TJA... het loopt nooit zoals we het willen... donderdag die rottanden eruit maar zoals ze beloofde geen implantaten gezet omdat de hele boel zo erg was ontstoken dat de dokter het risico niet wilde nemen... dat betekent maar eerst in maart op controle en dan die verrekte dingen er "misschien" in... dan nog eens 3 maanden wachten voor ze kunnen beginnen aan de prothese zelf... toen ze het me vertelde heb ik heel hard maar "binnensmonds" gevloekt... aangezien mijn mond afzichtelijk gezwollen was en vol zat met proppen watten was ik letterlijk monddood gemaakt... toen moest ik de buurman nog bellen en dat was al een hele opgave door die proppen en het masker maar het lukte me en dit wrak geraakte thuis... na zowat 2 liter bloed en 2 kilo watten te hebben verbruikt de volgende 2 dagen stopte het eindelijk en begon de volgende fase... hoe en wat eten... intussen is dat ook opgelost en heb ik me verzoend met het idee tandloos dit jaar te overleven... ik ben zelfs zo blij van die ambetante bieters verlost te zijn dat ik er nieuwe energie heb door gekregen... praten gaat moeilijk maar ik oefen en praat tegen alles in huis... de traplift die ik Otto noem... de planten die ik liefhebbend aanmoedig... ik zet elke dag een rock op en dans erop tot mijn tong op mijn tenen hangt... veel plezanter dan al tellend aan stoelyoga doen... tenslotte ben ik van de rock generatie en dat krijgen ze er niet uit... meer dan 1 nummer kan ik echter niet meer aan... je moet je grenzen stellen nietwaar.

Dit alles om duidelijk te maken dat ik me voel of er een loden last van mijn rug gewenteld is... ik betrapte mezelf erop gisteren dat mijn prutmaaltijd me smaakte en voor de eerste keer in weken heb ik zitten sabbelen op een marsepeinen snoepje... het duurt zo wel langer maar je hebt er dan ook langer plezier van... en dat ontdek ik dan nu op mijn zeer gezegende leeftijd... nooit te oud om te leren... zo zie je maar!

"

17-12-2025 om 09:46 geschreven door Rud

16-12-2025 om 17:08 geschreven door alfyvo