“De verzelfstandiging van Vlaanderen stuit op allerhande grote belangen die in dit land aan de macht zijn en die macht niet vrijwillig zullen prijsgeven.”
De herwonnen arrogantie van de traditionele partijen
Karel De Gucht en slechte manieren
11-03-2013
'Voor wie houdt de CD&V ons eigenlijk? Klootjesvolk?'
'Voor wie houdt de CD&V ons eigenlijk? Klootjesvolk?'
Na de val van Dexia regelde de Christelijke zuil zelf de waarborgregeling voor haar coöperanten. Daarvoor werd intens samengewerkt tussen Arco, ACW en CD&V-kabinetten, zo maakte De Morgen dit weekend bekend. Na de zoveelste onthulling over het ACW kondigde de christelijke werknemersbeweging aan dat het een klacht wegens laster indient, zonder daarbij namen te noemen en CD&V-voorzitter Wouter Beke vertelt aan iedereen die het horen wil, dat de insinuaties moeten stoppen.
Het ACW is ook vandaag het onderwerp van alle krantencommentaren.
Het Laatste Nieuws: Een glansrol voor Yves Leterme als Pontius Pilatus
Voor wie houdt de CD&V ons eigenlijk? vraagt Jan Segers zich af in Het Laatste Nieuws. Naïevelingen? Klootjesvolk? Voor wie nemen ze ons eigenlijk als ze beweren dat u en ik het perfect normaal moeten vinden als in dit land de christelijke werknemersorganisatie zijn eigen uitvoeringsbesluiten schrijft?
Volgens Segers speelde Yves Leterme een glansrol als Pontius Pilatus. De toenmalig premier, zelf ACWer deed alsof zijn neus bloedde en waste zijn handen in onschuld. Of hoe je gisteren plots weer besefte waarom het woord tsjeef nu al vier, vijf politieke generaties overleeft.
De Morgen: Jammer dat ACW zich verschuilt achter legalistische benadering
De kernvraag blijft in hoeverre een maatschappelijk-politieke organisatie moet leven en handelen naar de normen en waarden die ze zelf predikt, schrijft Yves Desmet in De Morgen. Desmet vindt het jammer dat het ACW zich blijft verschuilen achter een puur legalistische benadering.
Zo blijft het een beweging die trouw blijft aan het credo van Animal Farm van George Orwell: All animals are equal, but some animals are more equal than others. Dat wil je als grootste sociale organisatie van het land toch niet zijn?
Het Nieuwsblad: Laat die onderzoekscommissie maar komen
Liesbeth Van Impe pleit in Het Nieuwsblad voor totale openheid. Het ACW en al zijn belendende percelen zeggen recht in de schoenen te staan? Welaan dan. Laat die onderzoekscommissie er komen. Leg de boeken op tafel. En zorg voor duidelijkheid.
Het Belang van Limburg: Frustratie bij Wouter Beke
In Het Belang van Limburg verwondert Eric Donckier zich erover dat CD&V-voorzitter Wouter Beke de huidige minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders (en dus coalitiepartner van Beke) aanduidt als bron van recente perslekken over het ACW. Beke noemde Reynders gefrustreerd omdat hij zelf het departement Financiën moest afgeven.
Dat een politicus een andere politicus aanwijst als bron van een perslek, is onuitgegeven en wijst in dit geval op enige frustratie bij Wouter Beke, die voor het overige ook vindt dat er geen ACW-onderzoekscommissie moet komen omdat dit niet goed is voor het vertrouwen in staatsbank Belfius en bij uitbreiding voor ons als belastingbetaler wanneer Belfius in de problemen komt, schrijft Donckier.
Gazet Van Antwerpen: Politieke malheuren
In een interview met Gazet Van Antwerpen zegt CD&V-voorzitter Wouter Beke dat hij over Didier Reynders nog straffere zaken kan vertellen dan wat hij nu over Reynders heeft gezegd. Dat klinkt als een dreigement, stelt editorialist Paul Geudens vast.
Het wordt tijd dat premier Elio Di Rupo zich met de zaken gaat moeien, of er komen politieke malheuren van.
De Standaard: Late stuiptrekkingen uit een vorig tijdperk
De Standaard is de enige krant die nog begrip lijkt te kunnen opbrengen voor de christelijke zuil. Volgens de krant vindt de helft van de Vlaamse kiezers dat het ACW slachtoffer is van valse verdachtmakingen.
Er is niets oneerbaars aan pressiegroepen; ze zijn evenzeer deel van de democratie als partijen, schrijft Guy Tegenbos. De vraag is alleen hoever de politiek hun invloed láát reiken. En in een vorig tijdperk ging dat hier héél ver.
Er zijn nog van die instituten met nog macht en/of gewoonten uit het oude tijdperk. Die moeten zo snel als mogelijk uitgezuiverd worden.
'De linkse "demokraten" aanvaarden het oordeel van het volk niet'
Mark Grammens, journalist en publicist in Journaal
"Er staat geen enkele rem meer op de aanvallen die politiek aktieve Vlaams-nationalisten moeten ondergaan. Men waant zich in de jaren 1945 en volgende. En dit alles omdat het volk van Antwerpen in oktober van vorig jaar bij vrije verkiezingen de socialist Patrick Janssens de laan uitstuurde en de burgemeestersjerp aan Bart de Wever bezorgde.
De linkse "demokraten" aanvaarden het oordeel van het volk niet. Een van hun woordvoerders, wel "links" dus maar nooit een toonbeeld van demokratische overtuiging, Paul Goossens, heeft het (in De Standaard, 9.2.13, het blad dat zijn kolommen wijd openzet voor alle linkse anti-demokraten), over Bart de Wever als "de kantoorhouder van het Antwerpse stadhuis". En Rudy Vandendaele, van Humo, heeft het in zijn blad (5.2.13) over "Bart de Wever, de voorlopige burgemeester van Antwerpen". Het lijkt wel alsof De Wever een staatsgreep zou hebben uitgevoerd, en alsof het volstaat om zich "links" te noemen om ten eeuwigen dage recht te hebben op het bezit van het stadhuis van Antwerpen.
Volgens de laatste berichten is de haat tegen het volk dat zo vermetel was om De Wever te verkiezen boven Janssens, zo diep geworteld dat stadsambtenaren van Antwerpen, grotendeels creaturen van zeventig jaar socialistische heerschappij in het stadhuis, volop bezig zijn met het saboteren van de bestuursmeerderheid (N-VA, CD&V, VLD); zij informeren doelbewust de oppositie, zodat die materiaal uit eerste bron krijgt om de bewindsploeg aan te vallen (De Standaard, 16.2.13)...."
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen) Tags:Mark Grammens, Journaal, Patrick Janssens, Addertje, Bart de Wever, Antwerpen, Paul Goossens, Rudy Vandendaele, De Standaard, Humo, N-VA, CD&V, VLD
07-03-2013
DE MENING VAN Jean-Pierre Rondas
Het ACW en de CD&V anders bekeken
door Jean-Pierre Rondas, in zijn boek De
hulpelozen van de macht
"De belangrijkste pijlers van de
christendemocratische ACW, namelijk de CM (Christelijke Mutualiteiten) en het
ACV (Christelijk Vakverbond) bleven echter unitair Belgisch ook al omwille
van het unitaire geld. Sindsdien vormt de christelijke arbeidersbeweging
helemaal geen motor meer in de Vlaamse staatswording.( )
Sindsdien, dat wil zeggen sinds de jaren
zeventig, volharden deze politieke, syndicale en mutualistische bewegingen in
het hypocriete spel van Vlaams te worden verkozen of betaald, en nadien belgicistisch,
dat wil zeggen anti-Vlaams, te handelen."
"Historisch is niet alleen de overwinning van de
N-VA (in 2010), maar zeker de nederlaag van CD&V. Deze partij is verworden tot het
filiaal van de christelijke arbeidersbeweging (ACW), die steevast de
Belgische structuur blijft verdedigen, zoals Bart Brinckman in De Standaard
van 3 juli 2010 schrijft. CD&V is gereduceerd tot haar belgicistische
vleugel (Eyskens, Vanackere, gedeeltelijk Leterme zelf), die de enorme
verantwoordelijkheid draagt de christendemocratie te hebben teruggebrachttot de laagste score ooit. De belgicistische
vleugel heeft het graf van de christendemocratie gedolven, omdat hij de
grondstroom niet heeft onderkend."
