Sorry mensen lief dat ik hier niet sta te hupsen van de pret maar het zit me niet mee de laatste tijd... net het plan opgevat eens de buitenlucht op te gaan snuiven... is wel nodig na 2 weken binnen zitten/liggen/hangen... maar dan komt die verrekte koppijn weer mijn plannen dwarsbomen... gisteren opgestaan weer met koppijn... soms verdwijnt het vanzelf... soms met een pijnstiller en wat gaan liggen... maar dit keer was het vastbesloten me te blijven koejonneren dus bijna de hele dag... na 2 pijnstillers gaf ik het op... op bed gelegen en proberen aan gelukkiger tijden te denken... manlief kwam me dan nog maar eens de les lezen en zeggen dat ik naar de dokter moest... nadat ik hem zowat 100 keren heb uitgelegd dat ik verleden jaar de hele reutemeteut bij de neuroloog heb afgewerkt en dat ze niets abnormaals vonden... geef ik het ook op die litanie nog eens op te dreunen... maar ik zit wel met de vraag... zo verder kan het ook niet... ik kan of durf bijna niets meer plannen want die verdomde pijn komt altijd uit het niets opzetten... ben al bijna 2 jaar aan het uitzoeken wat de oorzaak kan zijn maar het is een grillig beestje... nog maar eens afspraak gemaakt bij onze huisarts... misschien kan hij me raad geven waar ik terecht kan... als dat niet lukt kan ik alleen sinte... aanroepen... de patrones van de hopeloze gevallen... of op mijn knieën naar Scherpenheuvel kruipen maar of die oude botten dat zullen overleven is de hamvraag... ging ook bij Google te rade en las dat er vele soorten hoofdpijn bestaan alsof één al niet genoeg miserie is.

Zoon kwam iets repareren bij ons... hij zag er helemaal niet goed uit... dacht dat hij ziek was maar nee het was zijn hond... Kiko is een onverbeterlijke vreetzak die nu echt alles lust... tijdens een wandeling had hij weer iets in het gras gevonden en binnen gesmikkeld met als resultaat... een doodzieke brakende hond men een baasje in paniek... zijn vorige hond werd in het Rivierenhof vergiftigd en stierf op weg naar de dierenarts... zoon is nu doodsbang dat het weer zou gebeuren... er lopen de laatste tijd veel zieke geesten rond die er een hobby van maken dieren te doden of martelen... Kiko is nu beter maar mag voortaan niet meer aan de lange lijn... dat is erg voor zo'n jong en energiek dier... vroeger kon zoon de hond uitlaten op zijn skates (de zoon niet de hond) maar na zijn accident gaat dat niet meer en stevig doorstappen is voor hem nog altijd pijnlijk... de hond kan zo zijn teveel aan energie niet kwijt en wordt onhandelbaar... Mechelse schepers zijn van nature al zenuwachtige dieren die een grote loop nodig hebben maar die afschuwelijke dierenbeulen maken het onmogelijk nog ergens veilig je hond te laten rondrennen... zelfs op de hondenweide is al vergif gevonden.

Het laatste familielid van man wordt dinsdag begraven... enkele maanden geleden zijn neef... nu de vrouw... een schat van een mens met een tirannieke man... ik sprak met de oudste dochter en die begon er zelf over... dat mama een moeilijk leven had gehad... nooit hoorde je een klacht van haar... als er engelen bestaan was zij er een van... ken je dat type van man dat altijd gelijk heeft en zijn vrouw als dienstmeid gebruikt... zelfs als hij alleen maar zijn hand hoefde uit te steken om iets te pakken riep hij zijn toen hoogzwangere vrouw van de andere kant van de kamer om het hem te geven... toen ik dat de eerste keer zag ben ik echt op mijn tong moeten gaan zitten om niets te zeggen... ik bewonderde haar enorm voor haar geduld en wijsheid... natuurlijk was het voor de buitenwereld een ideaal huwelijk... nooit kreeg hij een weerwoord... op die manier kan je geen ruzie maken... ik bewonderde haar maar tegelijk kreeg ik altijd de aandrang haar een schop onder haar kont te geven om eens eindelijk die man van repliek te dienen... bij mijn weten nooit gebeurd.

