Het was curieus dat voor de mensen van curiosa ook onze site - of de inhoud - verbazing wekt... Op het eerste zicht was hun vraag duidelijk: Heb je voorwerpen die het bijgeloof van de soldaten in de oorlog van '14-'18 illustreren?
Met de vraag wat ze bijgeloof noemen hebben we de opdracht aangevangen. De grens is vatbaar voor interpretatie. Over de inhoud van het artikel had men nog geen zicht... Uiteraard raden we de geïnteresseerden aan het tijdschrift in te zien...
Wij tonen hier enkele beelden waar de redactie van curiosa blijkbaar in geïnteresseerd was.
Het Engelstalige beschermtasje en de penning van Kardinaal Mercier.
We hernemen een beeld dat vroeger al eens besproken is: het reiskapelletje (Vlaamse identificatie-item). De Nederlander noemt dit een zakheiligdom.
Nu donderdag hadden we onze werkdag. We waren er de gehele voormiddag met vier mensen om prentjes te klasseren. Extra dank aan de volhardende ploeg. De veelheid van de oogst maakte het bijzonder vruchtbaar. De exemplaren waar er meerdere versies en meerdere stuks van binnenkomen zijn het makkelijkst te verwerken. het wordt alleen wat trager - saaier - stesserend als de laatste loodjes moeten worden gelegd, maar dat is niet voor morgen gezien de hoeveelheid te verwerken stukken.
In de overrompelende stukken was er door een snode infiltrant een subtiele waarschuwing binnen geslopen.. voor de bestuursvergadering?
We oordeelden dat dit prentje enkel op de rand bij de devotionalia hoort. De discussie is nog niet gesloten. Zo kan er bij de varia een actueel punt ingeschoven worden. Geestrijke dranken worden in alle culturen en religies gebruikt bij de eredienst? Hoe kan men dan de aangebrachte devotie (cf. prent) als onderdeel van onze verzameling rechtvaardigen?
We willen de schenker er ook op wijzen onze bestuursvergaderingen ook wel zwaardere problemen moeten oplossen. Ons boekenbestand moet dringend een ruimer onderkomen krijgen. We hebben zomaar 53 m. stapelruimte meer nodig dan we heden in ons buitenverblijf (Oud gemeentehuis Watou) als onderkomen hebben.
De bijgaande foto geeft u een idee van een binnenkomende schenking....
We moeten nog niet denken van op pensioen te gaan...!!!
Onze studiedienst zocht uit wat we kunnen presenteren in de tentoonstelling rond de pauzen van de laatste eeuwen .
We kwamen tot de constatatie dat we nog maar eens ruimte tekort hebben. We zeggen het liever zo dan dat we zouden resumeren dat we materiaal teveel hebben. Tenslotte is er bij de mensen die er zich in interesseerden heel wat bewaard dat naar de paus van de eeuw verwees.
Borden, documenten - meegebracht van Rome of via via overhandigd -, fotomateriaal en eenvoudige gedachtenissen aan het heilig jaar, een pausbezoek van een familielid of de paus op bezoek in Ieper bv.
We hebben het dan nog niet gehad over de pauskeuze, de zwitser garde, de tiara*, de encyclieken, de reizen, enz...
In de twee kasten die we hebben om de mini tentoonstelling te stofferen hebben we gekozen om een eenvoudige review te brengen van Pius IX naar de huidige paus.
Je kan er bij wijze van spreken de stappen volgen via afbeeldingen, penningen en prentjes....
Die het niet gezien heeft kan er niet van mee praten.
* Over de tiara hebben we een kwartaalschrift voorzien voor 2014, nr. 1.
Tussen de plaatselijke bezigheden die ons ook altijd wat devotioneel erfgoed openbaren vaak specifiek met de stad verbonden sprokkelden we in de rijke Sint Franciscus iconografie. We verwijzen hiervoor naar de site van westhoek.be.
