1 06 2007 Het verwondert natuurlijk niemand dat er hoge gasten over de
vloer komen. Papieren afbeeldingen van pauzen en heiligen, nieuwe en oude,
afgeschafte en recent heilig verklaarde hemelingen doen er dagelijks hun opwachting. Maar we houden niet van 'plastic' VIP's. Een ogenblik hebben
we gedacht dat we een verkeerde afspraak maakten. Er kwamen inderdaad 'hoge
gasten'. De firma Verbiese kwam ons dak herstellen. Inderdaad het was al een tijdje gepland en nu kwamen ze. En
toch wel op de dag van ons 'hoog bezoek'. Iedereen mag het weten. We krijgen
heel wat aandacht vanuit Ieper voor ons project. We zijn er echt dankbaar voor Elisabeth, van CO7, speurde naar de patroonheilige. We waren
aangenaam verrast hoe de beschermelinge van Koningin Elisabeth van Hongarijë
zich neerboog over de stumpers met een locatie waar het binnen regent en -
vooraal niet te denigrerend er is sanitaire voorziening, ook al is dat assorti
met het erfgoedgeheel. Nele, 'Cornelia' bewees haar erudiete achtergrond. We waren
gedwongen de jeugdige horde, die onze santeboetiek bestormde, om hun
leergierigheid en hun flarden religieuze kennis, anders in te schatten dan de
doorsnee 'stuurlui aan wal' dat gewoon zijn. Zo te zien zou er wel eens een klimaatverandering kunnen
gepusht worden. De 'hoge gasten' van de erfgoedcel Ieper betokkelden de
gevoelige snaren. Onze Frans die zat al 'world on line'. Dat heeft niets met de
drank te maken, maar wel met het enthousiasme dat de bestuursploeg spijts de enge
locatie toch deelt. Ondertussen werden de gaten in het dak gedicht. De
gesprekken optimaliseerden even geleidelijk de visies. Alle aanbevelingen
worden meegenomen naar de volgende bestuursvergadering.
Margareta bracht de onmisbare kwinkslagen. Zonder Queen Margaret trekjes, maar
met de spontane opgeruimdheid die het moreel van de deze klimaat-sessie op tijd
opkrikte, kwam ze met haar opmerkingen te gepaste tijd het erfgoed in ere
herstellen.
Onzen Heertje, Poperinge, heeft weer 'een dak zonder gaten', letterlijk
en figuurlijk.
Ja, we kunnen amper ademen, maar we zetten ons beste beentje voor om de vloed aan erfgoed aan te kunnen. We moeten ontzettend enthousiast en over-tevreden uitbazuinen: we beleven gouden tijden in de erfgoedbranche. Vooral wat onze discipline: DEVOTIONALIA betreft mogen we geen onortodoxe apocalyptische boodschappen de wereld in sturen.
Zo wat iedere schenker komt met een de edelmoedige overtuiging hier wordt onze geërfde schat bewaard. Dat is ook de reden van ons bestaan.
Om je een kijkje te gunnen binnen de muren hebben we onze fotos aangepast. Lange tenen, bombaste rugzakken, lompe 'trappelaars' moeten we voortdurend tot voorzichtigheid aanmanen. Omzichtigheid is de moeder van de porseleinenwinkel!
50 jaar terug op de Opendag in het Sint Janscollege
13 mei 2007 De klas 50 jaar geleden.
In het Sint Janscollege te Poperinge hebben ze en boontje
voor ons depot. Een tijdje geleden kwamen ze op verplaatsing les volgen. Hun
bedrijvige leraar geschiedenis loopt het gevaar hen helemaal te desoriënteren. Eerst
brengt hij hen een halve km. verder om ze in de 16de eeuwse sfeer te
brengen. De kudde streek neer in onze lokalen om er het Concilie van Trente te
herbeleven. Blijkbaar was dit een te verre reis. Ditmaal piloteerde de
télé-tijdmachien hen slechts 50 jaar terug ter gelegenheid van hun Open Dag. Hiertoe werden de wanden van het hoge klaslokaal (misschien
juist nog geen 50 jaar oud) opgekleed en getooid met van ons erfgoedmateriaal.
