“De verzelfstandiging van Vlaanderen stuit op allerhande grote belangen die in dit land aan de macht zijn en die macht niet vrijwillig zullen prijsgeven.”
De herwonnen arrogantie van de traditionele partijen
Karel De Gucht en slechte manieren
11-02-2013
Links leeft enkel nog van spot, belediging, kleinering, ridiculisering
Yves Desmet en Hugo Camps
Wegens uitputting van de voorraad rest voor links als hét ultieme argument: bespotten, beledigen, kleineren, ridiculiseren, relschoppen
Alle middelen zijn goed om Bart De Wever en de N-VA onderuit te halen
250 euro aan het vreemdelingenloket in Antwerpen: N-VA neemt een maatregel en bij links is het kot weer te klein. Ze staan weer maar eens op hun achterste poten. Links is geobsedeerd door Bart De Wever en de N-VA. Elke stap die deze laatste zet wordt opgeklopt tot een rel. Onwaarschijnlijk en zo doorzichtig.
Er wordt in het geval van het vreemdelingenloket - niet bijverteld dat een voorstel van Theo Francken (NVA) om een uniforme kostprijsregeling bij wet uit te werken, door de andere partijen nooit werden gesteund. Er wordt ook niet bijverteld dat er in het verleden wel degelijk overleg is geweest tussen de centrumsteden maar zonder dat een consensus werd bereikt.
Linkskijkt al lang niet meer naar wát de N-VA voorstelt of beslist (nb. het gaat hier om een beslissing van het ganse schepencollege, dus ook van CD&V en openVLD). Het volstaat dat het van Bart De Wever of de N-VA komt om het voorstel, de idee, de beslissing te torpederen. Het is nog altijd wennen voor de sossen. De voorbij 70 jaar hadden we in Antwerpen te maken met een burgemeester en schepenen van rode zaken. Het kan verkeren.
Hopelijk hebben ze voldoende munitie want er zullen nog beleidsdaden volgen die (eindelijk) een trendbreuk inluiden met het jarenlange linkse gepamper en gesmos met het geld van de belastingbetaler.
De dagelijks reacties - op het pathologische af - van rood tonen meer en meer aan hoe groot de overheersing van de linkse rakkers de voorbije decennia is geweest en de angst van een politicus en partij met visie die deze hegemonie dreigen te doorkruisen.
Tot slot hadden wij het nooit durven hopen maar Hugo Camps heeft dan toch enige zin voor humor. In zijn rubriekje in De Morgen stelt hij zich vandaag de vraag: Waarom niet, zoals in oude tijden, een ophaalbrug om de stad in te komen?. Alleszins een interessante suggestie om over na te denken.
Het denigrerende taaltje van de linkse kameraden verraadt hun afgunst, hun rancune tegenover ieder die hun positie bedreigt. Er wordt al lang niet meer op de bal gespeeld. Slechts enkele voorbeelden:
Hugo Camps over Geert Bourgoies (N-VA, Vlaams Minister van bestuurszaken): Bourgoies als skeletachtige
Yves Desmet over Karel van Eetvelt (baas van Unizo): Karel 'Hot Lips' Van Eetvelt. Over Bart De Wever: de fantoomprovocateur.
Allemaal zeer stichtend voor de jonge aankomende generatie.
De reacties van de linkserzijde zijn er nog uitsluitend een van spot, denigreren, ridiculiseren, beledigen, gebrek aan respect voor andersdenkenden. De reden is eenvoudig: uitputting van de voorraad aan ernstige argumenten en de bedreiging van hun "comfortzone".
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen) Tags:Yves Desmet, Hugo Camps, De Morgen, Addertje, Antwerpen, Bart De Wever, N-VA, Theo Francken, Geert Bourgoies, Karel van Eetvelt, Unizo
10-02-2013
LETTERLIJK: De grap van Bruno Tobback (Sp.a)
Johan Van Overtveldt,
hoofdredacteur van Trends
De
grap van Bruno Tobback
Hoe geloofwaardig is de oproep van
sp.a-voorzitter Bruno Tobback om werk te maken van pensioenhervormingen ?
Op het einde van de jaren 1970 waarschuwde
Emiel Van Broekhoven, vandaag emeritus hoogleraar economie van de Universiteit
Antwerpen, voor een nijpend pensioenprobleem dat er zat aan te komen. De
politieke klasse hoonde hem collectief weg.
Gedurende de jaren 1980 won Louis Tobback
verkiezingen met de belofte dat er met hem niet zo geraakt worden aan de
sociale zekerheid en zeker niet aan de pensioenen. Het pensioenprobleem is
vandaag, helaas, een kwalijke realiteit. En nog geen klein beetje. Vooral de
pensioenrekening van de ambtenaren is hallucinant aan het oplopen.
Heel positief is dus de oproep door
sp.a-voorzitter Bruno Tobback in de franstalige media om nu snel tot echte
hervormingen van ons pensioenstelsel te komen. Positief, maar weinig
geloofwaardig.
Toen Vincent Van Quickenborne als minister
van Pensioenen bij de start van de regering Di Rupo I als een speer vertrok met
een trein pensioenhervormingen kwam er vooral vanuit socialistische hoek zware
tegenkanting en -werking. Vooral door die tegenkanting is er, zoals Tobback
indirect ook bevestigt, niet veel in huis gekomen. De PS-excellenties speelden
daarbij de eerste viool, maar op veel steun van zijn sp.a-collegas kon de
haantje de voorste van de Open VLD niet rekenen. Een Tobbak die vandaag geloofwaardig
wil zijn, had toen andere directieven moeten meegeven.