"De "christendemocratische" naamgeving maakte in 2004 de weg vrij voor het kartel met N-VA. In dat kader moet de allerlaatste Vlaamse belofte gesitueerd worden die CD&V heeft gedaan: de fameuze vijf minuten politieke moed waarmee BHV zonder prijs zou worden gesplitst. En op dat moment keert CD&V opnieuw zijn kar, of anders gezegd: op dat moment neemt zijn belgicistische factie het roer over. Yves Leterme bezwijkt in 2007, Wouter Beke in 2011. Tweemaal op rij durft CD&V de sprong niet wagen, en keert het op zijn aanloop terug. Maar eenmaal zich zover gewaagd betekent elk terug een suïcidaal terug. De konijntjes plegen massaal zelfmoord. Of, wanneer de konijntjes dan toch ratten blijken te zijn, verlaten ze het schip. De belangrijkste verantwoordelijken zitten ondertussen op posten buiten de politiek. En er komt geen derde kans."
"Nooit weer zal CD&V een Vlaamse belofte durven af te leggen. Van nu af aan zal om het even welke Vlaamse belofte CD&V slechts hoon opleveren."
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (5 Stemmen) Tags:Jean-Pierre Rondas, De hulpelozen van de macht, ACW, CD&V, N-VA, Eyskens, Vanackere, Leterme, Addertje, Wouter Beke, BHV
04-03-2013
DE MENING van Johan Van Overtveldt
De retoriek van onze bewindvoerders doorloopt steeds dezelfde fasen
Johan Van Overtveldt, Hoofdredacteur van Trends
"Minstens even storend is de manier waarop de bewindvoerders hun beleid proberen te vertalen naar de publieke opinie. De retoriek doorloopt steeds dezelfde fasen: eerst wordt het probleem ontkend, vervolgens geminimaliseerd, en uiteindelijk komen er halfslachtige maatregelen die als moedige en gedurfde oplossingen worden gepresenteerd. Wie die gang van zaken aan de kaak stelt, heet dan dom of van slechte wil te zijn. Geen wonder dat de burgers de klassieke partijen en machtshebbers fors in de wielen rijden zodra ze in het kieshokje de kans krijgen."
"Die houding zien we ook almaar meer in het ACW-dossier. Diverse CD&V-tenoren namen het de voorbije dagen nadrukkelijk op voor de zwaar getergde koepel van de christelijke werknemersbeweging. Daar is op zich niks fout mee, integendeel zelfs. Wat wel de wenkbrauwen doet fronsen, is de teneur van het discours. Het meest gehoorde argument luidt dat wie de middenveldorganisaties destabiliseert, het risico loopt de hele maatschappij te ontwrichten. Het is zeker een feit dat de meeste middenveldorganisaties bijzonder zinvol en constructief maatschappelijk werk leveren. Maar moeten ze daarom gespaard blijven van kritische vragen? Dat gaat toch wel heel erg ver."
"Het ACW zit in nesten omdat zijn leiding in het voorbije decennium danig heeft gefaald. Het ACW ging akkoord met het Dexia-verhaal omdat opgaan in een grotere bankstructuur de enige manier was om huisbank Bacob van de ondergang te redden. De ACW-bestuurders bij Dexia gingen op hun beurt voluit mee in het hallucinant speculatieve businessmodel van de groep. Na de vette dividenden kwam echter de gigantische oplawaai. Het ACW zit daardoor financieel aan de grond en tracht dat met gemeenschapsgeld op te vangen (de operatie-Arco, de aankoop van de winstbewijzen door Belfius). Tussendoor zette het constructies als Sociaal Engagement op die de belastingrekening moeten drukken."
"Steeds meer ACW-leden komen in opstand tegen hun leiding, zo blijkt uit de vele mails die we krijgen. Het ACW beleeft een existentiële crisis, niet omdat onder meer Trends met vervelende vaststellingen en kritische vragen komt, maar wel omdat de leiding faalde en faalt. Politici mogen deze realiteit niet verdoezelen."
Het zou vandaag in het Parlement wel eens heel warm kunnen worden voor Steven Vanackere, de CD&V en bij uitbreiding de hele regering. Of toch niet ? Vandaag moet Minister van Financiën Steven Vanackere (CD&V) duidelijkheid scheppen over de deal tussen het ACW en Belfius. Zoniet dreigt een meerderheid in dat Parlement met een onderzoekscommissie. Want ook de meerderheidspartijen MR en Open VLD hebben zich bij deze vraag aangesloten indien duidelijkheid uitblijft. Benieuwd of de liberalen voet bij stuk zullen houden dan wel vlug hun staart intrekken indien er geen duidelijkheid komt. In het eerste geval is een regeringscrisis niet uitgesloten. In het tweede is het duidelijk dat hun dreiging eigenlijk maar om te lachen was. Hieronder alvast een overzicht van de ganse zaak.
Duidelijkheid
Bart Haeck, redacteur bij De tijd
Winstbewijzen, eeuwigdurende leningen met een argwaanwekkend hoge rente, commerciële deals die verdwenen en dan terugkwamen, gecontesteerde overheidsgaranties voor Arco-coöperanten, fiscale manoeuvres om op de winstbewijzen zo weinig mogelijk belastingen te betalen en nu ook een vergoeding om klanten niet te laten wegjagen. Inzake financiële spitsvondigheden kan de ACW-Belfius-saga tellen.
Maar onder dat oppervlak van complexe deals schuilt een heel simpele vraag. Ziet het ACW nog altijd geldstromen van Belfius naar zich vloeien waarop het eigenlijk alleen maar recht zou hebben mocht het aandeelhouder van Belfius zijn? Dat laatste is het ACW voor alle duidelijkheid niet meer, omdat de bank waarvan het ACW decennialang mee de koers bepaalde, overkop ging en met belastinggeld gered werd.
Als alle geldstromen duidelijk zouden zijn, rijst een tweede heel simpele vraag: waarom is het ACW en iedereen die via het ACW in Dexia investeerde volgens de overheid belangrijker dan de gewone aandeelhouder van Dexia? Waarom die gunsten?
Die twee heel eenvoudige vragen worden vandaag in de Kamer wellicht gesteld aan federaal vicepremier Steven Vanackere (CD&V). Het is belangrijker dan ooit dat er helderheid komt. Iedere dag valt in dit dossier een nieuw lijk uit de kast. Het gaat zelden over heel grote bedragen, maar de onvrede heeft een andere en goede reden. Telkens gaat het om constructies die verborgen werden gehouden. Telkens gaat het om deals waarin sommige beslissingsnemers of de publieke opinie misleid of in het ongewisse werden gelaten. Telkens gaat het om geld van een bank die door de belastingbetalers met miljarden moet worden gestut, terwijl de medeverantwoordelijken voor dat fiasco nog altijd langs de kassa blijken te passeren.
De oplossing is nochtans eenvoudig. Er moet een duidelijke breuklijn komen tussen het oude Dexia en het nieuwe Belfius. Het kan niet dat oude aandeelhouders aanspraak blijven maken op oude privileges. Om die breuklijn te kunnen maken, moet er openheid komen over alle geldstromen.
Het dossier is nu al zolang aan het rotten dat stilaan een parfum de crise in de Brusselse regeringsgebouwen hangt. De regeringspartijen Open VLD en MR dreigen met een onderzoekscommissie als ze geen duidelijkheid krijgen. Met de steun van de oppositie hebben ze daar een meerderheid voor.
De PS van premier Elio Di Rupo weigert zon commissie. Vicepremier Laurette Onkelinx droeg daarvoor het argument aan dat niets illegaals is gebeurd. Dat is naast de kwestie. De reden waarom het parlement de macht heeft een onderzoekscommissie op te richten, is omdat het haar taak is de regering te controleren. Maar het standpunt van de PS toont aan hoe explosief zon commissie zou zijn. Het parlement zou dan onderzoeken wat de politieke partij die de vorige twee premiers leverde, heeft uitgespookt. Als dat gebeurt, is het vertrouwen in de regering totaal zoek. Daarom: tijd voor duidelijkheid.
De goede scores van N-VA en haar kopman Bart De Wever in de peilingen zijn een gevolg van de diabolisering in Wallonië. Dat zegt MR-parlementslid Alain Destexhe in een opiniestuk in De Morgen.