27-01-2018 om 12:05 geschreven door Myette

Mijn moeder was een sterke vrouw en als ze eens een beetje ziek was was zegde ze altijd : "het mag niet te lang duren he" en krabbelde weer recht... ik ben niet zo sterk als la mamma... integendeel ik ben en was altijd al een krakende wagen... dan dit... dan dat... je weet wat ze zeggen over krakende wagens maar ik kan je verzekeren dat ik het graag anders had gewild... altijd dat gesukkel kun je best kotsbeu worden... na 3 weken ben ik het dan ook beu en ben vast besloten me terug op te trekken aan mijn bretellen... dus vandaag me aangekleed... was in de machine gestopt... mailtjes gestuurd... patatjes gekookt voor vanavond... allee mensen ik verwacht luid applaus... zal het dan zelf maar doen... KLAPKLAP.

Dat klinkt nu wel stoer maar ben toch wel een beetje moe dus ga ik nu wat rusten... dit logje alleen maar om te laten weten dat het menske nog leeft.

24-01-2018 om 13:17 geschreven door Myette

Vandaag voor de eerste keer geen koorts... mensenlief ben in geen jaren nog zo ziek geweest... die bronchitis was niet helemaal weg en kreeg gezelschap van ontstoken sinussen... resultaat : zo ziek als een hond (een zieke dan) en hoge koorts... ik die bijna nooit koorts maak had plots 38 en moest de dokter laten komen... eten kreeg ik niet binnen... ik heb de hele week in bed doorgebracht al slapend... afgewisseld met hoest- en snotbuien... plezant is anders.

Die anti-klaag-maand kan me gestolen worden... ik voelde me rot en dat mag iedereen weten... man heeft sinds de vorige keer een ietsje bijgeleerd en vraagt nu regelmatig of ik iets warm wil drinken... wat hij niet heeft afgeleerd is zeuren en verwijten... die man kon maar niet geloven dat mijn gebrek aan eetlust niet gewoon moedwil is... ik moest dit en ik moest dàt en als je je doodziek voelt en je krijgt dan nog een lading verwijten over je heen is dat niet bevorderlijk voor je welzijn... ach met een beperkt verstand kun je ook niet alles begrijpen nietwaar.

De storm heb ik dus in bed uitgelegen... ik die normaal zo bang als een wezel ben van storm en alle extreme natuurkrachten was gewoon te ziek om het me aan te trekken... we hebben ook geen noemenswaardige schade buiten wat afgebroken takken in de tuin... veel geluk gehad dus... ik hoop dat jullie er even goed bent doorgesparteld als wij hier... de laatste jaren bleef het antwerpse een beetje gespaard maar nu  was het even anders.

21-01-2018 om 15:57 geschreven door Myette

Ik ga hier niet zitten klagen hoor... o nee ik zou niet durven... maar vandaag was een extra saaie dag... wat poetsen... wat koken... lezen... terwijl anders de dagen voorbij zijn in een wip en een wap duurde deze dag precies eeuwen... zonet wat TV gekeken samen met 't manneke maar dat was ook niet bepaald verheffend... altijd maar naar moorden kijken is vermoeiend... ik zal wel goed slapen vannacht... eergisteren kwam zoon weer aanzetten met een geschenk voor onze kerst en nieuwjaar... een digitaal fotokader waarop hij alle fotokes had opgezet die ik ooit heb gescand van dias... een bonte verzameling herinneringen... zoet en bitter tegelijk... je kan er ook videofilmpjes opzetten zodoende zal ik weer in mijn krammen moeten schieten en een USB stick vullen met gepast materiaal...  hond Kiko was weer in geweldige vorm... ik zit onder de blauwe plekken door zijn tedere aanrakingen... dat beest kent alleen de hoogste versnelling en hoffelijkheid is een woord dat hij nog moet leren... hij is echter zo lief en kijkt je met van die aanbiddende oogjes aan dat je hem alles vergeeft.

Dat was het dan... niet veel te vertellen... volgende keer beter.

