Fotografeer nu voor later, maar weet ook dat later NU is ! KLIK OP DE FOTO VOOR EEN VERGROTING
15-01-2006
GRONINGEN-WATER 4
Op bijgaande foto enkele schepen uit de historie van Groningen bij een ondergaande zon in een historische omgeving. Dit soort schepen komt eens per jaar in de zomer naar Groningen en deze worden dan opengesteld voor het publiek, dat in grote getale naar deze schepen komt kijken. Enkele bewoners van deze schepen, zoals deze op de foto, overwinteren in de stad en hebben hun ligplaats aan het Lage der A, waar de Drentsche Aa haar intrede doet in de stad.
Het Lage der A kende in het verleden ook vele pakhuizen, waarvan er nog een paar op deze foto zijn te zien. Zij worden niet meer als zodanig gebruikt, doch zijn verbouwd tot appartementen.
Op de achtergrond is de A-toren te zien, geschilderd in de originele kleuren. Over deze kerk en toren later meer.
De Drentse Aa is de enige beek in Nederland, die grotendeels zijn oorspronkelijke meanderende loop heeft behouden. De oorsprong van deze beek ligt in de provincie Drente (vandaar de naam) en stroomt via het Hoornse Diep langs het Paterswoldse Meer naar de stad Groningen. Straatnamen als Lage der A en Hoge der A , A-straat en A-kerkstraat herinneren nog steeds aan deze beek. Ook de Der Aa-kerk en -toren zijn er naar genoemd. (Zie ook de volgende bijdrage op dit blog)
Het stroomgebied van de Drentsche Aa ligt in het Nationaal Beek- en Esdorpenlandschap dat eveneens de naam Drentsche Aa heeft. Het gebied ligt in de driehoek Assen - Gieten en Glimmen. Het is een uniek landschap en een bezoekje waard !
Groningen was in het verleden de derde binnenvaartstad van Nederland, maar is dat nu al lang niet meer. De stad kent echter nog steeds de namen van de havens: Noorderhaven , Westerhaven, Oosterhaven en Zuiderhaven.
De Westerhaven, ontstaan na de ontmanteling van de vestingwerken in 1882, was oorspronkelijk een deel van de vestinggracht. In 1962 is deze haven gedempt en na een aantal jaren te hebben gefungeerd als parkeerplaats, verrees er enkele jaren geleden een nieuw winkelcentrum en het eerste Nederlandse Stripmuseum.
In de jaren '50/'60 heerste er in deze haven een grote drukte tijdens de suikercampagne in de herfst. De haven lag toen vol met kleine binnenvaartschepen, gevuld met suikerbieten, afkomstig van de kleigebieden in de provincie Groningen. Zij wachtten op hun beurt om door te varen naar de toenmalige Friesch-Groningse Suikerfabriek ( thans Suikerunie), die zich de grootste van Europa mocht noemen en dat tot op de dag van vandaag nog steeds is.
Op internet ontdekte ik deze oude prent van de Westerhaven. Het meest links gelegen water vormde de Westerhaven. Via twee sluizen kon naar de suikerfabriek worden gevaren.
Groningen kent een aantal kanalen, waarin het toegestaan is in woonboten te wonen. Op bijgaande foto een beeld van het Winschoterdiep. Dit gedeelte wordt niet meer gebruikt voor het doorgaande scheepvaartverkeer. De bouwsels verschillen nogal van elkaar qua opbouw en inrichting, maar de bewoners zouden hun woonboot, ondanks enkele beperkingen, toch niet willen ruilen voor een woning op de vaste wal.
Tijdens onze rondreis in het westen van de USA brachten wij ook een bezoek aan Monument Valley, die in vele Westerns als achtergronddécor dienst deed en nog steeds daarvoor wordt gebruikt, gezien het unieke karakter van dit gebied. Om dit gebied nader van dichtbij te kunnen bewonderen, maakten wij een safari in een oude open bus (het jaartal schat ik op de jaren vijftig, zestig), die werd bestuurd door een vrouwelijke Navajo-Indiaan. Zij heette ons welkom in haar 'Cadillac' en startte de motor van de bus na enkele mislukte pogingen. Zij bleek echter een geroutineerde chauffeuse en vertelde tijdens de rit iets over de zeden en gewoonten van de Navajo-Indianen.