Bovendien was Bruno Tobback gedurende de
periode 2004-07 zelf al minister van Pensioenen. Zijn portefeuille hield ook de
materie Leefmilieu in en dat moet veel tijd en energie opgeslorpt hebben, want
van de ernstige hervormingen waar hij nu voor pleit kwam tijdens die vier jaar
nauwelijks iets in huis. Nochtans was in die dagen voor iedereen die het wou
zien de noodzaak aan hervormingen in ons pensioenstelsel al minstens even
nadrukkelijk aanwezig dan het vandaag het geval is.
Partijgenoot Frank Vandenbroucke poogde
tijdens zijn mandaat als minister van Sociale Zaken (1999-2003) wel een paar
pensioenbakens te verzetten. Vandenbroucke zag de onhoudbaarheid van het
huidige pensioenstelsel in ons land ondubbelzinnig onder ogen, maar zijn partij
volgde hem daarin niet.
Onder meer daarom stapte Vandenbroucke uit
de actieve politiek.
Maar misschien valt het allemaal nog wel
mee met die pensioenproblematiek. Hebben we immers niet nog altijd het Zilverfonds
achter de hand? Johan Vande Lanotte, vandaag sp.a-vice-premier in Di Rupo I,
zwaaide op persconferenties ooit met bankuitreksels waaruit moest blijken dat
er miljarden op de rekening van het Zilverfonds stonden. Naar aanleiding van de
oproep van Bruno Tobback is het misschien het moment om het ook daar nog eens
over te hebben.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen) Tags:Johan Van Overtveldt, Knack, Addertje, Bruno Tobback, Louis Tobback, Open VLD, Di Rupo, pensioenhervorming, sp.a, Vincent Van Quickenborne, Frank Vandenbroucke,Zilverfonds, Johan Vande Lanotte
De chronische hypocrisie van de linkse kerk
De chronische
hypocrisie van de linkse kerk
Het pensioendossier
was er een waarvan men het probleem perfect decennia op voorhand kon zien
aankomen aan de hand van de te verwachten demografische evolutie. De opvolgende
regeringen hadden er dus gepast op kunnen anticiperen. Maar er gebeurde in al
die jaren niets. Gisteren verklaarde deze regering nog dat ze belangrijke stappen
heeft gezet voor een hervorming. Vandaag komt Spa-voorzitter Bruno Tobback (voorzitter
van een regeringspartij nota bene!) verklaren dat dringend echte hervormingen van ons
pensioenstelsel noodzakelijk zijn.
Links lijdt met andere
woorden aan een chronische hypocrisie. En dit niet alleen in het
pensioendossier.
"Als de N-VA incontournable zal zijn voor Vlaanderen en die kans is reëel is ze dat ook voor België"
Walter Pauli, redacteur bij Knack, in een reactie op een uitspraak van Paul Magnette (PS -Voorzitter) aangaande de verkiezingen van 2014 (°)
De PS-voorzitter is duidelijk: ook na 2014 zal er níét met de N-VA geregeerd worden.( / )
En dat is natuurlijk de boodschap die Bart De Wever wil horen: de PS die nu al laat verstaan dat het zonder N-VA zal zijn, ongeacht de uitslag van de verkiezingen in 2014. En hoewel Magnette ook uit eigen ervaring spreekt het was bepaald niet met de grootste appetijt dat de N-VA tijdens de voorbije regeringsvorming mee aan tafel zat toch lijkt hij in de loop van het gesprek één aspect van 2014 over het hoofd te hebben gezien. Doordat regionale en federale verkiezingen samenvallen, is de kans bijzonder groot dat de verschillende partijhoofdkwartieren gaan streven naar homogene coalities: de partijen die in Vlaanderen de regering vormen, zullen de logische partners zijn voor de federale regeringsvorming. En voor Franstalig België geldt precies hetzelfde.
Dus als de N-VA incontournable zal zijn voor Vlaanderen en die kans is reëel , is ze dat ook voor België. Anders is er niet alleen geen Belgische maar ook geen Vlaamse regering. En indien de PS per definitie non zou zeggen tegen een federale onderhandeling met de N-VA, geeft ze die partij elk alibi om copernicaanse stappen te zetten, zelfs buiten of in de marge van het federale kader.
Maar dat alles hangt natuurlijk van de kiezer af. Die geeft zijn stem, die schudt de kaarten. Die bepaalt hoe belangrijk de N-VA en de PS zullen zijn, of net niet. Of bepaalde partijen samen zoveel mogelijk slagen zullen proberen te halen, of er ééntje alleen gaat voor miserie op tafel.
Noot van Addertje: Magnette lijkt hier zelf te bevestigen dat België wel degelijk een dictatuur van de minderheid is. Waarvan akte.
(°) In 2014 zullen er zowel regionale, federale als Europese verkiezingen plaats hebben.
Kritische journalistiek is een knelpuntberoep geworden
De voorbije dagen kreeg de lezer een mooi staaltje van waarvoor de VERNIEUWDE De Standaard moet doorgaan. Het voorbije weekend spande de kroon met het ideologische interview met Bart De Wever en de fantoomprovocatie over de loketjanet. Neen, Yves Desmet (De Morgen), niet vanwege Bart De Wever, wel vanwege de krant De Standaard. Ook alleen al vandaag: ten minste drie bijdragen die enkel en alleen rond de persoon van Bart De Wever of de N-VA draaien:
De journalisten van deze krant kun je niet echt betrappen op enige kritische tot-op-het-bot onderzoeksjournalistiek. Nochtans themas genoeg: het Arco/Belfius gemanipuleer, de puinhoop bij justitie, de veiligheidsproblematiek, het falende asielbeleid, de OCMWs die worden kaalgeplukt, enz.
