Naam : Myette, woon in Antwerpen, heb 1 man, 1 dochter, 1 zoon, 1 schoonzoon, geen kleinkinderen, 1 schildpad, ben Boogschutter, verjaar in november, ik hou van lezen, crypto- grammen, schrijven, com- puteren, bloggen, minigolf, nieuwe contacten maken, pret maken met vrienden.
100% 150% 200% LOEP
REAGEER EENS OP MIJN SCHRIJFSELS ZODAT IK WEET DAT IK NIET TEGEN DE MUREN PRAAT
Ai mij... ik kom juist tot de ontdekking dat het alweer 5 dagen geleden is dat ik nog iets in m'n blogje schreef... foei Myette lui masjoeffel... ik ga daar direct eens iets aan doen zie... rapport uitbrengen... zijn jullie er nog... waar was ik gebleven... oh ja woensdag geloof ik :
Dus woensdag de kinderen gevoederd... als je ziet wat ze achter hun kiezen steken denk ik dat ze thuis niet veel aan koken doen... maar liever dat dan dat ze daar met lange tanden zitten te kieskauwen he.
Donderdag was het poetsdag... voor de verandering was ik eens thuis en heb me met brio en zeep op het werk gestort... m'n nieuwe hulp valt best mee maar je moet haar wel alles uitleggen en voorkauwen... ze is dan ook nog piep he... pas uit het ei gekropen.
Vrijdag was een ander paar mouwen... ik moest al heel vroeg op stap om la mamma naar de kliniek te brengen want die kwaadaardige huidgezwellen moesten verwijderd worden... heb me goed kwaad gemaakt... afspraak om 10 u binnen... kamer besproken want de dokter zegde me dat ze daar een hele dag zou blijven... ja wadde... toen we daar aankwamen stuurde men me van het kastje naar de muur... toen we dan eindelijk boven aankwamen hebben we die kamer eventjes bekeken... mamma moest in haar rolstoel blijven zitten tot het haar beurt was en mocht niet op het bed... heb toen uitgelegd dat het voor haar veel te vermoeiend was zolang in die stoel en na lang palaberen kreeg ze in een andere kamer een relaxzetel ter beschikking... we hebben daar bijna 3 uren zitten wachten tot ze eindelijk binnen mocht... dan nog eens bijna 2 uren voor men haar kwam terugbrengen... heel haar gelaat onder de pleisters... dan de ambulance gebeld en naar het rustoord terug... waarom men een kamer moet boeken weet ik niet maar ik vind het geen manier van doen.
Gisteren zaterdag in de gietende regen naar Carolus voor de huwelijksinzegening van onze buurjongen... die kwam eventjes van Londen waar hij woont en werkt naar hier voor de plechtigheid... na de middag de receptie en... fuifbeest dat ik ben... het was plezant!!!
Vandaag zondag naar de golf en ik heb het er weer redelijk goed vanaf gebracht... dus hier zit een tevreden Myette.
Morgen ga ik die kniebroek terugbrengen en nog wat rondneuzen in de koekestad of ik wat draaglijks en betaalbaars op de kop kan tikken want m'n nieuwe aankopen vragen dringend een aangepast truitje en dat wordt weer zoeken...
Voilà matekes, dit was het relaas van een zich nooit vervelend vrouwmens... tot de volgende!!!
Ik kom zojuist uit blogland, even de maatjes gaan bezoeken maar... ocharme... owee... amaai m'n voeten... wat een ellende allemaal en ik zit hier eens wat te zagen over blues... heb maar rap een ander kleurtje genomen... het is nog niet rood maar toch op de goeie weg!!!
Zaterdag met vriendin naar het Zeemanshuis getrokken om de Red Star Line te zien... kaal toneel... meer dan 20 spelers erop die constant met iets bezig zijn... maar boeiend tot en met... het stuk speelt zich af in 1907... juist het geboortejaar van la mamma... en gaat over de talrijke migranten die naar Amerika willen oversteken... mensen die hun laatste bezittingen hebben verkocht om in erbarmelijke omstandigheden de oversteek te wagen... er worden vriendschappen gevormd... lief en leed worden gedeeld... aan te raden mensen!!!
