“De verzelfstandiging van Vlaanderen stuit op allerhande grote belangen die in dit land aan de macht zijn en die macht niet vrijwillig zullen prijsgeven.”
DeStandaard, ooit een kwaliteitskrant,
weet zoals naar gewoonte de score van
N-VA weer te minimaliseren: Mochten er vandaag verkiezingen zijn
dan zou de N-VA 38,6 procent van de stemmen halen. Dat is nog altijd
minder dan de 39,8% bij de barometer van november, maar wel opnieuw een
stijging in vergelijking met de peiling van februari, toen de partij 37 procent
van de kiezers wist te bekoren.
Voor SPA schrijft de kwaliteitskrant:
Ook de SP.A doet het goed (bulderlach) en stijgt met 1,5% naar 14,2%. Kortom,
voor De Standaard is elk procent stijging van een traditionele partij blijkbaar net iets meer waard dan bij N-VA.
Knack heeft een heel ander verhaal: "Opvallend is dat N-VA in de peiling meer
stemmen haalt dan SP.A, CD&V en Open VLD samen, meer dus dan alle Vlaamse
partijen in de coalitie van de huidige regering Di Rupo. Grootste verliezers
zijn CD&V en Open VLD. Zij verliezen tot 4 procent in vergelijking met de
verkiezingen van 2010."
Gazet van Antwerpen is blijkbaar nog niet op de hoogte van de
peiling want om 22u45 stond nog geen enkele info op hun website. Of misschien
lopen ze daar met de billen dichtgeknepen te ijsberen en durven ze het nieuws niet
bekendmaken, in de hoop dat de Antwerpenaars enkel de GVA lezen.
Hierna enkele titels op nieuwswebsites:
Hbvl: N-VA schiet naar 39,8 procent in nieuwste peiling GvA: nog geen enkele informatie
(de rode gazet krijgt nu wel echt schrik om Antwerpen te verliezen aan N-VA) DS: N-VA blijft stijgen in peiling RTBF-La Libre De redactie.be: N-VA klokt af op 38,6 procent in peiling HLN en DM: N-VA
scoort 38,6 procent in nieuwe peiling Knack: N-VA haalt meer stemmen dan alle Vlaamse partijen
samen in Di Rupo 1 La Libre
Belgique: la N-VA progresse encore » (N-VA gaat nog vooruit)
Een greep van positieve reacties
uit de lezerscommentaren op de Knack- website:
- Change we
need!!!!!
- - Denken.
Durven. Doen. Go Bart go!
- - De
zelfvoldaanheid van de traditioneeltjes resulteert dan weliswaar in heel wat
lekkers, fraais en moois voor de vriendjes, maar steeds duidelijker klinkt de
roep van de moegetergde Vlaming die het instandhouden van dat vriendjesregime
als maatschappijvisie net ietsje te mager vindt. Een Vlaamse lente dient zich
aan, desnoods in de herfst...
- Een
peiling bij de RTBF - eigenaardig dat de VRT deze uitslag meent niet te moeten
geven in het journaal van 18h00 ! Of is er geen communicate tussen beide
misschien ?
- - Hoe zou
dat komen, eenvoudig omdat de andere "vlaamse partijen judas gespeeld
hebben en vlaanderen verkocht hebben voor hun heilig(geld)postje. Hopelijk haalt
N-VA de volstrekte meerderheid hier in Vlaanderen, de mensen gaan het nooit
vergeven wat die 3, CD&V, SPa, OpenVLD gedaan hebben!!!
Enkele reacties op de De
Standaard-website:
- Drie maal
groter dan CD&V, vier maal oVLD. De Vlamingen worden volwassen en
verstandig. - Het is te
hopen dat deze peiling ook de werkelijke verkiezingsuitslag gaat worden en dat
die bende nitwits naar de catacomben worden gestemd! Ik vind 10% nog veel voor
de VLD als je ziet wat een bende ongeleide PS projectielen dat zijn - Ik gok nog
steeds op een overstap van Kris Peeters naar NVA, dat kan nog een paar
procenten betekenen. Ik zou niet graag campagne voeren onder de vlag van ACW. - Ze zeggen ook, en dit voor de eerste maal, dat de N-VA nu groter is dan de drie 'Vlaamse' partijen die in de regering zitten samen. Go Bart go.
Aan het eind van vorig bericht met dezelfde titel werd de vraag
gesteld: Is Steven een paljas ? Op het eerste zicht een eigenaardige vraag in
het licht van het bericht dat aan de vraag voorafgaat.
Het cryptische van de vraag maakt al vlug plaats voor enige duidelijkheid
na het lezen van het hierna volgend verhaal. Bovendien wordt hierdoor het
antwoord op de gestelde vraag u ondubbelzinnig aangereikt.
