Direct na haar inhuldiging neemt Koningin Wilhelmina het initiatief om het paleis weer in de 17e eeuwse staat te brengen. Op initiatief van Prins Hendrik, de echtgenoot van Wilhelmina wordt in 1907 een modern stallencomplex gebouwd ten zuidwesten van het paleis. Bij het aanleggen van 'de Schuine Laan' er naar toe worden de stroomgoden Rijn en IJssel blootgelegd. Deze stonden tot 1807 opgesteld aan weerszijden van de toegang tot de formele tuin. Ze kregen tot 1980 een plaats bij de waterval in de Hoge Vijver achter het Oude Loo. (zie foto) Daarna zijn we weer op hun oude plaats neergezet.
Koningin Wilhelmina vestigt zich na haar troonsafstand in 1948 definitief op Het Loo en trekt zich hoe langer hoe meer terug in een bescheiden appartement in het buitenpaviljoen. Na haar overlijden betrekken Prinses Margriet en Mr. Pieter van Vollenhoven na hun huwelijk in 1962 een aantal vertrekken van het paleis.
Na de dood van Koning Willem III in 1890 wordt zijn echtgenote Emma koningin-regentes, aangezien hun dochter Wilhelmina 10 jaar oud is en dus nog geen koningin kan worden. Op haar achttiende verjaardag zal zij zich Koningin mogen noemen. Emma voert enkele moderniseringen door op Het Loo. Zo krijgt het paleis een aansluiting op de waterleiding en worden over de volle hoogte van de achtergevel van het hoofdgebouw aan weerszijden badkamers aangebouwd. Op de vloeren wordt fris zeil gelegd, toentertijd het nieuwste op het gebied van hygiëne.
Foto: Koningin-regentes met haar dochter Wilhelmina. Bron: Internet.
Als de zoon van Stadhouder Willem V in 1815 als onze eerste Koning Willem I het koningschap op zich neemt, kiest hij voor een vast jaarinkomen in plaats van teruggave van de oude familiebezittingen. Een aantal paleizen wordt hem dan als Rijkseigendom ter beschikking gesteld, waaronder ook Het Loo. Hij zet zich in voor de verfraaiïng van de tuinen en laat de zes grote visvijvers vergraven tot twee romantische parkvijvers. Koning Willem III laat vervolgens de schouwburg van Lodewijk Napolon decoreren in 17e eeuwse stijl. Hier vinden jaarlijks concerten plaats door muziekstudenten, die op kosten van de koning in Brussel studeren. Internationale musici, waaronder Franz Liszt, maken deel uit van de jury.
Johan Willem Friso's zoon Willem IV verblijft na zijn huwelijk met de Engelse prinses Anna van Hannover na 1732 regelmatig op Het Loo. Prins Willem V trouwt in 1767 met de Duitse prinses Wilhelmina. Zij zijn verknocht aan Het Loo en geïnteresseerd in het herstel van de verwaarloosde tuin en waterwerken. In 1795 vlucht de Stadhouderlijke familie voor de Fransen naar Engeland en trekt zich later terug op de Duitse bezittingen, waarna Het Loo door de Fransen wordt geplunderd. Lodewijk Napoleon betrekt in 1807 Het Loo. Hij laat het leeggehaalde paleis meubileren in Empire Stijl, maar respecteert de decoratie van zijn landgenoot Daniël Marot van de voornaamste vertrekken . Aan de buitenkant wordt het bakstenen paleis wit gepleisterd, terwijl de tuin het aanzien krijgt van een landschapspark.