Dát is het soort journalistiek dat van een kwaliteitskrant, die naam waardig, mag worden verwacht. Niet het ge-copy-paste van (vaak reeds gekleurde) Belga-berichten, losse flodder-journalistiek en de tegenwoordig bijna dagelijkse Argumentum ad hominem-journalistiek. Om nog te zwijgen over de intellectuele oneerlijkheid waarmee provocatieve artikels en opinies worden geproduceerd. De malaise bij de huidige journalisten is groot. Waar is de journalistieke deontologie ? Desinformatie en manipulatie zijn nooit veraf.
Bovendien is het wel héél gemakkelijk om als journalist, langs de zijlijn staande, kritiek te spuien op wie je niet aanstaat, constant op de man te spelen, politici van een welbepaalde strekking die je niet zint de grond in te boren zonder daarvoor ook maar enige verantwoording te moeten afleggen.De ontzettende verantwoordelijkheid van dit soort journalisten zou echter op een dag en in welbepaalde omstandigheden door vele lezers wel eens kunnen worden ingeroepen.
Er moeten vooral opnieuw echte journalisten met ontluisterende analyses en een kritische pen opstaan. Journalisten die de vinger op de juiste wonde durven te leggen.
Want eerlijke kritische journalistiek is in Vlaanderen een knelpuntberoep geworden.
Addertje
Onderstaande lezersreactie op het opiniestuk van Bart Sturtewagen vandaag in De Standaard (Onfortuynlijke wending)is veelzeggend:
Peter W. - 06 februari 2013 :
Ach, bent u nu al uw geweten aan het sussen, Bart (Sturtewagen)? Geschrokken van de intensiteit en diepe hatelijkheid van de reacties die deze krant heeft geoogst op de sociale media? Begint het u stilletjesaan te dagen wat meneer De Wever zoal in zijn mailbox moet aangetroffen hebben? Want in de columns komet het er allemaal nog propertjes uit; wie Twitter frequenteert, wie zijn oor eens te luisteren legt op café, die hoort iets heel anders. U doet hier niets anders dan sublimeren, want de hetze van de afgelopen dagen is niet normaal. Die hetze getuigt van een (stilzwijgend) gecoördineerde actie van mensen die zich als intellectuele piranha's gedragen. Past u het schoentje maar gerust als u dat aandurft tenminste. Want inderdaad, er is maar één gek nodig. En dan zal u het alvast niet willen geweten hebben. Dat leer ik uit uw stukje. Tijd voor de ombudsman om er eens zijn licht over te laten schijnen. Voor mij is het alvast duidelijk dat hier een aantal grenzen zijn overschreden.
"Torfs legt een direct verband tussen het cordon sanitaire en het succes van De Wever"
Frank Thevissen, publicist en communicatiewetenschapper in Doorbraak
« Rik Torfs (CD&V) zette het nieuwe jaar in met een bezinning over de negatieve bijwerkingen van het cordon sanitaire. Daarom plieitte hij openlijk voor de geleidelijke opheffing ervan. Volgens de bepalingen van het Charter voor Democratie uit 2000 stelde Torfs zich strikt genomen trouwens meteen buiten zijn partij. Interessant aan zijn, weliswaar laattijdig, inzicht was dat Torfs meteen ook een direct verband legde tussen het cordon en het succes van De Wever. Daarmee gaf hij ongewild aan dat zijn afwijzing van het cordon berustte op louter electorale berekening.
In het begin van de jaren 1990 vormde eenzelfde afweging het doorslaggevende argument voor de traditionele partijen om de invoering van het cordon te omhelzen. Vandaag is het meteen ook de reden waarom sommigen met vlotte verwijzingen naar de jaren 1930 het cordon liefst zouden uitbreiden naar de electroaal succesvolle N-VA.
Ruzie rond 'gecensureerde' Bart De Wever op Brusselse boekenbeurs
Ik ben het beu om mijn kostbare tijd te verliezen aan een Calimero die de procedures niet respecteert."
De voorstelling van een nieuw boek van N-VA-voorzitter Bart De Wever wordt gecensureerd door de organisator van de Foire du Livre de Bruxelles, de Brusselse boekenbeurs. Dat zegt althans uitgeverij Le Cri, de Franstalige uitgever van het boek van De Wever. De commissaris-generaal van de boekenbeurs weerlegt de kritiek en zegt dat de uitgeverij de inschrijvingsprocedure niet heeft gevolgd.
Enkele dagen geleden meldde Le Soir dat N-VA-voorzitter Bart De Wever te gast zou zijn op Brusselse boekenbeurs, die plaatsvindt van 7 tot 11 maart. De Wever zou er zijn boek Derrière le miroir voorstellen, een verzameling van vertaalde columns die eerder verschenen in De Morgen en De Standaard.
Maar die plannen zullen niet doorgaan omdat de uitgever van De Wever de inschrijvingsprocedure voor de boekenbeurs niet correct heeft gevolgd. Dat zegt Ana Garcia, de commissaris-generaal van de beurs. We hebben een timing die we moeten respecteren en uitgeverij Le Cri heeft ons haar dossier pas overgemaakt op 20 januari, een moment waarop alles al rond had moeten zijn, aldus Garcia.
Bij uitgeverij Le Cri zijn ze het niet eens met die versie. Ana Garcia wil gewoon vermijden dat Bart De Wever de ster is van de boekenbeurs. Dat is de reden waarom ze ons buitensluit, zegt Christian Lutz van Le Cri. Dit is gewoon censuur, een beperking van het recht op vrije meningsuiting, aldus nog Lutz.
Een verwijt dat bij Ana Garcia in het verkeerde keelgat is geschoten. Ik ben het beu om mijn kostbare tijd te verliezen aan een Calimero die de procedures niet respecteert terwijl anderen die wel volgen.