Monument Valley ligt midden in het enorme gebied van het Navajo Indian Reservation. Een gebied dat op een hoogte van 1700 meter ligt en eigenlijk geen vallei is, maar een woestijnachtig gebied met zijn typische, sterk geërodeerde roodgekleurde zandsteenrotsen. Ook dit gebied werd miljoenen jaren geleden omhooggeduwd tot zijn huidige hoogte en door erosie spoelde in de loop der tijden zo'n 300 meter zand en zacht gesteente weg en ontstonden de huidige vormen, maar..... de erosie gaat nog steeds verder en op den duur (wie weet hoeveel eeuwen dit nog zal duren) zullen ook deze verdwijnen.
Op de foto neemt mijn vrouw een Spire, ook wel Monument genoemd in ogenschouw.
Las Vegas is gesticht op een waterplaats op de route naar Zuid-Californië. De eerste bewoners waren de Mormonen en in 1864 werd Fort Baker ingericht door Amerikaanse troepen. De echte ontwikkeling kwam pas goed op gang na de aanleg van de spoorlijn in 1905 en dank zij de liberale wetgeving op enkele controversiële punten als de huwelijkse staat en het legaal gokken. De stad werd welhaast synoniem voor alles wat in de rest van het land verboden was. Je ziet dan ook op diverse plekken in de stad de huwelijkskapelletjes, waar je in een vloek en een zucht in het huwelijk kunt treden. De belangrijkste bron van inkomsten vormen de Casino-hotels langs de kilometerslange 'Strip'. Wij logeerden in het casino-hotel 'Circus Circus' , een rond gebouw met een capaciteit van een paar duizend kamers en diverse casino's . Tijdens een rondleiding in de stad bezochten wij o.a. het casino-hotel 'Venetian' , een verzameling van nagebouwde Venetiaanse panden, zoals bijv. het Dogenpaleis, die tezamen het hotel en casino bevatten. Dwars door dit gebouw is een waterweg aangelegd met bruggetjes, waardoor 'echte' Venetiaanse gondels en gondeliers met paartjes rond varen. Onvoorstelbaar, maar echt waar. Ook de Eiffeltoren ontbreekt niet op de Strip.
"s Avonds hebben we Downtown nog een indrukwekkende lasershow aanschouwd met veel lichteffecten en muziek, een gebeurtenis die ik op video kon vastleggen.
Een bezienswaardigheid is de Stratosphere Tower, onderdeel van het gelijknamige casino-hotel. De toren is 350 meter hoog met een observatieplatform op 300 meter hoogte. Deze hoogte bereik je met de lift in 30 seconden (!). Bovenop deze toren bevindt zich een Roller Coaster en de Big Shot. Met de laatste kun je je laten lanceren met een snelheid van 70 km. per uur tot een hoogte van 50 meter om daarna langzaam te zakken en opnieuw gelanceerd te worden..... Nieuw is de X-scream, een achtpersoons wagentje, waarmee je op 300 meter hoogte buiten het gebouw wordt gebracht, hangend boven de Strip.........
Vanaf een uitzichtspunt naar beneden gekeken, wordt het duidelijk dat een wandeltocht naar beneden en later weer naar boven de nodige energie van je vergt. Daar hebben we ons maar niet aan gewaagd.
Hoodoo is de benaming voor een natuurfenomeen, dat vooral in Bryce Canyon National Parkte zien is. Het zijn hoge verticale zuilen van zand en calcium carbonaat. In het zandmengsel zitten verschillende mineralen, zoals geel en rood ijzer, die voor prachtige kleuren zorgen. De hoodoos zijn gevormd uit een relatief zachte, halfharde rotssoort. Dit gebied was tussen de 65 en 40 miljoen jaar geleden een verzameling van zoetwatermeren. Rivieren voerden uit de omliggende hooglanden ijzer en kalkhoudend sediment naar de meren. Door de bezinking van mineralen gedurende miljoenen jaren ontstond er een rose-rode formatie, die door wetenschappers wordt betiteld met de naam Claronformatie. Doordat het gebied ,dat ook deel uitmaakt van het Coloradoplateau , omhoog geduwd werd ontstonden er trapvormige plateaus. Erosie door water zorgt er voor dat de zachte lagen verdwijnen en de hoodoos hun huidige vormen krijgen. Dit proces van erosie gaat nog steeds door en daardoor worden de hoodoos ook steeds smaller tot ze uiteindelijk afbreken. In het park worden ook nog regelmatig fossielen van dinosaurussen aangetroffen, dieren die miljoenen jaren geleden in dit gebied vertoefden.
