TJA... het loopt nooit zoals we het willen... donderdag die rottanden eruit maar zoals ze beloofde geen implantaten gezet omdat de hele boel zo erg was ontstoken dat de dokter het risico niet wilde nemen... dat betekent maar eerst in maart op controle en dan die verrekte dingen er "misschien" in... dan nog eens 3 maanden wachten voor ze kunnen beginnen aan de prothese zelf... toen ze het me vertelde heb ik heel hard maar "binnensmonds" gevloekt... aangezien mijn mond afzichtelijk gezwollen was en vol zat met proppen watten was ik letterlijk monddood gemaakt... toen moest ik de buurman nog bellen en dat was al een hele opgave door die proppen en het masker maar het lukte me en dit wrak geraakte thuis... na zowat 2 liter bloed en 2 kilo watten te hebben verbruikt de volgende 2 dagen stopte het eindelijk en begon de volgende fase... hoe en wat eten... intussen is dat ook opgelost en heb ik me verzoend met het idee tandloos dit jaar te overleven... ik ben zelfs zo blij van die ambetante bieters verlost te zijn dat ik er nieuwe energie heb door gekregen... praten gaat moeilijk maar ik oefen en praat tegen alles in huis... de traplift die ik Otto noem... de planten die ik liefhebbend aanmoedig... ik zet elke dag een rock op en dans erop tot mijn tong op mijn tenen hangt... veel plezanter dan al tellend aan stoelyoga doen... tenslotte ben ik van de rock generatie en dat krijgen ze er niet uit... meer dan 1 nummer kan ik echter niet meer aan... je moet je grenzen stellen nietwaar.

Dit alles om duidelijk te maken dat ik me voel of er een loden last van mijn rug gewenteld is... ik betrapte mezelf erop gisteren dat mijn prutmaaltijd me smaakte en voor de eerste keer in weken heb ik zitten sabbelen op een marsepeinen snoepje... het duurt zo wel langer maar je hebt er dan ook langer plezier van... en dat ontdek ik dan nu op mijn zeer gezegende leeftijd... nooit te oud om te leren... zo zie je maar!

16-12-2025 om 14:44 geschreven door Myette

Mannekes mannekes... momenteel zit ik te wippen van de zenuwen... heb al 4  cryptogrammen opgelost... gek toch maar plots kon ik alles vinden... ik denk dat mijn hersens knetteren van de schrik... en dat alles omdat ik straks naar de tandarts moet... pas op he het is geen gewone tandarts maar een professor... tja je moet eerst hoog opgeleid zijn tegenwoordig om tanden te mogen trekken... het valt nog mee dat er niet per tand een andere specialist wordt opgezet... we leven in een hoog opgeleide wereld tegenwoordig en je zou verwachten dat de resultaten navenant zijn... integendeel... wachttijden voor om het even wat je moet laten doen worden langer en de prijzen hoger en dan is het bang afwachten op de uitslag... ik ben tegenwoordig dolblij als ik voor de ene of andere klus een ouder iemand zie verschijnen... die hebben ervaring en zijn nog fier op hun werk... dat klinkt negatief ik weet het maar heb al ondervonden dat de jongeren tegenwoordig er vaak met de pet naar gooien... geen werklust meer.

Zoon zou me naar de kliniek brengen maar belde me gisteren dat hij ziek is... denkt dat hij met covid zit... dan heb ik maar mijn stoute schoenen aangetrokken en een van de buren gebeld om hulp... die hebben het al zo vaak aangeboden en ik heb het al zo vaak afgewimpeld maar nood breekt wet en buurman J komt me straks brengen en na afloop ophalen... een goede buur is werkelijk goud waard.

Intussen is er weer wat tijd voorbij gegaan... zal ik even blij zijn als deze dag voorbij is... wachten op een ingreep is vaak erger dan de ingreep zelf... ik spreek mezelf dan maar moed toe want ik heb het al eens meegemaakt en ook overleefd en dan had ik nog de zorg voor man erbij dus... alsof ze weten dat hun einde nabij is zijn die tanden me nog erger aan het koeioneren dan vroeger... ik hoop maar dat er weer geen uitstel komt... het vervolg komt morgen... zal wel gemummel worden maar allee ik zal mijn best doen.

11-12-2025 om 13:10 geschreven door Myette

Pfffff... het is me wat gesch...n de laatste tijd... sorry voor dit woord maar ik krijg het op mijn seskes van al dat computer gefoefel... de ene keer is het dit de andere keer dat en ik zit me dan af te vragen wat ik nu weer misdaan heb... waarschijnlijk in mijn ongeduld de een of andere toets aangeraakt... eentje waar ik beter af was gebleven... maar welke... that is the question... dus eindeloze zoektochten met nog meer frustratie.

Om die stress af te gooien en omdat de zon nog eens scheen heb ik me in mijn winterplunje gehesen d.w.z. mijn dikste jas + muts + handschoenen + halsdoek en heb een ritje naar het park gemaakt met de scoot... goed dat ik het net voor de middag deed want even later betrok de lucht weer... maar koud dat het was... ik had het park haast voor mij alleen en heb dan ook Den Brandt er maar bij genomen en me lekker laten gaan... dan begrijp ik de mensen die verslaafd zijn aan motorrijden o.a. mijn zoon... die heeft na zijn laatste accident besloten dat hij niet het eeuwige leven bezit en is overgestapt op een buggy... het heeft wielen en een dak maar de wind kan er langs alle zijden nog door waaien en dat geeft hem een motor illusie... die koude wind was me echter een beetje teveel en thuis gekomen was ik aan een warme choco toe.

Nog 6 dagen en ik zeg mijn laatste bieterkes vaarwel... mijn zoon zegt me wel dat ik even op mijn tanden moet bijten maar hoe doe je dat zonder tanden... enfin we zien wel... niets beters dan je eigen tanden... OK maar als die tanden je voortdurend pijn bezorgen neem je maar liever afscheid... het leven is voortdurend afscheid nemen tot er helemaal niets meer overblijft... voorlopig heb ik nog enkele dingen in voorraad en probeer die met alle macht vast te houden.

Ik begin stilaan het licht te zien in die paperassentunnel... na ontelbare mailtjes en telefoontjes beginnen er druppelgewijs bevestigingen binnen te sijpelen van de diverse instanties... sommige zijn zo hardleers dat je het erin moet kloppen... het lijkt op een wedstrijd over wie het langst volhoudt... aangezien ik geen keus heb moet ik me wel vastbijten... oesje die arme bieters... dat wordt hun zwanenzang.

04-12-2025 om 14:51 geschreven door Myette