Dan zondag weer de golf... al zeg ik het zelf ik speel de laatste weken de pannen van het dak... mag ook al eens vind ik... en 't manneke was zelfs bij de eerste drie en mocht de pralines inpikken.
Maandag voormiddag even naar de koekestad... in de vlucht jeansbroek, rok en kniebroek meegepikt... allee niet gepikt he... eerlijk betaald... alledrie in dezelfde maat... zoals gewoonlijk pas ik dat nooit... jeans en rok passen als een bus maar die kniebroek moet terug... ja ik kan erin maar alleen op m'en kant met buik en billen ingetrokken en adem ingehouden... niet te doen mensen... dat hou je niet vol... dus volgende week geldig alibi om nog eens de stad in te duiken... tegen de middag de tram op naar een vriendin die ik had beloofd wat wegwijs te maken op haar nieuwe computer... ni lache he... ikke als computerdeskundige... eerst uitgebreid gegeten maar tot m'n groot verdriet heb ik wijselijk dat tweede glas wijn moeten afslagen omdat ik m'n deskundig koppeke helder wilde houden... ik heb het er niet slecht afgebracht... heb haar een minikursus mailen... mappen maken... mappen vullen... bureaublad aanpassen... en nog wat dingskes kunnen bijbrengen zodat ze toch al kan starten... ze had wel zo'n initiatiekursus gevolgd maar had toen haar computer nog niet en tegen die er kwam was ze alles al vergeten... dan terug naar huis om 't manneke uit te wuiven naar zijn biljartclub.
Vandaag boodschappen want morgen is het kindervoederdag en na de middag naar de golf... chance gehad met het weer... de voorspelde regen heeft de goedheid gehad te wachten tot deze avond.
Tussen de soep en de patatjes door nog wat gechat... heb een schattig Ghaneesje aan de haak geslagen... of liever hij mij want dat kereltje is een aanhoudertje... wil me perse "mom" noemen en stuurt me bendes zoentjes en lieve woordjes... ben toch benieuwd hoelang hij dat gaat blijven volhouden... heb er nog zo eentje gehad die me "mom" noemde en vond dat nu we toch familie waren ik hem maar moest helpen met zijn schoolgeld... deze heb ik op voorhand verwittigd dat het niet zal lukken maar toch... enfin we zien wel... ik heb met dat chatten al heel wat bijgeleerd over het menselijk gedrag en je weet... men is nooit te oud om te leren.
Ik zie dat het onderhand al laat geworden is... ik ga den Buddy in z'n bedje leggen en ga zelf ook naar m'n kevie... tot de volgende... doei!!!
Blue... bluer... bluest... zo voel ik me momenteel... ik weet het... het gaat weer over... morgen zit ik misschien weer op een wolk... een witte ditmaal en niet zo'n donkergrijs regending... en het ergste is nog dat ik niet weet hoe ik aan al dat blue kom... zal wel iets met die vervloekte hormonen te maken hebben... allee Myette mens kop op en verslag uitbrengen!!!
De vorige dagen had ik gewoon geen goesting om m'n neus buiten de deur te steken... er staat dan ook een puistje op... géén gezicht dus hou ik die neus binnenskamers... heb m'n troost bij den Buddy gezocht maar die wilde ook al niet meewerken... traag ozooo traag was ie... er zijn van die dagen dat ik gewoon niet weet wie eerst te antwoorden op de chat maar dan... als je ze het meeste nodig hebt... laat iedereen je in de steek en de enkelingen die me kwamen opzoeken waren weer van die hardnekkige zagemannen (gij ni zenne coike) die mij hun liefde kwamen verklaren... zelfs dàt kon me niet opbeuren en dat wil wat zeggen he... momenteel vertrouw ik geen enkele man meer (weer niet bedoeld voor coike en lou) want dat zijn er brave!!!