Aan de wanden zie je op de foto's: wandprenten van voorheen.
Er werden voor de gelegenheid ook beelden verhuisd. De levende beelden waren ook representatief aangekleed. Bij
deze kun je hierover oordelen.
Graag gaan we op het voorstel in. De enthousiaste 'devoten' insinueerden ons het volgende te verspreiden.
En... we doen het graag
Hemel
en aarde bewegen - volksdevotie in het Meetjesland
Met een tentoonstelling hopen ze inderdaad 'hemel en aarde te bewegen'. Applaus van Onzen Heertje.
De tentoonstelling Hemel en aarde bewegen - volksdevoties in het Meetjesland wil een
antwoord bieden op de volgende uitgangsvraag: hoe probeerde de
plattelandsbevolking vroeger haar have en goed te beschermen tegen allerlei
onheil en meer bepaald tegen dierenziekten?.De tentoonstelling behandelt enerzijds heiligen die voor de
plattelandsbevolking van groot belang waren en anderzijds rituelen en gebruiken
die daaraan verbonden zijn.
Hemel en
aarde bewegen biedt derhalve een
overzicht aan van heiligbeelden, relikwieën, relikwiehouders, processiefotos,
ex-votos en bedevaartvaantjes. De tentoonstelling bevindt zich op het
kruispunt van agrarisch erfgoed, religieus erfgoed, folklore en immaterieel
erfgoed. Wat deze tentoonstelling enigszins anders maakt, is dat ze gaat over
aspecten van devotie in het boerenleven binnen een regio, met name het
Meetjesland. De tentoonstelling vertelt nu eenmaal het verhaal van de
Meetjselandse (plattelands)bevolking en het Meetjeslandse landbouwleven.
De tentoonstelling loopt nog tot 31 juli en is individueel toegankelijk op donderdag- en
vrijdagnamiddag. Via een eenvoudig afspraakje met het Plattelandscentrum op het
nummer 09/379 78 37 of per é-mail naar info@plattelandscentrum kunnen groepen
met een gids het Plattelandscentrum en de tentoonstelling bezoeken.
In onze eigen erfgoeddaglocatie begon het de zaterdag al.'s Zaterdags (21/04/2007) waren de vrijwilligers van Onzen
Heertje al officieel van start gegaan.
Een Gala receptie verheugde de gelukkige bestuursleden om de
unieke schenking van de Cera foundation. De lege stoelen waren de zitjes voor
de genodigde gemeenteraadsleden en schepenen, die allemaal een uitnodiging
kregen.We corrigeren hier uitdrukkelijk de zin die we in
westhoek.be hebben gebruikt. Burgemeester en schepen van cultuur hadden zich
verontschuldigd, alsmede twee andere gemeenteraadsleden.
Aan erfgoed ontbreekt het in de Trommelaarstraat niet. We
hebben er inderdaad nog wat aan de KANT. Plaatsgebrek en oplossingen. We
hebben er dit weekend genoeg klokken horen over luiden. Ook de pers had er zijn
idee over. Geen gezeur de provincie kwam deze keer gul over de streep
met een zestal prachtige vitrinekasten We waanden ons in onzen Heertje voor
een dag in het paradijs.
We speelden ze ook nog op verplaatsing: in Roeselare en in Talbot House ter
stede prijkte ons St.-Anna-erfgoed.In de Trommelaarstraat was dat nog niet spectaculair te zien.
We zouden aan de objectiviteit geweld aandoen als we de
interesse van de erfgoed-professionelen: cubeco en erfgoedcel zouden
voorbijgaan. Wat de mensen van Onzen Heertje het meest heeft verheugd is
de concluderende zin van de voorzitter van de RAR-Ieper-Poperinge dat het
devotioneel erfgoed in Poperinge ontegensprekelijk kwalitatief hoog scoort wat
het contextueel bewaren en wat de deskundigeregistratie en
inventarisatie betreft. We nemen over uit de mailing: veel musea halen dit
niveau niet. Ook het bezoekersaantal werd geëigend bijgehouden. De teller sloeg
op het eindmoment af op 365 personen . De ontsnapten niet meegerekend.
