|
Toen we
wakker werden zag alles er heel grijs uit. De temperatuur viel nog een beetje
mee.
Een
autotochtje bracht ons naar de Cap Griz Nez. Een stukje ongerepte natuur op de berg
gaf me een
voldaan
gevoel. De wind en de zee maken je hoofd helemaal leeg. Lekker uitwaaien, zoals
ze zeggen.
Zelfs als je
met vakantie bent kan dat eens goed doen. Ook een beetje verderop op de Cap
Blanc Nez
waren al
mijn zintuigen alert. De zeelucht is zo specifiek dat je hem kan proeven en
ruiken tegelijk.
Toen we net
weer langs de glooiende groene valleien
reden, begon het toch te miezeren. Onze bokes hebben we dan maar in de auto
opgegeten i.p.v. op een heerlijk plekje in de duinen. Een andere keer dan maar,
he.
We zetten
verder koers in zuidelijke richting naar een mondaine badplaats. Le Touquet
Paris plage.
Hier zouden vooral Parijzenaars naartoe komen. Aan de rand van de badplaats
torende grote villas
in grote
groene gazons omgeven met linde- en berkenbomen. Aan de kust waren het vooral grote
appartementsgebouwen
die de aandacht trokken. Wat ons vooral opviel waren de vele rolluiken die
dicht waren.
Zijn de Parijzenaars naar warmere oorden vertrokken, komen ze vooral in andere
seizoenen naar hier of zijn de prijzen van de restaurants en cafeetjes te duur
geworden? We kunnen
er maar naar
raden, he. Wij en onze Yuna waren toch tevreden dat we even in deze badstad
over de dijk konden wandelen.
De streek is
zowat verkend morgen reizen we al weer verder.
Linda
|