Leest u even mee:
In april van vorig jaar kwam Mw.
Swiggers, onbekend bij het grote publiek maar in de kristelijke zuil
beroemd/berucht als de voorzitster van de ACW-holding Arco, bestuurder van
Dexia (als referentie-aandeelhouder) en nog een aantal andere instellingen van
ACW-signatuur, tot de vaststelling dat hoogdringend moest worden ingegrepen in
de regeringsvorming waaraan men nu al bijna een jaar zat te "prutsen"
(haar woord ervoor). Er moest een "bevriende" regering komen, die een
aantal dringende zaken voor het ACW en aanverwanten kon regelen.
"Europa" zat Dexia al een tijdje op de hielen, maar nu werd het
serieus. Er moest een regering komen die voldoende sterk onder invloed van het
ACW stond om ervoor te zorgen dat geen van de geheimen over de teloorgang van
Dexia en over de rol van het ACW daarin zou openbaar worden gemaakt, en dat
zodoende de personaliteiten uit ACW-kring die daaraan hadden deelgenomen, uit
de kijker bleven. Ook moest het geld van Arco beschermd worden tegen het risico
van een perte totale als gevolg van het Dexia-avontuur.
Men luisterde aandachtig naar Mw.
Swiggers in de kringen waar men haar wekroep diende te horen, dat is de leiding
van CD&V en van de PS waarmee een bondgenootschap diende te worden
aangegaan. Binnen zeer korte tijd was de regering-Di Rupo in de maak. Dat de
regering geen meerderheid in Vlaanderen had, was jammer, maar helaas, hogere
belangen stonden op het spel, met name het fortuin van de christelijke
vakbeweging, dat doorgaat als de financiële basis van de hele zuil
Niet alleen Dexia moest worden
gered, ook Dexia's aandeelhouder Arco, door Mw. Swiggers in het geldelijke
belang van de vakbeweging bestuurd. De 800.000 coöperanten van Arco kregen in
strijd met de legaliteit het statuut van spaarders, dat hun recht gaf op staatswaarborg
tegen eventueel verlies van hun belegging. En alsof dat nog niet volstond als
voorkeursbehandeling (waar is de ACW-propaganda voor "gelijkheid van
kansen"?), heeft de "beweging" voor zichzelf uitgemaakt en door
de regering-Di Rupo laten akteren dat zij recht zal hebben op twee procent van
de winst van de bank Dexia die inmiddels op kosten van de belastingbetaler is
genationaliseerd, maar via een juridische truc blijkbaar nog steeds een
privé-aandeelhouder bezit in de persoon van de vakbond (en van Mw. Swiggers).
"Een andere term dan een hold-up is voor dergelijke praktijken moeilijk te
vinden" (De Morgen, 26.3.12)
"Het Arco-debacle
illustreert wie het land regeert. Het zijn de twee travaillistische zuilen met
al hun organisaties" (Luc van der Kelen, in Het Laatste Nieuws. 18.11.11).
Het is de PS- en ACW-staat.
(Bron: Mark Grammens in Journaal
nr. 626, 19 april '12 & nr. 627, 3 mei '12)
Indien bovenstaand verhaal enige grond van waarheid bevat en wie zijn
wij om hieraan te twijfelen dan geeft het een antwoord op bovenstaande vraag:
Ja, Steven Vanackere is een paljas. Hij is de nar die danst naar de pijpen van
ons aller Elio, de PS. Vanacker - bij uitbreiding gans zijn CD&V-club
(iedereen inbegrepen weet je wil) is met handen en voeten gebonden aan de
PS. Hij mag nog toeteren over alle mogelijke al dan niet ingewikkelde formules
om de index aan te passen. Desnoods met 13 in een dozijn. Voor zijn militanten
komt dat misschien over als rustige
vastheid. Maar finaal zal het Elio en
Elio alleen zijn die beslist. En Steven zal braaf ja-knikken. Ja, Steven is een
paljas.
Ik heb het niet zo voor Karel De Gucht. Vooral als het de
Belgische politiek betreft heeft ook hij wel wat boter op het hoofd. Hoewel ik
zijn partij gedurende jaren heb gevolgd en zelfs gesteund, zij het dan in de
bescheidenheid van het stemhokje, is mijn passie voor dit blauwe verhaal al
enige tijd volledig weggedeemsterd. Een verhaal dat wat mij betreft inmiddels
wel erg rood is uitgeslagen. Vooral sinds de passage van die illusionist een
zekere Guy Verhofdstadt - en enkele
Burgermanifesten later. Volgens Karel is er zelfs geen verhaal meer. Maar dat
is een heel ander verhaal. En vergis u niet, de vormgeving van dit blog is
louter functioneel en heeft geen enkele connotatie met welke ideologische
overtuiging dan ook, laat staan partijpolitiek.