De publiekswerking van Onzen Heertje belooft. Op het interne
netwerk zijn nu 1500 penningen (medailles) op te vragen. Het is nu nog alleen
wachten op de volgende geslaagde sponsering en/of subsidiëring om de worldwide
te gaan
Het is duidelijk de erfgoeddag in Poperinge staat onder het
motto "kant". In Talbot House hebben ze een kantwerk kunnen
recupereren dat heet schattig de site in de picture brengt. Het leent er zich
toe om op deze erfgoeddag waar het om 'schatten' gaat een verhaal eraan te
koppelen.
De tentoonstelling kan profiteren van meerdere spelers. Ook
onze erfgoedvereniging, evenzeer als 't pensionaat zijn onmiddellijk bereid om
"mee te spelen".
Onze medaille van de H. Anna en meerdere prentjes konden de conservator,
Dries Chaerle bekoren. Een minuscuul kandelaartje mag - omdat het zo 'assorti'
is met het aristocratische van het kantwerk, voor een drietal weken naar die de
naburige erfgoedconcentratie... De begeleidende devote folder werd vergroot 'om de onwetenden over Sint Anna te onderrichten'.
Toen Violette Vansteenlandt ons contacteerde was het duidelijk. Dat zou een hoogddag worden. Naast Mesen is Roeselare de stad waar we al het meest hebben tentoongesteld.
De vrienden van het huis wisten wat ze wilden. Ze zouden het huis volledig inrichten als een archi-katholiek herenhuis van de vorige eeuw. Ze zijn er als je het ons vraagt aardig in gelukt. MEer dan honderd bezoekers bezochten het aangename huis.
Zonder de details, een verzameling plechtige communieprentjes en een verzameling penning of medailles, stuk voor stuk te tellen hadden ze 150 voorwerpen in het autootje gestopt. Violette en haar collega Andrea hebben zich er behoorlijk van gekweten om er een deftig katholiek herenhuis van te maken. De kleine glaasjes waren niet gevuld met wijwater..... De bezoeker kreeg er zo waar "een natje en een droogje''. Schattig! Het thema van de erfgoeddag was: Schatten.
Enkele foto's ervan brengen we in de marge van onze blog.
De tuinman moet af en toe 'wieden'. Wieden hebben wij al een tijdje in het bloed. Terwijl onze collectie voortdurend aangroeit - dankzij onze o zo goede schenkers - proberen we een gezond beleid uit te bouwen.
Versoberen is toch voor de bewuste mens 'in'. Onthaasten is ook weer zo'n gezonde keuze. We proberen de kalmte te bewaren. Het klimaat is bij de erfgoedmensen aan het opwarmen. De schenkingen stromen binnen en onze site overstroomt. We evacueren partieel. De bidprentjes zijn bij de filiaal beland. De Vrienden van het Poperings Archief hebben de goede zorgen overgenomen. Boeken die met catechese of moraal te maken hebben gingen naar het schoolmuseum in Ieper of de KADOC in Leuven.
We zijn modern we 'slanken af'. 24 april 2007 verhuisden onze liturgische gewaden naar het CRK te Leuven.
Opsommen wat er bij Onzen Heertje aan de kant staat is totaal onbegonnen werk. Zoals het al meerdere malen beschreven is: de site is nokvol. We hebben nog de schatting niet gedaan maar alle muren van de 8 lokaaltjes staan vol met rekken of kasten... Boven de schouwbank kun je honderden kleine beeldjes zien. Onze twee glazen kasten herbergen eveneens honderden waardevolle stukken...
Onze beeldencollectie is voor het ogenblik de minst geregistreerde. Daar komt wel verandering in. Boeken en penningen zijn - behoudens de nieuwste schenkingen - allemaal gedigitaliseerd en kunnen onmiddellijk worden getoond. Menige bezoeker heeft zich hierover lovend uitgesproken. Dat is niet alleen zo met de boeken. Norbert Verroye, onze medewerker, die doorgaans de tweede shift doet in onz eonderneming - hij werkt tot ver in de nacht aan de klassering van de documentatie - ontfermd zich over de achtergond dockumentatie. Een heel belangrijke beleidsoptie in ons project: het contextueel - niet louter narratief - verzamelen van de achtergronden bij ons erfgoed.
