Bij de vorige wandeling hadden wij als eindpunt gekozen voor de Teniersplaats.   Voor de 3° uitstap of wandeling vertrekken we terug op de Teniersplaats en slaan onmiddellijk de Frankrijklei op, in de richting van de Italiëlei.

     Het eerste gebouw dat wij aan de overzijde van de lei zien is de
 
"Antwerp Toren".

     Een 50tal meter verder, op de Frankrijklei, bevindt zich nu het prachtig opgekuist en gerenoveerd "Operagebouw"

                              
                                
De opdracht voor de bouw werd door burgemeester Jan Van Rijswijck gegeven in 1899 onder impuls van componist Peter Benoit.  De architecten Alexis Van Mechelen en E. Van Averbeke werden hiervoor aangesteld.  Uiteindelijk werd het gebouw tussen 1904 en 1907 opgetrokken.

      We stappen nu verder in de richting van het noorden en komen op een kruispunt dat in de loop der jaren een gedaanteverwisseling heeft ondergaan.

       Ten eerste : op de hoek met de Kipdorpbrug stond vroeger het door ons 50plussers gekende "Jeugdtheater" waar de meeste in hun schooltijd in de lagere klassen, naar toe gingen om de voorstellingen bij te wonen.  
       In 1866 besloot het stadsbestuur tot de bouw van een Vlaamse Schouwburg aan de Kipdorpbrug. 

                

Het gebouw zou in 1874 in gebruik genomen worden en bij deze gelegenheid nam het Nationaal Toneel de naam van zijn nieuwe thuishaven aan : Nederlandsche Schouwburg.

       Dat is nu al lang verleden tijd, want op dezelfde plaats staat nu een flatgebouw "President Building" of door de Antwerpenaars gedoopte "Tijsmansbuilding".

       Ten tweede : op 13 maart 1972 werd er een 'noodbrug' aangelegd, op het kruispunt Frankrijklei - Italiëlei - Franklin Rooseveltplaats, om het verkeer op de leien vlotter te doen verlopen.
34 uur na de plaatsing mocht burgemeester Craebeckx de noodbrug aan de Italiëlei openen.

              
             
             

        Op  1 augustus 2006 startte de eigenlijke afbraakwerken.  Eerst werd de brug ontmanteld en werden de hellingen van de brug weggehaald.  In de nacht van vrijdag 11 of zaterdag 12 augustus werden de laatste brugdelen over het kruispunt weggehaald.  

             

          Nu we toch op het kruispunt zijn, zullen we maar ineens de huidige Franklin Rooseveltplaats, bij de Antwerpenaren beter gekend als de "Geuzenhofkes", bespreken. 

          De aanleg gebeurde rond 1867 en werd dan "Victorieplaats"/
Place de la Victoire genoemd, ter herinnering van de overwinning van de Antwerpenaren op het leger van de hertog van Alençon in 1583, de zogenaamde "Franse Furie".  Korte tijd daarna werd het "Gemeenteplaats"

          Na de overwinning van de geallieerden in wereldoorlog I werd het in 1919 opnieuw "Victoriaplaats"
 
          Die naam moest na wereldoorlog II wijken voor "Franklin Rooseveltplaats", de Amerikaanse president, als huldeblijk voor het Amerikaans aandeel in de bevrijding.

           De volkse benaming "Geuzenhofkes" verwijst naar de vroegere toestand van het plein, dat aanvankelijk bestond uit "4" hofkes met een standbeeld erin.  Deze parkjes moesten rond 1950 wijken voor het toenemend verkeer.
           (Bron : gelezen in Gazet van Antwerpen)

                
                                   (Fotoarchief GvA)
           1948 : wel openbaar vervoer, maar nog geen sprake van een ijzeren "noodbrug".

          31.7.1951 : de bomen van de "Geuzenhofkes" worden geveld.  Deze square's waren 1875 ter verfraaiing van het stadsbeeld door het toenmalige liberale gemeentebestuur aangelegd, vandaar de bijnaam "Geuzenhofkes".          

          Deze plaats is nu omgetoverd als eindpunt van verschillende autobussen van De Lijn. 

                

              Wij hebben nu genoeg gezien op de Franklin Rooseveltplaats en gaan verder tot aan het kruispunt met Van Ertbornstraat en steken aan de verkeerslichten, links de rijbaan over richting Osystraat en bemerken op de hoek links het Terminus Hotel. 

                            
Dit hotel lig in het hart van onze stad en in de onmiddellijke omgeving van het Centraal Station, de Zoo en de grote winkelcentra. 
 
          Het aan de rechterzijde gelegen gebouw is het 

              
Koninklijk Atheneum.
 
Deze school, of eerder "temple of education" was één der grootste projecten waarmede het gemeentebestuur een verkiezingsoverwinning behaalde in het jaar 1880.
     Veel van deze projecten (Opera, Gerechtshof, Nationale Bank, enz...) werden gebouwd langs de 10 nieuwe centrale boulevards.
     De 4 brede tuinen, die eens een open ruimte vormden voor het gebouw zijn verdwenen voor het drukke verkeer.
     Het gebouw zelf, alhoewel, heeft zijn originele hoofdingang behouden.   

          We wandelen nu verder langs het gebouw en slaan de eerste straat rechts in, de Pijlstraat, steken deze over en komen op het
"de Conincplein"  
         
terecht.  In het hart van het statiekwartier werd dit driehoekig pleintje gebruikt, in de jaren '60, voor een populaire stop na het uitgaan en voor een snack of "last dance".  Night-time entertainment was hier schering en inslag, wat hinder met zich meebracht voor de bewoners.  Wellicht het kleurrijkste pleintje van Antwerpen.  Naast de Aziatische en Afrikaanse winkels en cafeetjes, vind je hier nog tientalle andere culturen terug.       
   