Je kan er o.a. het schilderij van Jules Boudry zien waar hij (zelf) als Franciscus de drie geloften ontmoet.
Een ander merkwaardige ervaring was op zich zeker boeiend.
Terwijl allerwegen de godloze maatschappij met paraBELs, bellen en .. reBELS wordt uitgetekend zijn wij aan het RUIMEN. Terwijl in Tertio de godsdienstles - waar we kunnen van meespreken - van de ene ijstijd naar de andere verglijdt. We lazen: Kortom, ik zie vandaag zowel binnen als buiten de scholen weinig draagvlak om een onderwijsnet daadwerkelijk opnieuw religieus te oriënteren.
Terwijl dit allemaal zo is runnen wij een KENNISCENTRUM.
Het gevaar van het woord KENNIS-CENTRUM is dubbel. We zijn niet HET centrum van kennis. We zijn lang al aan een andere invulling van het woord KENNIS toe. Het begin van de wijsheid is al vaker gedefinieerd. Het ligt zeker ook voor de mensen die ons deze keer erfgoed=kennis bijbrachten buiten ons.. Bijbels is het begin van de wijsheid het ontzag voor DE Andere.
We zijn de andere, een authentieke representant van demensnu dankbaar voor de tip, die ze signaleerde uit een oud boekje van de verering van het Heilig Bloed in Brugge. Ook daar zoals je kan meelezen bestaat het verhaal van het ongedoopte kind - met dezelfde verwijzing naar de drie dagen voor de verrijzenis - in dezelfde eeuw - de liturgie van de respijtkinderen.... lees maar mee
uit Triumphe van het Heiligh Lijden Christi Jesu
72
In het jaer onses Heeren 1407 op den elfsten van November was
te Brugge in de Balckstraete een kindeklen opgedoopt gestorven ende drie dagen
begraven . Maer de moeder aenriep sonder ophouden het heyligh Bloedt
73
van Brugge segghende: Voorwaer ick hoore mijn kindt dat
leeft. Men ontgroef het kindt ende bevondt dat het leefde. Het viert gedoopt
ende gedragen in de kercke van het H. Bloedt alwaer men tselve heeft levende
gesien.
Of zijn onze medewerkers op vakantie, of zijn ze op een memorial, ze blijven met DE zaak, onze business bezig.
We herinneren ons zijn verblijf op vakantie in Spanje (zie vroeger).. nu was er een klasbijeenkomst en inderdaad onze secretaris had een paar valiezen uit het depot meegedaan om de mini tentoonstelling te ontplooien.
Het spreekt voor zich dat de aanwezige Woumenaars zich in verhalen konden uitleven.
De vragen van de catechismus kenden ze niet allemaal meer. Maar dat ze ze gekend hadden dat hadden ze meer dan eens de kleinkinderen verteld. Wat nu google noemt zat vroeger in de grijze hersenstof. Times there are a changing!
Een paar fotootjes maar.
De vrouwen hadden alle tijd om over de kroontjes en kleedjes van de plechtige Communiedag en de dag erop te debatteren.
Terwijl onze staf er zich over buigt hoe we tussen schip en wal zullen laveren gaat het leven verder. We hebben de tijd niet om wakker te liggen van Provinciale sluimertrage depotplannen en de eigen steedse - zonder moeite in dank aanvaarde interim - assistentie.
Vandaag 6 september 2013 hadden we weer twee drukke werksessies.
Het bakkerijmuseum speurde - volgehouden - naar alle sancti die van ver of bij, legende of tastbare sporen van BROOD vertonen in hun ook al niet altijd historisch verhaal. Geef ons heden een verhaal van een broodheilige!
Op de fotos zie je vele handen maken licht werk en de koffiepauze.
Wie in het effect geïnteresseerd is bezoeke de tentoonstelling komende maand in oktober in HET bakkerijmuseum.