Gisteren moest ik noodgedwongen wel de deur uit... het rusthuis van la mamma had me gevraagd aanwezig te zijn bij de dermatoloog wanneer die haar lelijke huid-uitwassen eens ging bekijken... ik dus al vroeg op weg met de bus naar het rusthuis waar ik tot de ontdekking kwam dat ik het alleen moest opknappen... de ambulance in met la mamma in rolstoel... aan Erasmus eruit en even inchecken... jawadde... even... men is daar de boel aan 't uitbreken om te renoveren dus wèg balie en zoeken maar... met de nodige papieren naar boven en zoeken maar... gang in... gang uit... nadat de dokter mamma had bekeken vond hij dat die gezwellen nodig eruit moesten... volgende week heel vroeg binnen en dagje blijven... dus werden we naar de vijfde verdieping gestuurd om die kamer te reserveren... toen we die lift teruggevonden hadden... wat nog niet eenvoudig is gezien mijn totaal gebrek aan oriëntatie... kwam ik tot de ontdekking dat die maar tot de tweede etage kwam... dus lift uit en op zoek naar een andere... kilomeeeeters heb ik afgelegd... toen we eindelijk terug in de aankomsthal waren beland moest ik de ambulance bellen om ons te komen oppikken... half uur moeten wachten met "hoog water" want durfde me niet verwijderen... ik heb toen la mamma benijd om haar pamper hoor... toen dat water me zowat tot de lippen kwam zagen we eindelijk de ambulance arriveren... terug naar het rusthuis waar mamma nog juist op tijd kwam om mee aan tafel te schuiven... terwijl arme ik rammelde van de honger en bijna lek liep... volgende week wordt het een hele dag kliniek voor mij want men kan niemand missen in het rusthuis vertelde men me... zal dan maar m'n bokes meenemen he... na verslag uitgebracht te hebben bij het personeel de bus weer op naar huis waar ik juist m'n nieuwe hulp kon opvangen om haar met handen en voeten te tonen waar ze moest poetsen... ik moet zeggen dat het kind het deze keer prima heeft gedaan... alle hoekjes proper!!!
Om 2 u moest ik aan het trammuseum zijn voor een bezoek met onze club... gelukkig was 't manneke zo vriendelijk me even af te zetten zodat ik nog heel even tijd vond om een stukje kaas en een slok koffie binnen te kappen... dat museum had ik vroeger ook al eens bezocht maar dank zij de gids... een enthousiaste vrijwilliger... heb ik me niet verveeld... na het bezoek dadelijk met de hele bende het café in waar ondergetekende natuurlijk weer bij de plakkers was... mèt 't manneke want die kwam me ophalen... enfin het was een leuke afsluiter van een drukke dag... ik lag wèl vroeg in m'nen tram... uitgeteld... zere rug... zere voeten en koppijn.
Juich mensen juich... we zijn eindelijk verlost van die lange hete zomer met zijn onverdraaglijk hete temperaturen... die veel te lange zomeravonden waarop je verplicht wordt buiten te blijven zitten tot de muggen je zowat leeggezogen hebben... "want het is toch zonde om binnen te blijven nietwaar"... de verplichte fietstochten omdat het nu eenmaal zomer is... de veel te laag uitgesneden zomerjurken waar je je ongemakkelijk in voelt omdat er niemand je meer in de ogen kijkt... elke dag je benen scheren en je haar wassen... 's morgens op een onzalig uur wakker worden geroekoed door die twee duiven die er nooit genoeg van krijgen... om nog niet te spreken van het ononderbroken buitenwerk... gras maaien... snoeien... je terrasstoelen en tafel ontdoen van het 's nachts gevallen woestijnzand... nee hoor ben ik blij dat dit alles teneinde loopt... voor mij is de wintertijd een tijd van zalig binnen cocoonen... het gras en de planten mogen groeien gelijk ze willen... samen met oksel-en beenhaar... ik loop thuis rond te keutelen gekleed in een burka en zonder gewetensbezwaren want het weer is toch niet om er een hond door te jagen... waarom zou ik dan moeten... ik vlij me gezellig naast de kat die het ook voor gezien houdt... de muggen zijn vertrokken naar andere oorden... wespen en vliegen idem dito... de fiets wordt opgeborgen... als ik dan perse buiten moet trek ik een coltrui aan zodat mijn gesprekspartners van arrenmoede me maar in de ogen kijken... oogcontact nietwaar... zonder schuldgevoel uren met den Buddy spelen... mijn buitenlandse chatters horen klagen over helse temperaturen van over de 40° terwijl het in mijn huisje een lekkere 21° blijft... slobberbroeken en dikke truien dragen... als ik de deur uitga me degelijk voorbereiden met dikke sjaal, muts, handschoenen, laarzen... wat een heerlijk vooruitzicht toch... zijn jullie het niet met me eens... het leven is nog zo slecht niet vind ik.