          Waar nu de stadsbibliotheek gevestigd is was vroeger garage "Permeke".  Er is veel om te doen geweest om deze 'boekerij' van de Lange Nieuwstraat naar zijn nieuwe standplaats te brengen.  De stasbibliotheek nam in ieder geval de naam van "Permeke" over.  

              
                                Stadsbibliotheek Permeke

           Alhoewel hier niet meer zo veel te beleven valt, wordt het toch ook "Het boekenplein" genoemd.  Sinds januari 2005 vindt hier maandelijks een boekenmarkt plaats, en deze sympathieke verzameling kraampjes met oude boeken is ondertussen een heuse klassieker geworden.

           Als we nu het plein verlaten gaan we in de richting van de
 twee "stenen leeuwen"
en komen we in de Antwerpse Chinese hoofdstraat waar men allerlei Chinese winkels en grootwarenhuizen, naast restaurants, e.a. aantreft.  De stads-"Chinatown" heeft de attractie van het Belgo-Chinese volk die van her en der naar hier komen om hun voorraad goederen op te slaan.  Vele niet-oriëntaalse mensen hebben hun weg gevonden naar de exotische supermarkten voor het thuis-kokerellen en het Chinees vuurwerk bij Nieuwjaar.

          Ongeveer in het midden van de straat bevindt zich "de Criée"

               

de roemrijke overdekte markt in de Antwerpse stationsbuurt.  Deze
verbindt de Van Wesenbekestraat met de Van Schoonhovenstraat.

          We verlaten "De Criée" langs de Van Schoonhovenstraat en gaan in de richting van het Koningin Astridplein.  We blijven langs de linkerzijde van het plein.  Kijken even achter ons en bekijken het
"Park Plaza Astrid Hotel" 

              

Park Plaza Astrid Hotel Antwerpen ligt middenin het centrum van de diamantstad en is in 2007 totaal gerenoveerd. Het karakteristieke gebouw waarin het hotel is gehuisvest, is ontworpen door de bekende Amerikaanse architect Michael Graves. U kunt hier gratis gebruik maken van het verwarmde zwembad, de sauna, het Turkse stoombad en de fitness apparatuur. 

Naast het Park Plaza Astrid Hotel is het onderwaterparadijs
Aquatopia

                         

       

gevestigd, een van de nieuwste en spannendste attracties van Antwerpen. Hier kunt u zich onderdompelen in de rijkdom van de onderwaterwereld om te ontdekken wat Moeder Natuur in haar meren en oceanen verborgen houdt. U vindt hier onder meer 10.000 vissen en kunt meevaren met een onderzeeër.

     Wij blijven langs de linkerzijde van het "Koningin Astridplein"

                    

dat een ware gedaantewisseling heeft ondergaan.  Vroeger waren hier prachtige plantsoenen, doch nu is het herschapen in een troosteloos geheel.  Rond het plein waren er in het verleden veel hotels, enkele hebben de tijd nog overleefd, maar ... cinema's en de Billiard Palace
zijn verdwenen en moesten plaats ruimen voor snackbars, een super-markt en andere zaken. 

     We zijn nu werkelijk beland in het "Statiekwartier", dat samen met het de Conincplein, diende als uitgangsbuurt.  Wie kent er nog de instelling "De Lachende Koe" in de Statiestraat ?

    Alvorens we naar de richting van het Centraal Station te gaan passeren wij het "Diamantmuseum". Bekijk de afgebeelde foto en U zult het groene plantsoen van weleer nog opmerken.

         
                 foto - gevel van het Diamantcentrum -
                     (copyright Diamantmuseum)               

De eerste diamanthandelaars vestigden zich in Antwerpen in de 16° eeuw.  Dit museum geeft de hoofdpunten uit de geschiedenis van de diamant en vertelt ons de oorsprong en vooruitgang van deze schitterende steen.  De schatkamer is rijk aan een verzameling antieke en interessante juwelen en in het museum worden regelmatig de hoogtepunten weergegeven wat er zoal gebeurt in de diamantwereld.
     Gelegen in het hart van Antwerpen, ontdek je alle mogelijke informatie over diamant.  Diamant is een magisch woord, dat beelden oproept van rijkdom en macht, van onoverwinnelijkheid en kracht.  Maar tegelijk ook van schoonheid en liefde.  Levendig beeldmateriaal, klank -en lichteffecten ontvouwen in  het museum het proces van het ontstaan van de diamant tot sierdiamant in schitterende juwelen. 
(Bron : gelezen op de site van het Diamantmuseum)

             

          Even verder links in de hoek, bevindt zich de "Zoo", 

           
 de moeite om eens te bezichtigen bij een volgend bezoek.

     We gaan nu langs de zijingang van het "Centraal Station" 
           
           
binnen, dat in 1905 gebouwd werd door bouwmeester Delacensuve.  Neem Uw tijd en bekijk de monumentale trap naar de perrons.  Even verder, naast deze trap, bevinden zich de roltrappen naar de verschillende verdiepingen van de onlangs nieuwe aangelegde perrons.  Dit station met zijn 75 meter

              
hoge koepel heeft eveneens een grote verandering ondergaan.  Op de verschillende aangebouwde verdiepingen komen en vertrekken nu treinen, o.a. de snelheidstrein, waarvan de sporen werden doorgetrokken van onder de stad tot aan de Damstatie.
     Wandel hier eens rond en bekijk de mooie snackbarretjes en winkeltjes die er werden ingebouwd.  Werkelijk het geheel is héél mooi.  In de ondergrondse garage en fietsenstalling is het daarentegen, kil en onaangenaam, en akelig stil.

