Om deze fotoserie van opas reis naar Herman en Nettie in 1932 af te sluiten komt hier dan opas kofferlabel. Zelfs die is bewaard en is bij neef Joop. Toch mooi dat we hem zo kunnen zien. Dat zegt wel iets over de impact die deze reis van een half jaar heeft gehad op de hele familie.
Pas kreeg ik een berichtje in mijn gastenboek van Hans Rouwenhorst die in het huis van de familie Harwig kwam te wonen nadat zij verhuisd zijn naar een ander woning in Vorden. Hij vroeg om meer foto's uit die tijd en van de vroegere omgeving van de Insulindelaan in Vorden. Maar... Hans... ik heb geen mailadres zodat ik je geen bericht kan sturen. Hierbij een paar foto's en als je je meldt zal ik je ook het mailadres doorgeven van de jongste zoon die meer kan vertellen
Het huis van- toen- de familie Harwig
Opa Harwig was een echte SDAP-er. Hier bij de deur van zijn huis aan de Insulindelaan
Zwembad In de Dennen heel lang geleden, aan de badpakken te zien
De familie Harwig- ik schat midden jaren 60
Opa Harwig werd ook wel opa Baard genoemd, begrijpelijk. Hij had een vierpersoons trapfiets mèt een paar benzinemotortjes er op.
Brief aan Hanna 1932 3 ..Harold's pakje, Het houten kistje van Hendrik Jan èn het tafelkleed van tante Chrisje
Opa met Harold. Er zijn meer foto's van opa met Harold, maar deze met die mooie oude Ford op de achtergrond vind ik het leukst.
Maar nu moet ik u van ons allebeide hartelijk bedanken voor het pakje voor Harold. We zijn er blij mee en ook dat het groot genoeg is voor a.s. herfst. Voor nu heeft hij alle kleren die hij nodig heeft want in de zomer kan hij niet zoveel aan hebben. Nettie zei dat ze het ook heel mooi vond en ik wed dat het hem keurig zal staan. Een buurvrouw heeft nu ook zon pakje gemaakt voor haar kleine jongen van twee jaar, maar die is erg klein. Ze had het gemaakt uit een oude trui van haar man die het niet meer droeg, maar het was nog heel goed. En later hadden andere vrouwen aan haar gevraagd waar ze toch dat mooie pakje gekocht had. Dus het valt hier wel in de smaak, zon pakje. En nu moet ik u gelukwensen met uw kennismaking. Ik ben daar blij om, ik heb altijd een tikje medelijden voor je gevoeld dat je alleen bleef, daarom schreef ik jou ook wat vaker dan de anderen. Maar ik vind het heerlijk dat het zo voor je gegaan is. Zo komt alles altijd toch terecht als we geduld hebben, is het niet? Morgennamiddag gaan we misschien naar Nettie haar ouders toe, want die zijn ook heel belangstellend naar vader, in het bijzonder Nettie haar vader. Wat een prachtige doos is dat toch die Hendrik Jan voor ons gemaakt heeft. Nadat vader gisteravond naar bed was hebben Nettie en ik het nog een poosje zitten bewonderen. En dat tafelkleedje van oom Berend en tante Chrisje is ook keurig. We gaan het ook gebruiken want het past net op de tafel in de voorkamer. Tenminste ze zeggen dat daar zon soort tafelkleed bij hoort. Nu moet ik ophouden, want Vader, Nettie en Harold zijn al naar bed. Met groeten van ons allen.
Herman, Nettie, Vader en Harold.
Harolds suit, Hendrik Jans'wooden box and the table cloth of tante Chrisje.--Part 3
Now I have to thank you very much for that nice small suit for Harold. We are very happy with it also because it will fit him in autumn. At this time he has enough clothes as in summer he wont need many . Nettie said its lovely. Neighbours wife made a suit for her 2 years old child to like that youve made. She made it from her husbands sweater, which he wasnt wearing any more, but was a good one.. And later on other women asked where she had bought that nice suit. So they like it very much. And now I have to congratulate you made your acquaintance with Gerrit Voortman. Im so glad for you, I always felt a bit of pity for you while you were single, thats why I wrote you more often than the others. But Im very glad for you. So everything goes right as you have patience, isnt it? Tomorrow in the afternoon we might go to Netties parents, since they are very interested in father, especially Netties father. What a beautiful box Hendrik Jan had made for us. As father went into bed last night Nettie and I looked at it for a while full of admiration. And that table cloth from oom Berend and tante Chrisje is also very nice. Were going to use it because it is just suitable on the table in the front room. At least it has been said such a table cloth is just nice on it. Now I have to stop, since father, Nettie and Harold went already into bed. With love of all of us.