In de nasleep van onze tentoonstelling over Onze Lieve Vrouw van Sint Jan kregen we zowaar de organisatie van demensnu (Humanistische kopel) op bezoek. De geïnteresseerde dame zocht elementen om het omgaan met de dood van kinderen in beeld te brengen in een komende tentoonstelling ook weer in oktober. De dood in kinderschoenen... Haar invalshoek was hoe het fenomeen van de enfants de répits/respijtkinderen in het toenmalige mensbeeld werd beleefd.
Alvast geen sinecure. Anne-Flor Vanmeenen kwam met de trein in Poperinge toe en vond het bezoek een speurtocht in voor haar vaak heroïsche, dan weer achterhaalde en/of contekst pragmatische hanteringen. De dood van een kind.. altijd iemands kind, altijd een weerloos kind....
Soms wordt dat zelf het primaire werk van een boek dat nog nooit is ingekeken. Het domein van de dood van het kind is zo één van de item waar niet zoveel is omtrent gepubliceerd... Met zoektocht van Anne-Flor is het probleem AANGESNEDEN.
Een intrigerende wandeling - spijts onze vorige onverkwikkelijke studietocht met route barrée en brocante durfden we het nog eens aan, Frankrijk in te trekken.
We hadden het wel deze keer georganiseerd met gps en een VOS als speerpunt, maar .. nog eens lapten die Fransen het ons met de route barrée.
Onze speurtocht ging deze keer naar de kapel van de drie maagden.
Foto: brandraam met de moord op de drie maagden.
De legende is zeer oud. De meeste commentatoren zijn akkoord om naar de kelten terug te wijzen. Ook bij de grieken waren drie uitmuntende maagden bij de godheden: Atena, Artemis en Hestia. Later zullen de Romeinse theologen er Geloof, Hoop en liefde van maken.
In Caestre in een enigszins gelijklopend verhaal als we kennen van Mesen vertelt men ook over de drie maagden. De vrij anachronistische schilderijen (drie kloosterzusters?) in de kerk hielpen ons niet veel verder. Edith, Elfrieda en Sabine waren even roekeloos als roodkapje en werden vermoord toen ze op hun eentje door het bos naar Rome wilden. De blinde ridder van Strazeele werd door het bloed van de vermoorde maagden ziende... In Mesen werden ze niet vermoord maar daalden af in de grond (om hun eer te redden) om later te worden terug gevonden en miraculeus de adel bij te staan...
Er gebeurden nog elf mirakels, o.a. ook een wonder zoals in Sint Janskerk te Poperinge.
We zoeken daar nog verder op.
Een leerzame uitstap, zeker!
In de marge vertelde Wilfried ons wat een heksenbankje was. Op de f
oto zie je hoe hij de daken afspeurt om te zien waar nog zo'n bankjes zoud
en staan. Op het zerk naast hem staat wat hij een heksenbankje noemt.
Bijgeloof: het getal 13 in de Sint Maartenskathedraal Ieper
Waar de organisatoren zeker in geslaagd zijn is de nieuwsgierigheid van geleerden en niet-geleerden te lokken..
Als erfgoedvereniging die zich specifiek met devotionalia bezighoudt was de baseline goed gekozen: Bijgeloof.
We waren al een tijdje de geschiedenis van Ieper aan het ziften rond alle mogelijke verwijzingen naar "13" of "bijgeloof" .. Toen we centraal - dachten we - een drietal verwijzingen vonden naar toevallige sporen van (bij)geloof Petrus op doek: Maria in gips en een kelk zoals het hoort in edel metaal aantroffen.
Bijgeloof is typisch onverwacht! Nooit zeker! Je moet het geloven. Dat men Maria in een kathedraal bijgeloof noemt vinden wij wel vreemd. Dat het beeld terugkeert - piëteitsvol teruggegeven - kan je zoals de telkens terugkerende bloei van de bloemen en de toch nog terugkerende zomer in België een wonder noemen. Laten we mild zijn!
We moeten constateren dat we niet zonder intellectuele bagage huiswaarts keerden. In de perisfeer vulden Sinterklaas en Sint Maarten onze erfgoedkennis aan.