Maar toegegeven, soms komt Karel wel erg straf uit de hoek.
Vooral dan als zijn analyses Europa betreffen. Dan weet Karel verdomd goed
waarover hij het heeft. Een mooi staaltje hiervan gaf hij maandag laatstleden
ten beste in Terzake. Hij stak zijn angst niet onder stoelen of banken wanneer
hij zonder overdrijven of pathos het Griekse drama beschreef. Deze angst nestelt zich niet enkel in het
bestaan zelf van de situatie maar ook en vooral in de vraag hoe de Grieken in
godsnaam die roetsjbaan binnen de eurozone kunnen stilleggen om opnieuw in wat
rustiger vaarwater terecht te komen. Het lijkt een haast onmogelijke opdracht.
De maatregelen die Europa oplegt zijn niet de oorzaak van de
huidige toestand maar het gevolg van een decennialange periode van corruptie,
sociale en fiscale fraude, beloning van politieke vriendjes, een vierkant
draaiende overheidsadministratie, goochelen met valse begrotingscijfers, enz.
Om een idee te geven: de organisatie Transparency International maakt ieder
jaar een klassement op van de minst corrupte landen. In 2011 stond Griekenland
op een weinig benijdenswaardige 80ste plaats (België op 19) en is daarmee de
slechtste leerling van West-Europa. De Top 3 van minst corrupte landen wordt
ingenomen door Nieuw-Zeeland, gevolgd door Finland en Denemarken.
Kortom, rechtzetten wat al decennialang verkeerd loopt vergt
niet enkel een werk en een inspanning van jaren maar bovendien een grondige
mentaliteitswijziging bij de Griek.
En De Gucht heeft gelijk wanneer hij het (als Europees
Commissaris) niet pikt dat de Grieken nu met de vinger naar Europa wijzen
wanneer zij op zoek gaan naar de grote schuldige. Hoewel, de situatie is zoals
altijd nooit zwart/wit. Zijn gelijk betekent bovendien niet dat Europa niet
solidair moet of zou zijn. Trouwens, de helft van de Griekse schuld werd al
kwijtgescholden en Europa kwam al voor meer dan 300 miljard euro te hulp. Er
zijn nu ook relancemaatregelen nodig. Maar, een blanco cheque (waar hebben we
dat nog gehoord ?) lijkt me niet meteen de juiste manier om het tij te doen
keren. Los dan nog van het precedent dat hiermee zou worden geschapen. Want er
staan nóg wachtenden in de rij. De Gucht stelt bovendien terecht de vraag waar
al dat geld dan wel vandaan moet komen. Zoals altijd is dat voor de rode
kameraden geen punt. De terughoudendheid van de Duitsers is dan ook
begrijpelijk. Komt daar vandaag nog de Griekse politieke patstelling bovenop.
Het Terzake-gesprek was alleszins boeiend en to
the point. En Kathleen Van Brempt (SPa): ze zat er bij en ze keek er naar. Jaja, straffe
kerel die Karel.
Steven Vanackere is
een gedreven man. Vooral gedreven in het rond de pot draaien. In het
krampachtig verzwijgen van wat de burger net wel wil/zou moeten horen. In het
minutenlang spreken zonder iets te zeggen. Maar Steven is ook een minzaam man. Die
opkomt voor het algemeen belang. Als minister van Financiën is hij er vooral om
de belangen van de Belgische belastingsbetaler te verdedigen. Steven wil
zich dus zeker niet verschuilen achter de eigen zuil, het ACW. Tenminste, die
indruk probeert hij te wekken. Maar wie de actualiteit een beetje volgt weet
wel beter.
Dexia is een molensteen die rond de nek van de
belastingbetaler hangt. België staat voor 45 miljard borg voor de Dexia
holding. Dat is 17 procent van het Belgisch Binnenlands Product (BBP) (NB. De
regering voorziet in de begroting van 2012 een tekort van 2,8% van het BBP).
Dexia zal de belastingbetaler minstens 10 jaar lang 3 miljard euro per jaar
gaan kosten. Dit is dan nog het meest gunstige scenario. Inmiddels weten we dat
het Dexia-dossier door de parlementaire Bijzondere Dexiacommissie door de
meerderheidspartijen vakkundig in de doofpot werd gestopt.
En waar staat Steven in dit verhaal ? Vanackere is niet
enkel Minister van Financiën maar ook lid van het Politiek Comité van het ACW.