15-01-2018 om 22:17 geschreven door Myette

Vandaag hadden we de nieuwjaarsreceptie van de club... we kregen enkele videos te zien van voorbije tochten... kon ik mezelf nog eens bewonderen (haha)... dan kwam er koffie met taart... toen een verrassing... enkele leden hadden de koppen bijeen gestoken en geld ingezameld om ons... de bestuursleden... te verwennen met een fles champagne en pralines.... dan kregen we de rest van de opgenomen videos... toen was het tijd voor een babbel... ik heb natuurlijk alle leden uitgebreid moeten bedanken en bezoenen... dat zoenen had ik al bij aankomst gedaan... ik zit nu wel met een klein schrikje... ga ik niet weer last krijgen van al die rondvliegende bacillen... na enkele weken bronchitis heb ik er wel schoon genoeg van... maar wat komt gaat komen... of niet... mij ga je niet horen klagen.

Ik zit nu moe maar innig tevreden uit te rusten van de doorstane emoties.

11-01-2018 om 18:37 geschreven door Myette

Stilaan begin ik het MeToo beu te worden... ben ik dan de enige vrouw die geen ongewenste intimiteiten te verduren kreeg... ik neem grif aan dat als je baas je onder druk zet je een geweldig probleem hebt... je geeft toe of je neemt ontslag... en dat is niet altijd mogelijk... verkrachting is ook een misdaad en ik vraag me af of je ooit die vernedering te boven komt... als jonge meid werd ik vaak nagefloten... eens omringd door 5 gasten die me lastig vielen en uiteindelijk vertrokken met mijn snelbinder en fietsbel... dat vond ik erg ja maar niet onoverkomelijk... eens werd ik op weg naar huis op de fiets klem gereden door een snotaap die me probeerde te versieren... eens werd ik in een borst geknepen door een zatte patat... ik sloeg zijn hand weg en liep door om een scene te vermijden... schuine opmerkingen kreeg ik natuurlijk ook wel maar die negeerde ik... de opdringerige types keek ik minachtend aan en die werden op slag een halve meter kleiner... ik heb echter nooit het probleem gehad dat een van mijn bazen me klem zette... dus ik geloof best dat heel wat vrouwen een trauma hebben opgelopen... wat er nu echter gebeurt is dat precies iedereen naar buiten komt om zijn grieven te spuien... m.a.w. er wordt volgens mij geweldig overdreven en het dreigt een hetze te worden... geen enkele man durft nog zijn bewondering voor een vrouw tonen uit schrik aangeklaagd te worden... dat brengt me op het onderwerp "pedofilie"... mijn echtgenoot is een geweldige kindervriend die ook kleine kinderen aantrekt... er was een periode dat hij gewoon bang was om als pedofiel bekeken te worden... men kan ook overdrijven nietwaar... ikzelf denk nog altijd met weemoed terug aan de tijd dat de jongens me nafloten... helaas dat is verleden tijd... helaas!!!

10-01-2018 om 15:15 geschreven door Myette

Geen inspiratie vandaag... te koud buiten... hier binnen gebeurt niks interessants... was mijn PC aan het opruimen en vond nog enkele moppen... hier eentje :

> *Vrouw kwijt
> Een man is samen met zijn vrouw boodschappen aan het doen. Op een gegeven
> moment is hij zijn vrouw kwijt dus gaat hij alleen met het karretje door de
> winkel, op zoek naar zijn vrouw.
> Plots botst hij met zijn karretje tegen het karretje van een andere man aan.
> "Oh, mijn excuses meneer,' zegt de man. 'ik lette even niet op, ik ben mijn
> vrouw kwijt en zoek haar."
> "Nou, dat is toevallig.' zegt de ander. 'Ik ben ook mijn vriendin kwijt en
> zoek haar ook."
> "Dat is inderdaad toevallig." zegt de eerste man en vraagt hoe zijn vriendin
> eruit ziet.
> De man zegt: "Ze is lang, slank, blond haar, mooie grote borsten, lange
> benen, zwarte laarzen, en een kort rokje... En hoe ziet uw vrouw eruit?"...
> "Wat kan mij dat schelen?" zegt de man. "We gaan de jouwe zoeken!"