Rond de digitalisering van de penningen kwam ook ons laatste kwartaalschrift tot stand, waarin we een summier overzicht geven over wat er al aan penningen bestaat.
Naast boeken (12000): missaals, heiligenlevens, kerkelijke documenten, litteratuur rond ascese en devotioneel gedrag en prentjes, hebben we kaders, kruisen, bidsnoeren.... en affiches.
Op de foto hierboven zie je een greep uit de kruisjes.
Nog enkele weken en we komen uit onze winterslaap. Wie durft te zeggen dat we geslapen hebben.
We zijn volop bezig met PC en Linux. Voor een keer durven we
een 'merk'naam noemen. Inderdaad we hebben de klassieke technologische piste
bijna afgezworen. Onze ICT specialist vrijwilliger - want in onze branche werkt dat zo heeft ons onze lesje goed geleerd. We werken voor het ogenblik met Open Office. Ook alweer van 'onschatbare' waarde. De waarde en de schat waar we met erfgoeddag willen mee
uitpakken is niet ons programma maar de datastorage, de pixels op de HD, de
afbeelding van meer dan duizend medailles. Het zal een hele klus geweest zijn om die allemaal te
beschrijven Meestal is dat in 'tandem' gebeurd. Handig was dat omdat terwijl de 'penningen' werden
ingegeven in de eigen-geconfectionneerde fiches (liba concept) de data gecontroleerd werden door de
'bijzit'. Zo werd het een voorbeeld van iconografische beschrijving met de tekstuele sporen op voor- en achterkant . Het resultaat zullen de liefhebbers kunnen bewonderen in het
embrio van ons virtueel museum. We kunnen er niet van zwijgen. Cera foundation
heeft ons aan een mini-netwerk geholpen en daarop zal in de Onze Lieve
Vrouwekerk het bereikte resultaat te proeven en te bewonderen zijn.
Conclusie: allen daarheen!
Foto: De Standaard Cultuurbladzijde vrijdag 22 03 2007.
De verontschuldigingen druppelden binnen, Albert had een
oogoperatie, ons nieuw lid Christiane moest voor het kleinkind zorgen, Marleen
volgt cursus aan de hoge school...Beiden vonden het belangrijk genoeg om een
volmacht te tekenen.
Zo was de vergadering met wijze mensen genoeg om grondig met
de onderneming bezig te zijn.
Eric had de rekeningen uitgepluisd: deskundig werk. Zijn
economische geest bracht voor de vzw. geen windeieren. Iedereen is over eens we
hebben een goede schatbewaarder. Het weinige waar hij moet voorzorgen was in
goede handen. We hebben een gezonde kas en we dromen ervan onze heiligen een
zuurvrije omslag te bezorgen.
Allemaal blije 'zuurvrij' gezichten. De goedkeuring van de
rekeningen liep van een leien dakje. Sierlijke modelhandtekeningen vereeuwigden
de officiële papieren.
Voorbeeldig! Hoe kan het ook anders midden al die kalken
'sancten' en 'sanctinnen'.
In de hoogste ernst inspecteert de secretaris de documenten. Hij zag dat
het goed was.
We moesten van ons hart een steen maken. Helemaal geen
gepaste zin voor een devotie-depot. Wie maakt er nu van zijn hart een steen in
de vastentijd. De bijbel maant ons aan om van het stenen hart een 'vlezen'
hart te maken.
De zorgvuldig opgeborgen kleinnoden uit onze collectie
liturgische gewaden en linnen moeten inderdaad de deur uit. Kelkdoekjes, palla,
manipels en altaarlinnen, vaak kunstig geborduurd. Ons 'verzamel sentiment'
moet ook een soberheidkuur doorstaan.
We strijden een verwoede (helse kunnen we in deze sfeer niet
zeggen) tegen het hartverscheurend gebrek aan ruimte. Al Gore heeft ook hierin
gelijk. De beangstigende wurggreep op onze gezonde lucht grijpt soms ook toe in
de culturele sferen.