De geschiedenis van het Paleis Het Loo gaat terug naar 1684 toen Stadhouder Willem III, de achterkleinzoon van Willem van Oranje, het Middeleeuwse kasteel 'Het Oude Loo' kocht. Door de natuurlijke wateraanvoer vanuit de heuvels leende dit terrein zich bijzonder goed voor een tuinaanleg met waterwerken. In 1686 kwam het kasteel gereed en vormde een waardig buitenverblijf voor de echtgenote van Willem III, Mary Stuart, de Engelse troonopvolgster. Doordat zij beiden het Engelse koningschap in 1688 aanvaardden, werd Het Loo verder uitgebreid om het in overeenstemming te brengen met hun nieuwe status. Willem III overleed in 1702 kinderloos en zijn neef Johan Willem Friso van Nassau-Dietz werd zijn erfgenaam. Deze verdronk echter in 1711 in het Hollands Diep en zijn weduwe Maria Louise van Hessen-Kassel werd genoodzaakt een deel van de belangrijke schilderijenverzameling te veilen. (wordt vervolgd)
Dit plaatje lijkt weggelopen te zijn uit het tekenarchief van Anton Pieck. Dit doorkijkje fotografeerde ik in de buurt van het Anton Pieckmuseum in Hattem. Zou hij er ook door geïnspireerd zijn..... ?
Tijdens één van de koorreizen van mijn vrouwenkoor "The Evergreens" bezochten we ook het Anton Pieck museum in Hattem onder de rook van Zwolle. Bijgaande foto verbeeldt de werktafel van Anton Pieck , een historisch relikwie.
Deze foto kwam ik toevallig nog eens tegen. Het blijft een dankbare herinnering aan het verleden. De foto is van de Leppedijk in Akkrum, waar mijn grootouders woonden. Een stukje nostalgie, want dit beeld is heden ten dage geheel verdwenen doordat er nieuwbouw is gepleegd op dit plekje. Let op de gaslantaarn rechts op de foto. Elke avond kwam er een man langs om de lamp te ontsteken. Ook bij mijn grootouders hing nog een gaslamp boven de tafel in de woonkamer. Ik vond het in mijn jeugdjaren reuze interessant als mijn'Pake' 's avonds die lamp ontstak. Ik hoor nog het ontsnappend geluid van gas voordat hij die lamp aan stak....... Ja , bij het zien van deze foto komen allerlei herinneringen aan een ver vervlogen tijd weer naar boven !
Vandaag geen 'prettige' foto. Of je nu de krantenberichten leest of je volgt de nieuwsuitzendingen op de TV, steeds weer lees je berichten of zie je beelden uit Irak of Afghanistan of waar ook ter wereld, waarvan je alleen maar treurig kunt worden. In Berlijn staat dit beeld en dat zou eigenlijk in al die landen, waar nog oorlog of verzet wordt gevoerd, moeten staan. Geweld kent immers alleen maar verliezers!
Groningen heeft een 'Grote Markt', waarover ik eerder al het een en ander heb vermeld. Er zullen in Nederland en Vlaanderen ongetwijfeld meerdere plaatsen zijn waar aan een marktplein deze naam is gegeven, zoals bijvoorbeeld in de hoofdstad van België, Brussel, de stad die ik op doorreis bezocht. Als ik de gebouwen rond dit marktplein beschouw, dan moet het mij van het hart, dat het gemeentebestuur van Groningen na de Tweede Wereldoorlog een steek heeft laten vallen bij de herbouw van de Grote Markt in mijn woonplaats, waardoor aan de historische binnenstad naar mijn mening onrecht is gedaan.
Zoals in practisch elke stad of dorp tref je rommelmarkten aan en ook Gent vormt daarop geen uitzondering. Een rommelmarkt is toch altijd weer een bezienswaardigheid en onverwacht kun je toch tegen iets aanlopen, terwijl je niet naar iets speciaals op zoek bent. Het is daarom dat dit soort markten steeds weer veel publiek trekken, meestal veel kijkers en weinig kopers.
Vandaag nog een foto van het Belgische Gent. Een stad met veel architectonisch schoon, maar hoe jammer is het dat het beeld wordt vertroebeld door het steeds toenemende 'blik' zoals in het stadsbeeld van veel steden. Zo ook hier, waar de geparkeerde auto's langs het water het beeld van de gebouwen langs de waterkant ontsieren.
