Triest weeer en trieste vooruitzichten... gisteren na veel bellen en geduld eindelijk bij de tandarts binnen geraakt... die vertelde me dat mijn laatste tanden er ook uit moeten... geen verrassing voor mij want ze stonden al lang te wiebelen... mijn vorige tandarts stroopte dan haar mouwen op... gaf me een ferme spuit en trok ze zelf... niet deze nieuwe hoog opgeleide generatie... die hun vakgebied is verdeeld in kleine vakjes... tot daar en niet verder... dus ik naar huis met het nummer van een professor die dat akkefietje moet gaan opklaren... ik belde en ging bijna van mijn stokje toen er direkt werd opgenomen en ik warempel al de volgende dag... dus vandaag... kon komen...dit wegens een afzegging... ja het mag ook al eens meevallen nietwaar... ik zit hier nu te wachten op de ingreep en te overdenken hoe ik mezelf in leven ga houden qua voeding... ik heb gisteren  alle harde voedingsmiddelen meegegeven aan zoon en ik ga de volgende weken mezelf verwennen met allerlei papjes... ik kijk er echt naar uit... nee hoor dat was sarcasme... de nieuwe tandprothese gaat gepaard met implantaten... een duur grapje maar een gebit dat telkens uit je mond wipt is ook geen aanrader dus we zullen zien of dat ding zijn geld waard is later... intussen zit ik stijf van de zenuwen te wachten tot ik moet vertrekken... mijn lieve zoon is weer de pineut... gisteren heeft hij me ook gebracht en van de gelegenheid gebruik gemaakt voor zichzelf een afspraak te maken... daarna bij mij thuis nog enige klussen gedaan... wat zou ik zonder hem een sukkel zijn... nu ga ik alvast wat eten zodat ik de rest van de dag kan doorkomen op alleen maar water.

27-11-2025 om 09:18 geschreven door Myette

Vandaag ben ik uitgerust en welgemoed opgestaan... dat was wel even geleden... er zijn zo van die dagen dat je het echt niet ziet zitten maar nu is het een goeie dag... ik begon zelfs mijn kasten uit te mesten en owee wat je dan allemaal vindt... wat een mens allemaal vergaart door de jaren heen... en veel van die dingen gebruik je nooit en vergeet je... zodoende... WEG ERMEE... nu is mijn poetshulp bezig en ik ben verbannen naar mijn kantoor en gebruik de tijd om mijn blogje wat aan te vullen... niet dat er veel te vertellen valt... maandag trok ik mijn stoute schoenen aan... de lucht was helder... ik dofte me op om met de scoot te gaan rijden... dat opdoffen vraagt wat tijd en toen ik blijgemoed buiten reed begon het te regenen... de tijd om dat ding te draaien om terug binnen te rijden was genoeg om me kletsnat te maken... ik al foeterend en vochtig naar binnen... al dat opdofwerk voor niks... pffff... tegen dat ik boven kwam scheen de zon weer... nog meer gefoeter en goesting over... dinsdag kwam onze huisarts op zijn maandelijkse controle... hij gaf me nog een extra jaartje plus een babbel en als afscheid een dikke knuffel... tja we kennen elkaar al zo'n 40 jaar inmiddels... de hele familie trouwens... hij moest al 3 jaar op pensioen maar door het tekort aan huisartsen vragen ze hem steeds te blijven en nu werkt hij nog 3 dagen per week... hij blij en zijn vrouw ook want zeg nu zelf... een man de hele dag in huis zorgt soms voor problemen... zoon kwam wat later binnen gewaaid en verloste me van de berg gevallen bladeren in voor- en achtertuin... alles stond er weer even fris bij... ik zeg "stond" want de voortuin ligt weer vol... en zo te zien zijn we nog niet aan de nief patatjes... er moeten er nog veel vallen.

Intussen ben ik nog druk bezig met mailen en bellen en wachten op antwoord... de kleine zaken zijn gewoonlijk vlug om te bevestigen maar de grote mastodonten oeoioei die maken het liefst zo moeilijk mogelijk met van die voorgedrukte vragen waarop alles vermeld staat behalve dàt wat jij nodig hebt en probeer het dan maar eens uit te leggen... ik verwacht dan ook weer enkele maningen wegens geweigerde facturen... ik heb toch al 1 bestelling online door gegeven... ik zegde het al vroeger... ik winkel gaarne online en dat was al die weken niet mogelijk... net of je een kind zijn snoepje afpakt... poetshulp heeft gedaan... tijd om mijn potje te gaan koken.