We hebben er ons echter mee verzoend. We moeten het blijvend
kunnen goed doen. Na de aderlating in onze boekencollectie. We aanvaarden
immers enkel nog de boeken die specifiek met onze collectie te maken hebben. We
wijzen er onze schare aan schenkers op dat dubbele boeken en boeken die niet
specifiek met onze opzet te maken hebben van de hand worden gedaan, hetzij naar
het Nationaal Schoolmuseum, hetzij naar het KADOC, Leuven. Andere litteratuur proberen we nuttig te kanaliseren. Zo moeten nu onze liturgische gewaden eraan geloven. Van deze collectie bestaat nog geen inventaris. Ze vertrekt
eerstdaags als de dienst hiermee instemt naar het C.R.K.C. (Centrum
Religieuze Kunst en Cultuur) in Leuven. http://www.crkc.be/
Ondertussen krijgen we meer ruimte. We willen er wel aan toevoegen dat
het gebrek aan ruimte uiteindelijk wel delocatie van het 'bedrijf' zou kunnen
meebrengen. God en al Zijn Heiligen spare ons daarvan.
We hebben het klaar gespeeld. Onzen Heertje kwam met hun
visie op het ultra spannende boek.
De spanning begon al onmiddellijk aan de start. De uitbater
van Oud Vlaanderen was in de week al enkele keren aan de tand gevoeld Neen
niet of hij de toeloop van volk zou aankunnen, maar of de geruchten wel of niet
juist waren dat de DA VINCI altijd een spannend verhaal in zich draagt en dat
het wel eens door duistere krachten anders dan normaal zou uitvallen.
De Da Vincicode kon niet uitgelegd worden in Oud Vlaanderen.
Een half uur voor de start belde ene Sofie, niet Neveu, dat in het Belfort het
geheim van de graal onthult zou worden.
Kunstenaars en volksfilosofische figuren, postulant
academici, en gelabelde wijsheidszoekers, echte Poperingenaars, echte moderne
rederijkers meerdere tientallen voedden zich aan de pogingen tot verheldering
van de gelegenheiddocent.
Het verwonderde iedereen dat er zoveel mensen die Da
Vincicode al gelezen hebben. Er zijn zeker positieve elementen: een spannende
bestseller, een onmiskenbaar economisch product, met pikante randjes waar new
age, gonstici en liefhebbers van esotierie van in de wolken raken.
Voor goed van de clichés afgeraken waarmee de
pseudowetenschapper Dan Brown goochelt is niet vanzelfsprekend, maar dat de
apocriefe boeken niet binnen handbereik zijn, en dat de bijbel wel degelijk te
vinden was de vorige eeuw heeft de kleine tentoonstelling (van Onzen
Heertje)ter plaatse zeker aangetoond.
Straks denken de buitenstaanders dat de stoelen allemaal
leeg waren. Zo is het niet. Er werden stoelen bijgeplaatst.
De spanning van het begin bleef naar het einde. De kleine kringen,
gespreksgroepen, na de zitting waren welgekomen om de muizenissen en de vragen
die bleven na de 'spoeling' wat te remediëren. De algemene evaluatie: De Da
Vinci code is een boek die vragen oproept. 'Geloven' is geen 'weten'.
De zuster Benedictinessen in Poperinge huldigen hun
stichteres met een spiritualiteitsgroep. Als fervente speurders naar
devotionalia hebben we toch wel wat affiniteit met de spiritualiteit. Op hun
vraag hebben we de geleerde boeken ingedoken en zijn we ons wat gaan verdiepen
in een kern van de evangelische spiritualiteit nl. het ONZEN VADER.
De ontdekking is dat in het Onze Vader de Joodse
spiritualiteit ten gronde wordt uitgediept. Het Sjemone esre, de Amida, het
achttiengebed barst van zegeningen.
Bij die gelegenheid werd ook een mini tentoonstelling
gehouden met de stukken die we in ons depot ter beschikking hebben.Op beeld zie je een pracht van een kader met de uitleg van dat gebed.
