Als de zoon van Stadhouder Willem V in 1815 als onze eerste Koning Willem I het koningschap op zich neemt, kiest hij voor een vast jaarinkomen in plaats van teruggave van de oude familiebezittingen. Een aantal paleizen wordt hem dan als Rijkseigendom ter beschikking gesteld, waaronder ook Het Loo.  Hij zet zich in voor de verfraaiïng van de tuinen en laat de zes grote visvijvers vergraven tot twee romantische parkvijvers.
Koning Willem III laat vervolgens de schouwburg van Lodewijk Napolon decoreren in 17e eeuwse stijl. Hier vinden jaarlijks concerten plaats door muziekstudenten, die op kosten van de koning in Brussel studeren. Internationale musici, waaronder Franz Liszt, maken deel uit van de jury.

Johan Willem Friso's zoon Willem IV verblijft na zijn huwelijk met de Engelse prinses Anna van Hannover na 1732 regelmatig op Het Loo.
Prins Willem V trouwt in 1767 met de Duitse prinses Wilhelmina. Zij zijn verknocht aan Het Loo en geïnteresseerd in het herstel van de verwaarloosde tuin en waterwerken.
In 1795 vlucht de Stadhouderlijke familie  voor de Fransen naar Engeland en trekt zich later terug op de Duitse bezittingen, waarna Het Loo door de Fransen wordt geplunderd.
Lodewijk Napoleon betrekt in 1807 Het Loo. Hij laat het leeggehaalde paleis meubileren in Empire Stijl, maar respecteert de decoratie van zijn landgenoot Daniël Marot van de voornaamste vertrekken . Aan de buitenkant wordt het bakstenen paleis wit gepleisterd, terwijl de tuin het aanzien krijgt van een landschapspark.

(wordt vervolgd)

De geschiedenis van het Paleis Het Loo gaat terug naar 1684 toen Stadhouder Willem III, de achterkleinzoon van Willem van Oranje, het Middeleeuwse kasteel 'Het Oude Loo' kocht.
Door de natuurlijke wateraanvoer vanuit de heuvels leende dit terrein zich bijzonder goed voor een tuinaanleg met waterwerken.
In 1686 kwam het kasteel gereed en vormde een waardig buitenverblijf voor de echtgenote van Willem III, Mary Stuart, de Engelse troonopvolgster. Doordat zij beiden het Engelse koningschap in 1688 aanvaardden, werd Het Loo verder uitgebreid om het in overeenstemming te brengen met hun nieuwe status.
Willem III overleed in 1702 kinderloos en zijn neef Johan Willem Friso van Nassau-Dietz werd zijn erfgenaam. Deze verdronk echter in 1711 in het Hollands Diep en zijn weduwe Maria Louise van Hessen-Kassel werd genoodzaakt een deel van de belangrijke schilderijenverzameling te veilen.
 (wordt vervolgd)

Eén van de bijzondere fonteinen in de fraai aangelegde tuinen van het Paleis het Loo, onder de rook van Apeldoorn.

Een blik op een binnenplaats in het stadje Hattem, waarmee ik deze miniserie beëindig.
Een prettige zondag allemaal!

Deze foto kwam ik toevallig nog eens tegen. Het blijft een dankbare herinnering aan het verleden. De foto is van de Leppedijk in Akkrum, waar mijn grootouders woonden. Een stukje nostalgie, want dit beeld is heden ten dage geheel verdwenen doordat er nieuwbouw is gepleegd op dit plekje. Let op de gaslantaarn rechts op de foto. Elke avond kwam er een man langs om de lamp te ontsteken. Ook bij mijn grootouders hing nog een gaslamp boven de tafel in de woonkamer. Ik vond het in mijn jeugdjaren reuze interessant als mijn'Pake' 's avonds die lamp ontstak. Ik hoor nog het ontsnappend geluid van gas voordat hij die lamp aan stak....... Ja , bij het zien van deze foto komen allerlei herinneringen aan een ver vervlogen tijd weer naar boven !

Vandaag geen 'prettige' foto.
Of je nu de krantenberichten leest of je volgt de nieuwsuitzendingen op de TV, steeds weer lees je berichten of zie je beelden uit Irak of Afghanistan of waar ook ter wereld, waarvan je alleen maar treurig kunt worden.
In Berlijn staat dit beeld en dat zou eigenlijk in al die landen, waar nog oorlog of verzet wordt gevoerd, moeten staan.
Geweld kent immers alleen maar verliezers!

Gevels, die de tijd hebben getrotseerd. Een erfenis om trots op te zijn!

Groningen heeft een 'Grote Markt', waarover ik eerder al het een en ander heb vermeld. Er zullen in Nederland en Vlaanderen ongetwijfeld meerdere plaatsen zijn waar aan een marktplein deze naam is gegeven, zoals bijvoorbeeld in de hoofdstad van België, Brussel, de stad die ik op doorreis bezocht. Als ik de gebouwen rond  dit marktplein beschouw, dan moet het mij van het hart, dat het gemeentebestuur van Groningen na de Tweede Wereldoorlog een steek heeft laten vallen bij de herbouw van de Grote Markt in mijn woonplaats, waardoor aan de historische binnenstad naar mijn mening onrecht is gedaan.

Zoals in practisch elke stad of dorp tref je rommelmarkten aan en ook Gent vormt daarop geen uitzondering.
Een rommelmarkt is toch altijd weer een bezienswaardigheid en onverwacht kun je toch tegen iets aanlopen, terwijl je niet naar iets speciaals op zoek bent. Het is daarom dat dit soort markten steeds weer veel publiek trekken, meestal veel kijkers en weinig kopers.

Vandaag nog een foto van het Belgische Gent. Een stad met veel architectonisch schoon, maar hoe jammer is het  dat het beeld wordt vertroebeld door het steeds toenemende 'blik' zoals in het stadsbeeld van veel steden.
Zo ook hier, waar de geparkeerde auto's langs het water het beeld van de gebouwen langs de waterkant ontsieren.

Het is alweer bijna 25 jaar geleden, dat ik met een groep een bezoek bracht aan Gent in België op doorreis naar Parijs. Ik bewaar prettige gedachten aan dit bezoek, temeer omdat wij vroeger op de lagere school een lied zongen, dat aan het oude Belfort was gewijd.
"Boven Gent rijst, eenzaam en grijsd'
't Oud Belfort, zinbeeld van 't verleden"
waren de eerste regels van dit vers, weet ik nog.

Misschien streelt deze foto van een Nederlandse 'kaaskop'  onze Belgische bloggers!

In Xanten trof ik ook dit 'monsterwapen' aan, waarmee de Romeinen in hun tijd steden belegerden en 'bekogelden'.
Als je zo'n aanvalswapen nader bekijkt, krijg je bewondering voor het technische vernuft van onze vroegere overheersers.
Speelgoedfabrikanten maakten later van die techniek gebruik met het kinderspelletje 'Hoedje-Wip'.

Xanten is een stad aan de zuidoever van de Duitse Niederrhein in het noordwesten van de deelstaat Noord-Rijnland-Westfalen en behoort tot het district Wesel (Düsseldorf). De stad is gesticht door de Romeinen die het Castra Vetera noemden, wat het 'oude fort' betekent. Later werd het Colonia Ulpia Traiana. Deze plaats speelde als steunpunt van het Romeinse leger een belangrijke rol. Wij brachten daar een bezoek tijdens een familie-reünie en ik kan wel zeggen, dat het de moeite waard is om aan Xanten een bezoek te brengen, gezien de vele bezienswaardigheden, zoals de zuil op bijgaande foto.