Herman, Nettie, Father and Harold.
There are more pictures of opa and Harold. This one of opa with his first grandson I really like the most of all, especially because of that beautiful Ford on the background.
Een hooiblazer hadden ze in die tijd ook al in Iowa. Ik herinner me de hooiblazer op de Boomgaard, erg vernieuwend in ±1955. Het hooi werd in de hilde en bovenop de balken geblazen en ik moest helpen wegpakken. Als je nog geen aanleg voor bronchitis had dan kreeg je het dan wel. Wat een stofbende. Toch bespaarde het de mannen die op moesten steken heel wat zweetdruppels.
At that time a hay blower had been used already in Iowa. I remember the new hay blower vader Hein had bought at De Boomgaard in 1955. It was blowing the hay up and beneath the roof and we had to store it away on the right place. As you didn't suffer on bronchitis yet, you would get it after this work. What a dusty place. But the men had to sweat less as they didn't need pitching the hay any more.
De varkens zijn gek op de maisafval
Oogsten voordat de combine zijn intrede deed
Een Jacobsladder, zo te zien door paarden aangedreven.
Vééél liever op een schip. Brief van Herman aan Hanna 2--1932
Paarden zijn erg belangrijk in 1932.
Wat was dat fijn. Nettie kan best met vader praten en ze kan vader ook goed verstaan. En vanavond heeft vader Harold al een hele poos op zn knie gehouden. Gisteravond was Harold nog wat schuchter maar is daar nu al helemaal overheen, dus dat nam niet lang. Hij is anders bang voor vreemden. Ja ik zal je geen reisbeschrijving voor vader aan u geven, dat heb je van huis zeker al wel gehoord. Maar vader zei dat hij vééél liever op een schip zat dan twee dagen en twee nachten op een trein. Dat is ook erg vermoeiend. Maar vader is nu al aardig op dreef, vanmorgen heeft hij mest gereden met 4 paarden voor de wagen en vanmiddag met 2 paarden geploegd. Daar kan hij bij zitten. Ik heb de mest geladen vanzelf, want ik zou niet graag zien dat vader zich te veel aan t zin was. Maar vader zegt dat hij gevoeld zich het best op zijn gemak als hij wat doet. Het is hier lekker zoel, er zitten onweersbuien aan de lucht, het gras groeit hard en de bomen zijn groen. Het is nu de mooiste tijd die vader had kunnen vinden om hier te komen. We zijn wel druk maar als t goed weer blijft is de maïs er over een goede week in en dan is het niet zo druk meer.
So nice it was. Nettie can have a good talk with father and she is able to understand him well. This night father had hold Harold on his knee quite a long time. Yesterday he was a bit shy, but thats over already, so that didnt take long. Mostly he is a bit timid with strangers. I wont give you fathers travel description, Im sure youve heard about that at home. But father said he enjoyed travelling on a ship muuuuch more than to travel 2 days and 2 nights by train. Thats very tiring indeed. But yet father is doing very well, this morning he brought the manure out with 4 horses and this afternoon he ploughed with 2 horses. Its sitting work. Of course Ive loaded the manure. Father said hes feeling best when he is working. Its nice mild, there s a thunderstorm coming, grass is growing fast and the trees are green. Its the loveliest time of the year to come to us. However we are busy, but in a week the corn has been planted when the weather is nice and after that its less busy over here.
Toen tante Heintje aan haar zuster Hanna vroeg of zij nog dingen van vroeger had, zei deze dat ze niets meer had. Toch is er heel wat bewaard gebleven maar dat had ze aan zoon Anton en schoondochter Diny gegeven. Ook deze brief die Herman haar schreef vanuit Melvin toen opa net aangekomen was.