Links heeft een ernstig probleem met de democratie
Links heeft een ernstig probleem met de democratie
Het wordt hoe langer hoe grappiger om zien/lezen: Bart De Wever heeft het voorbije weekend weer eens gesproken en de columms en opiniebladzijden worden vandaag weer lustig volgepend door de linkse rakkers. En zo krijgen we gratis en voor niks tot mei 2014 een wekelijkse (of misschien wel dagelijkse) soap geserveerd. We twijfelen er niet aan dat dit weekend in elk rood café Bart De Wever en de roze t-shirtjes over de toog , sorry de tong rolden. Zonder dieper te willen ingaan op de opinie van De Wever over holibi's, neutralitiet en de Antwerpse loketten: natuurlijk heeft hij een punt. Punt.
Maar bewust uitspraken van De Wever verdraaien of uit hun context lichten, het ridiculiseren van uitspraken, het geven van denigrerende reacties... Het behoort allemaal tot de core-business van al wat zich vandaag socialist en/of links noemt. Wegens gebrek aan eigen verhaal en onderbouwde argumenten. Laat het duidelijk zijn: de media staat op zijn kop en het linkse intellect draait helemaal door. Zelfs correct lezen wat er staat is voor velen ter linkerzijde een hopeloze oefening geworden.
De linkse kerk zit echter nog met een ander levensgroot probleem: meer en meer Vlamingen denken net als De Wever. Ze lopen warm voor zijn duidelijk verhaal, zijn maatsschappijvisie.
Het is hoog tijd dat het gezond verstand in Vlaanderen weerkeert. Het Grote Gelijk van links wij bepalen wat jij moet denken mag eindelijk worden begraven. Wij verdenken er De Wever en de N-VA zowaar van toleranter te zijn dan de linkse kameraden.
Links reageert meer en meer fascistisch op andersdenkenden. Sinds Bart De Wever op het politieke toneel is verschenen heeft links een ernstig probleem met de democratie.
Arco: politici verdoofd door decennia normvervaging
Geert Noels
"Politici verdoofd door decennia normvervaging"
Een Tweet van Geert Noels vanavond naar aanleiding van de deal tussen Arco en Belfius:
"De belangenvermenging en zelfbediening bij Belfius/Arco is
zo flagrant, behalve voor degene die verdoofd zijn door decennia normvervaging."
Deze deal is inderdaad een pure schande, op het randje van het criminele. En in de wetstraat is het oorverdovend stil: alle regeringsleden houden de lippen stijf op elkaar.
Ewald Pironet, adjunct-hoofdredacteur in Knack, over de Arco-deal en over het feit dat u en ik al jaren worden voorgelogen door de politiek:
Op deze manier wordt staatsbank Belfius en dus
onrechtstreeks de belastingbetaler - steeds meer een permanente geldschieter
van de christelijke arbeidersbeweging. En dat wordt goedgepraat door
CD&V-politici als oud-premier Jean-Luc Dehaene en minister van financiën
Steven Vanackere.
De premiers van het voorbij decennium beoefenden de kunst
van het wijsmaken als het ging over cruciale punten van onze samenleving.
Verhofstadt en Vande Lanotte hielden jarenlang vol dat we met het Zilverfonds
gewapend waren tegen de vergrijzingskosten. Leterme beweerde dan weer dat we
nog geld zouden verdienen aan Dexia. Di Rupo twitterde dat België er goed voor
staat. De werkelijkheid ziet er jammer genoeg lichtjes anders uit.
De schandaalsfeer in dit land begint hallucinante vormen aan te nemen. Blijkbaar kan/kon enkel BHV nog een regeringscrisis ontketenen. Al het overige kan blijkbaar in onderling overleg worden geregeld. Er schort duidelijk iets aan het normbesef van de gezagsdragers in dit land. Vandaag was het weer raak.
Schandaal nr. 1
De Tijd weet te melden dat omtrent de deal Arco/Belfius, Di Rupo het akkoord ACW-Belfius laat passeren. Hoewel de liberalen van Open VLD zich verzetten tegen de omstreden deal over de winstbewijzen van het ACW bij de staatsbank Belfius, wil Elio Di Rupo (PS) er zijn vingers niet aan verbranden.
Het onderwerp stond gisteren maandag immers op de agenda van het kernkabinet van de regering. Maar de vergadering werd geannuleerd. Naar verluidt omdat er geen consensus in de regering was om het te bespreken. Nochtans moet de federale regering er zich donderdag op de buitengewone algemene vergadering van Belfius over uitspreken.
Concreet komt de deal er op neer dat de winstbewijzen die Arco in het bezit heeft, door Belfius voor 115 miljoen euro worden afgekocht. Daarvan recupereert Belfius meer dan 75 miljoen euro in de vorm van een "eeuwigdurende lening" (toegestaan door Arco). De christelijke arbeidersbeweging krijgt voor die lening een jaarlijkse rente die kan oplopen tot 7,75 procent. En het is over de hoogte van die rente dat binnen de meerderheid vragen werden gesteld. De rest van de afkoopsom (40 miljoen euro) keert Belfius aan het ACW uit over een periode van tien jaar.
Schandaal nr. 2
Verder wordt er vandaag een stinkend potje van de vakbonden geopend. N-VA-kamerlid Theo Francken meldt immers dat in de loop van de jaren negentig de vakbonden betrokken waren bij een fiscale constructie waardoor zij een miljoen euro op aan niet betaalde roerende voorheffing opstreken. Zowel het ACV als het ABVV profiteren mee.
Ethisch en moreel vind ik hun houding dan ook hoogst ongepast Stelt Francken. En dan te bedenken dat vakbonden altijd fiscale contructies verwerpen. M.a.w. luister naar mijn woorden maar
Francken overlegt momenteel met fiscale specialisten om de vakbonden zo snel mogelijk te kunnen vervolgen.
