Ik lachte ooit eens met mijn moeder die op haar gebit was gaan zitten zodat het brak... het menske kon alleen maar zuur mee lachen... je kan je kop verliezen maar om je tanden te verliezen moet je toch wat meer moeite doen... dat dacht ik toch... niet mijn echtgenoot hoor want die is kampioen in verliezen... als ik alle uren moest optellen die ik heb doorgebracht met zoeken naar spullen die hij kwijt was zou ik enkele jaren kunnen vullen denk ik... aan de kop stonden zijn sleutels... dan zijn portemonnee... in de tijd dat een herentas in de mode was... dat ding heeft in half Vlaanderen gelegen... was ik blij toen die mode passé was... nu gisteren... ik was nog in de badkamer aan het proberen er enigszins toonbaar uit te zien na een onrustige nacht... toen man binnen kwam strompelen met een verbijsterd gezicht... hij kon nergens zijn tanden vinden... hem vragen waar en wanneer hij ze laatst had gezien is verloren moeite want dat herinnert hij zich niet meer... wanneer hij zowat voor de tigste keer de ronde had gedaan van het huis en me wreed op mijn zenuwen had gewerkt door zijn klaagzang zuchtte ik eens diep en... begon al mompelend van : "daar gaan we weer" aan de zoektocht... het hele huis door van badkamer tot garage... dan begon ik zelfs kasten en laden te openen uit pure wanhoop... tevergeefs... nadat we zowat 3 x het hele huis hadden uitgekamd begon ik te denken dat hij ze met het vuilnis had mee gegeven... en dat na al die bezoekjes aan de tandarts en al het gezeur en al die moeite... om nog niet te praten over de kosten... ik gaf het op en ging al grommelend aan de pc zitten om mijn zenuwen te kalmeren... tot plots een jubelkreet van beneden door het huis galmde... EUREKA... GEVONDEN... en waar lagen die vermaledijde dingen... de enige plek waar ik niet gezocht had was tussen de zitting van zijn relax omdat er altijd een plaid ligt... ik begrijp nog altijd niet hoe dat gebit zich onder die plaid heeft kunnen wurmen... en de clou van het hele verhaal is dat hij beweerde dat dit mijn schuld is want ik had die plaid erover gelegd terwijl ik dat ding niet had aangeraakt... dat deed de deur dicht... deze keer deed ik wat meer dan grommelen en trok naar boven naar mijn pc om af te koelen... toen hij later naar boven kwam heb ik hem zowat buiten gesmeten... hij droop af en de rest van de dag was hij verdacht behulpzaam... hij waste zelfs de 2 koffiekopjes af... de rest bleef staan... er zijn tenslotte grenzen aan behulpzaamheid.

En dan zeggen dat mijn leven saai is... hoe kun je zoiets denken!

29-09-2021 om 22:36 geschreven door Myette

Wat doe je als je leven meer en meer zinloos lijkt... wat doe je als je de hele dag moet leven met een grommelende en kritiek spuiende echtgenoot... wat doe je als je lichaam langs alle kanten protesteert... wat doe je dan... je doet wat je moet al is het met tegenzin... als je taken er op zitten probeer je je te ontspannen met een boek of je komt je beklag hier op je blog doen... dit maar om te vertellen dat ik baal en alles zowat kotsbeu ben.

Hoe was de voorbije week... woensdag met die zeur van een echtgenoot naar de tandarts om zijn tanden te gaan halen... poeslief tegen de tandarts... een en al smile MET tanden... thuis smile weg en zeuren dat het pijn deed... niet willen dat ik bel voor een afspraak... donderdag kwam de kapster mijn pluimen bijwerken... vrijdag wekelijkse fourrage... en vandaag... proberen te overleven zonder er een hartaanval aan over te houden door man die een nieuw stokpaardje heeft gevonden om over te klagen... dit keer de recyclage... ik sorteer de afval in verschillende zakjes in de keuken... eens vol moeten die naar de grote zakken beneden gebracht worden en dat is de taak van man... doet hij al jaren maar plots heeft hij daar commentaar op en dat is natuurlijk gericht tegen mij alsof ik die regel heb uitgevonden... en als het dit niet is zoekt hij wel iets anders om mij te beschuldigen... je zou voor minder kwaadaardige gedachten krijgen... gisteren belde onze buurman-weduwnaar me op om iets te vragen en we hadden een lange babbel... die man praat over zijn vrouw alsof ze perfect was en hoe langer ze dood is hoe perfecter ze wordt... dan moet je wel moeite doen om niet in zelfmedelijden te verdrinken... die man van mij ziet alleen de slechte kanten... misschien zou hij ook mij bejubelen moest ik dood zijn maar dat zal ik dan jammer genoeg niet meer beleven.