Waarom noemt de
cryptologe Sophie Neveu? Heeft Jozef van Arimathea iets te maken met de Priorij
van Sion? Waarom boeit de cocktail van apocriefe en historische gegevens de post-post-moderne
mens?
Iedereen is er over
eens Dan Brown schiep een bestseller. Is het fictie, een sprookje .. of de
uiteindelijke ontsluiting, dé disclosure, hét moment van de secularisatie.
En is De Da Vincicode
een prelude op de hype rond het Judasevangelie?
Wil je er eens dieper
op ingaan?
De erfgoedvereniging
Onzen Heertje biedt de gelegenheid om tussen pot en pint te bekomen van de
spanning en eens alles op een rijtje te zetten.
Locatie: Oud Vlaanderen,
Grote Markt, Poperinge. Inkom: 2,5 .
Geschiedenisles "extra muros" van het Sint
Janscollege Poperinge (februari 2007). Om
en bij de 100 dagen.
MEER FOTOS westhoek.be
Het sneeuwde een dun laagje en dan was de koude weer uit
het land. Al waren de studenten toch goed ingeduffeld. De grieptentakels
bedreigden enkele van de nieuwsgierigen nog niet genoeg om niet naar school te
gaan
In
twee groepen waren ze afgezakt van het college naar de Trommelaarstraat. Zo te
zien niet helemaal tegen hun zin. Bram Brutsaert leraar geschiedenis had het
vorig jaar al eens uitgetest. In het erfgoeddepot Onzen heertje,
erfgoedvereniging, ligt nogal wat van die 'ouwe santeboetiek' die drommels goed
de periode van het Rijke Roomse leven kan illustreren.
De
paaskaars, het kruis in lucifersdoosjes, .. je weet het als 15 jarige zo maar
niet allemaal onmiddellijk te plaatsen. En toch in het kader van de
geschiedenisles ziet ook de doorsnee leerling wel in als het verhaal bij al dat
erfgoed niet bewaard wordt dan weet niemand meer waarom ze een paternoster
(Latijn voor Onze Vader wisten de Latinisten) zo noemen al zijn het allemaal
Wees Gegroetjes en geen Onze Vaders die men ermee bidt.
Erfgoed
is inderdaad in de lift. Waarom staat dat dan hier zo op een hoop? Goeie vraag.
We zouden niet liever hebben dan dat alle mooie over erfgoed eens vleugels
krijgen.. En we maken de enthousiaste meute duidelijk dat we jonge mensen
vinden om aan het project mee te werken.
Een
ogenblik realiseren we ons dat ook onderwijs de pot van de cultuur van de
overheid met haar eigen noden aanspreekt. We kregen de groep van 29 opgedeeld
toch zonder stoffelijke schade door de wandelgangen.
Er
waren echter twee groepen hier heb je de andere klas: een kleinere groep.
Maandag en dinsdag nog twee groepen. Hoogdagen in Onzen Heertje.
Het
was een waar genoegen het jonge volk over de vloer te krijgen. Je kan ons nog
altijd een na-bezoek brengen.
Na
het week-end hadden we een andere klas.
In
groepjes dwarrelden ze de Trommelaarstraat in. Na een zeer nuttige tip 'zwaai
niet met de voeten.. de heiligen zouden wel eens.. " Betraden ze de erfgoedtempel.
Bezwerende formules waren eigenlijk niet nodig.
Vragen
waar een antwoord op moest komen: Wat heeft de contrareformatie met de Da Vinci
te maken? Religiositeit heeft altijd al dualistische trekjes: Het 'tremendum et
fascinosum'. De Da Vinci scene .
De
creativiteit van de voorouders lonkt in het handvaardig geknutselde kruis.
Terloops
merkt de fotograaf dat een van de studentikoze leerlingen verstoppertje speelt
achter de paaskaars. Wat was dat weer met die 'paasnagels'?
We
hebben niet alle tijd om erop in te gaan op. Van waar die gevleugelde
engeltjes? Niet die van vlees en bloed, maar die 'cherubs' in de glazen kast
En
nog een groep .