Je denkt toch niet dat we al aan de winterslaap zijn
Het wordt binnenkort druk.
We helpen twee tentoonstellingen voorbereiden en we gaan nog naar Caestre op studiereis.
Maar eerst de verre voorbereiding op ons eigen tentoonstelling in de Onze Lieve Vrouwekerk.
Het enthousiasme rond de nieuwe paus is nog niet in mekaar gezakt. De brave Excellentie doet het wat de armenzorg betreft excellent. Ook in de aanpak van de anders-denkenden kunnen we - samen met vele anderen - hem volgen....
Het blijft een moeilijke positie. Times they are a changing......!
We willen toch even met paus en pauzen een mini-tentoonstelling klaarstomen. In die speurtocht vonden we heel wat materiaal in onze eigen boekenverzameling... Weerom teveel om er een minitentonstelling mee op te bouwen.
Enkele smaakmakers.
De pauselijke tiara is - maar dat wist je wel - niet het hoofddeksel dat Christus droeg, Hij werd ook niet op sedes gestatoria gedragen... Trouwens ook Kate Middleton droeg de tiara.
De tiara was aanvankelijk niet zo pompeus (zie Innocentius III hierboven) en is ook door de Assyrische hoogheden gedragen.
In een gezelschap als dit past het dat we met wat academische allures onze bijdrage betitelen. We reden naar het lekker ERKEND bakkerijMUSEUM om het ei/ovo te leggen voor de volgende tentoonstelling.
We hadden het genoegen van gedachten te wisselen rond het vooropgezette plan een tentoonstelling te organiseren rond heiligen en brood. Het tafelgesprek ab ovo ad malam, van het ei - begin en opzet - tot de appelen - de dessert -in één zitting is zelfs voor de geoefende periti/ervaren en deskundige manschappen en vrouwen niet mogelijk.
Er werd een komende zitting gepland.
Spijts de diversiteit in de formele positionering
of gaan we panes et circenses, brood en spelen, wat kiest de vox populi, waar gaat hetplebs naartoe?
of kiezen we voor waar we minder legendarisch materiaal rond wat we in huis hebben, erfgoed met immaterieel dreigend bedreigd materiaal?
De keuze was embrionaal al gemaakt. Panes = brood en circenses = spelen: dat dekt de lading van brood en spelerei van de Sancti, brood en legendes, brood en heiligen.
Liesbet, Ina en Dirk in een broodernstig gesprek met de secretaris en de man met een pak boeken in het bakkerijmuseum. Wees gerust geen droog gesprek!
Het fotomateriaal is geen weergave van ons onthaal.. we werden zeker niet afgewezen. Hoe foto's kunnen bedriegen?
Wat een serieuse studiereis had kunnen zijn werd een mini-instant culturele onderdompeling.
Na twee deviations - wat nog meeviel, gezien de bewegwijzering - werden we tot ergernis van de bereidwillige chauffeur getracteerd met een accès interdit ingevolge van een rommelmarkt.
Broccante: Inderdaad die indruk hadden we een beetje. Op de grens van tweede handse aanbieding.
Achteraf mogen we niet klagen.
Onze penningmeester tracteerde op een Vlaamse Rodenbach, koel .. cool!
Ook de studie viel grosso modo niet helemaal tegen.
We leerden enkele opvallende dingen.
Zo'n kruis Christ aillé daar hadden we nog enkel partieel iets van in het geheugen. Internet geeft vleugels aan de slang, de duivel en de witte ruiter maar noch in het Frans noch in het Nederlands vonden we de afbeelding. Harry Potter vliegt zonder vleugels.... Wat de afbeelding met de cherubijnen uit het Eerste Verbond te maken heeft zou een studie apart kunnen zijn.
Het onderwerp was retable de France. In Craywick gaat het om een eerder recent retabel.
