Ja ik sta er zelf van te kijken maar ik ben gisteren op trammeke 9 gestapt... hoe lang de rit gaat duren weet ik niet... gelukkig maar... ik werd door enkele buren verwend met bloemen en kaartjes... ik werd er gewoon emotioneel van... van zoon kreeg ik een nieuwe gsm waar ik vandaag mee zit te worstelen om er enkele apps op te krijgen... dochter komt morgen aanwippen... manlief leeft in zijn eigen wereldje en toen ik hem vertelde dat ik jarig was kreeg ik een lege blik van hem... dat zijn momenten dat je je heel eenzaam voelt... morgen gaat onze straat feesten... enkele nieuwe buren hebben de koppen bij elkaar gestoken en willen onze straat wat opfleuren... ik heb beloofd om te zitten duimen voor droog en zonnig weer en zo te zien heeft het gewerkt... ik zit nu wel met pijnlijke duimen maar dat heb ik er voor over... wij hebben indertijd ook 2 straatfeesten mee georganiseerd... alle garagepoorten open en iedereen deed zijn deel... wij hadden toen een enorme vrieskist en we kregen de taak om de hele bende van koffie... thee en ijsjes te voorzien... dus stonden we de hele dag iedereen te bevoorraden... mooie herinneringen... intussen zijn bijna al die buren verdwenen en nu is het de beurt aan de volgende generatie... het maakt me blij dat er toch nog jonge sociaal voelende  mensen bestaan... mensen die zich niet opsluiten in hun eigen kleine kringetje... niet zo evident in deze sombere en egocentrische tijden... wat mijn eigen kringetje betreft... ik heb mijn handen vol met verplegen... tja die pipo van mij vergeet gewoon dat hij al zo oud is en speelde het klaar om boven op een kast te klimmen waar hij dan natuurlijk afviel... resultaat 2 kapotte knieën... een bebloede broek en lakens... het stopt gewoon niet... ik begin er ernstig aan te denken hem in een dwangbuis te stoppen... en ik die indertijd dacht dat op 2 kleuters passen vermoeiend was... wist ik veel... enfin klagen helpt ook niet daarom ga ik nu maar verder die gsm mores leren... tot later!

29-11-2024 om 14:10 geschreven door Myette

De donkere periode is begonnen... 's morgens wordt het nog moeilijker je bed uit te klimmen en 's avonds zit je al heel vroeg je electriciteitsrekening op te drijven... de voorbije week was enerzijds positief gezien het goede nieuws van de dokter maar ook triest want onze buurman en zowat onze laatste vriend uit vroegere en leukere tijden is plots overleden... hij was 95 en dus niet in de wieg gesmoord maar toch is het altijd even slikken als het gebeurt... nu moeten we de begrafenis nog ondergaan... altijd weer een snotterige periode voor mij... en dan zullen we maar verder sukkelen zo goed en zo kwaad als we kunnen... de herinneringen blijven echter en daar zaten vele plezante in... we bouwden samen onze huizen en werden vrienden... hebben samen onze kinderen zien verschijnen en opgroeien... tja... weer een pagina uit ons levensboek weg.

Niettegenstaande ons wel heel saaie leventje vliegen de dagen en weken en maanden voorbij als de wind... Kerstmis is al in aantocht... en dan zitten we in 2025 voor we het beseffen... ik was net aan die '24 gewend en moet dan weer gaan wennen aan '25... en niet alleen aan dàt maar elke week bijna moet je iets nieuws in je oude hersentjes proberen te stoppen... nu is het weer dat gedoe met dienstencheques... alles moet maar via het net tegenwoordig... wat moeten mensen die nooit hebben geleerd met een computer te werken aanvangen in deze tijd... denkt niemand daar ooit aan... nu is er weer een pipo die wil dat identiteitskaarten verdwijnen en dat alles op je smartphone wordt gezet... wel gezellig voor die mensen toch... niet iedereen heeft zo'n ding op zak... trouwens een ID kaart is licht... dat kan niet gezegd worden van een smartphone... als je dan de deur niet uit kan zonder dat ding mee te zeulen... weer iets om het geld uit onze zakken te halen... zou die pipo soms aandelen hebben in de electronica wereld?

20-11-2024 om 16:24 geschreven door Myette

Heb ik me daar toch een bangelijke week gehad... ik zat zaterdagavond TV te kijken en intussen een koekje te knabbelen... een nogal kruimelig ding... dus begon ik die kruimeltjes op te vissen en voelde plots een knobbel in mijn linkerbooby... men leest soms zoiets als "het bloed bevroor in haar aderen" tja inderdaad... op slag was de TV vergeten en trok ik me terug om de mogelijkheden te overdenken... wat als... etc. etc... aangezien het huisbezoek van onze dokter gepland stond de volgende week heb ik gewoon gewacht tot hij er was en hij schreef dadelijk een voorschrift uit voor een mammo en echo... nu nog een afspraak maken... zoals ik al eerder vertelde gaat zoiets tegenwoordig niet zo vlot... na verscheidene malen gebeld te hebben zonder antwoord ben ik dan maar gaan zoeken op het net... dat was ook al niet gemakkelijk maar de aanhouder wint en ik kreeg een afspraakformulier te pakken... nu maar wachten op antwoord... dat kwam al de volgende dag en ik mocht de dag nadien al komen... toen ik mijn beklag maakte over die telefoon kwam ik te weten dat dat nummer al 2 jaar niet meer in gebruik is... maak dàt mee... toen ik het belde kreeg ik wel de gewone rimram te horen van "als je dit of dat wil druk dan dit of dat"... ook stond het nog op de website... je zou voor minder uit je krammen schieten... enfin eind goed al goed... na het "pletten" en "pappen" kreeg ik te horen dat het gewoon overdadig klierweefsel is vergezeld van waterblaasjes... ik had nog nooit van die dingen gehoord... toch niet in boobies... maar ja men leert elke dag wel wat bij... ik ben dan te voet terug naar huis gewandeld alhoewel ik liever had gehuppeld... die opluchting is niet te beschrijven... even gered door de bel... ik heb de dokter uitbundig bedankt... moest me erg inhouden of ik was het mens om de hals gevlogen.

