Met het ouder worden verandert je lichaam en niet alleen uiterlijk... je ingewanden krijgen een eigen ritme of noem het liever arithme... dat maakt dat ik voor de middag moeilijk buiten kan... ik ga er geen tekeningetje bij maken... ook mijn slaapmodus is verstoord... vroeger raakte ik amper mijn hoofdkussen aan en ik was naar dromenland vertrokken en dat was voor de volledige nacht zonder sanitaire stoppen... dat is veranderd en na zo'n nacht moet ik mij het bed uit slepen en met dikke afkeer aan mijn huishoudelijke taken beginnen... ik was dat beu en begon met voor het slapen gaan een half tabletje kalmeermiddel te slikken... resultaat... ik heb maar een half uur liggen woelen en dan de hele nacht door geslapen... zoals men het bloemrijk zegt : als een roos... wellicht een ietwat verwelkte roos maar ja je pakt wat je kan... ik ben opgestaan en had warempel zin in huishoudelijke klussen... en wat meer is... ik heb 't manneke uitgenodigd voor een wandeling... ik was even vergeten wat een stress zoiets geeft... in het begin alles peis en vree... we genoten van de lentelucht... de zon... de nog kale bomen... maar na een tijd werd ik moe en wilde terug naar de auto... aangezien manlief zoals steeds nooit eens normaal kan doen zette hij de wagen een heel stuk voorbij de ingang van het park en moesten wij een smal weggetje opklimmen om binnen te geraken... vraag me niet waarom... heel waarschijnlijk omdat door de gewone ingang binnen lopen te normaal en gemakkelijk is zeker... enfin we wandelden en wandelden en ik wilde terug... toen begon de ellende... ik heb totaal geen orientatie gevoel en vroeg aan man waar in godesnaam die auto weer stond... man wees naar links... dan naar rechts... en sloeg weer een andere richting in... toen ik vroeg of hij het soms niet meer wist werd hij kwaad want zoiets laat zijn mannelijke trots niet toe... hij heeft me dan nog een half uur in spanning gehouden tot we bij toeval aan de hoofdingang kwamen... nog de hele straat door en ik kon eindelijk de auto in... begrijpen jullie dat wandelen met mijn echtgenoot eerder een opgave is dan ontspanning... je zou op den duur wensen dat het gaat regenen.

24-02-2021 om 22:13 geschreven door Myette

Valentijn... mooie naam voor een mooi gebaar... maar aan mij is Valentijn niet verschenen... wanneer ze die hebben uitgevonden weet ik niet... blijkbaar heb ik iets gemist... mijn Valentijn weet het ook niet en heeft de hele week zich van zijn slechtste kant getoond... dan denk ik maar : "ach wat het zal ook nooit veranderen hier"... die week was niet een van de prettigste... weer een opdoffer gekregen toen onze buurman vertelde dat zijn vrouw terminaal is en euthanasie wil... die buren zijn al meer dan 60 jaar onze vrienden... we bouwden samen onze huizen... maakten veel uitstapjes... gingen op reis... zaten in een kaartersgroep... deelden lief en leed... en dan krijg je te horen dat er weer een groot stuk van je leven gaat verdwijnen... en door Covid kunnen we hen zelfs niet bezoeken... ellendig toch!