We maakten kennis met de vele 19e eeuwse beelden die in het kerkje staan. Streekgebonden was Sint Gillis een te verwachten heilige. Andersom hadden we even de boeken nodig om de Heilige Germaine die men in een hoekje aantrof te situeren. In de sneltreinvaart van onze Fransprekende gids was de toevoeging ontgaan, maar internet bood ons de oplossing: Ste Germaine de Pribac
Toen de zomer zich liet voelen zochten de deelnemers af en toe de schaduw op....
Wie zong ook weer 't is moeilijk bescheiden te blijven...
We waren er spontaan ervan overtuigd dat ons MUURBLOEMPJE wel onachtzaam aan de quasi totaliteit van ons publiek voorbij zou gaan. Het zou wel hoogdravend in zijn tekstuele vormgeving en melodramatisch-bombastisch als naar gewoonte in verwaarloosbaarheid door de hitte van veel sensationeler berichtgevingen in de nevelen vvan het niet memorable wegdeemsteren.
Maar zo was het niet. We kregen respons! Dank.
We zijn her en der in België bekend.
Onze nieuwe aanwinst verwijst nu naar Lede. Na Limburg komt ons iets in handen dat met Oost-Vlaanderen te maken heeft. Onze kaders wachten op verdere inventarisatie. Maar deze hebben we even vooraf genomen. Het is de afbeelding van een schuur waar onder Frans Revolutie eucharistievieringen doorgingen. Een tijdsdokument met historische allure.
We houden eraan om niet alleen het louter devotionele, niet enkel het speciale, maar ook voorwerpen met vastgelegde immateriele erfgoedwaarden te aanvaarden. De voorstelling heeft zoals te lezen op de afbeelding te maken met een pand in Lede. Het is geklasseerd https://inventaris.onroerenderfgoed.be/dibe/relict/9088
Bij de kruisen die we binnenkrijgen is de inventarisatie vaak vrij monotoon. Af en toe krijgen we er eentje waar de corpus van de gekruisigde met de voeten naast mekaar is aangenageld (zeldzaam). Dit gebruik lijkt ons te verwijzen naar een ouder gebruik. Als iemand het deskundiger kan verklaren dan zouden we er zeker mee gediend zijn. We vermoeden enkel dat de voeten over elkaar werden aangebracht onder invloed van Saint Sulpice en het Jansenisme. Maar .. als we er eens iets meer over weten dan vertellen we het jullie!
In pps en blogs zien we een overvloed van poëtische en ontboezemende voorstellingen. In de roes van de romantiek en de folklore, voorbij aan de nationale hype van vandaag, 21 juli 2013, zijn we ook even de droomwereld ingestapt. Ontroering, een vorstelijke ontboezeming, overviel ons toen we voor de zoveelste maal dat MUURBLOEMPJE zagen op de muur die grensoverschrijding markeert tussen de buur en ons stukje patrimonium.
Een muurbloempje - een vertederend - abele wezen dat op de grens toekijkt. Een instantie, een persoonlijk engagement, vlees en bloed, schuchter en kwetsbaar dat er nog niet bijhoort. Een randwezen dat popelt om aan de dans mee te doen.
Zo'n MUURBLOEMPJE heeft heel veel te zeggen.
Het doet ons denken op het grensoverschrijden, het thema van de erfgoeddag 2014.
Hoelang nog? Een apocalyptische vraag. Hoelang nog wroeten we aan de rand.
Wanneer worden in dit traendal de grenzen inderdaad afgeschaft?
De grenzen tussen professionelen en vrijwilligers/voluntairen, de grenzen tussen officieel en officieus, de grenzen tussen groot en klein, de grenzen tussen wij en zij.... Wanneer telt een depot, kleine broer, ook mee... Wanneer wordt heemkunde als historie gewaardeerd...
Oh, ja we zijn in dromenland bij de poëten.
Het mag toch even in de vakantie en op deze heuglijke historische dag?
We kregen een beeld binnen van het verre Limburg. Een stille bewonderaarster bedacht ons met een relatief gaaf beeld waar we wel onmiddellijk de naam van konden stamelen: de Heilige Barbara.