Melvin, 2 mei 1932
Waarde Hanna,
We hebben uw brief een week geleden ontvangen en daar ik nog niet zolang geleden geschreven had, heb ik gewacht tot nu. Ik was gisteren van plan om u te schrijven, maar in de voormiddag was ik naar een buurman om een kleine broedmachine te lenen en toen was het bijna middag toen ik het ding op zn plaats had. En gistermiddag zijn we naar de kerk geweest en gisteravond kregen we visite van een buurman. Het is nu maandagvoormiddag kwart over 10 en we hebben net koffie gedronken, ik had voor koffietijd alle wasgoed één keer gedraaid in de wasmachine en nu moet het er voor de tweede keer weer door, maar het tweede water is nog niet warm genoeg, zo nu wil ik dan beginnen aan een brief. Het regent buiten, zodat ik daar niets doen kan, anders had ik geen tijd om te zitten schrijven.
Donderdagavond. Er is nog niet van gekomen om de brief vol te maken, maar nu zal ik het vanavond proberen. Vader zit naast me in zijn dagboek te schrijven. Wat waren we toch blij dat vader er was en vader niet minder. We leefden al tussen hoop en vrees dat vader het uitgesteld had daar we hem sinds zaterdag verwacht hadden. Maar gisternamiddag ongeveer 3 uur kwam vader hier. Hij is van het dorp Hartly tot hier dichtbij gereden met een postbeambte die de post van Hartly naar Melvin brengt. Vader was zover met de trein gekomen en daar die postbode daar aan de trein was en toch naar Melvin moest, hadden ze in het station tegen vader gezegd dat hij wel met die man mee kon rijden. En toen die postbode dicht bij Melvin kwam telefoonde hij dat hij vader bij zich had en dat we hem bij de grindweg zouden afhalen. Ik was juist bij de buurman varkens krammen op de neus aan het zetten en Nettie was naar Melvin voor boodschappen. Maar de buurvrouw hoorde dat ze de telefoon rongen voor ons en zij antwoordde daar ze wist dat Nettie niet thuis was. En toen werd haar verteld dat vader hier dichtbij was en ze kwam op een draf bij ons bij de varkensschuur lopen en riep:Ik heb goed nieuws voor jullie. Je vader is hier in de buurt. Toen gingen wij gauw op weg met buurman zn auto, want Nettie was met de onze weg. Toen naar de volgende buurman en daar was Nettie net even gestopt toen ze terug kwam en ik riep tegen haar dat vader onderweg was en dat wij hem gingen halen. Toen kwam ze op een draf met Harold aanlopen en sprong bij ons in de auto en een eindje verder daar kwam de postbode met vader ons al tegen.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ A letter from Herman to his sister Hanna at that time opa arrived. part 1
Dear Hanna,
We did receive your letter last week but it wasnt long ago I wrote a letter to you, thats why Ive been waiting with it until now. I had planned to write yesterday. But in the morning I was at the neighbour to lend a small breeding machine and it was almost noon when I had put it on the right place. And in the afternoon we went to church and in the evening a neighbour came over for a visit. On this moment its Monday morning a quarter past ten and just weve had our coffee. I had already done the washing for the first round and Im waiting until the water is warm enough to do it again, so now I start again with this letter to you. Its raining, so there is nothing tot do outside, otherwise there was no time to write.
Thursday night. Another try to write your letter. Father is writing in his diary. We were so happy to have him over here and for him it was the same. We were anxious to hear it would be delayed, because we had expected him since Saturday. But yesterday in the afternoon at 3 oclock father arrived. He came with the postman who had to bring the post from the train in Hartly to Melvin. At the station they had told father that it was possible for him to drive with the postman to Melvin. When this postman was nearby Melvin he phoned that father was with him in the car and we could come and collect him at the gravel road. On that moment I was at the neighbours place helping to staple the pigs and Nettie was shopping. But neighbours wife heard the ringing of the telephone and she answered it because she knew Nettie wasnt in. Then was told to her that father was nearby and she run to us and said: Ive very good news for you. Your father is coming. So we went very quickly with neighbours car. Then on our way to the next neighbour and there was Nettie. She had stopped there on her way back home. And I shouted to her that father was on his way and that we were going to collect him. There she came at a trot with Harold and jumped into the car and a little further the postman was there with father.