     We vinden onze weg terug en verlaten langs één van de zijuitgangen het station en komen zo in de Pelikaansstraat terecht, de straat van de diamantairs, vandaar de vele juwlierswinkels.
                       
          Diamonds are forever.  A diamond is a girls' best friend en ga zo maar door.  De eeuwenoude flirt tussen mens en de schitterende steen komt ruim aan bod.  (gelezen in de gidsenbrochure Antwerpen)
          
         We verlaten nu het diamantkwartier en begeven ons op de
 
          
                             De Keyserlei.
 
          Deze winkelboulevard zit diep in het hart van elke Antwerpenaar, die zowel het bioscoopcomplex als de vele restaurants
en cafés weet te waarderen.

                          

        Verder in de lei bevindt zich het shopping center "Century Center", waar verschillende winkels zijn ondergebracht, zoals bv.  Media Markt met zijn ontelbare toestellen en elektronica. 
    
        

         Het bekendste hotel op deze lei is het "Keyser hotel" 

                  

          De Keyserlei wordt ook wel eens vergeleken met de "Champs Elysées" van Parijs in Frankrijk, maar dan in mineur.

          Het belangrijkste feit dateert echter bij het einde van de tweede wereldoorlog wanneer het "Rex-concern" van de heer Heylen getroffen werd door een Duitse V-2 raket waarbij 757 doden vielen.

          Een uittreksel uit de media van die tijd volgt hieronder : 

Cinema REX geraakt door Duitse V-2 raket

 

16 december 1944 - De bioscoop in Antwerpen werd het slachtoffer van de zogeheten vliegende bommen-campagne van de Duitsers. Een V-2 bom verwoestte de volgepakte bioscoop volledig.

De klap zorgde ervoor dat het dak naar beneden kwam en op de toeschouwers viel. Daarnaast ontplofte de ketel van de verwarming, waardoor sommige vastzittende slachtoffers leven verbrandden. In totaal werden 567 dodelijke slachtoffers geborgen. Daarnaast raakten er nog 291 mensen gewond.

De bioscoop en 130 omliggende huizen werden beschadigd door de bom. Naar aanleiding van de bom op de bioscoop besloot de burgemeester om alle publieke evenementen stop te zetten. Hiermee wilde hij voorkomen dat er nog eens met één bom zoveel dodelijke slachtoffers zouden vallen.

In totaal vielen er bij het vierdaagse bombardement op Antwerpen 757 doden.

          Wij hebben nu genoeg vertoefd in het statiekwartier en zijn dus aan het einde gekomen van onze 3° uitstap, die dus eindigt aan de Frankrijklei.

          Volgende maal, de 4° uitstap of wandeling, zal gaan via de Lange Nieuwstraat, één de voornaamste straten van de stad.  Zij telde vanaf haar ontstaan in de 14° eeuw een aantal belangrijke herenhuizen.  Tot in de 19° eeuw bleef ze deze belangrijke residentiële functie vervullen, waarna de kantoorfunctie begon te overwegen.

                                         -o-o-o-O-o-o-o- 

          Genoten van onze vorige uitstap ?  Ja ? Dan gaan we nu eens de Lange Nieuwstraat en omgeving verkennen, wegens de veelheid en schoonheid van haar herenhuizen en monumenten die we zullen tegenkomen.  Vandaag is er nog een beetje van dit schoon bewaard, alhoewel we het meestal achter al dan niet gesloten poorten houden. De moeite om hier eens Uw lichtje op te steken.  Velen zullen deze kant van onze stad niet kennen maar als echte Antwerpenaar
moet men daar toch maar eens rondkuieren.  Het is verantwoord van de Meir over te stappen naar de hiermee gelijklopende Nieuwstraat, want ze deed in aristocratisch opzicht niet ten onder voor de eerste. 
(Bron : Gids voor Oud Antwerpen, George Van Cauwenbergh)              
           
           Daar, waar wij onze vorige uitstap eindigden, nl. de Teniers-
plaats.

               
 
nemen we de draad weer op en vertrekken via de Frankrijklei, links in de richting van het Noorden.

           Onderweg bekijken we nog even, aan de overkant, de "Tower Building" en het "Operagebouw".

           Voor de Kipdorpbrug, aan de "President Building", gaan we links waar we ofwel de Lange Nieuwstraat of de Sint-Jacobsmarkt kunnen nemen.  Op de hoek van deze straten bemerkt men een beeldengroep, opgericht door de broederschap van de "Orde der Allerheigligste Drievuldigheid tot verlossing der kristene slaven", gevestigd in de Sint-Jacobskerk in 1643. 
                   
                                  (foto eigen beheer)
 
Die bevrijding gebeurde niet met het zwaard maar met de portemonnaie, wat ook een afdoend wapen kan zijn.  Links en rechts van de engel een moorse en een blanke slaaf die hun boeien hebben verloren, daarboven de Heilige Drievuldigheidssymbolen.

          Wij nemen echter de Lange Nieuwstraat, na eerst een blik geworpen te hebben in de Jezusstraat waar we het "Veiligheidsmuseum" nog net opmerken.

              
                                       (foto eigen beheer)

           Als één der voornaamste straten van de stad telde zij vanaf haar bestaan in de 14de eeuw een aantal belangrijke herenhuizen.  Tot in de 19de eeuw bleef ze deze belangrijke residentiële functie vervullen, waarna de kantoorfunctie begon te overwegen.   