Dat was dan mijn uitlaatklep voor vandaag... trieste boel nietwaar maar ik voel me ook niet goed... maag- en darm problemen... ik denk dat de stress me teveel aan het worden is... mensen die alleen komen te staan klagen over het gemis aan een partner en ik... heel erg dat ik het moet zeggen maar ik benijd hen soms.

25-09-2021 om 09:53 geschreven door Myette

Gisteren, zondag vroeg mijn dochter me of ze mochten langs komen... ze is hier heel voorzichtig mee omdat ze niet gevaxt zijn... en ik ik ben al die voorzichtigheid zo beu als kouwe pap terwijl mijn laatste levensjaren voorbij vliegen... ze kwamen en ik heb ze allebei een dikke kuffel gegeven en man man wat deed dat goed... die eerste knuffel na bijna 2 jaar afstandelijkheid... ik voelde me even terug een jonge moeder... we konden gelukkig nog in de tuin zitten om wat bij te praten... schoonzoon is gewoon blijven door werken de hele corona periode terwijl dochter de hele tijd van huis uit werkte maar nu 1 x per week naar kantoor moet... heel raar is het.. de meeste collega's blijven liever thuis dan weer uren in het verkeer te moeten zitten... dochter vind die ene dag wel wat afwisseling maar is toch ook liever thuis... wat ook veranderd is... veel mensen gaan niet meer zo gaarne de deur uit... winkelen is niet meer zo aangenaam... in een massa mensen lopen wil je vermijden maar dat kan niet altijd en dan is er die angst voor... wat als... covid heeft ons leven veranderd.

Woensdag moet ik met 't manneke naar de tandarts... ik vraag me af wat we moeten als die lieve dame stopt met werken... het is dit jaar al... wij werden al door haar behandeld toen de kinderen nog klein waren... zowat 40 jaar dus en altijd tot volle tevredenheid... dat wordt een zwaar gemis.

Donderdag worden mijn haren geknipt... ik weet niet hoe anderen dit doen maar ik stap elke dag uit mijn bed met haren die stijf rechtop naar alle kanten pieken en dan kan ik... ofwel ze weer eens wassen... ofwel mijn kop onder de kraan houden... op geen enkele andere manier krijg ik die stekels in het gareel... dus kort houden is de boodschap.

Avontuurlijker dan dit gaat mijn week niet worden... als het weer wat wil mee werken nog wat in de tuin rondstiefelen om stoute plantjes tot de orde te roepen... en een treurlied zingen voor mijn meidoorn... wij plantten hem in 1961 en elk jaar verblijdde hij ons met zijn prachtig roze en lekker geurende bloemetjes... dit jaar bloeide hij nog maar plots begonnen zijn bladeren te vallen en hij ziet er dood uit... zou zijn tijd gekomen zijn... ik las ooit dat ook planten en bomen een bepaalde levensduur hebben zoals mensen en dieren... triest en nog eens triest!

20-09-2021 om 12:33 geschreven door Myette

En we zijn weer vertrokken... elke dag zijn er wel nieuwe problemen maar als ze niet allemaal tegelijk komen kan ik het wel aan... gisteren had ik een goeie dag... voor een keer had ik eens werklust en vermits mijn poetshulp moest komen had ik al mijn planten van de vensterbank gesleurd... en sleuren is het want die hele vensterbank van zowat 5 m breed staat bomvol... ik wilde de ramen langs de binnenkant gewassen hebben omdat dit weer enkele maanden geleden was en ik niet eeuwig kon zitten wachten op een ramenwasser... 't manneke was even een ommetje gaan maken en kwam zeggen dat er in de buurt een ramenwasser bezig was en hij had gevraagd om even langs te komen... ik dus in blijde en ook angstige verwachting... de man kwam... haalde een apparaatje tevoorschijn en begon de hele gevel op te meten... en op te meten... trok een bedenkelijk gezicht... nog eens meten... fronste naar de boom in de voortuin... ik stond erbij... keek ernaar... en verwachtte het ergste. en ja.. de prijs was maar liefst meer dan het dubbele van de vorige... hij bekeek mijn ontstelde gezicht en wilde er 5 euro af doen op vaste basis... ik vroeg om alle 6 weken in plaats van 4 weken... dat ging niet want het was 4 of 8 ... daar sprong ik gezwind op zodat ik nu bijna hetzelfde betaal maar wel voor minder werk... ik pas me aan de moderne manier van leven aan... de straat poetsen doe ik niet meer want dan steekt mijn deel van het voetpad schril af tegen dat van de buren... lakens en ondergoed strijken doe ik niet meer... pff dat is ouderwets en het bespaart me veel stroom... enfin ik heb een kersverse ramenwasser en propere ramen... ik was in euforische stemming en heb alle planten afgesponst... de vensterbank kreeg een oliebad... ik heb warempel mijn witleren salonzetels een bad gegeven... en nadien nog wat klussen waar ik voordien de moed niet voor had... toen was ik kapot... mijn gouden poetshulp dwong me te gaan zitten en rust te nemen... die vrouw is een juweel en doet veel meer dan ik haar vraag... ik vraag deezeke elke dag dat ze nog lang hier mag blijven werken.