Volgens tante Jo staat opa rechts van de witte paal.
Joop mailde over de Rijwielbrigade , het stukje bij de foto waarop opa bij de soldaten per fiets stond. Hij zat wat dichter bij het vuur daar in Barchem en vertelt het volgende:
Hallo Hetty Zo nu en dan lees ik even in je geschreven stukjes, vermakelijk, ook al om dat ik er zulke goede herinneringen aan heb. Maar over het verhaaltje van opa in dienst heb ik ooit een ander verhaal gehoord. Opa was uitgeloot en hoefde niet in dienst, maar hij wilde bij de Marine en heeft toen met een jongen uit Barchem, (ik ben de naam kwijt), geruild. Maar wat bleek... als je met iemand had geruild kwam je niet bij de Marine, dat wist opa niet . Maar ja, hij heeft zich toen op gegeven bij de wielrijders. Maar hij kon toen nog niet fietsen en mijn moeder vertelde dat hij het in éne zaterdag had geleerd, En ome Jan vertelde mij eens, dat hij in een paar minuten naar Ruurlo kon fietsen, in hoeveel minuten is de vraag, maar hard fietsen kon hij blijkbaar wel. Gr. Joop en tot schrijfs
Joop mailed about the pictures and the story about the Rijwielbrigade, where opa stood at his bycicle with the other soldiers. He lived near to de Boskamp in Barchem and heard a lot of the old stories in the past:
Hello Hetty, I read your stories with pleasure, also because I have such a good memories. But about that story of opa with the bicyclists I have heard another story. Opa was drawn and he did not need to go to Her Majestys Service, but he wanted to go to the Royal Navy and changed than with a boy in Ruurlo. But what he didnt know was that when you changed with somebody you never would join the Royal Navy. Then he had chosen for the Bicyclists, soldiers by bike, but at that time he wasnt even able to cycle. My mother told me that he had learned to cycle within one Saturday. And once ome Jan told me that opa could cycle to Ruurlo within a few minutes. The question is how many? But for sure his cycling was very fast. Gr. Joop
Ook in Iowa werd er ook gehooid. Ik denk dat hier Herman op staat met Andy Knocks. Deze foto laat zien dat de paarden behoorlijk beschermd worden. Ik dacht tegen de felle zon. Nee . merkte tante Jantje op . Das tegen de vliegen.
In Iowa a load of hay is ready to bring into the barn. I think you see Herman and Andy Knocks on this picture. This foto shows the horses who are protected very well I thought it might be against the sun. O no, tante Jantje remarked, Its because of the flies
De mestwagen
De Groenvoersilo, waarvan er bij iedere boerderij wel een stond en uit de verte goed te zien waren
"Ik heb gien idee wie 't allemaole bunt op opa's foto's van zien reize naor Amerika", zei ik pas tegen tante Jantje. Sommige wel, de familie van Heuvelen en de broers Levenkamp en de meisjes te paard, want dat vertelde opa er bij, maar wie die gezinnen allemaal zijn? "Ja" , zei tante Jantje, "'t is ok allemaole veur mien tied, maor ik wet wel dat die buurvrouw Knocks een helen dunn'n was. En zie'j hef een klein kind op d'n arm". Er is inderdaad een foto van een gezin met een héééle slanke vrouw èn een kind op de arm. Dat moet dan de familie Knocks , de naaste buren van Herman en Nettie in Melvin zijn, waar ze erg veel mee optrokken, een èchte naaste buur. Ze hoopten nog dat opa hun meloen nog kon proeven voor hij weer vertrok en ze kwamen het 's avonds laat nog brengen. Voor diegene die opa's reis nog eens wil nalezen of copiëren moet even terugscrollen naar 9 januari- 23 januari 2009
"I've no idea which people are on all opa's familypictures in Amerika", I told tante Jantje.. "Some of them yes, the family van Heuvelen and the brothers Levenkamp and the two girls on that horse, because opa told about a photo he had taken". "O yes", tante Jantje agreed, "it's all before I came at the Boskamp but I'm sure the neighbour next door Andy Knocks's wife was a very skinny woman and she is carrieing a young child on that picture". Than... this has to be the family of Andy Knocks, Herman and Nettie's closest neighbour. They would like opa to taste their melon before he had to travel back to Holland. And so it happened.