19-11-2025 om 14:52 geschreven door Myette

Amaai mijn voeten zenne... van die papiermolen word ik gewoon duizelig... het blijft maar draaien... na weken in de puree en ontelbare maningen wegens achterstallige betalingen... iets waar mijn communiezieltje een hekel aan heeft... kan ik eindelijk mijn schulden betalen met mijn nieuwe kaart... de bank was zo goedgunstig de mij beloofde 5000 euro erop te storten... dat hadden ze wel direct kunnen doen en mij zorgen bespaard... morgen naar de bank voor "ontvriezing"... ben benieuwd wat er nu weer gaat mislopen want ik heb geen vertrouwen meer in die sukkels van dat filiaal... en het is nog niet gedaan... de belastingdienst moet nog langs komen... de auto gaat naar zoon met de nodige paperasserij... ik dacht net aan het VAB en probeer het contract op te zeggen... zovele zaken die je jarenlang automatisch betaalt en nu als een molensteen aan je nek hangen... vandaag mijn voorraad voer kunnen aanvullen... gelukkig zijn er ook goede kanten aan mijn vrijgezellen leventje... ik kan rustig lezen... zo rustig dat ik vergeet te eten en mijn prakje laat aanbranden... als straf moet ik vandaag die aangebrande pot uitkrabben... ik ken plezantere jobkes... elke avond kijk ik naar films en elke avond wordt het wat later... niemand die me zegt naar bed te gaan... vroeger was het mijn mama die me tot de orde riep en dan nam man die taak over... nu ben ik een ongeleid projectiel aan het worden... gisteren lokte het mooie weer me buiten en ik ben naar het park gereden met de scoot... het was zoeken naar de paden want die lagen dik onder de bladeren... ze erg dat ik even de weg zoek geraakte tot ik bij toeval op een mij bekende baan belandde... een rechte mooie baan zonder putten of hobbels en ik liet me gaan... volle gas... allee stroom dan... ik was weer even 30 jaar en op de fiets bergaf... zalig toch... tot ik terug in de straten kwam en mijn pad gehinderd werd door van die dikke patserbakken die de voortuinen ontsieren en met hun achterwerk half over het trottoir hangen... groter en groter worden ze...enfin ik was uitgewaaid en blij terug mijn huisje te zien... vandaag neem ik rust... heb mijn rug overbelast door al het gesjouw met die bestelde dingen... tot later zei de kater... dit schoot me te binnen omdat ik die strips van Simon's cat volg... als je een kat hebt of had herken je het... zo plezant bij anderen!

13-11-2025 om 16:49 geschreven door Myette

Vandaag een rotdag... eigenlijk al een hele rotweek... al wat er ook maar kan mislopen doet het... de hele week boze telefoontjes naar notaris en bank gepleegd... die zijn me denkelijk hartsgrondig beu nu... en NOG is het niet in orde... ik heb eindelijk die nieuwe kaart gekregen om dan te ontdekken dat het dezelfde is die ik al jaren heb en dat ik nog altijd niet mijn rekeningen kan inzien... dus een heen en weer bellen naar zoon om me te helpen... die zoon heeft het intussen op zijn zenuwen gekregen met als resultaat dat hij uit zijn krammen schoot en ik in de vernieling... zodoende voel ik me dubbel triest... wat een puinhoop!

Ik kreeg net weer een boete van Scarlet voor te late betaling... weer maar eens aan de telefoon gaan hangen... de dame van de klantendienst was heel vriendelijk en toen ik haar vertelde over de dood van mijn man en de geblokkeerde rekeningen was ze vol begrip... toen ik haar zegde dat alles voortaan op mijn naam moest komen stuurde ze me een formulier op... in te vullen en te ondertekenen... amaai... aangezien ik al die jaren zelf alle rekeningen betaalde via de rekening van mijn man verandert er eigenlijk niets... ik heb het dan maar opzij geschoven want momenteel ben ik het grondig zat... alles wordt zo moeilijk gemaakt tegenwoordig... de kleinste dingen maken ze onoverzichtelijk... misschien ligt het aan mij maar ik krijg stilaan de indruk dat ik probeer te communiceren in een onbekende taal.

Ja... ik heb besloten vandaag de blok erop te leggen... geduld te oefenen... te wachten om morgen met frisse moed weer ten strijde te trekken... wens me moed toe!

05-11-2025 om 14:18 geschreven door Myette