           In het eerste gedeelte is er niet veel te zien, zodat wij doorstappen tot aan het nr 94 , waar we de voortreffelijk gereconstrueerde gevel, meesterwerk van Jan Pieter van Baurscheit de jonge, grootmeester van de Antwerpse rococostijl bewonderen.

                                
                                   (foto eigen beheer)

          Jan Pieter Van Baurscheit de jonge (1699-1768) bouwmeester van het ICC of voormalig Koninklijk Paleis en het Osterriethuis op de Meir.  Dit huis het voormalig "Hotel du Bois", thans schoolgebouw der Dames van het Kristelijk Onderwijs.

              
                                    (foto eigen beheer)

          Wij stappen verder tot aan de Sint-Jacobsstraat, waar we zowel van in deze straat als van de Lange Nieuwstraat een mooi zicht hebben op de

              
               
                                        Sint-Jacobskerk

Deze massieve toren bestaat uit 5 geledingen en wordt door 2 kleine puntdaken afgedekt.  Op de steunpilaren langs de straatzijde staan monumentale beelden uit natuursteen.  Zij dateren echter van 1921.  Boven het portaal staat een kruisbeeld, dat geflankeerd wordt door de Heilige Maagd en Johannes.  In de kerk vindt men een aantal interessante voorwerpen. 
Zo is er het schilderij "O.L.V. met heiligen"
                                      
uit 1634 van Rubens, maar er zijn ook werken van                    
  Metsys                          Van Dijck                         Jordaens, enz.....
 
          Aan de linkerzijde van de straat is er voor het ogenblik niet veel op te merken, buiten het gebouw dat eens dienst deed als politie-bureau voor de Zone West.

           Juist daartegenover, een boeiend rijtje.  Eerste het Nr 45, het huis Bracht dat in 1586 luisterde naar de smakelijke naam "Bolonia la Grassa" en bewoond werd in 1589 door J.B. Spinola. 

              
                                        (foto eigen beheer)

          Aan de overzijde bemerken wij een gebouw dat vroeger werd 
door de Antwerpenaar gekend was als "Bureau voor Bevolking van de Stad Antwerpen".  Sedert enkele jaren is dit bureau verhuisd naar de Lange Gasthuisstraat. 

                
                                         (foto eigen beheer)

          Na dit gebouw bekeken te hebben, gaan we verder en kijken even in de Borzestraat, waar een zijingang is van de "Handelsbeurs".
Sinds 1531 het centrum van de Antwerpse handels -en geldmarkt.  Deze beurs brandde tot tweemaal toe af.  Langs de zijde van de Borzestraat prijkt boven de ingang, in witte natuursteen, het stadswapen bekroond door een dubbele adelaar en de datering "anno
 1531".

              
                                     (foto eigen beheer)

          Even voorbij de Borzestraat bevindt zich de ingang van de "Schippersbeurs" ,

                    
                                     (foto eigen beheer)

een smal gebouw dat op het einde van de 19° eeuw in neogotische stijl werd opgetrokken.  Op de borstwering en onder de 3 spitsboogvensters werd het Antwerps stadswapen aangebracht,
geflankeerd door de symbolen van de handel, terwijl bovenaan een bas-reliëf van een schip naar de functie van het gebouw verwijst.

          Juist tegenover de Schippersbeurs bevindt zich de Sint-Niklaasplaats.  Wij gaan via de in laat-barok omlijste ingang en komen alzo op het pleintje.  Daar zien wij het oorspronkelijke Sint-Niklaas beeld dat in 1707 op zijn sokkel werd geplaatst. 

                
                                         (foto eigen beheer)

De madonna is ouder en is van ca 1697

                .
                                          (foto eigen beheer)

           De Poppenschouwburg Van Campen

              
                                      (foto eigen beheer)
met zijn populaire voorstellingen en het restaurant (links van ons) brengen hier nog wat ambiance.        
                 
           We steken nu de Sint-Kathelijnevest over en bekijken de beeldengroep op de hoek van de Korte Nieuwstraat, nl. "De Kalvarieberg", die hier sinds 1736 staat.  Men kan de onmetelijke smart op de gezichten op de beelden van de Heilige Johannes en Moeder Gods aflezen.
 
                        
                                         (foto eigen beheer)

          We blijven aan de rechterzijde van de Sint-Katelijnevest en wandelen tot aan de eerste straat rechts, de Beggaardenstraat.  Van hieruit hebben we nog een zicht op een zijingang van de
"Handelsbeurs".

                        
                                         (foto eigen beheer)

           We slaan de Beggaardenstraat rechts in en lopen ten einde tot de Sudermansstraat, waar we links afslaan en bekijken op de hoek, aan de gevel van het gebouw Eiermarkt en de Beddenstraat, het beeldje van "Teun de Eierboer of Teun Koekeloer"
                        
                                          (foto eigen beheer)

           We wandelen nu verder richting Groenplaats en wippen even binnen in het "shoppingcenter GB", met zijn 54 winkels.  

                   

Bij het buitenkomen vinden we onmiddellijk links de ingang van het

Hilton Hotel


         
waarvan men op de Groenplaats een beter zicht op heeft.   

          Wij zijn nu aan het einde gekomen van onze 4° uitstap en hopen jullie terug te zien op de volgende wandeling, die van op de Groenplaats vertrekt en eindigt aan de Ossenmarkt.