Op de foto van de passagiers van de Auroria staat ook de kinderwagen met baby die opa ook al vanaf het dek erboven gefotografeerd had. Hij vond de baby wat van Dina weg hebben. Die moet toen toch al 19 geweest zijn. Opa heeft dus wel een goed geheugen gehad dat hij zich de babygezichtjes van z'n 10 kinderen nog zo goed kon herinneren.
On that picture of the passengers of the Auroria you could see that pram with the baby, of which opa had taken a picture from the deck above too. He remarked that that baby's face looked like Dina's face when she was a baby. Dina was already 19 at that time. So he must have a very good memory about the baby-faces of his 10 children.
Op de Auroria ---1932, een schip van de Cunard Line
1932, onderweg naar Amerika. Op de Auroria werd nog een foto gemaakt van alle passagiers. Hij staat als meest linkse man met pet. Opa stuurde deze foto op naar huis met op de achterkant de volgende tekst:.
Ik heb er iets af moeten doen, anders was de enveloppe te klein. Die grappenmakers daar achter mij waarvan de één zijn arm op mijn schouders legt, zijn gewone passagiers. Die hebben hun papieren muts opgezet die wij voor een paar dagen hadden gekregen bij het diner toen het zulk beroerd weer was. Dat was natuurlijk om ons afleiding te geven. Als je door de zaal keek was t een komisch gezicht, maar ik en nog een paar bejaarde mensen, hebben hem toch maar niet opgezet.
On the Auroria in 1932, on his way to Amerika a picture was taken. Opa is the man on the left with cap. He send this picture home with the following text:
I had to cut of a little bit, otherwise the envelope would be too small. Those jokers there behind me, from whom one of them put his arm on my shoulders, are normal passengers. They had put on their paper bag, which wed got at dinnertime when the weather was so terrible, like a cap. That was I me sure to take us out of ourselves. When you were looking into the dining room it was such a crazy sight, but me and a few elderly people either haven't done that.
De Wiersse had omstreeks 1900 een zuivelfabriek, ook wel de botterfabriek genoemd. Toen opa Eggink nog niet zolang getrouwd was werd hij melkrijder voor deze fabriek. Opa Jansen was geen gemakkelijke man en promoveerde opa maar tot melkrijder. Op deze foto staat het personeel van de fabriek in het wit en alle of een deel van de melkrijders. Wanneer ik iemand zou moeten aanwijzen als opa in zijn jonge jaren dan is het die man achteraan die zijn been zo schuin van zich af zet, maar misschien kan iemand anders er meer over vertellen.
The Wiersse had a Creamery, also called de botterfabriek. When opa Eggink married opoe Dientje, her father opa Jansen wasnt a easy-going man and wanted him to become a milkman. He was that for years. On these picture you see the workmen of the Creamery- in white- and all of the milkmen or a part of them. When I had to point to which one of the men would be opa I should say it might be that man on the background who has his leg so diagonally will be him, but perhaps someone else can tell it for sure.
Jannie Klein Ikkink schreef dat zij ook een vergelijkbare foto heeft bij ome Jan op de hooiwagen. Al hadden ome Jan en tante Jantje zelf geen kinderen ...het was bij hen een paradijs voor alles wat kind was. Bedankt Jannie!
Hallo Hetty,
Wij, familie Dinkelman, hebben een gelijksoortige foto in ons bezit. Hier staan mijn broer, zusje en ik op. Ook wij mochten bij Ome Jan op de hooiwagen. Ik kan niet zien wie er op jouw foto zitten maar de meest rechtse lijkt mij Jurrie Braakhekke. Zij is vorig jaar september op 60 jarige leeftijd overleden.
Groeten Jannie
Neighbour Dinkelman's daughter Jannie wrote they had a picture just like that upon the hay. Here you see her with her brother and sister. Ome Jan en tante Jantje didn't have children of their own but at the Boskamp it was like a paradise for all children.