Vandaag was mijn plan wat in de tuin te gaan snoeien maar ik vrees dat het niet zal doorgaan... ik ben duizelig en moet me overal aan vast klampen of ik zou vallen... ik was nooit gezegend met een sterk evenwichtsorgaan of hoe dat ding ook mag heten... als kind was ik al niet dol op schommelen... en nu ik oud ben is het zeker niet beter geworden... schommelen doe ik niet meer... het wordt meer wankelen...  het gaat dus een rustdag worden... alhoewel... ik zit met de grote was en  wat moet dat moet... al is het wankelend.

14-09-2021 om 10:30 geschreven door Myette

Dit wordt een log waarin ik al mijn frustraties ga luchten... een verwittigd mens is er twee waard dus als je er niet tegen kunt haak je gewoon af... wat doe je als je 100 of 200 maal hetzelfde moet herhalen en je merkt dat het gewoon niet doordringt... je raakt gefrustreerd... wat doe je als je wederhelft de manie heeft om al je spullen de deur uit te werken... je raakt gefrustreerd... wat doe je als diezelfde wederhelft in je keuken begint te rommelen terwijl hij nooit iets in die keuken doet en alles op een andere plaats gaat zetten... je raakt gefrustreerd... wat doe je als je elke week weer moet uitleggen welke zak buiten mag voor de vuilkar en hij het maar niet snapt... je raakt gefrustreerd... wat doe je als weer diezelfde elke dag weer zeurt over wat er met de meubelen moet gebeuren als we daar niet meer wonen en je weer moet uitleggen dat de kinderen er voor zullen moeten opdraaien... je geraakt gefrustreerd... wat doe je als je zo om de week midden in de nacht een man aan je bed zie staan die beweert dat het zijn laatste dag hier op aarde gaat zijn terwijl hij dan de volgende dag springlevend zijn gewone dwarse zelf is... je geraakt gefrustreerd... zo kan ik nog even doorgaan maar ik vrees dat ik nog gefrustreeerder ga worden dan ik al ben.

Voor degene die er nog zijn en het willen weten... mijn lieve vriendelijke ramenwasser heeft me lief en vriendelijk gemaild dat hij niet meer in mijn regio zal komen wegens niet haalbaar... ik ben dus op jacht naar een vervanger... heb al enkele antwoorden gekregen die willen komen kijken en prijs opgeven... ik hou mijn hart al vast want ik zal denkelijk flink wat meer gaan betalen... aangezien wij in de living een raam hebben de breedte van ons huis met een vast middengedeelte hebben wij een ramenwasser nodig voor de buitenkant... ik zit nu in angstige verwachting... gisteren was een nogal lastige dag en toen manlief voor de TV naar sport ging kijken trok ik naar boven... zette een film op met de bedoeling ontspannen naar bed te kunnen later... een film die zoonlief er ooit eens had opgezet... ik zegde eens dat ik kon smullen van een horrorfilm en ik kreeg waar voor mijn geld... het bloed droop van mijn PC scherm... toen het in mijn klavier begon te druppen heb ik forfait gegeven... ben naar bed getrokken waar ik heb liggen woelen als een gefrustreerde mol... had akelige dromen... werd wakker van het lawaai van een ladderwagen die bij onze buur het oude salon kwam uithalen om daarna het nieuwe erin te hijsen... en die mannen kennen geen "from 9 to 5" nee die stonden er al om 6u45... dus weer frustraties hier want ik kan wel tegen een stootje maar van mijn nachtrust moeten ze afblijven.

Intussen is het weeral tijd voor de middagboterham... sorry dat mogen we niet meer zeggen want dat gedeelte "ham" in dat woord zou onze islam broeders kunnen frustreren... nog maar iets dat MIJ frustreert en dat is heel dat WOKE gedoe!

06-09-2021 om 00:00 geschreven door Myette