Ik zit weer eens in een probleemzone... de ene is nog niet opgelost en de andere springt alweer in m'n nek... zo kreeg ik gistern van m'n buurvrouw te horen dat onze hulp... een bijouke van een werkster... in Engeland werk gevonden heeft... nu is het zo dat ik het haar ook aangeraden had want het meisje heeft een diploma als ingenieur en daar wil je toch iets mee doen... het kwam wel echt heel onverwacht... vandaag kwam er dus een jong ding aangetrippeld die haar taak kwam overnemen... de vorige was een rappe die dubbel zoveel deed op 4 uren als de anderen maar deze heeft toch een record geslagen... begonnen om 13 u en gedaan om 15 u... omdat het haar eerste keer was heb ik ze de volle 4 uren uitbetaald en naar huis laten gaan... maar toen ik eens ging checken was ik niet erg tevreden... van hoeken heeft ze nog nooit gehoord denk ik want daar lag het stof in klodden... zal ze volgende week eens moeten bijwerken vrees ik.
Deze ochtend toen ik msn wilde openen kreeg ik geen toegang meer... probeerde te updaten maar werd geweigerd... paniek ten allen kanten want ik was ineens al m'n contacten kwijt... zoon uit bed gebeld en die heeft het gepresteerd om vanuit zijn computer me weer binnen te smokkelen... oef... heb het zweet van m'n aanschijn moeten scheppen... je wordt toch eigenlijk erg afhankelijk van dat ding genaamd "computer"... 't manneke was al blij want die dacht dat het eindelijk gedaan zou zijn met dat gechat... nou moe... nee dus!
Heb tussen de bedrijven van het poetsen door weer wat macho gasten uit m'n weg geveegd... wat denken die snotapen wel... beginnen maar met JE VEUX en I WANT naar m'n kop te smijten... dat ze eerst maar eens manieren leren... wat ik hun dan ook zeg... dat zal wel pijn doen denk ik want die mannen zijn zo door en door overtuigd van hun recht als MAN en denken dat ze elke vrouw zo maar kunnen commanderen en overbluffen... mè alle chinèse mor ni mè de dèze... en weet je... ik heb er een hels genoegen in... gemeen he!!!
Gisteren was het "kindervoederdag"... in de voormiddag had ik een afspraak met de bank en ben ik daarheen gefietst... jaja ik wordt nog sportief in m'n ouwe dag maar dat is wel omdat je aan die bank met geen mogelijkheid je auto kwijt kunt... te voet is te ver en er komt geen tram of bus... zodoende het fietske maar... terug thuis lag de strijk me aan te lonken en aan lonken kan ik niet weerstaan... dus dat dan maar aangepakt... dan aan de kook begonnen... toen de kinderen de deur uitwaren zat moeder "strijk"... nog wat met den Buddy gespeeld en vroeg naar bed.
Morgen ga ik la mamma nog eens verblijden met een bezoekje... volgende week moet ik mee naar de kliniek met haar want ze heeft in haar gelaat verschillende kankergezwelletjes die moeten weggenomen worden... heel raar toch... in haar hele leven nooit ook maar één puistje gehad en nu krijgt ze er van die gemeen uitziende uitwassen... ik hoop maar dat ze ze eruit kunnen halen zonder teveel problemen... haar gebit is nu ook in orde... dat was een ramp... ze kon niet meer gewoon praten of het boeltje viel uit haar mond... heb het personeel dan maar aan hun oren gezeurd tot ze de tandarts erbij haalden en die heeft haar gebit weer aangepast... het was geen gezicht meer... die tanden die er steeds uitvielen.
Dat was het dan weer voor vandaag... ga nu wat restjes opwarmen van gisteren... lekker makkelijk... dan een douchke... Buddy nog eens verwennen of hij mij.. kan ook... en de dag zit er weer op... doei... tot de volgende!!!