Volgens een peiling van de krant La Libre en de openbare omroep RTBF het voorbije weekend, zou de N-VA 39 procent van de stemmen halen in Vlaanderen mochten er nu verkiezingen gehouden worden. Dat is 3,6 procent meer dan bij een gelijkaardige peiling die in november vorig jaar gehouden werd.
Destexhe wijst met een beschuldigende vinger naar de PS. "Onze onkunde om het karikaturale beeld van N-VA te overstijgen en een debat aan te gaan over zijn politieke project, legt een linkse invloedssfeer bloot", klinkt het in De Morgen.
Volgens Destexhe zeggen steeds meer Franstaligen in Vlaanderen hem dat ze voor De Wever stemmen omdat ze de Waalse socialisten beu zijn. "Ik hoor Brusselaars zich tegen het Vlaams-nationalisme uitspreken maar wel voor het socio-economische programma van N-VA."
Destexhe betreurt dat het fenomeen De Wever aan de andere kant van de taalgrens vooral via schandalen en morele verwijten wordt benaderd, terwijl men de ogen sluit voor het cliëntelistisch PS-systeem dat Vlaanderen massaal afwijst.
De MR-politicus hekelt ook de kritiek op de vreemdelingenpolitiek van De Wever en de rel rond het regenboog-t-shirt. "Dat De Wever ook uit progressieve middens steunbetuigingen ontving: daarover lees je in de Franstalige pers niets."
Volgens Destexhe zien de Franstaligen De Wever als het absolute kwaad en kan hij nooit iets goed doen. "Als hij enkele weken nodig heeft om zijn coalitie te vormen in Antwerpen, dan is hij aan het falen. Als hij het aantal schepenen laat afnemen, wordt die daad van goed bestuur niet erkend. Stelt hij de financiële constructies van het ACW aan de kaak, dan wordt daar eerst en vooral de politieke strategie achter gezocht - in plaats van de aantijgingen te onderzoeken."
Een meerderheid in Vlaanderen vindt de Franstalige houding tegenover De Wever excessief, misplaatst, vals en beledigend. "Wat in het zuiden van het land wordt gezien als rechtvaardige morele verontwaardiging, wordt in het noorden aangevoeld als pure laster. " Daardoor wint het het radicale N-VA-discours nog aan aantrekkelijkheid, stelt Destexhe.
Hij pleit er voor om het karikaturale beeld van N-VA te overstijgen en een debat aan te gaan over het politieke project van de partij. "Laat ons alstublieft onderscheid maken tussen objectieve kritiek op de zwakke Waalse en Brusselse prestaties en excessief nationalisme. Het succes van N-VA is ook het resultaat van ons falen in de relance van de Franstalige entiteiten en een falen in het dichten van de economische kloof met Vlaanderen."
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen) Tags:N-VA, Bart De Wever, Laurette Onkelinx, Paul Magnette, PS, Alain Destexhe, Addertje, MR, De Morgen, De Standaard, ACW
26-02-2013
Dringend gevraagd: ernstig journalist
DRINGEND GEVRAAGD: ERNSTIG JOURNALIST
Voor een journalist is het veel makkelijker en vrijblijvender het symptoom te bestrijden dan wel de ziekte
Het is al lang geen geheim meer dat de tradItionele partijen onder één hoedje spelen met de pers, enkele uitzonderingen niet te na gesproken. Ook wordt het hoe langer hoe meer duidelijk dat het beroep van kwaliteits-journalist een knelpuntberoep is geworden. Is er inderdaad iets mis met de journalisten-opleidingen ?
Walter Pauli, journalist (whats in a name ?) bij Knack, doet in elk geval geen moeite om het tegendeel te bewijzen. Dit heerschap had het voorbije weekend niet minder dan 1.769 woorden nodig om Bart De Wever (nog maar eens) op een kernachtige manier onderuit te halen. Blijkbaar hebben journalisten tegenwoordig als enige opdracht uitspraken van Bart De Wever en de N-VA proberen te ontkrachten en hen van leugens te betichten. Hoe veel lager dan de laagste trede kun je als journalist en als medium nog van de kwaliteitsladder vallen ?
Waar angst heerst, regeert de leugen
Vele journalisten maken misbruik van de mogelijkheid om zonder enige verantwoording de grootste stommiteiten te schrijven of beschuldigingen te uiten. Zo verwijt Pauli (en anderen met hem) dat Bart De Wever nu al de verkiezingscampagne op gang heeft getrokken. Wij durven dit ten zeerste te betwijfelen en beweren integendeel dat het de pers is die, in een combine met de traditionele partijen, al weken bezig is de N-VA onophoudelijk te bashen en te pesten. Het is de wereld op zijn kop: bij elk idee, maatregel, suggestie die vanuit N-VA-hoek komt begint al wat maar enigszins banden heeft met het establishment te bashen en De Wever in de verdediging te drukken. Van elke N-VA-uitspraak maken zij een rel. Om daarna te komen vertellen dat De Wever provoceert en al met de verkiezingscampagne is gestart. Beschadigingspolitiek noemt men dat.
Het symptoom en de ziekte
Je moet al van een andere planeet komen om niet te zien dat de pers en de traditios onophoudelijk De Wever en N-VA pesten en trachten op te hitsen. Net als voor Pauli is het voor de meeste linkse en/of belgicistische journalisten nu eenmaal makkelijker het symptoom te beschrijven en te bestrijden dan de ziekte. Wie durft er nog te spreken van een kwaliteitspers ? Noemt men dit ernstige journalistiek ? Waar blijven die kritische analyses over het sociaal-economische beleid ? Over het gedrocht genoemd BHV ? Over het non-beleid bij justitie ? Over de zware overheidsschuld ? Vinden de journalisten de straffeloosheid van magistraten die zware fouten begaan een evidente zaak ? Wie legde de malversaties bij het ACW bloot ? N-VA, en inderdaad, ook een journalist: Johan Van Overtveldt, hoofdredacteur bij Trends. Ere wie ere toekomt.
De kleinst mogelijke Vlaamse minderheid N-VA zal na de verkiezingen in 2014 sowieso incontournable moéten zijn. ACW-klacht of niet, net als in 2010 zullen ook in 2014 de traditionele Vlaamse partijen er immers alles aan doen om opnieuw samen te regeren. Om het even hoe miniem de minderheid aan Vlaamse kant ook zal zijn. Als het mathematisch maar enigszins kan zal het zo zijn. De tradtionele partijen stellen zich binnenskamers immers heel wat existentiële vragen. Om te overleven en macht te behouden zijn alle middelen geoorloofd.
Halfgod of rechtlijnig politicus
Pauli verwijt in zijn artikel de N-VA-aanhangers dat zij in Bart De Wever een halfgod zien. Dat is echt wel van de pot gerukt. Het is wel zo - maar dat weigeren Pauli en zijn medeplichtigen natuurlijk te zien laat staan te schrijven - dat Bart De Wever de juiste pertinente vragen stelt bij wat rondom hem gebeurt. De Wever streeft naar wat meer en meer Vlamingen vragen nee zelfs eisen: meer autonomie voor Vlaanderen om een eigen politiek te kunnen voeren zonder de inmenging van de rode kameraden van de PS; transparantie omtrent de jaarlijkse transfers van Noord naar Zuid van 16 miljard euro; het opheffen van de talrijke Franstalige blockages die een ernstig beleid op het vlak van justitie, veiligheid, asiel- en migratie onmogelijk maken. Enz. Slappe janussen
Tja, als journalisten zelfs al problemen hebben met rechtlijnige politici. Gelukkig zijn de vlaamse kiezers hoe langer hoe minder slappe janussen zoals de journalisten.
Het worden drukke tijden voor de regimepers. Hopelijk vindt zij tussendoor toch wat tijd om ook over ernstige zaken te berichten.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen) Tags:Walter Pauli, Knack, Addertje, Bart De Wever, N-VA, Johan Van Overtveldt, Trends
25-02-2013
LETTERLIJK: Bart De Wever over het ACW-debacle (VTM-Nieuws)
Bart De Wever over het ACW-debacle: (VTM-nieuws, 25 februari)
"Zijn ze nu op een legale manier fundamenteel oneerlijk geweest of op een illegale manier ?"