                                          -o-o-o-O-o-o-o-                                      

         

          Gezien de auteur van dit blog een echte "zuiderling" is, beginnen wij onze wandeling op het Zuid aan het "Vlinderpaleis"

 aan de Bolivarplaats.  Op deze plaats stond vroeger het majustueuze gebouw van de Zuidstatie gesloopt in het jaar 1963, omringd door      
het zwemdok "'t Zuid", en later werd deze vlakte de "Konijnenwei" genoemd. 

                Wegens de aanleg van de autoweg E-3-Kleine Ring, Kennedy-tunnel en Amamtunnel moest zowel het zwemdok, de statie en "den blok Montignystraat - Brederodestraat" verdwijnen.
          
          Op deze plaats is nu het gigantische appartementsgebouw van Amelinckx ('t Hooghe Huys) .  Van op de trappen van het Nieuw Gerechtshof hebben we een prachtig zicht op de vernieuwde leien.  

         Door het doortrekken van de tramlijn van Lambermontplaats, via Emiel Banningstraat tot aan de Bolivarplaats is er nu onder het Gerechtshof, het eindstation voor de lijnen 4 en 12, die een goede verbinding geven naar het centrum van de stad, respectievelijk naar de Groenplaats en het Centraal Station.
        
- - - - - - - - - - -
Bij het afbeelden van bovenvermelde foto's van het Gerechtsgebouw
hebben wij ons gehouden aan het "recht op beeldgebruik" en vermelden hierdoor de Ontwerper TV RRP/VK/OAP + vermelding van copyright Regie der Gebouwen.
- - - - - - - - - - -

          Eens op tram 4 gestapt begeven wij ons via de Emiel Banning-straat richting centrum stad en passeren de Lambermontplaats,
waar zich het in de volksmond noemende "Stenen bootje" gelegen is.

                   
    

Dit volumineuze monument, dat op 15 augustus 1912 werd ont-huld in aanwezigheid van koning Albert en koningin Elisabeth, toont enkele prachtige bronzen beeldengroepen.  Het middenstuk werd opgevat als een stenen boot, die nu vrije doortocht op de Schelde heeft.  Achter in de boot zit de eerbiedwaardige Lambermont op een bankje in gedachten verzonken.  Zijn politieke suksessen staan zowel in het Nederlands als het Frans in de flankerende arduinsteen gekapt : 1861 herziening van het tolstelsel; 1863 vrijmaking der Schelde; 1874 rechter der onzijdige naties; 1885 erkenning van Kongo; 1890 konferentie tegen slavernij.

          Baron August Lambermont (1819/1905) 
                                  
 
          In Antwerpen zal men hem echter vooral herinneren als de man, die de impuls gaf tot het afkopen van de Scheldetol.

(Bron : tekst van Piet Schepens in "Antwerpse standbeelden)
- - - - - - - - - - -
          We rijden nu verder en belanden op de Leopold de Waelplaats,
in het hartje van het "Trendy Zuid", the place to be, met aan de rechterzijde Het Museum voor Schone Kunsten.     Dit museum is ondergebracht in een prachtig gebouw van Victor Horta, dat om die reden alleen al een bezoek waard is.            

Het museum is opmerkelijk.  De schilder -en beeldhouwwerken omvatten een periode van zes eeuwen, vanaf de periode van de Primitieven tot en met de vorige eeuw. Enkele meesterwerken zijn te bewonderen in de randen van dit blog.
         

Voor het museum bevindt zich de fameuze "diepe fontijn".                                                
 Het is een waterspiegel van de Spaanse kunstenares Christina Iglesias
en stelt een rechthoekige waterbak van 34 bij 14 meter voor.  De vloer wordt bekleed met 2.700 platen in koperkleurige hars, die bladeren voorstellen.  In het midden bevindt zich een spleet, waaruit het water opwelt en weer verdwijnt "zoals eb en vloed", geïnspireerd door de Schelde.  (Tekst overgenomen uit Gazet van Antwerpen).

Aan de overzijde van het museum was vroeger Het Hippodroompaleis gelegen 
                           
                                                       foto archief GvA                                                
       
      In dit gebouw werden talrijke revues opgevoerd en grote circussen wisselden af met wereldwijdeberoemde spektakelgroepen, en men mag zeggen dat het ganse Zuidkwartier bloeide zolang het goed ging met het Hippodroompaleis.

       Wij herinneren ons nog, als kleine jongen, het optreden van "Loewieke Staal" en "Charel Janssens". Sketchen waar naar uitgeke-ken werd.  Ook de circussenmet hun wilde dieren trok menig Antwerpenaar naar dit gebouw.

       Toen later het verval intrad en na jaren van leegstand, nam de wijkbedrijvigheid ook gevoelig af en werd het in 1972 afgebroken.   Nu ten huidige dagen, werden in het afgebroken huizenblok prachtige appartementen en loften gebouwd.
                         
    
                                                           foto archief GvA

Verschillende eethuizen openden hun deuren, alsook de supermarkt Delhaize, zodat men nu spreekt van het  "trendy Zuid", waar het gezellig wonen is.
- - - - - - - - - - -
Via de Volksstraat rijden we nu de Nationalestraat in met op de hoek met de Kronenburgstraat Het Tropisch Instituut<  
         
 waar een 320tal wetenschappers, technici en ondersteunend personeel werken. 
De officiële opening vond echter plaats in 1933.  In 1993 werden het gebouw en de tuin geklasseerd als munument.  
Het Art-Deco interieur van de met arduinen beklede voorbouw aan de Nationalestraat is in de oorspronkelijke staat gebleven.
De tuinen rondom de gebouwen zijn uniek. 