Als ik een keuze moet maken welke canyon ik de mooiste vind, dan gaat mijn voorkeur uit naar deze canyon.
Facultatief konden wij tijdens deze excursiereis een vlucht met de helikopter boven de Grand Canyon boeken en dat hebben we ons niet laten ontgaan. Tenslotte kom je hier toch maar eens in je leven, nietwaar ? Het had trouwens meer voeten in de aarde dan we van tevoren konden bedenken. Aangekomen bij het heliplatform, waar een viertal heli's stonden, werden we bij de balie ingecheckt en ......gewogen! Naderhand bleek waarvoor dat nodig was. In de heli namen namelijk vier personen plaats en deze werden naar gewicht ingedeeld. Mijn vrouw kreeg daardoor een daalders plekje naast de piloot, terwijl nog twee medepassagiers en ik in de ruimte achter de piloot moesten plaatsnemen, ieder op zijn door de piloot aangewezen plaats. Op die manier werd er dus een evenwicht geschapen in de heli.
Nu is vliegen ons niet vreemd, maar in een heli hadden we dus nog nooit gezeten en dat alleen is al een belevenis. We waren een behoorlijk eind verwijderd van de Grand Canyon en het duurde dus even voordat we boven de canyon kwamen en konden we genieten van het uitzicht. Vroeger werd er ook dóór de canyon gevlogen, maar dat mag tegenwoordig niet meer. Vanuit de cabine heb ik alles gefilmd en mijn vrouw maakte vanaf haar plaats foto's. Pas als je deze canyon vanuit de lucht ziet valt je de grootsheid van dit natuurwonder op,
Zoals op bijgaande foto is te zien is de canyon aan de bovenkant vlak als een hoogvlakte en dat verwacht je niet als je beneden bent. Het zwarte randje rechts heb ik laten zitten, want dat is namelijk de rand van het raampje waardoor mijn vrouw fotografeerde.
De Grand Canyon is een zeer brede en diepe kloof in het noorden van de Amerikaanse staat Arizona, niet ver van de gokstad Las Vegas. In de loop van miljoenen jaren heeft het water van de Coloradorivier deze kloof in de bodem ingeslepen. Deze extreme erosie werd mede mogelijk, doordat het gebied, waarin de kloof ligt steeds verder omhoog kwam. Even een paar getallen, die de grootsheid van de Grand Canyon illustreren. De canyon is ongeveer 435 km. lang (vergelijk de afstand tussen Amsterdam en Parijs)en variëert in breedte tussen 15 en 29 km. De grootste diepte is 1600 meter!
De wanden van de canyon zijn roodachtig gestreept, waardoor de verschillende bodemlagen goed zijn te zien. De eerste Europeaan die deze canyon in 1540 zag , was een Spanjaard luisterend naar de naam Garcia López de Cárdenas, die dit gebied in dat jaar verkende. Lang voor die tijd werd de canyon al bewoond door Indianen, die hun nederzettingen in de wanden van de canyon bouwden. Momenteel schijnen er nog steeds zo'n 500 Indianen te leven.
Het Grand Canyon National Park was een van de eerste nationale parken in de USA, dat in president Roosevelt een groot voorvechter vond voor het behoud van dit gebied. Helaas bezochten wij deze canyon op het midden van de dag, wat voor het fotograferen en filmen minder gunstig was, want juist tegen zonsondergang schijnen er prachtige kleurschakeringen te zijn. Wij waren hier met een reisgezelschap en dan heb je je te houden aan de planning van de reisleider.
Wel hebben mijn vrouw en ik nog een helikoptervlucht boven de Grand Canyon gemaakt en ik kan je wel vertellen, dat dit een belevenis is, die wij niet graag hadden willen missen. Daarover later meer .
Vandaag besluit ik de reeks over Kreta met een foto van het unieke palmenstrand van Vai. Dit strand is vooral bekend geworden doordat hier destijds de opnamen voor de Bounty-TVreclame hebben plaats gevonden. Het strand is wit en de zee diep blauw, omzoomd door de groene palmen. Een paradijs op aarde...... Het palmenbos is een beschermd natuurgebied, aangezien dit soort palmen alleen hier in Europa voorkomt.