Fortis versus Dexia
Fortis:
"Als je kijkt naar Fortis:
Fortis gaat failliet tenzij de belastingbetaler daar met miljarden tussenkomt. Dat (laatste) is ook gebeurd. De aandeelhouders zijn alles kwijt. De gewone man is alles kwijt en de belastingbetaler moet bijspringen. Nu worden de verantwoordelijken van dat verhaal voor de rechtbank gedaagd.
Dexia:
Net hetzelfde verhaal: de bank komt in problemen met speculaties. De aandeelhouders zijn alles kwijt. De arco-spaarder dreigt ook alles te verliezen. Een van de belangrijkste verantwoordelijken in dat verhaal het ACW die worden niet voor de rechtbank gedaagd. Neen, die slagen er als enige in om uit dat faillissement nog 110 miljoen euro via die winstbewijzen te ontvangen. Ja, dat is de wereld op zijn kop.
Dat is fundamenteel oneerlijk: het probleem van de (Arco-)spaarder, dat moet de belastingbetaler maar oplossen. Alst opgelost wórdt, anders is die alles kwijt. Maar zelfs degenen die mee aan de knoppen zaten die gaan er nog 110 miljoen uithalen en betalen daar nauwelijks belastingen op."
ACW: "wij zijn het slachtoffer"
"Develtere (ACW-Voorzitter) zegt: wij zijn het slachtoffer. Maar zij zijn medeverantwoordelijk voor wat er met Dexia is gebeurd. Het debacle dat miljarden heeft gekost aan de belastingbetaler en nog altijd. Zij slagen er nog in om er geld uit te trekken. Ze betalen daar dan geen belastingen op en zeggen: de Arco-spaarder, daar hebben wij niets meer mee te maken."
Politiekeverantwoordelijken
"De echte vraag is: zijn ze (het ACW) nu op een legale manier fundamenteel oneerlijk geweest of op een illegale manier ? Maar dat ze fundamenteel oneerlijk zijn geweest dat staat als een paal boven water. Daarom vragen wij ook een politieke onderzoekscommissie. Want als het legaal is wat er gebeurd is, dan zijn er ook politieke verantwoordelijken. Dan zijn er politici die dat allemaal mee hebben mogelijk gemaakt. Ik zie dat de collegas van de CD&V mee in de verdediging springen en zeggen dat dat allemaal wel normaal is, dat er niets laakbaars is gebeurd. Ja, daar heb ik wel een andere mening over. Ik denk de 800.000 Arco-spaarders ook."
De Arco-spaarders
"Want die mensen moéten vergoed worden hé, wij komen daar voor op. Wij zeggen alleen: eerst zullen de verantwoordelijken het geld moeten op tafel leggen. Het is toch ondenkbaar dat de belastingbetaler al de Arco-spaarders moet vergoeden terwijl de medeverantwoordelijken nog 110 miljoen euro cashen en er dan ook nog geen belastingen willen op betalen."
Eind
januari bedroeg de federale staatsschuld 368,912 miljard euro. De nettoschuld
klokte vorige maand af op 356,815 miljard euro. Dat is 1,895 miljard euro meerdan eind december, zo meldt de FOD Financiën woensdag.
Het is ontroerend vast te stellen hoe alle zogezegde - progressieve geesten, die zich vandaag door de N-VA bedreigd voelen in hun privileges, machtsbastions of comfortzones (dixit Johan Vande Lannotte)...., vandaag pleiten voor een warmesamenleving, solidariteit en zorg voor elkaar.
De werkelijkheid is echter dat de bedenkelijke saus van de Solidariteit moet verbloemen dat vandaag op diverse niveaus een bikkelharde machtstrijd voor en achter de schermen wordt uitgevochten waarbij het veilig stellen van de eigen zuil en de daaraan verbonden machtsstructuren de belangrijkste drijfveer is.
Hieronder plaatsen wij een bericht van 20 maart 2012. Dit om enige duiding te geven bij het bericht 'ACW fiscaal in orde'. Tenminste volgens topfiscalist Axel Haelterman die op verzoek van het ACW de documenten analyseerde. De aandachtige lezer zal er enkele interessante linken kunnen ontwaren tussen welbepaalde instellingen en personen. Hoe de ACW-saga ook afloopt, de Belgische politisering en de ons-kent-ons-cultuur is alom aanwezig. En dit is maar één voorbeeld. En niet te vergeten: er staan meer dan ooit levensbedreigende belangen op het spel voor de traditionele partijen.
Elke regeringspartij wilde zijn mannetje(s) hebben in de HRF
Hoge Raad van Financiën opnieuw samengesteld
(De Tijd, 20 maart 2012)
Minister van Financiën Steven Vanackere heeft de Hoge Raad van Financiën, de begrotingswaakhond in ons land, opnieuw samengesteld. Elke meerderheidspartij is in meer of mindere mate vertegenwoordigd.
De Hoge Raad van Financiën (HRF) speelt een belangrijke rol bij de opmaak van het stabiliteitsprogramma, waarin ons land moet aangeven hoe het weer wil aanknopen met een begrotingsevenwicht. (...) Elke regeringspartij wilde zijn mannetje(s) hebben in de HRF. (...) Vanackere wordt voorzitter. Ondervoorzitsters zijn Françoise Masai en Christine Vanderveeren. Die laatste is een ex-kabinetschef van Jean-Luc Dehaene. Ze was ook voorzitster van de energiewaakhond CREG en is nu voorzitster van Infrabel en hoofd van de juridische dienst van Belfius Bank. Masai is een ex-kabinetschef van Elio Di Rupo en nu vicegouverneur van de Nationale Bank. Zij wordt voorzitster van de Studiecommissie voor de Vergrijzing, een van de drie afdelingen van de HRF. De belangrijkste taak is weggelegd voor Jan Smets, ex-CVP kabinetard en directeur bij de Nationale Bank. Hij wordt voorzitter van de afdeling financieringsbehoeften. Die afdeling waakt over de budgettaire situatie in ons land (...) en moet (...) de regering advies geven over de verdeling van de budgettaire inspanning tussen de federale overheid en de deelstaten. Het gewicht van de liberale partijen in de afdeling financieringsbehoeften is afgekalfd. Open VLD heeft nog één vertegenwoordiger met Johan Hanssens, de kabinetschef van voorzitter Alexander De Croo. Voor de MR neemt Pierre Wunsch, de directeur van de Nationale Bank, zitting.
In de oude HRF - waren de liberalen oververtegenwoordigd. Nu CD&V weer aan de macht is, heeft de partij haar macht heroverd. Andere bekende namen in de afdeling financieringsbehoeften zijn Norbert De Batselier, Jean Hilgers en Mathias Dewatripont (allen directeur bij de NBB), Wivina Demeester (ex-CVP-minister) en Guy Clémer (studiedienst N-VA). In de afdeling fiscaliteit zitten ook Axel Haelterman (hoogleraar fiscaliteit aan de KU Leuven en advocaat bij Freshfields) en Wim Coumans, ex-kabinetschef van Inge Vervotte (CD&V) en nu directeur bij de financieeltoezichthouder FSMA.
De indruk werd geschapen dat het in Hitlers Duitsland niet veel erger leven was dan in een stad met een N-VA-burgemeester
Mia Doornaert, journaliste, in De Standaard over de naziwagen in de carnavalsstoet van Aalst
"Het houdt intellectueel geen steek om ten aanzien van de politieke evoluties in Vlaanderen met fascisme' en vergelijkingen met de jaren dertig te gaan schermen, zoals ook de carnaval-wagen in Aalst deed. De grappenmakers' hielpen aldus de indruk te scheppen dat het in Hitlers Duitsland niet veel erger leven was dan in een stad met een N-VA-burgemeester. Dat komt neer op negationisme. En dat is democratisch gevaarlijk want dat verlaagt de afweerdrempel tegen echt totalitarisme. Ook daarom hoort elke banalisering van het nazisme, zelfs voor de grap', onaanvaardbaar te zijn voor elk van ons."
Carl Devos, politoloog aan de Gentse
universiteit op deredactie.be (uittreksel)
Geloofwaardigheid
De hebzucht van het ACW als speculant was
medeverantwoordelijk voor veel miserie, maar dat bracht de organisatie geen
grote bescheidenheid toe. Integendeel, van enig schuldgevoel of nederigheid
lijkt geen sprake. Sindsdien probeert ze haar verliezen te minimaliseren door
offensief zoveel mogelijk uit de kast te halen. Hoe meer het ACW daarbij uit de
brand kan slepen, hoe meer de hoofdaandeelhouder van overheidsbank Belfius (de
Belgische belastingbetaler) daarvoor moet betalen. Nu komt daar nog eens
fiscale optimalisatie bij, met de meest ingenieuze technieken die normaal
toegepast worden door wie het ACW zo vaak bekritiseert: grote bedrijven en multinationals
die er alles aan doen om hun rechtvaardige bijdrage tot de (sociaal
herverdelende) belastingen te beperken. Het lijkt alsof ACW enkel aan haar
eigenbelang denkt, niet aan dat van de belastingbetaler.
