Bijgaand beeld, dat in een vijver in de zuidelijke wijk De Wijert is geplaatst, doet me denken aan het olifantenjongetje Sabu. Het beeld is gemaakt door Wladinir de Vries (1917 - 2001). Hij werd geboren in een schippersgezin en hij voer met zijn ouders mee. Voorde kust van Zweden leed het gezin schipbreuk, waarna Hendrik na de lagere school en ULO naar de kweekschool ging. In het laatste jaar schakelde hij over naar de Academie Minerva, waar hij o.a. les kreeg van Willem Valk, die hem tot beeldhouwen aanzette. Zij figuratieve kunst is voornamelijk te bewonderen in de drie noordelijke provincies.
Ook in Midsland ontkomt men niet aan nieuwbouw, die helaas een schril contrast vormt met de oude bebouwing, maar die ontwikkeling houd je nu eenmaal niet tegen.
Rond de dorpskern van West-Terschelling tref je nog oude gebouwen, in tegenstelling tot de bebouwing daarbuiten. Op de foto de Burgemeester Mentzstraat, genoemd naar een van de burgemeesters op Terschelling.
Tijdens ons verblijf op Terschelling hadden we in onze eerste week veel wind tot en met windkracht 8. Dan wil je nog wel een blik werpen op het strand en zie je een wilde zee en een paar dappere mensen, die dit alles van dichtbij wensen mee te maken. Mijn camera kon ik amper stil houden door de harde wind.
Als je 's morgens in de vroegte langs de havenkant loopt, zie je dat er veel bedrijvigheid op het water is. Veel schepen verlaten dan na een kort of langer verblijf het eiland om in konvooi naar Harlingen of één van de andere Waddeneilanden te varen.
Terschelling heeft veel te bieden. Naast het strand, de duinen. het Wad zijn ook de polders de moeite van het bekijken waard. Hier een blik op het dorp Formerum met de karakteristieke molen.
Even uitrustend op een bankje op de dijk aan het Wad en genietend van het uitzicht kan het je overkomen, dat er plotseling een zilvermeeuw voor je voeten neerdaalt. Misschien in de hoop dat je iets eetbaars voor hem in petto hebt. Ik had dat niet, maar gelukkig wel mijn fototoestel bij de hand om hem vast te kunnen leggen voor het nageslacht.
Dit beeld geeft weer, waarom ik zo van Terschelling houd. Ruimte, licht en rust! Sinds een paar jaar ligt er aan de buitenkant van de dijk aan de Wadkant een fietspad, waardoor je kunt genieten van dit soort beelden.
Bij het gehucht Stryp (officieel Seerijp) onder de rook van Midsland, ligt buiten de waddendijk een kweldergebied, dat een lustoord is voor de zeevogels. Bij vloed komt dit gebied onder water te liggen, doch valt bij eb weer droog.
Naast de braderie treffen we in West-Terschelling ook twee wekelijks de rommelmarkt aan achter de kerk. De opbrengst komt geheel ten goede aan de kerk. Je kunt er van alles aantreffen: veel steengoed, LP's, boeken, maar ook een 8 mm filmprojektor zag ik er dit jaar bij voor maar 15,00! Je zou er maar om verlegen zitten! Zelfs antieke kasten waren er dit jaar in de aanbieding. Voor een vakantieganger een beetje moeilijk mee te nemen naar huis, maar toch.....
Je kunt op Terschelling nog de rust zoeken, maar ook de drukte, zoals hier op de tweewekelijkse braderie in West-Terschelling of in Midsland in het hoogseizoen. In West-Terschelling strekt de braderie zich uit over de Toren- en de Boomstraat, de twee winkelstraten in dit dorp. En of het nu mooi zomerweer is of een dicht bewolkte lucht, de braderie trekt evenveel bezoekers.
Hoewel het in de zomermaanden erg druk is op dit eiland, zijn er altijd wel plekjes te vinden, waar de eilander rust nog is waar te nemen. Zelfs de lantaarnpaal heeft haar 'hoofd' ter ruste gelegd.
In de Burgemeester Mentzstraat in West-Terschelling ontdekte ik - denk ik - het oudste huis in deze plaats. Het jaartal duidt erop, dat dit huis dus gespaard is gebleven tijdens de branden in 1666. Let ook op de bankjes aan weerszijden van de deur. Je treft deze bij veel oude Terschellinger woningen aan.
Na de brandstichting in 1666, waarover ik gisteren schreef, begon men aan de wederopbouw in West-Terschelling. Op een aantal huizen is een jaartal aangebracht waarin deze nieuwbouw is gerealiseerd, zoals deze in 1669.