We vervolgen nu onze weg in de Nationalestraat, de vroegere Boeksteeg.  Deze naam vinden wij terug op het hoekhuis Nationale- en  Aalmoezenierstraat, nl. café "Boeksteeg

Een 100tal meter verder aan de rechterzijde van de straat rijden we voorbij de Theodoor Van Rijswijckplaats,   waar "Den Door", poète maudit van een generatie, volksvriend, strijder voor de Vlaame Zaak, verdediger van de Vrije Gedachte", staat te pronken.                                 

 Op 28.8.1864, werd zijn standbeeld gebeiteld door L. De Cuyper, ingewijd in het Antwerp stadspark.  Den Door, zoals hij werd genoemd, stond er in goed gezelschap.  Twee collega's, Frans De Cort en Jan Van Beers, vonden immers ook een plaats in de hoek der poëten van het park.  De arme liereman van het Vlaamse volk zou er echter maar 20 jaar staan.  Men vond dat het beeld een beetje verloren ging tussen al dat lover en verplaatste het naar het pleintje aan de Ijzeren-waag.  Een en ander ging gepaard met een grootse plechtigheid ter ere van de geliefde volksdichter.  Als inzet werd het lied "Vlaanderen" van Van Rijswijck, op muziek gezet door Richard Hol, gezongen door 1.000 leerlingen der stadsscholen onder leiding van Peter Benoit.
Ter gelegenheid van de inwijding van het standbeeld werd ook het pleintje van de Ijzerenwaag omgedoopt in Van Rijswijckplaats.  Dat gebeurde op verzoek van de bewoners, die zelfs pleitten voor de benaming Theodoor Van Rijswijckplaats.  Op voorstel van de nuchtere en zakelijk aangestelde burgemeester Leopold de Wael, werd echter de voornaam weggelaten.... tot in 1976.  Kennelijk oordeelde men toen dat Theodoor te vaak werd verward met zijn neef en burgemeester Jan.  Sedertdien heet het daar volledigheidshalve en duidelijkheids-halve "Theodoor Van Rijswijckplaats".
Hij wordt vaak beschreven als een groot flamingant.  Terecht, want zijn razend populaire hekeldichten, politieke refreinen en volkslie- deren bekampte hij onvermoeibaar Walen en franskiljons en kwam hij op voor de rechten van zijn volk.
Toch was den Door ook een grote fratsenmaker, die een goede pot gerstenat niet uit de weg ging en wiens luchthartigheid niet te temperen viel door armoede of tegenslag.
In 1847 was het plots gedaan met dichten.  Drinken deed hij echter des te meer.  In november 1848 belandde hij in het gesticht aan de Rochusstraat te Antwerpen, waar hij 2 maand later volslagen krankzinnig overleed.
(Bron : tekst van Piet Schepens uit "Antwerpse standbeelden)  
- - - - - - - - - - -
We zetten onze tocht verder en op een 50-tal meter verder bevindt zich de befaamde Kammenstraat, die de laatste jaren omgetoverd werd tot de "modestraat".

Ondertussen naderen wij de Groenplaats. 
Hier kan men gewoon van de tram stappen en even rondkuieren, om dan eventueel te voet of met de tram lijn 4, terug richting zuid te rijden of te voet verder te gaan. 
Hetzelfde kon men bij het begin van deze uitstap, ofwel te voet of met tram lijn 8.
Het is aan jullie om te kiezen.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Wij verkiezen echter de tram lijn 4, en rijden terug door de Nationalestraat, om nu de andere kant van de straat te verkennen of te ontdekken.

Zo komen wij aan het Modepaleis     


Dries Van Noten werd in een kleermakersgezin in Antwerpen geboren in 1958 en volgde een opleiding aan de befaamde Antwerpse Mode Academie. Als student werkte hij free-lance voor verschillende Belgische labels.

In 1985 lanceerde hij zijn eigen lijn en een jaar later verkreeg hij internationale bekendheid en commercieel succes door zijn mannencollectie die hij showde in Londen met de "Antwerpse Zes".

Het Modepaleis, de flagshipstore van Dries Van Noten, opende zijn deuren in 1989. De mannen- en vrouwencollectie en de accessoires worden verdeeld over twee verdiepingen in dit 19de eeuwse gebouw.

Dries Van Noten speelt een grote rol in de hedendaagse modewereld. Hij heeft showrooms in Milaan en Parijs en winkels in Hong Kong en Tokyo.

Hij gaat zeer intuïtief te werk, weet wat de actieve man en vrouw met een individuele stijl wil en heeft een voorliefde voor textiel en patronen. Hij bezit een artistieke gevoeligheid en heeft oog voor detail. Zijn kleding is naturel en geraffineerd.

Van Noten haalt inspiratie uit verre landen: India, Marokko, China en Egypte, alsook uit vervlogen tijden: de jaren twintig en veertig.

De ontwerper is gekend voor zijn innoverend gebruik van exclusieve stoffen en zijn schilderachtig gebruik van kleuren. Tegengestelden trekken elkaar aan en werken in op kleuren, texturen en patronen. Gewichtloze lagen accentueren de pure vorm en sensualiteit.
(Bron : Internet "100 Ideeën - Mode, wastips, vlekkengids, kleuradvies, ...)

De straat bezijden het Modepaleis noemt zich Drukkerijstraat,          
 
deze loopt onmiddellijk tot aan de Vrijdagmarkt.  Doch deze plaats zal later in een andere wandeling besproken worden.  In de Drukkerijstraat is niet veel te beleven, alhoewel hier het majustueuze stadsmagzijn was gevestigd.  Op deze plaats wordt nu een bouwproject ontwikkeld onder de naam Gulden Poort.  De koper
moest de neo-renaissancegevel bewaren en renoverenen moesten
minstens 1,85 miljoen Euro er voor veil hebben.    