07-01-2018 om 14:50 geschreven door Myette

Vandaag zat ik met spanning te wachten op een thuiskapster die ik enkele weken geleden had gezocht en gevonden op het net... de vorige pipo waar ik een afspraak mee maakte liet me een blauwtje lopen... en dàt op mijn leeftijd...  ik heb altijd al een hekel gehad aan kapsalons en heb al bijna 15 jaar mijn haar zelf geknipt... toen ik het korte kapsel beu was kreeg ik een lumineus idee... dacht ik toch... waarom het niet laten groeien... het was niet mijn slimste inval en ik heb het me zwaar beklaagd... mijn haren doen namelijk wat ze zelf willen en groeien allerlei richtingen uit... niet de richting die het vrouwtje wil... nee dus... het terug helemaal kort knippen zag ik plots niet meer zitten en zocht dus een thuiskapster... en die is vandaag gekomen... een hele vriendelijke dame... ze had haar elfjarig dochtertje bij waar 't manneke direct beslag op legde om haar te leren schaken... het brave kind deed het nog ook zonder morren... haar mama knipte mijn haar in een wip en een wap... terwijl zij de vloer aanveegde zette ik de föhn even op mijn gepluimd koppeke en zag dat het goed was... ziezo... ik ben stilaan alles aan het voorbereiden voor de tijd dat ik niet of moeilijk het huis uit zal kunnen... waar ik wel even zal aan moeten wennen is de kou in mijn nu onbeschermde nekpartij.

Morgen komen we met enkele ex-blogmaatjes bijeen om wat bij te babbelen en het nieuwe jaar te dopen... santé!

04-01-2018 om 15:42 geschreven door Myette

Als tegendraads mens ga ik mezelf nu eens een gezonder en voorspoediger nieuw jaar toewensen... sè nà... het vorige was echt niet schitterend en we hebben het oude jaar dan ook in mineur uitgezeten... of liever "uitgelegen" ... ik dan toch... ik zat daar weer met zo'n ongelooflijke pracht van een koppijn die na 3 pijnstelliers nog niet wilde wegtrekken... wat doe je dan... naar je bed trekken en jezelf liggen beklagen... is soms ook een troost.

Dus... voor ons geen geklink met de glazen... 't manneke alleen voor de TV en ik in bed... net toen ik eindelijk wat begon in te dommelen begonnen ze met het geknal... de vorige jaren was het heel rustig in ons straatje bij gebrek aan jeugd maar amaai... alhoewel verboden... we hebben het geweten... toen zoon belde de volgende dag klaagde hij dat Kiko zo'n schrik had gehad... dat beest wist het niet meer en vloog de muren op... gelukkig heeft zijn kat een rustige natuur... ofwel is het dier doof... maar die bleef stoïcijns op bed liggen.

Ik heb het hier al geschreven maar vuurwerk is aan mij niet besteed... al dat geflits en geknal vind ik enerverend en geldverspillend... en zeg nu niet dat dat komt omdat ik oud ben... nee dat was altijd al zo... vroeger gebeurde het al eens dat ik mee deed om "aaaah en oooooh" te roepen maar dat was alleen om geen spelbreker genoemd te worden... nu kan het me niet meer bommen wat mensen van me denken... een van de weinige voordelen van oud zijn.

Na al dit negatief gezever iets meer positiefs... voor mij althans... ben op oogcontrole geweest deze voormiddag... ik had me al geestelijk voorbereid op een volgende oogprik maar... zoals dat gaat... het viel mee... dat oog was van 5 tot 8 op de ladder geklommen en ik mocht zonder prik naar huis... in april weer op controle... maar voorlopig ben ik even gerust... mag ook al eens.

Wat de rest van het jaar ons zal brengen moeten we nog afwachten... je kan alleen maar hopen dat het een beetje meevalt.

Bij de dochter is het ook beter... de pijn is zo goed als weg... het zicht stukken beter... OEF... ogen kan je zo slecht missen nietwaar... een hele opluchting!

02-01-2018 om 14:18 geschreven door Myette