Ik ben De Boeck Etienne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke.
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter.
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
Laat de zon in julie hartje schijnen laat alle haat maar eens verdwijnen kijk in je ziel en voel de zachte wind die rust brengt en je voel je een kind ware liefde kent waarlijk geen grenzen liefde en geluk dat wil ik julie wensen praat eens tegen julie spiegelbeeld en je hart voelt zich helemaal geheeld dat is mijn grootste wens voor vandaag geef dit door en doe het heel graag ik voel me niet door daden een groot man maar ik ben gelukkig als ik je blij maken kan hoe deze spreuk heel goed vast in je hart en je voelt je al bevrijd voor een kwart laat je dag ook door de Heer zegenen laat hierdoor het geluk in je regenen ik ben ik jij bent jij en zij zijn zij en zo blijven wij immer en altijd wij de Heer is met julie vergeet dat nie maar toch even de groet van big
Ik droomde ik was bij heel lieve mensen Ik droomde dat ik kreeg vier wensen ik wenste me veel liefde enveel geluk ik wenste deze zingaat nooit meer stuk ik wensteknuffels komen op de proppen ik wenste dat deze droom niet zou stoppen dit was een mooie droom moogt ge weten ik werd wakker en ik lag nog na te zweten ik keek in de spiegel en begon me te scheren ik was nog verdwaasd,het kon me niet deren ik startte men peecee op voor de mailgroepen ik hoorde iets als goede morgen ietie roepen mensen dat was geen droom maar een zegen ja ik kwam weeral julie vriendschap tegen laat ons deze woorden eventjes overwegen laat ons deze bewaren als een ware zegen geef deze door aan al julie beste vrienden zouden wij hierdoor immer de vrede vinden deze droom is dat nu werkelijkheid of nie maar toch de lieve groetjes van big ietie
Bij een tweede tussenkomst,moest een patient bevrijd worden uit de auto gebruikmakend van een hydraulische schaar. Het amblance team van Agfa Gevaert hielp als gastoptered mee.De kinderen bekeken de scene zo aandachtig.De volwassenen waren verwonderd hoe snel een auto ontmanteld werd voordat de patient(hier gespeeld door een brandweerman) werd gevacueerd.
Onze gemeente is 1300 ha groot.Deze heeft twee industrie gewesten-een naast de autostrade en een langs de grote baan. Wat het belangrijkste van Wommelgem is -ons vrijwillig brandweerkorps. Gisteren 110905 was het de opendeurdag met simulaan oefeningen. Een oude Magirius brandweerwagen reed de ganse tijd van de kazerne naar het sentrum en terug. Kinderen mochten een ritje meemaken.Heel nieuwsgierig stonden ze hun beurt af te wachten aan de grote ingang.
Het is wel 40 jaar geleden.Het zesde studiejaar. Wij,een meisje en ik vochten om de titel van de beste van het schooljaar te zijn. Zij stond bekend om met speekbriefjes te werken.Ik door blokken,blokken en nog eens blokken. Zij een dochter van een direkteur van het fabriekske dat de sponsoring deed. Het eindraport werd op de prijsuitrijking. Het meisje won de strijd met 81.50% met haar papiertjes. Tjenneke(ik big ietie) was tweede met 81%. De prijs van het fabriekske werd uitgereikt en de schoolprijs voor de beste leerling. De naam werd afgeroepen.DE BOECK ETIENNE. De tranen stonden me in de ogen.Al de ouders stonden recht en applaudiseerden wel drie minuten lang.Er werd daarna een redevoering gegeven:Hij heeft de twee prijzen gewonnen door eerlijk te leren.Hij is altijd de beste leerling geweest tijdens al de leergangen.Niemand heeft hem nagedaan. Ik kreeg van mijn ouders een nieuwe fiets. Dit was de mooiste dag van mijn leven. Dat meisje was een klasgenootje maar nooit mijn vriendin geweest.Daar op die dag hebben wij volwassen de hand geschud om die vete die er tussen ons was voorgoed te doen verdwijnen. Ze vroeg me vergiffenis en dat heb ik gedaan.Niettegenstaande ze een kop groter was als ik lag haar hoofd op mijn kleine schouders.We waren beiden twaalf jaar oud.Ik heb haar nooit tijdens het schooljaar weten wenen.Maar mijn schouders werden nat van haar tranen. Ze heette Judith Fleurke.Ik heb haar later nooit meer teruggezien. Nu ik dit schrijf zou ik toch eens willen. Tjenneke
Het is gelukt denk ik.Eerst was de foto 997 kb daarna 770 en ik moest verkleinen en heb iets geprobeerd.Zonder hulp gevraagd te hebben naar opslaan gedaan.Foto opgezocht en vanuit afbeeldingen naar mijn eigen mail adres gestuurd.Mail geopend en terug opgeslaan.Nu eens zien ofdat die meegaat. Tjenneke
Vanmiddag open ik mijn mailbox nog eens en ik krijg een mail van EVS Europese Vereniging van Spoormannen. Ik nieuwsgierig.Ik werd uitgenodigd op een feest en Bingospel en dat ter gelegenheid van de viering van enkele leden die al geruime tijd 25 jaar lid zijn.Ik schrijf me in met hetgedacht 3 is niet veel. Na een half uurtje lees ik nog eens deze mail en ik bekijk de namen van de gevierden en tot mijn verbazing zg ik staan De Boeck E.Holalelé het ben ik. Zo dan schrok ik even.Ze hadden nog aan mij gedacht,zelfs als gepensioneerde blijf ik lid en ben er bij. Ik zal eens goed genieten op dat feestje. Ik kan het nog niet geloven. tot blogs tjenneke