13 luxe appartementen, waarvan 3 duplexen

Het project “Guldenpoort” is dus gelegen in het woonblok omsloten door de Korte Ridderstraat, Augustijnenstraat, Steenhouwersvest en de sinds 1880 aangelegde Drukkerijstraat. In de 16 de eeuw, de Gouden Eeuw van Antwerpen, stond hier het stadspaleis van de bankiersfamilie Fugger. Van 1677 tot 1860 stond hier het klooster van de zusters norbertinessen.

De naam “Guldenpoort” verwijst naar de “Gulden Brug”, de brug over de Steenhouwersvest in het verlengde van de Drukkerijstraat naar de Vrijdagmarkt. Van deze brug werd gezegd dat de leuningen verguld waren. In navolging van de wederopstanding van de modebuurt is het daarom geschikt te verwijzen naar de Gouden Eeuw en de vernieuwde aantrekkingskracht van deze buurt waarin project “Guldenpoort” een bevoorrechte ligging geniet.

We begeven ons nu verder richting zuid en bemerken op het pleintje een figuurtje uit het folkloristische Sint-Andrieskwartier, nl.

 Frans de Neus                     

        Frans was een grote kerel die bang was van werken.  Frans was niet getrouwd en sliep steeds gekleed op wat zakkengoed.  Hij dacht er niet aan de handen uit de mouwen te steken als hij nog enkele franken op zak had.

     In de Spiegelpoort van de Nationalestraat bevond zich de stapelplaats van houthandelaar Blanckaert.  De café's in de buurt
hadden daarna aan hem een goede klant.  Frans leed namelijk aan chronische dorst die hij probeerde te lessen met romers "Pinard", een soort rode wijn.  Vaste klant was hij in het "Pinardkot" op de hoek van de Lange Vlierstraat en het pleintje aan de Nationalestraat.

     Als Frans in het "Pinardkot" honger kreeg, kocht hij een pak fritten met pickels en een worst.  Of hij haalde in de Steenbergstraat
een "gardevil", een gerookte haring die hij met vel en graten naar binnen slokte.  Natuurlijk werden fritten of "gardevil" flik doorgespoeld met enorme hoeveelheden "Pinard".

     Ook hielpen de lossers en de laders van Blanckaert elkaar aan eten.  Zo had Jef, de chauffeur, Frans de overschot van aardappelen met stoofkarbonaden aangeboden.  Die had hongerige Frans gretig aangenomen.  Hij at alles likkebaardend op zonder te merken dat Jef de aardappalen en de karbonaden had opgemaakt met stampte rode baksteen en roet van de kachel.

     Eens wilde Frans de Neus een biefstuk braden.  Terwijl deze op
het gasvuur in de pan lag, was Frans in slaap gevallen.  Plots werd hij wakker door een brandgeur.  Hij probeerde het vuur te blussen en zocht naar een fles water, maar hij goot er per vergissing een fles petroleum over.  Toen het brandje heviger begon te laaien wierp hij er zijn jas over om het te doven.  Toen men Frans de Neus maanden later tegenkwam rook zijn jas nog naar verbrand goed.  Hij blijft in de herinnering als één van de stevigste Pinard-drinker uit het Sint-Andrieskwartier.

In de Nationalestraat waren vroeger ook 2 cinema's gevestigd, nl. Ciné "Kinox" en "Peter Benoit", doch van deze zalen is op het huidig ogenblik niets meer te merken.  Alleen op de plaats waar Ciné Kinox,gevestigd was verwijst nog een naam naar deze instelling, nl.
Café Kinox.

We verlaten nu de Nationalestraat en begeven ons in de Geuzenstraat.
We zien recht op het standbeeld "Schelde Vrij"

                                               

Dit indrukwekkend 20 meter hoog  monument "Schelde Vrij" kwam tot stand ingevolge de afschaffing van de Scheldetol op 12 mei 1863.  Het werd eerst onthuld op 14 augustus 1883, 20 jaar na de afschaffing van de Scheldetol.  Helemaal bovenaan troont Neptunus met zijn drietand (de uitvinder van het "ferket", zeggen de Sinjoren wel eens oneerbiedig).  De god van de zee werd gebeeldhouwd door Jaak De Braekeleer, die ook Mercurius voor zijn rekening nam.  De derde figuur van de groep, de vrouw die Antwerpen voorstelt, is van Frans Joris.  De leeuwen en de medaillons van Louis Dupuis.  Verder staken Malvaux en Van Os ook nog een beitelend handje toe.  Eeen voorbeeld van skulpturaal teamwork.  Het ijzeren hek en de knappe lantaarns zijn van L. Suetendaal.
(Bron : tekst van P. Schepens uit "Antwerpse Standbeelden"

Verder in de straat, nl. De Vrièrestraat bemerken we het Raamtheater
waar een professioneel theatergezelschap optreedt.

Het beschikt in Antwerpen over 2 zalen "'t Klein en 't Zuid".
Het begon allemaal met een groepje van enkele KNS-collega's die - uit onvrede met het KNS-beleid - nieuwe wegen wilde bewandelen.  Een theater waar jonge acteurs samen met geroutineerde spelers zouden kunnen werken voor een breed publiek, maar in een kleinere ruimte. Het nieuwe theater moest "een raam voor nieuwe theaterideeën, worden, een Raamtheater.

We naderen nu terug de "leien", waar men rechts in de verte de vleugels van het Vlinderpaleis kan opmerken, plaats waar onze uitstap begon.  Links hebben we nog een beter zicht op de vernieuwde leien.