Moraliteit
Het valt te verwachten van een schitterende
organisatie als ACW, die normen en waarden hoog in het vaandel draagt, dat ze
na al wat gebeurde moreel hoogstaand is. Helaas. Daarmee overkomt het ACW wat
bv. ook Flor Koninckx overkwam. Toen de man de regels die hij zo vaak in Kijk
uit had bepleit zelf overtrad, was hij nooit meer de geloofwaardige
verkeersspecialist van SP.A. Rudy De Leeuw kan het nooit meer hebben over de
notionele intrestaftrek, zonder dat een hoop mensen denken aan de boekhouding
van Immo DL. Koninckx had (verkeers)regels overtreden. De Leeuw had geen enkele
wet overtreden. Behalve de wet die luidt dat wie een hoge moraliteit bepleit en
andere daarop terecht wijst, op dat terrein zelf onkreukbaar moet zijn.
Verontwaardiging
N-VA weet dat veel mensen boos, zelfs
ronduit woest zijn, op wat daar rond Dexia allemaal is gebeurd. Zonder echt de
finesses te begrijpen, die zijn zelfs niet cruciaal, voelen velen dat aan deze
hele afloop onrechtvaardig is en dat vooral jan met de pet het gelag moet
betalen. De aanval van N-VA is dus niet gratuit en veel meer dan louter wraak
voor kritiek vanuit het ACW. N-VA is de spreekbuis van veel van die
verontwaardiging. Want bij de andere partijen wil of kan (wegens te klein)
niemand anders dat doen.
Perceptie
N-VA is de partij die durft. De partij die
de zaak wil uitspitten en in het verweer gaat tegen deze oplichting van de
staatskas. N-VA vraagt een parlementaire onderzoekscommissie, al wist ze heel
goed dat de traditionele partijen die nooit zouden toestaan. Dat is niet erg,
het was de vraag die telt, niet het antwoord. De volgende stap: een klacht bij
justitie. Maar of die er komt, of wat de uitkomst van dat onderzoek ook is, de
belangrijkste boodschap is al gegeven. En die situeert zich op het niveau van
de perceptie, van de emotie, waar N-VA meesterlijk is. N-VA valt via het ACW
het hele Belgische systeem aan. ACW is een absolute pijler van dat systeem, ze
is via allerlei deals met vooral de traditionele partijen diep in het Belgisch
weefsel genesteld. N-VA valt via het ACW ook de federale regering aan. De klassieke
tripartite als behoeder van de bevriende zuilbelangen, op kosten van de
belastingsbetaler. Die regering lijkt deze klassieke zuilorganisatie te
beschermen, met overheidsmiddelen. Deze regering maakt deals met haar bevriende
achterban, klinkt in de N-VA-kritiek door. Het maakt zelfs Open VLD, die zich
daar het liefst van wil distantiëren, nerveus. Daarom stelt ook zij kritische
vragen over de relatie tussen ACW en Belfius, maar Vanackere wil wegens
corporate governance niet antwoorden.
En zie, het is alweer N-VA vs. Het
Systeem. N-VA is alvast in de beeldvorming bij velen de stem van de boze burger
die zijn geloof in dat systeem (case ACW) verloren is. De slimste reactie was
die van slimme John Crombez, bevoegd staatssecretaris: laten we dit tot op het
bot uitzoeken. Maar wat dat onderzoek ook oplevert, dat ACW wel bijzonder
weinig belastingen betaalde op haar winstbewijzen (en dat ze die nog heeft)
ondanks haar pleidooi voor rechtvaardige belastingen, raakt nooit meer
uitgewist. Evenmin dat het N-VA is die kat de bel aanbond en de luide
woordvoerder was van al dat stille protest tegen al die rare dingen rond
ACW-Belfius.
...Stefaan Michielsen, redacteur bij De Tijd over de ACW-perikelen
"De betrokkenheid van het ACW in het Dexia-dossier blijft de christelijke werknemersorganisatie zuur opbreken. De jongste aantijging luidt dat het ACW de verschuldigde belastingen niet heeft betaald op de dividendinkomsten die het haalde uit de betwiste winstbewijzen van Dexia Bank België - nu Belfius. De repliek van ACW-topman Patrick Develtere op deze nieuwste beschuldiging is verre van overtuigend."
"Het ACW en Dexia, dat is steeds meer een geschiedenis aan het worden van schimmige deals, vaak met medeplichtigheid van de overheid: duistere afspraken over de toekenning van staatswaarborgen voor de Arco-coöperanten, het systeem van de winstbewijzen dat op onverklaarbare manier overeind blijft na de nationalisering van Dexia Bank België, de mist rond de eeuwigdurende lening die in de plaats komt van de winstbewijzen, de vreemde transactie rond Elia-aandelen tussen het ACW en Belfius en nu de beschuldiging van belastingontwijking."
"Allemaal zaken die heel wat vragen oproepen en waar het ACW geen goede uitleg voor kan geven."
"De christelijke werknemersorganisatie hult zich liever in stilzwijgen en weigert open kaart te spelen. De reputatieschade voor het ACW wordt intussen alsmaar groter. De autoriteit van de organisatie als spreekbuis van een belangrijk deel van het middenveld in ons land ligt aan diggelen."
"Hoe kan het ACW nog met goed fatsoen de hebzuchtige bankiers kapittelen? Hoe kan het kritiek uiten op bedrijven die hun belastingplichten ontvluchten, als de organisatie zich daar zelf schuldig aan maakt? Het ACW heeft al zijn moreel gezag verspeeld."
"Er is een reële kans dat er de komende weken en maanden nog andere zaken uit het onfrisse Dexia-dossier aan het licht komen die penibel zijn voor het ACW. Dexia zal de christelijke werknemersorganisatie nog een hele tijd blijven achtervolgen. Het ACW zal nog meer klappen moeten incasseren."
"Het is onbegrijpelijk dat het ACW dat laat gebeuren. Het moet zich geen begoochelingen maken. De roep naar meer duidelijkheid zal blijven. Een parlementaire onderzoeks commissie, zoals de N-VA vraagt, komt er wellicht niet. Maar dat zal niet verhinderen dat het dossier voort uitgespit wordt."
LETTERLIJK: Minister Schauvliege steunt nazi-protest tegen Bart De Wever
Noot van Addertje:
Het nazi-schouwspel vorige zondag in Aalst had niets te maken met carnavalesk plezier of zelfs humor. De betrokken carnavalsgroep had een duidelijke politieke agenda. Carnaval misbruiken voor een niet mis te verstane partijpolitieke actie van haat en provocatie met als enig doel de N-VA te beschadigen. Volgens berichten zouden de leden van de bewuste carnavalsgroep allen leden zijn van de Gentse OpenVLD. Ongetwijfeld kreeg de actie dan ook de stilzwijgende instemming van de partijtop en gouwleider Guy Verhofstadt. Maar ook Schauvliege gaat hier grondig in de fout. Opvallend: er zijn weinig of geen reacties op dit incident vanwege de andere politieke partijen en het overgrote deel van de pers. Onderstaand artikel is hierop een uitzondering. Voor het overige is de omerta oorverdovend.
De paniek in de traditionele gelederen is groot. Om de Belgische democratie te redden zijn blijkbaar alle middelen toegestaan. De grens van het welvoeglijke is al ruim overschreden. Een zeer verontrustende evolutie in de aanloop naar 2014 als u het ons vraagt.
Minister Schauvliege steunt nazi-protest tegen Bart De Wever
Eddy Eerdekens, hoofdredacteur bij Knack.be
Minister van Cultuur Joke Schauvliege verdedigt de Aalsterse carnavalvierders die zich in nazis verkleden (compleet met een deportatiewagen voor joden en blikken zyklon B-gas) om te waarschuwen voor het gevaar dat Bart De Wever vormt voor onze samenleving. Veel gekker dan dat moet carnaval toch niet worden.