Ja, met het torentje, waar ze zich mee onderscheidt van de Heilige Godelieve van Gistel. Die heeft een putje.
Voor de kenners je hoeft eigenlijk maar de hals te zien. De H. Godelieve die werd gewurgd en zo is ze onmiddellijk te identifieceren.
Pas toen we nader inspecteerden zagen we dat onze nieuwe Barbara een lantaarn in de hand hield.
Onze Euro vie. Barbara is niet alleen de patrones van de pompiers en de geologen, maar ook van de mijnwerkers.
Na wat speuren haalden we onze vroegere schenking bij. Die had die lantaarn, die mijnwerkerslamp, niet in de hand.
Toen kwam de contextuele convergentie. Inderdaad Barabara is ook de patrones van de mijnwerkers en de speleologen. Het beeld was eertijds eigendom van een mijnwerker in Limburg.
Dat is de eerste keer niet dat Wilfried ons op die manier bewaard voor inertie en werkeloosheid. Eens te meer kregen we en stapel boeken op ons dak.. een dozijn dozen werden binnengebracht in ons beperkte ruimte. En met een glimlach dat is één van de zes kasten!
Het streelt onze ambitie en onze onverholen fierheid. De noeste veldwerkers van het Nationaal Onderwijsmuseum betraden onze drempel voor de tweede keer. In oktober plannen ze een thematentoonstelling over de verhouding met de andere godsdiensten binnen het onderwijs. Een behoorlijke boterham. Wij hebben toevallig van die kaas gegeten en als ervaringsdeskundige waren we blij met de honneurs.
Trouwens het bleek dat we inderdaad ook materiaal binnen hebben dat in de smaak valt.
Theoretisch is het ook een mondvol om over het onderwerp ook maar iets te zeggen.
Uit de eigen schoolse herinnering zijn er de PAM tijdschrifetn en ook een beetje het Zonnelandje waarmee men de jeugdige hersentjes probeerde te boetseren naar het adagium dat moest gepreekt worden.
In de jaren '50 was dat nog katholiek bijbels gaat en onderwijst alle volkeren. Het volkstheologisch handboek van rond de 1900 (precies twee jaar ervoor) gaat er schalks mee om. Met de toren van Babel is de grote verwarring ontstaan. Het gevolg er lopen nogal wat (h)anen rond die het ketterse lied kraaien (lett. Lutherianen, anglikanen, .. ). Ze zullen de hulpelozen dood der ketterserven. Oecumene was allen terug naar de ware schaapsstal.
Het missie-bidsnoer.
Met Joannes XIII (Angelus Josephus - Angelo Guiseppe - RONCALLI en het concilie) waait er een andere wind.
Het zilverpapier en Sint-Pieterspenning, de gebeden en de aalmozen voor de Sancta Infantia (pro miseris infidelibus) worden meer ontwikkelingshulp (aanvankelijk met de bedoeling massaal te bekeren, later meer humanitair).
De penningen van de Heilige Kindsheid.
We hebben de mensen proberen te sensibiliseren voor een veelkleurige kijk op de zaak. Zelf weten we hoe de godsdienst fanatieke trekken van het verleden bij de mensen in het veld niet zo sterk meer waren. De groeinde inbreng van leken en catecheten met nieuwe inzichten, die heel vaak hun eigen lessen maakten, werden vaak anders aangebracht dan de katechismus het hen had geleerd. Trouwens het lezen van die nieuwe katechismi is al een bekering op zich..
Wil je nog eens het fantastisch verhaal uit je kindertijd.. de dieren die naar de ark werden gebracht. De wandkaart uit uw Lagere schooltijd ZIEN?
zie bijlage
Dat wilden ze met de erfgoed cultuurbanken studiedag.
- reality - augmented reality - ...zo werd het ons duidelijk op de studie dag in het perron in Ieper. We mochten er de boeiende studiedag van de provincie meemaken.