Een clubje politici en ACW bestuurders dat regelmatig samenkomt om actuele
politieke dossiers te bespreken. Vanackere is daar vooral om te luisteren en
de dialoog aan te gaan. Ongetwijfeld beheerste het Dexia-dossier geruime tijd
de gesprekken in de beslotenheid van dat comité. Inmiddels weten we hoe het de
groep Arco, de financiële coöperatieve van werknemersbeweging ACW en de tweede
grootste aandeelhouder van Dexia, is vergaan. En ook met de spaarpot van de
christelijke zuil. Volgens bronnen is de oorlogskas van de vakbond ernstig
aangetast.
In Knack vat redacteur Johan Van Overtveldt het
Dexia-debacle aldus samen: Yves Leterme, Jean-Luc Dehaene en nu Steven
Vanckere speelden en spelen een doorslaggevende rol in het beheer van het
Dexia-dossier langs Belgische kant. De belastingsbetaler die Vanackere beweert
te vertegenwoordigen betaalt daar een zware prijs voor terwijl het ACW uit de
wind gezet wordt.
Oja, tot slot nog dit: op de komende algemene
vergadering van Dexia zullen de aandeelhouders kwijting moeten verlenen aan de
bestuurders. Zonder die kwijting zouden die bestuurders eventueel aansprakelijk
kunnen worden gesteld. Vermits de staat aandeelhouder is zal ook de regering
hier kleur moeten bekennen. Een en ander wordt momenteel binnen de regering
overlegd, ook met de regios. Ongetwijfeld zal Steven ook nu weer enkel en
alleen het belang van de belastingbetaler binnen het kernkabinet verdedigen.
Jaja, Steven is een minzaam man. Of is hij een paljas ?
De media lust duidelijk geen mediakritiek (van Bart De Wever)
Bart Sturtewagen, hoofredacteur politiek van De Standaard,
publiceerde het voorbije weekend een opinie naar aanleiding van de Thorbecke
lezing 2012 De Media als gevaar voor de Democratiedoor Bart De Wever. Zijn
proza is vooral opgebouwd uit een wazig pseudo-intellectualistisch taaltje dat
waarschijnlijk enkel Sturtewagen zelf begrijpt en waarmee hij vanuit
intellectueel standpunt nog niet aan de enkels van Bart De Wever reikt. Is het
misschien op die manier dat sommige journalisten pogen hun eigen onbekwaamheid
te verbergen ? Alleszins slaagt hij er niet in het BDW-bashen achterwege te
laten. Of hoe een vooringenomen journalist van een krant, die ooit voor
kwaliteit doorging, zich in allerlei bochten wringt om de boodschapper weer een
beetje dieper de grond in te boren. Zielig.
De
belastingdruk is nergens zo hoog als in België. Dat blijkt uit een nieuw
rapport van de OESO. Opvallend: het verschil met de andere landen wordt groter
en groter. België staat traditioneel steeds bovenaan het lijstje van landen met
de hoogste fiscale druk op arbeidsinkomen. Dat is voor 2011 niet anders Vooral
alleenstaanden worden hard getroffen bij ons, net als gezinnen met twee kinderen
waarbij maar één van de ouders werkt Voor een alleenstaande zonder kinderen
met een gemiddeld inkomen bedroeg die belastingdruk in ons land in 2011 55,5
pct. Dus amper 45 pct van wat de werknemer kost, komt effectief bij die
werknemer terecht. België staat daarmee bovenaan het lijstje van OESO-landen.
De dichtste achtervolger is Duitsland met 49,8 pct. De belastingdruk voor een
werknemer met een loon dat 167 pct van het gemiddelde loon bedraagt, is maar
liefst 60,7 pct. De dichtste achtervolger hier is Frankrijk met 53,5 pct. In
geen enkele ander lidstaat van de OESO wordt arbeidsinkomen van alleenstaanden
zo zwaar belast . Gisteren maakte Eurostat (het Europees statistisch bureau)
bekend dat nergens in de EU arbeidskosten zo hoog zijn als in ons land. In
vergelijking met het EU-gemiddelde is een uur arbeid in ons land zelfs 70
procent duurder. Dat heeft natuurlijk ook te maken met de hoge belastingdruk.
(Bron: Belga, overgenomen door de kranten, waaronder De Standaard)
We
starten deze blog alvast met een positief bericht over Antwerpen. Hoewel, het
gaat hier om een peiling in het kader van de gemeenteraadsverkiezingen op 18
oktober aanstaande. En peilingen moet je altijd met de grootste omzichtigheid
bekijken.
Afgaande
op de peiling van Het Laatste Nieuws van vandaag stevent Bart De Wever en zijn
N-VA af op een monsterscore.
Is het verwonderlijk dat geen enkele melding werd gemaakt door de BRT ?
Natuurlijk niet. VTM maakte in zijn nieuws van 19u wel degelijk melding van de
peiling.
Lees HIER het volledige artikel op de site van Knack.