Unesco, de culturele afdeling van de Verenigde Naties, veroordeelde de nazi-verkleedpartij op het carnaval van Aalst (sinds 2010 erkend als Werelderfgoed) in niet mis te verstane bewoordingen. Ik ben diep geschokt door dit onaanvaardbaar schouwspel dat een belediging vormt voor de herinnering van de zes miljoen joden die werden vermoord tijdens de Holocaust, zei directeur-generaal Irina Bokova. Ook al staat carnaval voor vrijheid van meningsuiting en satire, het is geen excuus om naar antisemitische stereotypen te grijpen.
Na de veroordeling van de Unesco heeft Vlaams minister van Cultuur Joke Schauvliege (CD&V) een gouden opportuniteit om te zwijgen aan zich laten voorbijgaan. Carnaval is een moment waarop op een groteske manier gespot wordt, met stereoptype uitvergrotingen, zei Schauvliege die in een brief aan de culturele afdeling van de Verenigde Naties de verdediging van de carnavalisten op zich nam. Met andere woorden: lachen met de jodenvervolging is ok, zolang het maar op een groteske manier en met stereotype uitvergrotingen gebeurt. Carnaval als vrijgeleide voor het absoluut onaanvaardbare.
Wij betreuren dat er een perceptie van antisemitisme is gewekt, zegt Schauvliege nog. Niet erg vergezocht als je in een SS-uniform met een deportatiewagen en blikken zyklon B-gas door de straten trekt. Denkt de minister bij die symbolen soms aan iets anders dan antisemitisme?
De verkleedpartij was natuurlijk meer dan alleen maar wat onnozel doen in een SS-uniform. De eigenlijke bedoeling van de carnavalvierders was om de N-VA en Bart De Wever neer te zetten als nazis.Toen ik Bart De Wever op 14 oktober in een ware triomftocht naar het Antwerpse stadhuis zag lopen, begon ik aan dit idee te denken, zei initiatiefnemer Michel Keymeulen voor het carnavalsweekend aan Knack.be. Soms moeten we dan maar eens choqueren. Het land moet gered worden.
En daar begeeft minister Schauvliege zich een tweede keer op glad ijs. Met haar vurig betoog ter verdediging van zes carnavalnazis, geeft ze niet enkel het signaal dat er niks mis is met het ijdel verbeelden van de Holocaust maar ook dat de vergelijking tussen Bart De Wever en Hitler geen bedenking waard is. Dan luidt het plots dat de Vlaamse regering zich niet wil bemoeien met het carnaval.
Zijn er dan los van eender welke politieke overtuiging geen vragen te stellen bij een groepje mannen dat een volksfeest en alle daarmee gepaard gaande media-aandacht gebruikt om een politicus uit eigen land op dezelfde lijn te zetten als de grootste massa-moordenaar uit de moderne geschiedenis? Moet die politicus daar maar tegen kunnen? Moeten we iemand straffeloos echt alles zomaar kunnen verwijten vanaf het ogenblik dat hij een politiek mandaat bekleedt?
Er zijn in Aalst wel degelijk grenzen overschreden, zowel naar de nagedachtenis van de joden als naar Bart De Wever. Als de minister van Cultuur dit niet scherp wil veroordelen, zou je van haar toch op zijn minst mogen verwachten dat ze er enige afstand van neemt. Het is overigens niet omdat De Wever zelf niet reageert dat dit soort verwijten maar moet kunnen. Hoe kan je jezelf trouwens verdedigen tegen iemand die je een nazi noemt? Zeggen dat hij zich vergist?
En dan nog dit: men kan zich al langer de vraag stellen waarom een eerbiedwaardige organisatie als de Unesco het nodig vindt om het carnaval van Aalst te erkennen als Werelderfgoed. Hoe kan men een bijeenkomst van mensen die zich drie dagen lang overgeven aan allerlei activeiten die de andere 362 dagen van het jaar verboden zijn, op hetzelfde podium plaatsen als het Great Barrier Reef in Australië, de binnenstad van Dubrovnik in Kroatië, de Taj Mahal in India, het tropisch regenwoud in Sumatra of, dichter bij huis, de grote markt van Brussel of het historisch centrum van Brugge? Samen met Aalst carnaval zijn overigens ook het Krakelingenfeest van Geraardsbergen en Houtem Jaarmarkt toegevoegd aan het Immaterieel Cultureel Erfgoed van de Mensheid. Houtem Jaarmarkt is een bijeenkomst met als doel de verkoop van 1.500 runderen en 700 paarden. Als de Unesco diep geschokt is door wat er zich afspeelt in Aalst, is het dan ondenkbaar dat de organisatie het carnaval schrapt van de lijst? Of zou dat dan toch een te groot verlies zijn voor de Mensheid?
De stad Gent schrapt het woord "allochtoon" uit haar bestuursakkoord en in haar taalgebruik van alledag. Voortaan is er sprake van bijvoorbeeld een Turkse Gentenaar, Gentse Bulgaar of een Marokkaanse Turk.
Toen De Morgen vorig jaar besliste het woord allochtoon te schrappen schreef Bart de Wever (N-VA-voorzitter en vandaag Antwerps burgemeester) als reactie onderstaande column in De Standaard (25 september 2012).
Het A-woord
Boem, paukenslag, de redactie van De Morgen is bevallen van een grootse gedachte. Ruim baan, wereldnieuws op de voorpagina, want Vlaanderen moet er kennis van nemen dat het woord allochtoon' niet meer tot het correcte spraakgebruik behoort. De krant laat wel weten dat ze mensen die ze interviewt en die het vermaledijde woord nog in de mond zouden nemen weliswaar niet zal censureren. Er zullen nu eenmaal altijd van die domoren zijn die volharden in de boosheid, misschien zelfs totdat allochtoon' uiteindelijk op de index belandt van het Centrum voor gelijkheid van kansen en racismebestrijding.
Aan de federale regering zal dat alvast niet liggen. Joëlle Milquet stuurde prompt een brief aan alle redacties met de vraag om De Morgen te volgen op het pad van de verlichting. Elio Di Rupo prees de krant zowaar om haar moedig' initiatief, dus het moet zijn dat De Morgen toch een groot risico genomen heeft. Laurette Onkelinx wil meteen een rondzendbrief rondsturen die alle federale ambtenaren opdraagt voortaan het a-woord te mijden, want taal kan helpen om een betere maatschappij uit te bouwen'.
De achterliggende redenering is daarmee goed samengevat: taal maakt de werkelijkheid. Dat is een opmerkelijke redenering, want ze druist in tegen het acquis van enkele honderden jaren analytische taalfilosofie, waarin taal wordt beschouwd als een middel om de werkelijkheid te beschrijven. Waarover men niet spreken kan, daarover doet men er beter het zwijgen toe', zo vatte Ludwig Wittgenstein samen dat we gedoemd zijn om te falen in onze pogingen om met taal de totale werkelijkheid te beschrijven. Derhalve is taalgebruik niet neutraal, want het bepaalt hoe we de beschreven werkelijkheid interpreteren. Zo gaan krantenkoppen 200 Antwerpse jongeren opgepakt' en 200 allochtone jongeren opgepakt in Antwerpen' over exact dezelfde feiten, maar ze geven de lezer een verschillende indruk van de werkelijkheid mee.
In Manufacturing Consent: the Political Economy of Mass Media beschrijft Noam Chomsky hoe media via de manipulatie van het taalgebruik de publieke opinie proberen te sturen. Mediamanipulatie behoort volgens hem zelfs tot het wezen van de democratie. In een totalitaire staat maakt het niet uit wat de burger denkt omdat hij niet eens de vrijheid heeft om die mening te uiten. In een democratie kan iedereen uiting geven aan zijn interpretatie van de werkelijkheid. Dominante elites vrezen het ongecontroleerd botsen van al die opinies en streven naar consensus. De massamedia zijn de facilitator van die consensus. Ze geven weer wat de heersende maatschappelijke opvattingen zijn en marginaliseren de opinies die daarbuiten vallen.
Chomsky gelooft in het corrigerend vermogen van het gezond verstand. Je kan een individu eindeloos inlepelen hoe hij de werkelijkheid moet interpreteren, deze interpretatie zal geen stand houden als ze strijdig is met de persoonlijke, zintuiglijke en cognitieve ervaringen.