Vraagje
Tot slot stellen wij ons de vraag of er een verband bestaat tussen boven beschreven regeling Arco/Belfius en de aankondiging (op de nieuwjaarsreceptie van zijn partij vorige zaterdag) van Wouter Beke dat er na 2014 geen nieuwe staatshervorming zal komen als het van CD&V afhangt. Soms is het ene plezier het andere waard...
Over Peter Vandermeersch (ex-hoofdredacteur De Standaard)
Peter vandermeersch
"Ook de kwaliteit van NRC-Handelsblad is nog maar een afgietsel van wat ze vroeger was"
Willem Schoonen, hoofdredacteur van het Nederlands dagblad Trouw :
"Peter Vandermeersch is de huidige hoofdredacteur van de Nederlandse krant NRC-Handelsblad (sedert 1 september 2010, nvdr), ooit een vlaggenschip wat kwaliteit en berichtgeving betreft. Sinds hij daar de baas is gaat die krant elke dag in oplage (lezers/abonnees) achteruit. Maar niet alleen de oplage vermindert, ook de kwaliteit van NRC-Handelsblad is nog maar een afgietsel van wat ze vroeger was..."
Voor de goede verstaander: je kan in bovenstaand citaat "NRC-Handelsblad " ook door "De Standaard" vervangen.
Maggie De Block (Open VLD): ze doet wat ze zegt, ze zegt wat ze doet.
Maggie De block
Maggie De Block (Open VLD):
Ze doet wat ze zegt, ze zegt wat ze doet.
Als het goed is zeggen wij het ook. Zo zijn wij nu eenmaal.
Hoewel het niet met zoveel woorden in de media komt, is het beleid inzake asiel en migratie van Maggie De Block (Open VLD), Staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Maatschappelijke Integratie en Armoedebestrijding, het meest efficiënte van het laatste decennium . De Block lijkt - eindelijk - voor een trendbreuk te zorgen in dit domein.
Vandaag zijn er genoeg bedden, niemand moet in de vrieskou slapen. Ik ben iemand die graag oplossingen zoekt. Met kritiek te spuien en met mensen tegen elkaar op te zetten daar krijgt niemand warm van en daar krijgt niemand een dak van boven zijn hoofd zegt ze zelf.
Vandaag zit er geen enkele asielzoeker meer op hotel. Tijdens hun eerste drie maanden in België krijgen zij geen OCMW-steun meer. Het aantal asielzoekers gaat in dalende lijn, en dit voor het eerst sedert de zomer van 2007.
Meerderheid en oppositie kunnen haar na een haar van streng terugkeerbeleid naar waarde schatten.
Kortom, Maggie De Block is goed bezig en dit willen ook wij grof toegeven en onderstrepen.
Dit is echter nog maar een begin. Er is nog véél werk aan de winkel om de puinhoop die haar partij de voorbije jaren heeft achtergelaten door het falende asiel- en migratiebeleid enigszins terug te dringen.
Van de Koppen-reportage van 24 januari ll. maakten wij onderstaande samenvatting (4).
"We zijn veel gewoon in dit land maar dit verhaal heeft de grenzen van het onvatbare bereikt."
Ivan Van de Cloot, hoofdeconoom bij het Itinera Institute, vandaag in een opiniestuk over het Arco/Belfius-debâcle in De Morgen
Op een ogenblik dat het land in gevaar werd gebracht - molensteen Dexia om de nek - werd het staatsbelang nog steeds ondergeschikt bevonden aan het private belang van enkelen [Arco].
Het drama van de parlementaire commissie [Dexia] is dat de experts paragrafen wilden toevoegen om de aanbeveling te geven strafvordering in te stellen tegen vroegere directie én bestuurders. Stukjes die sneuvelden in het laatste weekend voor publicatie.
Destijds heb ik er al op gewezen dat dit een zware inschattingsfout ten nadele van de Belgische bevolking kon zijn, maar tot op heden blijft de Arco-groep ontkennen dat ze verantwoordelijk waren voor het creëren van het monster Dexia.
We zijn veel gewoon in dit land maar dit verhaal heeft de grenzen van het onvatbare bereikt.
Impliciet wordt nu gezegd dat, indien Arco geen vergoeding meer krijgt, het niet kan 'garanderen' dat de spaarders van haar achterban de bank niet zullen verlaten. Dit is tussen de lijnen dreigen met een bankrun(*). En dan komen we tot de vaststelling dat het blijkbare gewone kost is geworden dat men de belastingbetaler kan afdreigen. Of nog: eigenlijk moet de belastingbetaler betalen opdat Arco geen misdaad zou begaan door op te roepen tot een bankrun(*). Feitelijk is dit niet meer of niet minder dan de eis tot protectiegeld, zoals in de betere Italiaanse films voorkomt.
In plaats van uit kadaverdiscipline te zwijgen, zou ik hen [ACW-medewerkers en vrijwilligers] willen vragen aan hun hiërarchie te vragen om tot bezinning te komen en na te denken over wat er is misgelopen. ( ) Maar zoals het ook gaat in dit land: wie dit soort kritische evaluatie vandaag maakt, merkt frequent dat hij ofwel als nestbevuiler wordt weggezet, ofwel compleet wordt genegeerd.
Om Carl Devos te parafraseren: dit wordt later, over een jaar of twintig, een klassieke case in de lessen politicologie, over hoe anno 2013 politieke partijen het geld van de gemeenschap mochten gebruiken om hun achterban te compenseren voor financieel verlies. Later dus, nu ligt het te gevoelig voor the powers that be.