Een
andere 'falanx' besluipt de site. Met hetzelfde ritueel worden ze ervan op de
hoogte gebracht dat de erfgoedvereniging stapelruimte en publieksaccomodaties
zou moeten kunnen uitvoeren.
Voorbeeldige
aandacht.. voor oud spul. De hele santeboetiek scheen te herleven. De
infotainment slaagde prima. Het Rijke Roomse leven en de contrareformatie
begonnen elk op zicht duidelijk in het vizier te komen.
Niet
alle bidsnoeren noemen voortaan 'paternosters'. En de historici in spe weten nu
ook dat 'paternoster' een zeer oneigenlijk woord is, want we bidden
'Weesgegroetjes' en slechts enkele 'Onze Vaders'.
Geïncarneerde vroomheid en devotie . Heiligen en
studenten moeilijk te onderscheiden?
We probeerden onder andere bij de provincie een nieuw
project: "omslagen voor onze heiligen'..
Het antwoordheeft
ons terug met de neus op de feiten geduwd. De structuur van onze ambities is
niet naar het patroon van de subdiaire instellingen. We opteerden voor
basismateriaal: zuurvrije opslagmogelijkheden. De provincie wil voor het ogenblik meer publiekswerking. We
hebben echter geen personeel. Alle onze medewerkers zijn free-lance en
onbezoldigd en hebben meer dan hun handen vol aan de registratie, identificatie
en het conserveren. We troosten ons met ons quasi onblusbaar instinct van
zelfbehoud en de duurzame en permanente wil om het erfgoed te bewaren. We zoeken dan ook mensen die de basisdoelstelling van ons
project willen steunen. Daarom hebben we een leuke steunkaart actie bedacht. Verleden jaar pakten we uit met een CD-rom van de Poperingse
veld-, gevel- en muurkapelletjes. Het geheel was vrij eenvoudig. Alle
kapelletjes konden in beeld per straat geklasseerd op scherm komen. Dit jaar hebben we de layout wat professioneler in mekaar
gezet.
De kapelletjes van Roesbrugge en Haringe kan je in een
samenvattende file bekijken. Je kan daarbij doorstoten en via een link de foto
bekijken en een beschrijvende file openen om er meer van te weten. We zijn van oordeel hiermee een dubbel doel te dienen, nl.
dat dit erfgoed meer opvalt voor de gebruiker van de CD-rom en dat we daarbij
een grote familie creeëren die ervan overtuigd wordt dat het project Onzen
heertje van de grond moet komen. Steen per steen, jaar per jaar, bouwen we aan een
patrimonium dat vroeg of laat ergens wat ons betreft het liefst in Poperinge
de mogelijkheden krijgt bezoekers op een deftige manier te tonen wat we al in
dank - 'gekregen' hebben. We zijn niet
te koop.
We zijn ontzettend dankbaar aan al onze schenkers. De
honderdste geregistreerde schenker van 2006 bracht ons een 'voer' uit
Harelbeke Godelieve en Wilfried reden de km's. De hemel met al zijn heiligen
vulde de kerstfeest en de lokaaltje van Onzen Heertje werden voor de zoveelste
keer in de rand herschikt Af en toe
moet een heiligen wat economischer met de ruimte omgaan en plaats maken opdat
er nog eentje bij zou kunnen.
Louis Marie Grignion de Montfort is de schare van heiligen
komen vervoegen. Meer en meer komen persoonlijke en boeiende begeleidende
verhalen ons immaterieel erfgoed opfleuren. De paternoster van een
legeraalmoezenier en de eigenhandig overhandigde medaille die de paus aan de
schenker gaf
De ruimte om dit te bergen is al lang een probleem dat bij
het bestuur nachtmerries veroorzaakt, de immateriële verhalen moeten in de
handen geraken van een jeugdig korps.
Onze wens voor 2007 is dat er jongeren zich geroepen voelen
om onze rangen te vervoegen. Op onze blote knieën smeken we alle heiligen en vooral onze
Grote Baas dat hij de 'bazen' in dit tranendal de replica van de hemelse
bewoners niet zou laten vergeten.