Voor velen werd het bericht dat de kappers mogen openen op gejuich onthaald... ik belde de kapper van 't manneke en hij mag pas volgende week komen... hij zal hopelijk niet te hard schrikken als hij de door mij geknipte lokken bekijkt... tja de wil is er wel maar je moet het nog kunnen ook... ik heb mijn eigen haar ook al bijgeknipt maar we gaan het niet hebben over een "coupe" want die is verdwenen... mijn huiskapster mag jammer genoeg nog niet komen dus ik ben weer de sigaar... gisteren mijn nieuwe poetshulp ontvangen en met veel moeite uitgelegd wat er van haar verlangd wordt... een jonge Poolse vrouw die ik niet zou herkennen als ik ze op straat moest tegen komen want heb haar niet zonder masker gezien... het poetsen deed ze prima en ze was heel beleefd en vriendelijk... ook zuinig want ze wilde zelfs niets drinken : "ik kom om te werken" zei ze... met mijn eerste hulpen namen we steevast een half uur teatime en een babbel maar de laatsten die ik had willen niets drinken... is ze dat verboden door het kantoor... ik weet het niet... ik heb intussen al een hele resem Poolse dames als hulp gehad... mijn eerste trouwde, werd zwanger, kocht een huis in Polen en vertrok... een tweede verhuisde naar Engeland... een derde moest terug naar Polen voor haar zieke moeder... de volgende kreeg rugklachten en vond een andere baan... de volgende weet ik niet meer... dan kwam Gosja en door Covid  moest ze stoppen... ik heb het hele jaar zelf gepoetst maar word er ook niet jonger op... helaas... dan kwam Monika 1 keer en de volgende beurt was ze positief en moest in quarantaine... nu heb ik een Izabela en hoop ze nog lang te kunnen houden.

Mensen lief ik heb zojuist even mogen proeven van wat frisse lucht... een heerlijk lenteluchtje... we zijn de boodschappen gaan afhalen... wat een raar klimaat hebben wij toch... de ene dag vrieskoud... dan regen... nu zon en zachte temperatuur... wat een variatie toch... ik vraag me af waar mensen over praten als ze leven in een land waar die variatie niet bestaat... stel je voor... elke dag zon en blauwe lucht... wat saai... ben op TV een serie aan het kijken over het hoge noorden... de helft van het jaar in het donker leven en de andere helft in het licht... niets voor mij... ik ga zeker niet verhuizen.

16-02-2021 om 00:00 geschreven door Myette

Ik zit STROP... zo zeggen wij dat hier als we vast zitten... om te beginnen geraakte ik niet meer op mijn blog... mijn gegevens waren blijkbaar ongeldig... teneinde raad vroeg ik mijn wachtwoord op... sennet zegde me een nieuw wachtwoord aan te maken... ik gaf mijn oude op en HOPLA het was in orde... rara... dan probeer ik al een tijd lang van die party bimbo op mijn blog af te geraken maar dat lukt me niet... dat kind blijft zich vast houden en ik vrees dat ze het nieuwe jaar 2022 nog gaat meemaken... kennelijk is sennet ietwat het noorden kwijt.

En wat dat betreft zijn er tegenwoordig velen die dat noorden kwijt zijn gezien de vele rellen en opstanden overal ter wereld... zou het kunnen dat het volk hun leiders grondig beu zijn... die leiders die denken dat de "gewone man en vrouw" dommer dan dom zijn en ze dus kunnen volstoppen met valse beloftes en leugens... ik denk dat die tijd voorbij is... dan hebben we nog Covid die ons ook nog eens gijselt en blijkbaar lopen de emmers over... ikzelf heb het momenteel even gezien en probeer mijn temperatuur onder de 37° te houden wanneer ik op TV het nieuws zie voorbij schuiven... d.w.z. datgene wat we te horen krijgen want de echte waarheid wordt angstvallig verborgen gehouden voor de "domme" menigte... die wordt verder zoet gehouden met loze beloftes... iets wat blijkbaar niet meer lukt.

Hoe was mijn week... voor het grootste deel een week met beeld zonder klank... tja zo gaat dat als je opgesloten zit met een echtgenoot die nog steeds denkt de plak te kunnen zwaaien alhoewel die plak al lang versleten is en niet meer werkt... het is wel rustig zo... de hoogtepunten van die week waren de boodschappen gaan afhalen... de garage bellen voor een afspraak want de auto moet naar de controle... iets wat onze lieve zoon voor ons doet... een lang telefonisch gesprek met een vriend die eveneens corona beu was... ha ik vergeet nog te vermelden dat ik de witwas deed met nadien de strijk... vandaag ga ik even lichtjes de stoflaag strelen en nadenken over het menu deze avond.

01-02-2021 om 10:52 geschreven door Myette