen om volgende week nog eens te storten maar misschien op Donderdag dan is het open om 08.00 en ben ik op tijd terug voor de boodschappen en ben ik die namiddag vrij.Als de zon er is weer in de tuin dat die eindelijk klaar komt. Tjenneke
Mijne bompa geboren in 1896 en overleden in 1960(juist weet ik niet meer)kon zo vertellen over de tijd dat hij werkte. Hij was altijd bezig van de leerjongens en dat ze gepest werden-ja dat gebeurt nog altijd. Zo was er enen die moest bij een bediende komen en die zei:Goat is nor de winkel oem 150 gram stim. De jongen weg en kwam natuurlijk zonder iets terug want stim was een soort dialekt voor stoom. Zo werden die jongens altijd voor iets anders te gaan halen tot er ene slimmerik was die ze niet konden pakken. Een bediende riep hem:Hier manneke is 2 frank en gaat daar pitten van kersen voor halen. De jongen ging naar de markt en kocht kersen en begon ze allemaal op te eten en spuwde de pitten terug in de zak en kwam in de fabriek en gaf de pitten aan de bediende.Volgens mijn bompa is deze jongen later een grote baas geworden. Een andere jongen zei altijd baas tegen zijn overste hoe dat ze ook heette. Op een keer moest hij van de chef een andere vragen of dat die naar hem kon komen en als het niet ging kwam die zelf. De jongen gaat weg en zegt op het andere bureel:Baas,de baas heeft gevraagd of dat de baas naar de baas kon komen,en als de baas niet naar de baas kon komen zal de baas naar de baas komen. dat was het weeral Tjenneke
Op een zonnige dag had ik eens de stoptrein naar Brussel.Veel mensen had ik nog niet. Onderweg stapte een echtpaar met kinderwagen met wel zeven kinderen er bij op de trein. Ik ging hen in regel stellen en ze vertelde me dat ze een uitstap gingen maken naar Hofstade.Ze gingen er in Weerde uit om vandaar verder te wandelen. Daar aangekomen waren ze niet de enigste die uitstapten.Mijn trein was ineens leeg. Ik sloot de deuren en gaf het vertrekteken aan de machinist. Op het moment dat de trein aanzette hoorde ik een kindergeschrei.Ik helder bij geest trok aan de noodrem.De trein stopte juist nog op het einde van het perron. Wat was er gebeurd dat echtpaar met de zeven kinderen had een van hen op trein laten zitten,zonder veel erg.Eind goed al goed-De vader is het kind komen ophalen. Had ik het niet gehoord,dat had dat kind misschien mee verder gereden.En vertraging-neen dat was zo ingehaald.Anders stonden we toch te vroeg in Vilvoorde. tjenneke.
Maandag is het vandaag.Ik wou wat in de tuin doen.Maar omdat het 11 julie is hebben de andere famileleden een dag vrijaf. Dat heb ik nooit meegemaakt hoor!de treinen moesten blijven rijden-feestdag of niet. Maar kom dat is zo slecht niet,want dan kon je die dag op een andere nemen.Ik was daar clever in-als ik een weekje had dat eruitzag-2dagen werken-2 thuis en1 werken en nog eens 2 thuis dan vroeg ik een dag verlof aan en was er 5 thuis en dat gebeurde niet altijd. Ik heb ooit eens een verlof gehad 18 dagen thuis met maar 5 dagen verlof te nemen.Ja ik had drie dagen achterstal,dus werd die in de verlof periode gegeven en ik stond bij.Het gevolg was dat ik met die drie dagen dat ik minder nemen kon die verschoof naar een periode zoals hier boven gemeld. Het scheen dat ge meer verlof had maar dat is niet zo. Er waren periodes dat ge zeven dagen aan een stuk door werkte en een dag thuis en weer een periode van zeven dagen.Zo kwam het dat ge drie dagen achterstond. Maar op het einde van het jaar had ge evenveel gewerkt. Zo laat ik nog wat over voor een volgende blog. Tjenneke.