Wat is er mooier voor een kind dan mee te rijden boven op zon vracht hooi. Dat ruikt zó lekker en je beweegt helemaal een beetje mee. En op De Boskamp waren alle kinderen welkom. Ik meen in het meest linkse kind Eefje Kettelarij te zien.
To ride along on the top of the load of hay was so nice. The smell of hay is so fine and you are moving with that load too. At de Boskamp all children were welcome. I think that the girl on the left is Eefje Kettelarij.
Al heel wat keren heb ik kinderen op hun eerste schooldag opgevangen. Ook onze eigen kinderen heb ik naar school gebracht op hun eerste dag op school. Daar waren in die tijd nog weinig vaders bij. Ik kan me niet herinneren dat ik zon eerste dag een foto heb zien maken. Nu zal dat waarschijnlijk wel gebeuren, maar in de 70er en 80er jaren heb ik het niet gezien. Iedereen vond het wat spannend, zowel de moeders als de kinderen. Gespannen gezichtjes, een enkel traantje. Deze foto is waarschijnlijk in 1928 genomen toen Bram voor het eerst met Jan en Mies mee naar de Julianaschool in de Wildenborch liep. Niks wegbrengen, gewoon met je broer en zusje mee. Bram lijkt er zin in te hebben want hij loopt voorop en trekt Mies gewoon mee. Jan lekker nonchalant met de handen in de zak. Alle drie op hun klompen. Achter Mies zie je nog net de hond die een eindje meeloopt. Maar opa nam bij deze jongste spruit wèl even een foto! Tante Jo wist dit te vertellen. Ze ziet niet veel meer, maar kent al die fotos gewoon uit haar hoofd.
Several times I received new children on their first day at school. And I ve brought our own boys into school on their first day. I can't remember that mothers took a picture of such a special moment. These days it will happen, but in the 70ties and 80ties I havent seen it. Everybody was a bit emotional, children and mothers as well. Sometimes a tear was to be seen. This picture is probably taken in 1928 when Bram went to the Julianaschool in the Wildenborch with Jan and Mies on his first schoolday. No bringing but just walking all the way with your brother and sister. He is happy to go with them as you see. And all of them are wearing the wooden shoes as usual at that time. The dog is to be seen behind Mies and is walking with them for a moment. But opa took this picture at this happening. Tante Jo knew it all and told us about it. She doesnt see much any more, but she 's got all the old pictures in her mind.
Een foto die me maar blijft boeien. Een stel vriendinnen, maar erg vrolijk kijken ze niet allemaal. Zeker Jo niet die links achteraan zit. Ook Dina niet, die kijkt wat stoer. Pubers van toen. Naast Dina zit Anneke van Ark en daarnaast Dika. De jongens hebben ze versierd met bosjes bloemen. Ik neem tenminste aan dat die dat niet zelf verzonnen hebben. Links lijkt me Jan en rechts Bram. De andere ken ik niet.
A picture I have to look at all the time. A couple of friends, but they dont look very happy. Especially Jo on the left. And also Dina in the middle, it looks like she would say: So here we are! Teeners at that time. Next to Dina is Anneke van Ark, one of Dinas best friends and next to her Dika. They decorated the boys with bunches of flowers. Thats what I think, if indeed they didnt do it themselves. It seems to me that Jan is the left one and Bram is the boy on the right. That boy in the middle might be one of their friends.
In de 2e WO 1940-45 was er geen enkel direct contact tussen de familie hier in Nederland en in de USA. Toen in januari 1943 Eefje geboren werd bij tante Dika en oom Hendrik Kettelarij probeerde ome Hendrik een berichtje naar Amerika te sturen via het Internationale Rode Kruis in Genève. Hierbij werd de geboorte van Eefje gemeld en tegelijk ook maar de huwelijken van Jo met Hendrik Jan Groot Nuelend èn van onze ouders Hendrik Jan en Coba. Het duurde 1,5 jaar voor er bericht terug kwam waarbij Herman de geboorte van Berdena in 1942 meldde. Het originele document is altijd bewaard gebleven.