Brühl zit er ook weer op... "not my cup of tea" zou ons Boke zeggen... het is niet dat ik echt iets tegen Duitsers heb maar ik hou niet erg van hun taal... hun bombastische stijl... hun... enfin... ik zal hier maar eindigen voor ik als "racist" ga versleten worden... och kwestie van smaak zullen we maar zeggen... we zijn dus de werken van Max Ernst, schilder/beeldhouwer gaan bezichtigen... ook niet bepaald mijn stijl... niet dat ik stijl heb maar toch... dan het jachtpaviljoen Falkenlust... dit viel nog ietwat mee... we moesten er op overmaatse sloffen doorschaatsen wat uitnodigde tot komische danspasjes... maar dan "das Schloss Augustusburg" imposant tot en met en met Duitse grondigheid in volle restauratie... mensen je weet niet wat je ziet... het pas opgelegde nieuwe bladgoud verblindt je ogen... de opgepoetste beelden springen haast in je nek... ik werd er gewoon draaierig van... deed me ook aan die ouwe paardenmolen denken met al die spiegels en bombarie... wat mensen toch al niet deden... en nog doen... om anderen te overbluffen met hun rijkdam... ongelooflijk toch... gelukkig viel het weer mee... het gezelschap was zoals naar gewoonte weer heel aangenaam en onze lunch was overheerlijk... maar 's avonds zat ik wel kapot...
Dat was dus donderdag... gisteren vrijdag was het weer eens tijd om de blogmaatjes te knuffelen... spijtig waren er enkele afwezigen maar het restant heeft toch lekker zitten kwebbelen en buiten op het terras nog wel... en als de afwezigen hun oren soms getuit hebben... dat kwam NIET van onze kant hoor... ga de schuldigen maar elders zoeken!
Kreeg deze ochtend een mailtje binnen van een vriendin met volgende tekst : De rijkdom van je leeftijd
Ouderen niets meer waard? Hoezo? We zijn een fortuin waard! We hebben zilver in onze handen, goud in onze tanden, gas in onze darmen, stenen in onze nieren, lood in onze schoenen, kalk aan onze nagels, staal in onze heupen en plastic in onze knieën. Vol met dure medicijnen lijken we wel op goudmijnen! Een mens met zoveel mineralen is met geen miljoen te betalen. Daarom, ga fier door het leven, neem kritiek op als een spons, want door bovengenoemde rijkdom
En we zitten weeral in september... tijd om ons voor te bereiden op een lange winter... ben zojuist m'n kleerkast eens ingedoken en heb er het een en ander uitgegooid dat ik potdorie de hele zomer niet heb kunnen dragen... dus nu zal het er ook niet meer van komen... morgen trekken we met de vereniging naar Brühl en ik had al mijn witte kniebroek klaarhangen maar na even naar buiten te hebben gekeken heb ik een gepaste herfstoutfit uit de kast gevist... ga er mijn laarzen bij aantrekken... paraplu en regenhoed gaan ook mee en wat kan me dan nog deren... die lange hete zomer die men ons had beloofd is maar een heel kort nat en fris zaakje geworden... ik hoorde onlangs dat we nog een heel mooie nazomer gingen krijgen... heb wijselijk maar gewacht met in gejuich uitbarsten... eerst zien en dan zien we wel zei de blinde!
Vorige vrijdag trokken we met onze buren-vrienden naar het Zoniënwoud... dat is al een soort traditie geworden... eerst een gezapige boswandeling om honger te krijgen en dan een lekker etentje... tenminste dat was de bedoeling... we vertrokken op onze wandeling... de ene dreef in... de andere uit... toen we rijp waren voor onze lunch zijn we toch wel verdwaald zeker... terug dreef in... dreef uit... uiteindelijk zijn we er toch geraakt... uitgehongerd... met als resultaat dat ik veel te veel heb gegeten en er de rest van de avond ongemakkelijk heb bijgezeten... de moraal van dit verhaal is... trek nooit naar het Zoniênwoud zonder kompas... wegenkaart en overlevingspakket!