(*) nvdr: men spreekt van een bankrun wanneer spaarrekeninghouders massaal bij een bank tegelijkertijd al hun spaargeld weer opnemen, waardoor voor de bank een acuut liquiditeitsprobleem ontstaat. Een groot deel van het spaargeld heeft ze namelijk geïnvesteerd zodat ze daarover niet onmiddellijk kan beschikken.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen) Tags:Ivan Van de Cloot, Itinera, Arco, Belfius, ACW, Addertje, Carl Devos
23-01-2013
'De N-VA? Het is een stelletje autisten'
Jan Briers doet in zijn broek telkens als Ben Weyts hem belt'
SP.A begrijpt woede Rutten
On the record reageert de SP.A niet. Het dossier ligt al moeilijk genoeg.' Maar informeel laten nogal wat toplui met kennis van (gouverneurs)zaken hun woede de vrije loop.
De N-VA pakt dossiers alleen destructief aan. Ze willen geen overleg, ze willen geen consensus: het is een stelletje autisten geworden.' Volgens een SP.A-onderhandelaar werd bij de Vlaamse regeringsvorming in 2009 nooit over het gouverneurschap van Oost-Vlaanderen gesproken. Toch heeft de partij in wezen geen probleem met het feit dat de Vlaams-nationalisten een kandidaat voordragen. Maar dan verwacht je toch dat er een draagvlak voor de persoon in kwestie wordt gezocht? Zoiets veronderstelt overleg met alle betrokken partijen. In 1985 blokkeerde CD&V bijvoorbeeld de benoeming van Gilbert Temmerman. Tegen onze zin werd uiteindelijk Herman Balthazar gouverneur van Oost-Vlaanderen,' merkt een ere-voorzitter op.
Pas tijdens de kern van de Vlaamse regering, vorige woensdag, stelde Geert Bourgeois (N-VA) Jan Briers voor. Hij moest het koste wat het kost worden. Iedereen viel uit de lucht,' zegt iemand met zicht op het dossier.
Of we niet beter hadden geprotesteerd? Misschien wel. Maar de verantwoordelijkheid ligt in de eerste plaats bij de N-VA. Zij hebben de zaak gepolitiseerd, met rampzalige gevolgen voor het beeld van de gouverneur.'
De N-VA gedraagt zich als een voorbijganger die de buit opraapt van een bank die net is beroofd om dan te zeggen dat hij niets met de overval te maken heeft,' zegt een gewezen voorzitter. De benoeming van Briers blijft immers een politieke beslissing. Maar de manier waarop de N-VA-voorzitter, Bart De Wever, zich moreel verheven gedroeg, wekte bij de SP.A begrip voor de houding van Open-VLD-voorzitter Gwendolyn Rutten. Hij maakte er echt een show van om vervolgens te dansen op het graf van Open VLD. Wellicht koopt ze er niets voor maar ze heeft overschot van gelijk.'
Voor de Vlaamse socialisten is Jan Briers verbrand. Het venijn van De Wever zit ook in zijn jas. Die kan zich nergens nog vertonen zonder de nodige achterklap,' zegt een topman. De erevoorzitter: Briers wordt een puppet on a string . Telkens als Ben Weyts hem belt (de man die hem ontdekte, red.) doet hij in zijn broek. Hij weet aan wie hij zijn benoeming te danken heeft. Zo'n zogeheten niet-politieke politieke benoeming levert de walgelijkste creaturen op die er bestaan.'
Een andere oud-voorzitter: We moeten ons ten zeerste verzetten tegen het idee dat politici niets kunnen. Op zijn minst hebben ze een netwerk, bestuurservaring en kennis van zaken. Maar de N-VA wil het spel alleen volgens de eigen regels spelen. En wij kijken ernaar.'
Naast begrip merken diverse socialisten op dat Open VLD eigenlijk geen poot heeft om op te staan. Niemand begrijpt hoe Rutten deze confrontatie kan winnen, ondanks de open doekjes in de eigen partij. Tijdens paars hebben we ook gouverneurs benoemd zonder een enkel telefoontje naar CD&V.'
Dat de politiek in België door en door rot is,
zal nog maar eens blijken indien het nieuws van vandaag in De Tijd (zie hieronder) over het op stapel
staande akkoord tussen Belfius en het ACW wordt bevestigd.
Net als de buitentemperatuur is ook het normbesef
van de traditionele partijen naar het nulpunt gezakt. De graaicultuur, het gearrangeer, het afdekken
van elkaars louche deals en praktijken, enz. Het is allemaal terug. Of moeten we zeggen: het is nooit weggeweest. Het bevestigt in elk geval dat in dit land zowat alles
mogelijk is. Tenminste, als hiermee de egoïstische belangen van de zuilen en de traditionele partijen worden gediend en het establishment van de ondergang kan worden gered.
En als het ACW wordt vernoemd dan denkt men automatisch ook aan het goede bestuur
en de alles inbegrepen-slogan waar de CD&V-coryfeeën zo graag met dwepen. Schandelijk.
Om het met de oprechte woorden van messias Guy Verhofstadt
(Open Vld) in zijn vierde burgermanifest te zeggen:
Samenleven veronderstelt een zoeken naar
een hoger, algemeen belang. Dat is het tegendeel van het leven binnen een groep
of een clan, die gedreven wordt door egoïsme en afgunst op de anderen. Meer
nog, het staat diametraal tegenover een maatschappij waarin de zuilen en de
pressiegroepen in de plaats van de burgers de macht zijn gaan uitoefenen.
Maar u weet natuurlijk ook dat messias Verhofstadt bij zijn aantreden
als eerste minister (in juli 1999) zijn manifesten in de vuilbak
heeft gekieperd.
