Een Kerst om nooit te vergeten... zoals andere jaren kwam zoon de vooravond van Kerst doorbrengen bij mij... de eerste Kerst zonder de papa... zoon zoals altijd vergezeld van zijn trouwe maatje de Kiko... in de loop van de avond begon Kiko raar te doen... hij at wel maar niet zo gretig als anders... begon te hijgen en ging steeds maar liggen... aangezien het dier al 11 jaar is en grote honden geen heel lang leven hebben en voordien al geopereerd was van kanker... was zoon in paniek en op mijn aandringen bracht hij de hond in onze auto naar huis... nadien kwam hij wel even terug maar zijn hart bleef bij de Kiko... midden in de nacht stond hij terug voor de deur om de auto te halen en Kiko naar de dierenarts te brengen...  3 uur later stond hij er terug zonder hond... na onderzoek bleek het dier vol tumoren te zitten en hij besloot hem te laten inslapen... zoon heeft liggen huilen in mijn armen... dat was dus een onvergetelijke Kerst als afsluiting van een vreselijk jaar... de eerste Kerst zonder papa en de laatste dag van onze Kiko... die hond was als een kind voor zoon... uit het asiel gehaald toen hij ongeveer 1 jaar oud was... zijn metgezel en troetel... ik kan alleen maar hopen dat hij vlug een andere hond kan vinden in het asiel want als single heeft hij nood aan gezelschap en bestaat er een betere vriend als een hond... ik sluit dit vreselijke jaar af in mineur... zou het liefst mijn bed willen inkruipen nu maar zoon heeft me nog nodig... zeker nu... ik wens iedereen hier leukere feestdagen en een voorspoedig nieuw jaar 2O26... en ik... ik ga wat poetsen en de was doen... mijn manier om verdriet de nek om te wringen... tot ziens in betere tijden!

25-12-2025 om 17:45 geschreven door alfyvo