Zo kunnen we twintig jaar nadat Paula D'Hondt het woord allochtoon' lanceerde om de termen te counteren uit het toenmalige spraakgebruik van extreemrechts alleen maar vaststellen dat het a-woord voor een goed stuk drager is geworden van de interpretaties die het moest bestrijden. Of zoals Tom Lanoye het nogal extreem stelt: een beschaafd woord voor makak'.
Nu moeten we de hele oefening dus nog eens overdoen met een nieuwe term die ons een positieve indruk van de werkelijkheid moet geven. Mark Elchardus merkte trouwens op dat het woord allochtoon' al meer en meer spontaan wordt vervangen door moslim' en hij noemt dat terecht een twijfelachtige evolutie'.
Uiteindelijk is er geen ontsnappen aan. Mensen maken gemakkelijk onderscheid tussen wij en zij. Wie daaraan wil ontsnappen zal er met veranderend woordgebruik over de werkelijkheid niet komen, de werkelijkheid zelf zal moeten veranderen. Wie af wil van de feitelijke apartheid die gegroeid is tussen autochtonen en degenen die voorheen bekend waren als allochtoon, zal een voorpagina moeten wijden aan een doordacht migratiebeleid, een volgehouden inburgering en de opwaartse sociale mobiliteit van nieuwkomers. Wie een gemeenschap wil vormen moet haar leden aan elkaar smeden tot een gedeelde publieke cultuur in de werkelijkheid. Misschien moeten progressieve lieden er hun Karl Marx maar eens op nalezen: het komt er niet op aan de werkelijkheid te interpreteren, het komt er op aan ze te veranderen.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen) Tags:Gent, allochtoon, N-VA, Bart De Wever, De Standaard, Addertje, De Morgen, Elio Di Rup, Joëlle Milquet, Laurette Onkelinx
12-02-2013
De Mening van Ph. Van den Abeele (Nieuw Pierke)
Dagenlang N-VA bashen
Ph. Van den Abeele, journalist en blogger op Nieuw Pierke, naar aanleiding van de hetze door de pers omtrent de Homo-T-shirts
Noot van Addertje:
De auteur geeft in zijn bijdrage een chronologisch overzicht van de diverse publicaties over het onderwerp in De Standaard en De Morgen en trekt daarna zijn besluit. Wij geven hieronder een samenvatting van de chronologie met daarna het besluit van de auteur.
Chronologisch Overzicht
Zaterdag 2 februari 13
Een uitspraak van Bart De Wever is voorpaginanieuws op De Standaard. Het artikel krijgt als titel mee: Geen homo-T-shirts achter loket
Maandag 4 februari 13
In De Standaard: Editioriaal door sp.a-propagandist Bart Brinckman (redacteur bij De Standaard) waarin hij stelt dat De Wever als gehaaid polemicus het liefst zelf de herrie aanzwengelt, en zijn uitspraken problemen insinueerden die er helemaal niet zijn.
In De Standaard: twee volle bladzijden besteed aan een Rondje bakkeleien over Antwerpse #loketjanet
In De Morgen: editioriaal van Yves Desmet (hoofdredacteur) met de titel De Wever maakt er een sport van fenomenen die er niet zijn te problematiseren.
In De Morgen: cursiefje van Hugo Camps op de voorpagina, onder de titel "Een toefje roze op de wangen: héél verdacht". Citaat: De Wever is geen homohater, hij wil alleen dat de wereld rondom hem draait.
Dinsdag 5 februari 13
In De Standaard: een klein artikeltje op bladzijde 11, onder de titel regenboogrel, waarin bericht wordt over een gesprek van De Wever in Terzake maandagavond. Daarin zegde hij honderden scheld- en haatmails te hebben ontvangen, en dat hij vreest voor een Pim-Fortuynscenario.
In De Standaard: Michiel Vanackere, woordvoerder van Wel Jong Niet Hetero krijgt een opiniestuk, dat eindigt met de tendentieuse en smerige opmerking Met vele regenbooggroeten (zolang die nog mogen).
In De Standaard: ook oud-hoofdredacteur van Knack Weekend Tessa Vermeiren krijgt het woord, in een opiniestuk met de titel Volksmenner en strateeg. Hetzelfde stuk kreeg ze ook die dag gepubliceerd in De Morgen.
In De Standaard: schrijver en essayist Marc Reugebrink krijgt diezelfde dag ook al een hele opiniebladzijde om De Wever en de N-VA te beschuldigen van van alles en nog wat. In de stijl van met hem wordt sluipend een dictatuur ingevoerd.
In De Morgen: Tessa Vermeiren, journaliste met rust, aan het woord onder de titel "Gemeenschapsdenker, volksmenner, strateeg: schrappen wat niet past voor Bart De Wever".
Woensdag 6 februari
In De standaard is het nog niet genoeg: Bart Brinckman krijgt alweer een volle pagina om De Wever aan te vallen, onder de titel Als de boemerang onverwacht in het gezicht terugkeert. Met de bij Brinckman gebruikelijke naamloze getuigen.
In De Standaard: Tom Naegels, die als ombudsman van De Standaard dan toch eindelijk in de krant een andere klank kan laten horen.
In De Morgen: Yves Desmet met iets wat hij nog graag had willen zeggen aan Bart De Wever, die geweigerd had maandagavond het debat aan te gaan met Desmet in Terzake.
Donderdag 7 februari 13
De Morgen publiceert nog een Brief van de dag met als titel:"Ik was zot van A" van een lezer die zich negatief uitlaat over koning De Wever.
Zaterdag 9 februari 13
In De Standaard: verdediging (over een volle bladzijde) door de twee hoofdredacteurs, Bart Sturtewagen en Karel Verhoeven, van de publicatie van een uitspraak van Bart De Wever op de voorpagina een week eerder over (titel) Geen homo-T-shirts achter loket.
Besluit van Ph. Van den Abeele:
"De journalisten veroorzaken minstens ambras"
De context waarin niet alleen Tom Naegels, maar blijkbaar de meesten deze voorpagina [in De Standaard op 2/2 ll., nvdr.] lazen was niet het debat over de neutraliteit van de overheidsdiensten'. Die was: weer een rel rond de N-VA.' Een conclusie kan hieruit worden gemaakt: niet De Wever maar journalisten en andere culturos slagen er sneller in voor ambras te zorgen en Vlaanderen te splitsen in een wij- en zij-groep dan De Wever erin zal slagen om België in twee te delen.
Voor alle duidelijkheid herhaal ik hier wat ik al eerder schreef, ondermeer in mijn artikel over 'Bart Brinckman: geen journalist maar propagandist', 28.10.10. Ik heb op geen enkele manier de bedoeling om de N-VA of De Wever te verdedigen of in bescherming te nemen. Wellicht had De Wever beter als voorbeeld een scoutsuniform genomen? Dat had De Standaard vermoedelijk niet op de voorpagina gezet met de boventitel Bart De Wever opent debat, en was ons de hele polemiek gespaard gebleven. Geen verdediging van de N-VA dus, wel is het mijn bedoeling om kritisch te zijn over zeer tendentieuse reportages in de media. Mediakritiek dus. En de obsessionele aanvallen van journalisten als Bart Brinckman, Paul Goossens, Yves Desmet, en anderen zijn vooringenomen, eenzijdig, intellectueel oneerlijk en ophitsend proza.
En wat voor een mateloze schijnheiligheid. De twee hoofdredacteurs beweren dat het er alleen om te doen was nieuws te brengen met die uitspraak van De Wever over een homo-T-shirt op de voorpagina te plaatsen. Maar ze vermelden in hun rechtvaardiging niet dat ze erna dagenlang bladzijden van hun krant vulden met haat-reacties. Ze deden dus zelf mee aan de ontsporing. In die week alleen wordt de N-VA in De Standaard minstens drie keer gekoppeld aan de jaren dertig, het nazisme, zelfs aan een dictatuur die de oppositie uitmoordt! (David Davidse, Michiel Vanackere, Marc Reugebrink). Weten ze nog goed wat ze publiceren? Wie zijn hier de polemici die de herrie aanzwengelen? Wie publiceert hier haat- en lasterproza? En toch doen Sturtewagen, Verhoeven en Brinckman alsof hun neus bloedt, spelen ze het onschuldig communiezieltje. Beseffen ze niet dat ze zo een sfeer creëren die inderdaad wel eens in de richting van een Pim-Fortuynscenario zou kunnen evolueren? Of beseffen ze het wel, en behoort De Wever Reugebrink parafraserend tot diegenen die volgens de culturos moet worden afgevoerd?
