Eerst en vooral willen we vandaag aan alle moekes en mamas
een hele fijne moederdag toewensen.
Een nieuwe dag met nieuwe energie. Dat was nodig want
vandaag hebben we een prachtige uitstap gedaan. We waren er alle twee vol van.
We planden een dagje uit naar de Cinque Terre. Dit is een beschermd nationaal
park langsheen de Middellandse zee. In het park liggen een vijftal oude
dorpjes. Ze zijn bereikbaar met de trein of je kan van het ene dorpje naar het
andere wandelen.
Vanop de camping bracht een shuttlebusje ons naar het station in Deiva Marina.
Daar moesten we een kaartje kopen in een
tabaccoshop. Je gelooft het niet maar in de winkel waren de kaartjes
uitverkocht en de automaten in het station leken buiten werking. De aanhouder
wint en we vonden toch een automaat die het deed.
Vier stationnetjes verder in Monterossa bereikten we het nationale park. Daar
kochten we een 2-daags ticket waarmee we alle wandelpaden, treinverbindingen en
pendelbusjes konden gebruiken.
We maakten kennis met het eerste dorpje. De smalle straatjes huisvestten fel
geschilderde huizen. De kerk stond op een centraal plein. Het dorpje maakte
zich op om de zondagse gasten te ontvangen. Lekkere kruidige geuren hingen rond
de restaurantjes. De souvenirwinkeltjes puilden uit van typische Italiaanse
prullaria. Het was er al gezellig druk.
We zochten het beginpunt van de wandeling naar het volgende dorp Vernazzo. Het
zou een wandeltocht worden van 2 uur. De tocht begon vlak naast de kust met
grote rotsachtige trappen. We moesten enkele bergruggen overbruggen. We begonnen
erg moedig aan de wandeling maar algauw begon de klim serieus te worden.
Gelukkig sprak het prachtige landschap van bergen, baaien en de zee ons moed
in. Dit hadden we voor geen geld willen missen. De veldbloemen langsheen het
smalle pad toonden zich in hun mooiste kleuren. De acacias die volop in bloei stonden verspreidden een
zoete geur die je niet kon negeren. Onderweg vond Stany het mooiste picknickplekje
dat ik me kon voorstellen. Een grote rotsblok in een riviertje met op de
achtergrond een watervalletje werd onze
lunchplaats. Onze bokes smaakten dubbel zo lekker dan anders. Na deze stop werd
de weg minder zwaar en de verschillende kleuren van de begroeiing en de zee
bleven mekaar afwisselen. Eindelijk konden we een glimp opvangen van het
volgend kleurrijke dorpje. We onderscheidden de huisjes en een haventje. Nu kon
de afdaling beginnen.
Dit dorpje was nog gezelliger dan het vorige. We trakteerden onszelf op een
terrasje zodat we wat konden uitrusten.
Het volgende dorpje Cornoglia bereikten we met de trein. Een pendelbusje bracht
ons van het eenzame stationnetje naar het dorpje een beetje hogerop. Het dorpje
was op de kliffen gebouwd.
In de hoofdstraat waren de huizen in een pittig kleurtje geverfd maar in de
straatjes die zich achterin
verscholen kon je geen likje verf bespeuren. Van op een pleintje aan de rand
van het dorp hadden we weer een weids en machtig uitzicht over de zee. We
konden langsheen de kliffen een vleugje van het volgende dorpje bespeuren. Daar
gaan we morgen naar toe.
Na een uurtje bracht het busje ons weer naar het station. De terugreis met de
trein duurde vrij lang maar onze dag kon niet meer stuk. Alles wat we gezien,
gevoeld, geproefd en geroken hebben, was super!!!
En als kers op de taart: morgen gaan we gewoon op ontdekking in de twee
volgende dorpen.
Dit was een moederdag om niet gauw te vergeten.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Linda
|