Ik ben De Boeck Etienne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke.
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter.
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
Onze gemeente is 1300 ha groot.Deze heeft twee industrie gewesten-een naast de autostrade en een langs de grote baan. Wat het belangrijkste van Wommelgem is -ons vrijwillig brandweerkorps. Gisteren 110905 was het de opendeurdag met simulaan oefeningen. Een oude Magirius brandweerwagen reed de ganse tijd van de kazerne naar het sentrum en terug. Kinderen mochten een ritje meemaken.Heel nieuwsgierig stonden ze hun beurt af te wachten aan de grote ingang.
Het is wel 40 jaar geleden.Het zesde studiejaar. Wij,een meisje en ik vochten om de titel van de beste van het schooljaar te zijn. Zij stond bekend om met speekbriefjes te werken.Ik door blokken,blokken en nog eens blokken. Zij een dochter van een direkteur van het fabriekske dat de sponsoring deed. Het eindraport werd op de prijsuitrijking. Het meisje won de strijd met 81.50% met haar papiertjes. Tjenneke(ik big ietie) was tweede met 81%. De prijs van het fabriekske werd uitgereikt en de schoolprijs voor de beste leerling. De naam werd afgeroepen.DE BOECK ETIENNE. De tranen stonden me in de ogen.Al de ouders stonden recht en applaudiseerden wel drie minuten lang.Er werd daarna een redevoering gegeven:Hij heeft de twee prijzen gewonnen door eerlijk te leren.Hij is altijd de beste leerling geweest tijdens al de leergangen.Niemand heeft hem nagedaan. Ik kreeg van mijn ouders een nieuwe fiets. Dit was de mooiste dag van mijn leven. Dat meisje was een klasgenootje maar nooit mijn vriendin geweest.Daar op die dag hebben wij volwassen de hand geschud om die vete die er tussen ons was voorgoed te doen verdwijnen. Ze vroeg me vergiffenis en dat heb ik gedaan.Niettegenstaande ze een kop groter was als ik lag haar hoofd op mijn kleine schouders.We waren beiden twaalf jaar oud.Ik heb haar nooit tijdens het schooljaar weten wenen.Maar mijn schouders werden nat van haar tranen. Ze heette Judith Fleurke.Ik heb haar later nooit meer teruggezien. Nu ik dit schrijf zou ik toch eens willen. Tjenneke
Het is gelukt denk ik.Eerst was de foto 997 kb daarna 770 en ik moest verkleinen en heb iets geprobeerd.Zonder hulp gevraagd te hebben naar opslaan gedaan.Foto opgezocht en vanuit afbeeldingen naar mijn eigen mail adres gestuurd.Mail geopend en terug opgeslaan.Nu eens zien ofdat die meegaat. Tjenneke
Vanmiddag open ik mijn mailbox nog eens en ik krijg een mail van EVS Europese Vereniging van Spoormannen. Ik nieuwsgierig.Ik werd uitgenodigd op een feest en Bingospel en dat ter gelegenheid van de viering van enkele leden die al geruime tijd 25 jaar lid zijn.Ik schrijf me in met hetgedacht 3 is niet veel. Na een half uurtje lees ik nog eens deze mail en ik bekijk de namen van de gevierden en tot mijn verbazing zg ik staan De Boeck E.Holalelé het ben ik. Zo dan schrok ik even.Ze hadden nog aan mij gedacht,zelfs als gepensioneerde blijf ik lid en ben er bij. Ik zal eens goed genieten op dat feestje. Ik kan het nog niet geloven. tot blogs tjenneke
Dinsdag had ik een afspraak met mijn nichtje.Ze zou meegaan met haar twee pagadders naar de supermarkt. de jongste moest zoals altijd vanvoor zitten in het speciaal kinderzitje.Het was geleden van voor de grote congee dat ze nog meegegaan zijn.Ja twee maanden op de camping. Ik kwam voorbij het broodsnij machine en de kleine wees me op een stukje korst dat nog juist voor de messen lag.Hij moest dat hebben. Zijn oudere broertje moest met een kinder boodschappenkarretje rijden om alles van zijn moeder in te doen. Hij kwam aan een stand waar alles 1 was en hij riep op mijn moeder:Bomma kijk,is van mij. Mocht het niet hebben van zijn moeder.Mijn nichtje zei:Nonkel Etienne neen.Maar mijn moeder kennende pakte het toch maar in duplo voor de kleinste ook. De jongste zei:Dange bomma.En tegen zijn broer zei die:Lalo ook bomma. Hij bedoelde dat de ouder ook de bomma moest bedanken. Wij kwamen bekende tegen en bekeken mijn nichtje.De oudste jongen zei:In buik mama is boeleke.Hij is drie. Dan naar boven in de shopping ene drinken.De meisjes zeiden:Zoals gewoonlijk.Twee thee,broodje platte kaas en een pint? de kleine zei daarop:Pintje mama en Ietie thee en ik fristi. de jongste 20 maanden oud:Ikke fjisti. Zo daarna nog even naar ons thuis en dan nog even een ritje met de twee belhamels om iets te halen voor hun speelkamer.Die avond viel ik doodmoe snel in slaap om 23.30.Ik moest nog een kleine 250 mails lezen. dat was het voor vandaag. tjenneke