De aanvallen hebben wel blijkbaar nog steeds het omgekeerde van het beoogde effect: hoe meer er op hen ingehakt wordt in de pers, hoe meer stemmen de N-VA haalt in de peilingen.
Lees hier het volledige artikel van Ph. Van den Abeele
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen) Tags:Ph. Van den Abeele, Nieuw Pierke, De Standaard, De Morgen, Bart Brinckman, Yves Desmet, Hugo Camps, Michiel Vanackere, Tessa Vermeiren, Marc Reugebrink, Addertje, Tom Naegels, Bart Sturtewagen, Karel Verhoeven
DE MENING van Mark Grammens
"CD&V kiest voor België"
Mark Grammens, journalist en publicist in Journaal
"Het Belgische scenario ligt dus vast. Ervan uitgaande dat 2014 hetzelfde resultaat geeft als 2010, krijgt CD&V de taak om een regering te vormen met dezelfde partijen als vandaag, maar onder leiding van de CD&V."
"Zowel uit de Belgische als uit de Vlaamse regering wordt de N-VA verbannen, en de coalitiegesprekken gaan over een sociaal-ekonomisch programma waar de vakbond kan mee instemmen. Peeters wordt, als hij van meetaf goed meedoet, beloond, hoewel Vanackere meer aangewezen lijkt voor het eersteministerschap. De Vlaamse regering komt onder, in Vlaams opzicht, zwakke leiding (bijvoorbeeld Crevits), die geen hindernis vormt om de Belgische plannen uit te voeren. Daaronder valt het uitvoeren van de nog hangende staatshervorming in een zin die de Franstaligen gunstig stemt om het premierschap aan de CD&V te schenken."
"Dat kan bijvoorbeeld door de plannen inzake de staatshervorming af te zwakken op punten die voordelig zijn voor Vlaanderen en toe te spitsen op punten die financieel voordelig zijn voor Brussel en voor de Franstalige Gemeenschap. Gedurende de volgende legislatuur worden geen toegevingen gedaan aan de Vlaams-radikale partijen en wordt zo mogelijk het tema van het confederalisme begraven. Daarvoor dient de Senaat in zijn nieuwe samenstelling."
'Omstreden vreemdelingentaks Antwerpen was idee van Patrick Janssens'
(Bron: Knack.be)
De vreemdelingentaks waarvoor het stadsbestuur van burgemeester Bart De Wever onder vuur ligt, was een idee van zijn voorganger Patrick Janssens. Andere steden wilden het voorbeeld van Janssens volgen, maar de toenmalige burgemeester van Antwerpen werd teruggefloten door zijn eigen partij.
Sinds Antwerpen een migrantentaks van 250 euro vraagt aan nieuwkomers die zich in de stad willen inschrijven, ligt de verantwoordelijke schepen Liesbeth Homans en met haar het hele stadsbestuur van burgemeester Bart De Wever onder vuur. Een inschrijving aan het vreemdelingenloket kostte tot nu toe 17 euro.
Minister van Binnenlandse Zaken Joëlle Milquet liet weten dat ze een onderzoek naar discriminatie gaat instellen en de Liga voor Mensenrechten beschuldigde het stadsbestuur ervan dat het een gracht rond Antwerpen aanlegt om mensen van andere afkomst te weren.
De vreemdelingentaks is bovendien in strijd met Europese regels, wanneer het gaat over de inschrijving van nieuwelingen met een nationaliteit uit een andere Europese lidstaat. Dat zegt Janek Nowak van het Instituut voor Europees Recht aan de KU Leuven in De Morgen. Voor het verblijfsrecht mogen geen kosten aangerekend worden. Dat staat zo in de EU-verdragen.
Andere steden vrezen intussen voor een toestroom van migranten, die de inschrijvingstaks in Antwerpen niet willen of kunnen betalen. Gent vraagt om samen met 13 centrumsteden overleg te plegen. Mechelen en Brugge hebben zich al vragende partij gesteld voor een dergelijk overleg.
SP.A-fractieleidster Yasmine Kherbache noemde de vreemdelingentaks een gevolg van holder-de-bolder-bestuur. Er was beter eerst overleg geweest met de andere steden.
Daar heb ik geen zin in, zegt verantwoordelijke schepen Liesbeth Homans (N-VA) in De Standaard. Hierover is in 2011 onder het vorige stadsbestuur al overleg geweest binnen de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten. Niemand hield Antwerpen toen tegen. Sterker nog, Gent zei toen: als jullie het doen, doen wij het ook.
Intussen blijkt dat de vreemdelingentaks van 250 euro een idee was van de voormalige burgemeester Patrick Janssens. Er is in oktober 2011 een ontwerpbesluit van het schepencollege opgesteld waarin een retributie van 250 euro wordt gevraagd, zegt Homans. Er waren zelfs minder uitzonderingen dan nu. Enkel studenten moesten minder betalen.
De motivatie van het stadsbestuur onder Patrick Janssens voor de invoering van deze vreemdelingentaks was naar verluidt dat deze mensen nog niks hebben bijgedragen aan de werking van de instellingen in België omdat ze geen andere belastingen betalen.
Voormalig schepen van Loketten Monica De Coninck (SP.A) bevestigt in De Standaard dat deze plannen toen bestonden. Maar de situatie was toen heel anders, zegt ze. Na de regularisatie was er een echte toestroom in Antwerpen. Nu lijkt de toestroom veel minder groot.
Onder druk van zijn eigen SP.A-fractie is de vreemdelingentaks er onder burgemeester Patrick Janssens niet gekomen.
Bron : Knack.be
Noot van Addertje:
Linkse kameraden, kan het nog hypocrieter ?
Gisteren was het kot te klein en stonden de rode columns vol met kritiek en vooral scheldproza tegen Bart De Wever en de N-VA wegens het invoeren van de 250-euro-maatregel aan het Antwerpse vreemdelingenloket. Vandaag wordt bevestigd dat de voormalige Antwerpse burgemeester Patrick Janssens, zelf een rode kameraad, deze maatregel in 2011 al wilde invoeren. Hoe hypocrieter kan je ter linkerzijde nog zijn ?
Een zaak is duidelijk: als het van de rode kameraden en de zelfverklaarde kwaliteitspers afhangt zal N-VA -ten minste tot 25 mei 2014 bij iedere maatregel, hoe goed ook bedoeld, tonnen modder over zich krijgen. En dit vanwege onze - zogezegde - meest tolerante medeburgers. Niets is wat het lijkt.
De kwaliteitspers houdt zich voortaan nog enkel bezig met belangrijke zaken
De kwaliteitspers houdt zich voortaan nog enkel bezig met belangrijke zaken
Wij hebben zo het vermoeden dat het Bart Sturtewagen, Rik Torfs, Hugo Camps, Yves Desmet en nog vele andere heel belangwekkende opiniemakers ontgaan is dat Bart De Wever het voorbije weekend het zowaar aandurfde een ijsberenduik te nemen.
Het zou nochtans zeer interessant zijn indien deze heren hun kritisch intellect en hun licht eens lieten schijnen over dit toch wel unieke evenement. De bijdrage van hun columns als instrument tot de volksverheffing kan immers niet worden onderschat. Misschien valt over de duik op zich niet zoveel te vertellen maar des te meer over de persoon van De Wever en de manier waarop hij zich in het water smeet en zich hiermee - weer maar eens - in de belangstelling wist te werken. Bovendien vergt het vestimenaire aspect op zich alleen al een grondige maar vooral kritische analyse.
Wij hopen dan ook - neen wij rekenen er zelfs op - dat bovengenoemden, die in de eerste plaats zoniet uitsluitend in hun eigen opinie geïnteresseerd zijn, in de komende dagen ook hierover de nodige columns zullen weten te vullen. Zij zullen ook nu weer door de lezers zeer gretig worden gelezen en met een hoge waarderingsscore beloond. Dus heren grijp die pen vast of dat toetsenbord en geef Bart De Wever nog maar eens goed zijn vet.
Vergeleken met wat voorafgaat is - om maar een voorbeeld te geven - het aftreden van Paus Benedictus XVI maar klein bier. En gelijk heeft ze: de Vlaamse kwaliteitspers houdt zich voortaan nog enkel met belangrijke zaken bezig.