De rest van de week heb ik doorgebracht in een soort trance... kennen jullie dat... na een zware schok komt de ontspanning... het gevoel dat je leeggelopen bent... men zegt dat honden veel aanvoelen maar toen zoon zaterdag ons kwam opzoeken was dat beest gewoon uitbundig... hij danste de trap op en bleef tussen man en mij doorhuppelen als een gek... later duwde hij zijn snuit tegen mijn gelaat en bleef me in de ogen kijken... niet echt zijn gewone gedrag... ik probeer nog harder mijn geduld te bewaren nu als man weer zijn kuren heeft en denk dan  : "ach het had erger gekund"... hoe lang ik dat ga volhouden is nu de vraag!

11-11-2024 om 11:03 geschreven door Myette

Geduld is een schone zaak... jawadde... hoe ouder ik word hoe minder geduld ik heb en hoe meer je nodig hebt... het is niet eerlijk!!!

Voor ik het vergeet wil ik de lieverds danken die me nog eens komen bezoeken en de moeite nemen een reactie te plaatsen... alhoewel ik dit blog blijf houden om mijn hart eens te luchten is het toch aangenaam om eens een antwoordje te krijgen op mijn ontboezemingen.

Wat dat geduld betreft... vandaag begon ik al met een half lege emmer van dat spul en dat belooft... 't manneke heeft weer een "stalk" dag en loopt me de hele tijd voor de voeten... in de badkamer... de keuken... hij wil helpen maar stel je voor dat je tracht iets klaar te krijgen in huis met een kleuter die aan je rok hangt... en ik die dacht dat ik die periode achter de rug had... ik moet bekennen dat die "buikgriep" of wat het dan ook was... me een krak heeft bezorgd... ik kocht me een bloeddrukmeter en die blijft steeds hangen tussen de 100 en 110 terwijl hij gisteren slechts 90 aangaf... woensdag komt de huisarts en ik ben benieuwd wat die gaat meten... ik weet nog altijd niet of we bij die huisartsenpraktijk kunnen blijven... tegenwoordig worden die allemaal in regio's verdeeld en blijkbaar zitten wij net buiten die van hen... plezant is anders en dàt na ca 40 jaar klant te zijn... sinds die verrekte corona is het er niet gemakkelijker op geworden... voor alles en iedereen moet je een afspraak maken... wil je medisch advies van een "specialist" moet je maanden wachten... in die tijd ben je ofwel genezen ofwel dood... ik moest gisteren bellen naar de "ziekenkas" en dan zit ik al in de zenuwen... voor je je een weg hebt gebaand door al die keuzenummers zit je al 5 minuten aan dat toestel... dan krijg je te horen dat je zeker 5 minuten moet wachten... tant pis... ik zou wachten... en ik had chance... na enkel 2 minuten kreeg ik een echte man aan de lijn en nog een vriendelijke ook die me heel behulpzaam van mijn probleem af hielp... het klinkt raar maar dat maakte de rest van de dag draaglijk.

Maandag wipte mijn lieve overbuurvrouw binnen voor een babbel terwijl man braaf bleef TV kijken... en zaterdag kwam dochter nog eens aanwaaien... die zit nog altijd in de problemen met administratieve zaken over de erfenis van haar overleden man... ze heeft dus een bouwgrond die ze nog niet mag verkopen zolang ze niet de officiële toestemming krijgt maar ze mag wèl de successierechten erop betalen... van zulke dingen krijg ik het maagzuur... dit noem ik maffia praktijken!

Voor de rest is er niet veel soeps te vertellen... dat ik elke dag iets nieuw ontdek bij mezelf en dan bedoel ik lichamelijk... ik zeg nu wel "nieuw" maar het zijn niet echt leuke dingen... weer ergens een plooi of vlek meer... vandaag was het een ader op mijn been die er gisteren nog niet was... tja hij was er wel maar niet zichtbaar... spannend is het wel... elke dag iets anders... op den duur heb je zoveel van die dingen dat je het niet de moeite vind om het aan de dokter te vertellen want waar moet je beginnen... ach... ik zal eerlijk bekennen dat ik het heel moeilijk heb met ouder worden... pardon... oud ZIJN... IK VIND HET KNUDDE!

04-11-2024 om 10:48 geschreven door Myette