Zaterdag vroegen diezelfde vrienden ons om mee de koekestad in te trekken... er was weer vanalles te doen in de stad... ambiance volop... fanfares... danswedstrijd op de Groenplaats... het enige probleem was een plaatsje te vinden om onze stoffige kelen te spoelen... moraal van dit verhaal... vertrek nooit zonder thermos!
Zondag naar aloude gewoonte golfdag... heb gespeeld als een rund maar ben toch tevreden naar huis getrokken want heb de twee holes gemaakt die ik nog tekort kwam... och een kinderhand is gauw gevuld nietwaar.
Maandag rondgekeuteld in huis... wilde eerst naar de stad gaan winkelen maar was te lui... heb dus maar mezelf wat opgekalefaterd en wat klusjes opgeknapt die steeds maar bleven liggen.
Dinsdag naar de dokter... controle en hernieuwen van m'en medicatie... dokter was weer in vorm... terwijl hij een hardnekkig vlekje op 't mannekes schedel aan het bevriezen was vroeg ik hem beleefd niet te diep te gaan om de hersenen niet te beschadigen... zijn antwoord was ; "och geen schrik, daar zit niks, die zitten allemaal beneden" en hup... we waren vertrokken... ben weer lachend buitengekomen... alleen spijtig dat je er zoveel moet betalen anders ging ik eens een keertje meer op doktersbezoek!
Woensdag... ach ja dat is vandaag... neem ik het wat rustig want morgen zal er weer veel moeten gestapt worden... en vrijdag zie ik m'n blogmaatjes weer!
Dat was het dan weer lieve bloggers... het dagboek van een gewone gepensioneerde huisvrouw... het leven kan soms hard zijn vinden jullie niet
Was wat aan het rondsurfen en vond deze spreuken MET EEN KNIPOOG :
Werken is niet slecht voor de gezondheid, maar ik neem liever geen risico!
De inwoners van het dorp hebben hun buik vol van de hondepoep
Zij wilde de wereld zien Hij installeerde Google Earth.
Of een olifant nu vecht of vrijt, het gras is altijd de dupe.
Al wapper je nog zo kloek, de laatste druppel valt altijd in de broek
Ervaring is het leren van je fouten, sommige mensen hebben veel ervaring.
Vrouwen letten op detail, mannen op de taille.
Als je als automobilist in het zakje moet blazen, zet dan je bril af, dat scheelt twee glazen.
Een wekker is een mechanisch instrument om mensen te wekken die geen kinderen hebben.
Wijsbegeerte is een groot woord voor wat de gewone mens piekeren noemt.
De liefde is net een cryptogram, geef me de oplossing en ik snap er nog niks van.
Eet u wild met de Kerstdagen? Ik niet, gewoon met mes en vork.
Hoezo, een raket nodig om naar de maan te gaan? Bij mij gaat alles naar de maan, zonder raket.
Ik onthoud altijd werkelijk alles. Het beroerdste is dat ik het me nooit op tijd kan herinneren.
Of de auto goed bevalt? Geen idee. Hij heeft nog geen kleintjes gekregen...
In verband met mijn afwezigheid, ben ik er niet. De reden is dat ik weg ben.
Ik maak geen fouten. Ik beperk mij tot blunders.
Een zoon vraagt zijn vader: Hoeveel kost het, om te trouwen? Geen idee, antwoord de vader, ik betaal er nog steeds aan!
Huwelijk is soms net een ringencircus. Verlovingsring, trouwring en ontbering.
Leerstof: het stof dat vrijkomt bij het afvegen van het schoolbord.
Computers: de meeste fouten zitten tussen het toetsenbord en de stoel.
De vijg valt niet ver van het paard. (Hr. van Schaik Sr.)
Iemand tactvol ontslaan: Ik weet niet hoe we het zonder jou moeten redden, maar vanaf maandag gaan we het proberen.
Als iemand bij me aanbelt, doe ik altijd mijn jas aan voordat ik de deur open doe. Minder leuk gezelschap zeg ik: "Sorry, ik moet juist weg." Wel leuk gezelschap: "Wat leuk, ik kom net thuis."
Sorry... dit wegens tijdgebrek... tot de volgende... Myette
