|
Na enkele dagen naar mijn navel staren... ik kan het niemand aanraden want het is stomvervelend... heb ik besloten mijn leven niet te laten verpesten door iemand die duidelijk ook niet goed in zijn vel zit en er niet mee kan omgaan... dus hier ben ik dan... wat er gebeurd is zal nog gebeuren want het is al jaren zo dus zand erover en verder leven en bloggen... ik kreeg enkele aanmoedigende berichtjes van medebloggers en dat doet goed... bedankt mannekes!
Wat was het programma ten huize van... tja het leven kabbelt verder en je doet wat je moet... maandag poetsen samen met mijn Poolse hulp... na de middag zou de pedicure komen en toen ik mijn voetbad wilde nemen kwam ik tot de ontdekking dat de geiser dood was... na zowat mijn vingers tot op het bot te hebben gekneusd om dat ding terug aan de praat te krijgen gaf ik het maar op en nam een koud voetbad... brrrr... ook niet echt aan te raden... tot zover die dag.
Dinsdag voer aangesleurd want zoals ik al zei hierboven... het leven gaat verder en er moet brandstof ingenomen worden om de boel aan de gang te houden... loodgieter gebeld om naar geiser te kijken want ik had me weer bijna een zere arm op dat ding gebeukt en het lukte me niet... we hadden die dag vergadering van de club ten huize van... ik moest dringend mijn haar wassen en dat in de keuken waar de kraan eigenlijk te laag zit zodat ik bijna verdronk in het sopje... het was behelpen... ook niet aan te raden!
Woensdag een welverdiende rustdag gehouden... die brave beste loodgieter had de geiser gefikst zodat dàt probleem ook alweer van de baan was.
Donderdag bezoek aan het Plantin Museum... iets dat een ontspannend uitje zou moeten worden werd nog maar eens een stresstoestand te danken aan... raad eens... jaja meneer... die wilde perse met de auto tot aan de halte van de tram rijden... we vonden een plaatsje... parkeerden... en na zo'n 5 minuten wachten had hij zijn twijfels of hij daar wel mocht parkeren... ordonneerde me daar te wachten terwijl hij de auto ging verplaatsen... dus ik wachtte en wachtte... de tijd verstreek en ik begon nerveus te worden want heb er een hekel aan ergens te laat te komen... we zouden tram 7 nemen en ik... gewend om te steunen op zijn oriëntatievermogen want dat van mij hebben ze vergeten in te planten... dacht niet na tot we op tram 7 zaten... mijn eurocent begon te zakken en toen ik opmerkte dat die tram eigenlijk niet in de buurt van het museum kwam en we al laat waren kreeg ik te horen dat het mijn schuld was... en LAP... bijna heb ik mijn tong eraf gebeten om geen scene te schoppen op een overvolle tram... we zijn onderweg afgestapt en op een drafje net op tijd aangekomen... bezweet en buiten adem... zeer ontspannend zo'n uitstapje... ik begin stilaan schrik te krijgen voor de volgende want dit wordt onderhand een gewoonte... man die vroeger met zijn ogen dicht overal zijn weg wist te vinden begint te wankelen en ik mag dan niks zeggen of hij vliegt op als een raket.
Vrijdag weer moeten bekomen van de donderdag en wat klussjes in huis gedaan.
Zaterdag zoon met hond opgevangen en gevoederd.
Vandaag wat rondgelummeld en me gestaald tegen de volgende uitbarsting want die komt er geheid... ik heb me voorgenomen cool te blijven en me met een poker face terug te trekken... maar of dàt gaat lukken weet ik nog niet.
15-01-2017 om 16:59
geschreven door Myette
|