Bij deze en via deze weg wensen we alle sympathisanten, alle
erfgoedfans dat ze het hoogste goed zouden be-erven in 2007: vrede, geluk en
gezondheid van "Ons Heere".
Allerbeste Sint en allerbraafste Piet, We hebben nog geen beeldjes van Boedha, en van Quetzalcoatl, de gevederde slang Het mag ook de
paternoster zijn van Mohammed Of het kerkboek van
Mozes . Maar dat zal
wellicht niet gaan. Daar hebben we begrip voor. Als
je de burgervader en zijn companen ook een droom wil sturen van een nog groter
lokaal dan de nieuwe sportzaal, of nog groter dan de nieuwe markt dat zou ons
ook plezieren. Een
plechtige communieprentje van Breughel zou niet misstaan Je
weet dat we heel braaf alles klasseren, documenteren, verzorgen, afstoffen
(maar dat doet Oma), inventariseren en registreren, en nog veel meer daarom
durven suggereren dat je even helpt zoeken naar een kaars die de kruisvaarders
hebben laten branden in Betlehem. Het
meest begeerde is als dat kan natuurlijk de heilige graal. We geloven wel
niet in de Da Vinci code, maar misschien heb je informatie die wij niet hebben.
Wellicht kunt U even neuzen in de boekjes van Harry Potter We
zouden U zeer zeer zeer dankbaar zijn. Uw beeld krijgt dan een ereplaats in onze verzameling. Voor de ploeg van Onzen Heertje
Op 19 november 2006 waren de letsers van de westhoek op
tocht door Poperinge.De vereniging is letterlijk een groepsdynamisch project om
het netwerk van relaties te ondersteunen. Hun adagium "êj' jê kartje
tied?" Ze hadden meer dan een kwartje tijd vandaag. Op de foto boven : Dat waren de starters. Ze kozen om te
beginnen de kant van 'Oud Vlaanderen' en keken vol bewondering naar 'het
belfort'. Les 1: Poperinge is historisch een kwetsbare 'stad'. Wie vroeg daar
weer of Poperinge een stad was? Kwestbaar, zonder vesting, en toch . Een "kei". Een kei is "niet te vlaân".
Een "kei" daar kan geen schil van af. Een stad met een verleden van
wol en hop, van abten en proosten, maar ook van ruimtevaarders en geuzen Een ontzettend rijk verleden. Ja, letsers, zijn geen 'kletsers'. Ze zijn actief,
interactief, kom jij bij mij hout zagen dan kom ik je zolder een beurt geven,
ga jij voor mij de PC even 'schonen' dan kom ik je teksten Frans doornemen dat
is letsen, daarvoor hebben ze voor elkaar een "kartje tied". Daarom stonden ze ook stil voor de woning van schrijver
pastoor Opdedrinck. Ja, af en toe willen ze wel ook eens hun cultuur een beetje
opkrikken. Vandaag 19 november 2006 was het Marc Dequeker die "de
soep" (niet de lakens) uitdeelde. De kok van dienst had
"gourchette-soep" gemaakt. Hij had echt op alles gedacht. De
serviettes bewezen dat de meerderheid van onze letsers de ontvoogding van de
vrouw onderschrijven. Al was het Lucienne die erop gedacht had snoep uit te
delen. Het namiddagprogramma bracht een keuze tussen het
Talbotmuseum en het religieuze erfgoed van ONZEN HEERTJE. Onze kerken van
Poperinge staan vol van subliem houtsnijwerk, en een keur aan schilderijen.
Vooral de preekstoel van Sint Bertinus en het houtsnijwerk van het koor van
Onze Lieve Vrouw kerk trof ieders verbazing. Wat het bezoek aan Onzen Heertje betreft was er een zin die
de uitbaters al zo vaak hoorden en die heel typisch doorkwam. "Waar zetten
jullie wat je nu nog bijkrijgt?". De overvloed aan nu al strikt
geselecteerd materiaal komt er spijtig maar half tot zijn recht. De mensen van de vzw. werken op de akker van 'Onzen Heere'. Een ding
hopen ze dat ze de oogst niet zullen moeten 'delocaliseren'.