We maakten er kennis met een snoer aan Engelse afkortingen en termen.
Pas na het stortbad vanPACKED (expertisiecentrum Digitaal erfgoed) beseften we dat we toch al een stapje gezet hebben op het pad van de augmented reality.
Ze dompelden ons in het PBS (Provinciaal Bibliotheeksysteem en wat we al hadden ondervonden die werken (leve de culturele diversiteit! ) met WINOB. Dat is één van de systemen.
Dan surften we o.l.v Isabelle naar PROBAT (Provinciaal Archiefnetwerk).. via een vertrouwder tool de BEELDBANK (voor een keer Westvlaanderen) belandden we bij het nieuwste pakket nl.ERFGOED IN ZICHT.
We moeten onze bezoekers mee laten delen van de barstensvolle attractiviteit van het boeiende dat aan het groeien is op het vlak van toegankelijke cultuurdata. We kunnen op al die sites de appetijt krijgen om archiefstukken, erfgoed, museale voorwerpen.. al wat depot en musea, archieven en beeldbanken in huis hebben als object, geGEVEN, in werkelijkheid te gaan bezichtigen.
En om het verhaal te vervolledigen wij voelen ons eigenlijk niet buiten spel. Onze tool is een eigen creatie. We zitten weliswaar niet 100% gedigitaliseerd, maar we hebben een behoorlijke verzameling, met uitgebalanceerde fiche, met eigenzinnige thesaurus... Wie de materie kent kom eens langs op de SITE, maak een account en... je zal zien een creatie van open office. YA NU wat zeg je daaravan?
Onze Kortrijkse
collega had een vraag. We zijn er graag op ingegaan. Een papnon hoe
ziet die eruit? En waar kan je
zo'n beeld kopen?
We zijn geen
detailhandel in beelden. Dus deze vraag was niet onmiddellijk een
uitdaging. Er zal wel een bedevaartoord zijn waar Kruis en munt elk hun beurt krijgen.
Die papnon wel daar hebben we wel even bij stil willen staan. Wat we vermoedden leek
juist De zusters van Naastenliefde/Liefde in Parijs: les filles de charité, die volgelingen waren van Sint
Vincentius à Paulo, de apostel van de armoede, blijken het meest te
beantwoordden aan het gezochte fenomeen.
Tot 1964 droegen
die zusters een speciale kap (cornette) vandaar papnonnen - van wit linnen, die in dat jaar werd vervangen door een lichtblauwe hoofddoek.>
We doken in onze
databank en inderdaad zo'n, beeldje hebben en houden we in huis: nl. Soeur Cathérine Labouré. Ook haar médaille zit in ons collectie.
In de bijlage kan je meer lezen omtrent dit studieonderwerp.
Die onze tijdslijn volgt die weet dat we aangezocht werden door KADOC in verband met religieus speelgoed. Met een zeer vruchtbare uitwisseling aan mogelijke pistes zijn de betrokkenen aan de slag gegaan en we waren aangenaam verrast over wat ze allemaal hadden samengebracht.
Jammer dat de tentoonstelling enkel nog één noveen toegankelijk blijft.
Naast het prentmateriaal en het speelgoed om misje te spelen was er veel te zien dan wat we zelf in huis hebben. We hebben onze studiereis met veel voldoening beëindigd en willen onze grote broer proficiat wensen met het geslaagd overzicht.
We onthouden u het leuke filmpje niet met het spelend kind die al op de hostie denkt voor de communie en zijn tong uitsteekt.
Educatief en specifiek pedagogisch speelgoed was er zeer sterk vertegenwoordigd. De ark (upgradabel) en een pand-lange multiconfessionele verzameling (moslim, jood en hindoe) hebben blijkbaar allemaal hun kinderen opgevoed met adagium jong geleerd is oud gedaan.
Het onderwerp was retable de France. In Craywick gaat het om een eerder recent retabel.
met een glimlach dat is één van de zes kasten!