Addertje
Artikel uit De Tijd:
Belfius koopt winstbewijzen ACW af
De onderhandelingen tussen Belfius
en het ACW over de omstreden winstbewijzen van de staatsbank die de koepel
van christelijke werknemersorganisaties heeft, zitten in de finale
fase. Het is wachten op een definitief akkoord, maar naar De Tijd vernam
is de kans groot dat de bank de winstbewijzen afkoopt. Maar meteen een
groot deel van het geld recupereert als lening.
De Tijd maakte het mechanisme van de winstbewijzen,
bedoeld om het ACW in de vorm van een winstdeling te vergoeden voor het aanbrengen
van klanten, vorig jaar bekend. Het bleef bestaan ondanks de nationalisering
van de vroegere Dexia Bank België die moest worden gered uit de omvallende
groep Dexia. Dat deed heel wat stof opwaaien omdat Arco, het financiële vehikel
van het ACW, als Dexia-aandeelhouder mee verantwoordelijk wordt geacht voor de
val ervan.
Een belangrijk deel van het akkoord zoals
zich dat aftekent, houdt het afkopen van de winstbewijzen in. Diverse bronnen
hebben het over een afkoopsom van meer dan 100 en minder dan 200 miljoen euro.
Daarmee is de kous echter niet af. Het ACW
gaat volgens onze informatie een groot deel van de afkoopsom weer naar Belfius
schuiven, in de vorm van een eeuwigdurende lening. De christelijke beweging zal
in ruil daarvoor een jaarlijkse vergoeding opstrijken. Het is niet geweten hoe
groot die is, maar ze dient alleszins marktconform te zijn.
Banden
Het mechanisme wekt verwondering omdat de
door velen in vraag gestelde banden tussen het ACW en Belfius zo blijven bestaan.
Maar het heeft het voordeel dat de staatsbank niet te veel geld ziet wegvloeien
en de lening bovendien kan meerekenen om te voldoen aan de strengere kapitaalnormen.
Belfius heeft het al moeilijk om aan die normen te voldoen. Voor het ACW biedt
de regeling het voordeel dat het kan blijven rekenen op jaarlijkse inkomsten.
Over een ander punt is er nog geen akkoord.
Dat is commercieel van aard: welke afspraken kunnen verhinderen dat Belfius een
groot deel van de belangrijke groep ACW-klanten verliest? Dat is ook belangrijk
in het licht van de onzeker geworden staatswaarborgen voor Arco-coöperanten.
Woordvoerster Ulrike Pommée van Belfius
zegt dat de bank geen commentaar geeft zolang er geen akkoord is. Ze bevestigt
wel dat de onderhandelingen in de finale fase zitten.
De N-VA is in een reactie niet te spreken
over de regeling voor de winstbewijzen die het ACW bezit in staatsbank Belfius:
'In de feiten verandert er niets: het ACW mag jaarlijks in de kas blijven graaien
van de bank die ze zelf mee kapot maakte, terwijl men de factuur voor het Arco-debacle
blijft doorschuiven naar de belastingbetaler,' zegt Kamerlid Peter Dedecker. De
N-VA beveelt de vereffenaar van Arco aan om beslag te leggen op de winstbewijzen.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen) Tags:ACW, CD&V, ACV, Guy Verhofstadt, Open Vld, Belfius, Dexia, Addertje, Arco, Peter Dedecker
LETTERLIJK: Confederalisme
"Het Belgische federale onderhandelen is nooit een zaak geweest van gelijken."
"Het begrip
confederalisme is een waar containerbegrip geworden dat iedereen zenuwachtig
maakt. ( ) Er ontstond een grote dispuut omdat De Wever oproept om na te denken
over een overgang naar een confederaal model voor België."
"Duidelijkheid moet er
komen en dat die duivelse De Wever niet wil zeggen wat hij bedoelt, maakt
iedereen zenuwachtig en volstaat om hem te brandmerken als een zeer gevaarlijk
man. Geen enkele Nederlandstalige commentator die de uitspraak van Di Rupo
tegensprak, ze vonden het alleen electoraal dom." ( )
"Eigenlijk is het te simpel. De essentie van het confederaal
denken berust op een vrijwillige samenwerking onder gelijken. Het federale
onderhandelen is in België nooit een zaak geweest van gelijken. Trouwens, op
geen enkel moment in de vaderlandse geschiedenis zijn de Vlamingen gelijken
geweest. Ondanks hun minderheid eisten en bekwamen de Franstalige minderheid
minstens een pariteit en heel veel grendels of werd de wet en zelfs de grondwet
genegeerd bij de uitvoering van de overeenkomsten. Verwonderlijk dat zovelen
verbaasd zijn van de hevigheid waarmee Di Rupo de kerstboodschap van de Koning
verdedigt en heel veel Vlamingen schoffeert. De Wever is inderdaad
levensgevaarlijk voor de Franstalige dominantie, daar kan geen twijfel over
bestaan. Zouden Belgischgezinde politici en commentatoren nog altijd niet door
hebben dat voor Di Rupo en de ganse PS, hun hegemonie in Wallonië en Brussel
veel belangrijker is dan de zure oprispingen van de Vlaamse regeringspartners?"
"Anders gelezen: Di Rupo én De Wever, dat is pas duidelijke
taal. You like it or not. En als je het mij vraagt, Di Rupo is veel
gevaarlijker voor België dan De Wever. Een ware bedreiging voor de welvaart van
Vlaanderen (en dus ook van België)."
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:Confederalisme, Pjotr, Anders Gelezen, Di Rupo, Bart De Wever, Ps, N-VA, Addertje
21-01-2013
De postjes van Open VLD
Gwendolyn Rutten en Guy Verhofstadt
Zal Rutten (niet) buigen voor het "dictaat van de N-VA" ?