There never was direct contact during the WO II 1940-45 between the Egginks family in Holland and Amerika. When Eefje Kettelarij was born in Januar 1943 ome Hendrik tried to contact them by the Red Cross. He told about the birth of his daughter Everdina and about the marriages of Jo and Hendrik Jan Groot Nuelend and also of our parents Hendrik Jan and Coba. It took 1,5 year before a message came back to Holland. Herman told about Berdena who was born on the 31e of May 1942. The original document is always been kept carefully.
Dit meldde Herman terug op de achterkant:
Allen gezond. Dochter geboren 31 mei 1942. Naam Berdena. Groet Vader , Moeder, Broers en Zusters. En beste wenschen aan alle familie..
Dit bijzondere document is binnenkort weer te bezichtigen bij Erna Bloemendaal....ja inderdaad... in het mandje van opoe.
Herman wrote:
All in good health. Born: a girl on the 31th of May 1942. Name Berdena. Greetings to Father, Mother, Brothers and Sisters. And best wishes to whole of the family.
This special document is to be seen very soon at Erna Bloemendaal's place. Yes... in opoe's basket.
Ooit begonnen ze natuurlijk met z'n tweeën: Koos Middelkoop en Heintje Eggink voor hun boerderij in De Steeg. Heel apart om mijn eigen naam zo te zien staan.
Nog zo'n mooie oude foto van het echtpaar Middelkoop- Eggink bij de boerderij! Dit keer bij de waterput.
Bij de foto's die in het album van tante Jantje tegen kwam waren ook een heel stel van de familie Middelkoop uit De Steeg. Deze foto zal uit ongeveer 1943/44 zijn. Ik denk dat het van r. naar l Diny, Jozien, Coby, Johan, Koos en Herman zijn, maar ik kan me vergissen natuurlijk. Tante Heintje vertelde pas dat er regelmatig wel eens iemand kwam die hun gezin graag wilde fotograferen. En zeg nou zelf: is dit geen plaatje? En zoals het hoort: de poes en de hond horen ook bij het gezin.
De familie Middelkoop een paar jaar en twee kinderen later...nu onder de waslijn. Even kijken... van l. naar r.: Johan, ome Koos, Diny, Koos, Jozien, Herman, Coby, Hendrik Jan bij tante Heintje op schoot en Henk in het hobbelpaard. Gelukt?
De familie Middelkoop heel wat jaren en weer twee kinderen later èn nu aangevuld met Dolf van Jozien en Karel van Coby. Ik doe een poging: Boven van l. naar r.: Johan, Coby, Karel, Jozien en Dolf. 2e rij links en rechts van tante Heintje en ome Koos, die stralend in het midden zitten: Diny en Koos. Onderste rij van l. naar r.: Henk, Nelly, Gerrit, Hendrik Jan en Herman. Is deze foto misschien met hun 25 jarig huwelijk genomen?
Pas kreeg ik een berichtje in mijn gastenboek van Hans Rouwenhorst die in het huis van de familie Harwig kwam te wonen nadat zij verhuisd zijn naar een ander woning in Vorden. Hij vroeg om meer foto's uit die tijd en van de vroegere omgeving van de Insulindelaan in Vorden. Maar... Hans... ik heb geen mailadres zodat ik je geen bericht kan sturen. Hierbij een paar foto's en als je je meldt zal ik je ook het mailadres doorgeven van de jongste zoon die meer kan vertellen
"Ik heb gien idee wie 't allemaole bunt op opa's foto's van zien reize naor Amerika", zei ik pas tegen tante Jantje. Sommige wel, de familie van Heuvelen en de broers Levenkamp en de meisjes te paard, want dat vertelde opa er bij, maar wie die gezinnen allemaal zijn? "Ja" , zei tante Jantje, "'t is ok allemaole veur mien tied, maor ik wet wel dat die buurvrouw Knocks een helen dunn'n was. En zie'j hef een klein kind op d'n arm". Er is inderdaad een foto van een gezin met een héééle slanke vrouw èn een kind op de arm. Dat moet dan de familie Knocks , de naaste buren van Herman en Nettie in Melvin zijn, waar ze erg veel mee optrokken, een èchte naaste buur. Ze hoopten nog dat opa hun meloen nog kon proeven voor hij weer vertrok en ze kwamen het 's avonds laat nog brengen.