N-VA heeft de trados weer een flinke neus gezet. Eerst een allochtoon als schepen in Antwerpen, nu stellen zij een niet-policus voor als gouverneur voor de provincie Oost-Vlaanderen. Het strategisch vernuft van Bart De Wever zorgt steeds weer voor een verrassing.
Maar Gwendolyn Rutten (Open VLD) zegt niet te zullen buigen voor het "dictaat van de N-VA". Rutten: "Misschien heeft de N-VA niet de gewoonte om te overleggen, maar in een democratie hoort dat zo."
De waarheid ?: de Open VLD is in haar gat gebeten want ze dreigt de enige gouverneur te verliezen die zij in haar rangen had.
De oorverdovende stilte die er totnogtoe heerst bij zowel de Nederlanstalige als de Franstalige federale regeringspartijen is het beste bewijs dat het Gwendolyn Rutten en haar Open VLD enkel en alleen te doen is om een ordinaire postjespakkerij.
Zij volgt daarbij het voorbeeld van haar voorganger, de Grote Leider en "grote vernieuwer" Guy Verhofstadt. Deze laatste gooide al vlug zijn burgermanifesten in de prullenbak toen hij eerste minister kon worden. Met als gevolg dat tussen zijn manifesten en wat hij er als premier van gebakken heeft een kloof gaapt van hier tot in Tokio.
Het is bekend dat de grote gevallen Leider vandaag dan ook niet meer aan zijn burgermanifesten wil worden herinnerd. En zoals iemand ooit zei: De VLD met Guy Verhofstadt als boegbeeld is opgeschoven van een gematigd liberale partij naar een partij die hoe dan ook in de regering wil blijven zitten en voor wie zo goed als alles bespreekbaar is.
Tot slot willen we Rutten herinneren aan volgend citaat van de Grote Leider in een van zijn burgermanifesten:
Even dodelijk voor de democratie is de zachtere, maar daarom niet minder schadelijke vorm van corruptie, van cliëntelisme. De politieke benoeming.
Het is nu al duidelijk dat het zeker niet van Rutten zal zijn dat we mogen verwachten komaf te maken met de politieke benoemingen. Di Rupo (PS) beschikt trouwens nog over een hele lijst van posten om tussen de vrienden te verdelen. Dat is de enige meerwaarde die de deelname aan deze federale Franstalige belastingregering voor de Vlaamse regeringspartijen nog kan opleveren: postjes.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (5 Stemmen) Tags:Gwendolyn Rutten, Open VLD, Bart De Wever, N-VA, Guy Verhofstadt, Di Rupo, PS, regering, Addertje
16-01-2013
DE MENING van Karim Van Overmeire (N-VA)
Links vindt het jammer dat Vlaams Belang zo klein is geworden
Karim Van Overmeire (N-VA),Vlaams Parlementslid en schepen te Aalst, in Knack
"Ik besefte heel goed dat men via mij mijn partij wou treffen. De voorbije tijd werd er dan ook niet alleen door mijn vroegere partij op mij geschoten maar ook door sommige mensen ter linkerzijde, die het volgens mij best jammer vinden dat het Vlaams Belang zo klein is geworden. Een Vlaams Belang in een cordon sanitaire is voor hen nu eenmaal een pak comfortabeler dan een N-VA die daar niet in opgesloten zit."
"Was ik het niet oneens geweest met veel zaken die bij het Vlaams Belang gebeuren, dat zat ik daar vandaag nog altijd. Maar op den duur kon ik niet meer leven met de zeer steriele strategie die geen enkel concreet resultaat kon opleveren. Zeker omdat er ondertussen een Vlaams-nationalistische partij was opgestaan die wél dat hele centrumrechtse terrein kon bezetten en niet in een cordon sanitaire werd opgesloten."
Regeringspartijen sturen mensen met truitjes van hun eigen club het veld op als onafhankelijke' scheidsrechters
Guy Tegenbos, redacteur bij De Standaard, over de politieke benoemingen
"De federale regering heeft de halve top van haar energiewaakhond Creg naar huis gestuurd (de andere helft ging met pensioen) en werft nu een heel nieuwe top aan....
De toppositie gaat naar de PS, de nummer twee is voor CDH.
Nummer drie wordt een Open VLD'er. De vierde job is nog een vraagteken.
Hoe de regeringspartijen dit telkens voor elkaar brengen, het is een raadsel. Tussen hun droom en de werkelijkheid staan objectieve procedures en neutrale instituten als Selor. Maar op het eind van de rit worden vaak de personen benoemd die maanden eerder al in de politieke wandelgangen genoemd werden. Ook dit keer....
En doordat ze vertrouweling zijn van één regeringspartij, worden ze niet vertrouwd door de andere partijen en kan men ze ook niet als onafhankelijk beschouwen.
Het is onbegrijpelijk dat een regering haar eigen beleidsinstrument zo ondergraaft. De Creg moet de onafhankelijke scheidsrechter zijn in de ultra-belangrijke haaienwereld van de energie waar elektriciteitsproducenten, distributiemaatschappijen, politieke partijen en pressiegroepen elkaar belagen. Maar de regeringspartijen sturen mensen met truitjes van hun eigen club het veld op als onafhankelijke' scheidsrechters.
Onze politici zijn verslaafd aan vertrouwelingen, meer dan hun soortgenoten elders. Ze kunnen niet zonder. Maar ondergraven daardoor het vertrouwen van de burgers in de instellingen. Afgelopen decennia is dat wat ingeperkt. Het gaat bijna alleen nog om topbenoemingen. Maar het gaat toch nog ver. De komende dagen zijn politieke benoemingen te verwachten bij de Creg, de spoorwegen, Belgacom, Belgocontrol, Brussels Airport, de Nationale Loterij. De regeringspartijen zullen mensen benoemen die zij vertrouwen en die dus door de burgers moeten worden gewantrouwd."