Wanneer we de Brederodestraat inslaan, gaan we op weg naar ons eindpunt.  En om deze eerste uitstap of wandeling af te sluiten, gaan wij de woorden van Bredero eens aanhalen : "het kan verkeren"  .

Wij hopen dat U genoten heeft en verwachten jullie op onze tweede uitstap.

                                          -o-o-o-O-o-o-o- 
                                                                                     

          De vorige uitstap begon uitzonderlijk op het Zuid met als tussenstop de Groenplaats, wegens haar ligging midden in de stad en omdat het gemakkelijk te bereiken is met het openbaar vervoer.   En... wie met de auto komt kan, indien er plaats is, zijn auto kwijt in de ondergrondse garage.

           De Groenplaats was vroeger langs alle kanten omringd door een sluitingsmuur rond het aldaar gelegen kerkhof Onze-Lieve-Vrouwe. 

                            

           Deze plaats staat voor gezelligheid, toeristen die er rond-kuieren, terrasjesbezoekers, jongelui die rondhangen rond het
standbeeld van Rubens

                         
                                        (foto eigen beheer)
de duiven die er vrolijk rondhuppelen en op sommige dagen kan men er genieten van de muziek voortgebracht vanop de kiosk.  In één woord "gezelligheid" is er troef. 

                                    

           De blikvanger is echter het prachtige zicht op de O.L.V.-
kathedraal en centraal het standbeeld van Rubens.                             
             
           Rond dit standbeeld is er heel wat te doen geweest.  Omtrent 1843 versiert het wel de Groenplaats, maar het heeft een hele tijd geduurd alvorens men een geschikte plaats voor het beeld van de grootste aller Vlaamse schilders gevonden had.  Men wilde het op het toenmalige Burchtplein, anderen wilden het weer elders.  Toen men het tenslotte wilde onthullen op het Burchtplein bleek het dat de gieterij niet klaar was en men onthulde dan een voorlopig plaasteren model.  Toen men met het bronzen beeld aankwam viel het van de wagen.  Zodat men met onze Rubens nog al wat last heeft gehad voor hij goed en wel op zijn voetstuk stond.
            Rubens staat er afgebeeld in de kledij van ambassadeur en heeft enige zinnebeelden der schilderkunst aan zijn voeten. 
(Bron : gelezen in het werk "Antwerpse Standbeelden" - tekst van 
Piet Schepens).              

           Ondergronds is er het Metrostation "Groenplaats", waar de trams in alle richtingen van de stad, en Linkeroever, vertrekken.  Tevens kan men er via de roltrappen het GB-warenhuis bezoeken en kan men op het gelijkvloers rondneuzen in de talrijke winkels in het winkelcentrum.
                      
Wij blijven echter bovengronds en nemen  de Schoenmarkt. 
Onmiddellijk aan de rechterzijde op de hoek met de Geefstraat zien we een gebouw waarvan de meeste Antwerpenaren het bestaan niet
kennen

                  
     
Dit eerbiedwaardig bisschoppelijk paleis tart de moderne tijd van supermarkten en dergelijke. Tot in 1878 vergaderden de Belgische Provinciegouverneurs hier en voor het eerst ook de Provincieraad, waarvoor zelfs een zaal voor werd geïnstalleerd.  In deze vergader-zaal, uitgerust met de stoelen van de eerste Belgische Senaat, zetelde tijdens de eerste wereldoorlog het Duits Krijgsgerecht.

We vervolgen onze weg in de richting van de Meirbrug - door de
Kerckhofstrate, Tien Gebodenstrate (naar huizen Eerste Gebod, Tweede Gebod, enz...), rue Bonaparte, rue de la Préfecture.  Kunt U nog volgen ?  Allemaal benamingen voor dezelfde Schoenmarkt
(Bron : gelezen in Gids voor Oud Antwerpen van George Van Cauwenbergh).

Een weinig verder gaan we op Pelgrimstocht in het nummer 8, het
"schoenmakerskapelleke"

                        
                                         (foto eigen beheer)

De Antwerpenaren gaven het kapelleke 
deze naam omdat de beoefenaarsters van het oudste ambacht hier bij voorkeur kwamen mediteren.

Schuin links zien we een betonnen mastodont van 87,50 meter hoogte (andere informatiebronnen spreken van 87 meter) uit de grond rijzen. 

                         
                                          De Boerentoren
 
Vanaf 1928 het bankgebouw van de Kredietbank met zijn kubistische toren, de eerste wolkenkrabber van Europa.  De bank moest het vooral van landbouwers hebben en de Sinjoor doopte hem al onmiddellijk als "Boerentoren".  Op sommige dagen kan men het gebouw betreden tot de hoogste verdieping waar men een prachtig panoramisch uitzicht heeft over de stad.  Op het gelijkvloers worden er regelmatig tentoon-stellingen gehouden. 

     Wij vervolgen nu onze weg en laten de Eiermarkt links liggen en
steken de St.-Kathelijnevest over.  Op deze hoek met de Meir was vroeger het gebouw van de "Compagnie Maritime Belge", doch dit gebouw werd onlangs afgebroken en op dezelfde plaats is nu een prachtig complex verrezen met lofts en op het gelijkvloers verschil-lende gekende winkels, zoals "U nited Brands", "Men at Work" en
"E-sprit".

     Nu zijn we op de zéér befaamde Meir, de winkelstraat bij uitstek
belandt.  Hier kan men 's namiddags, bij mooi weer, over de koppen lopen, dit in tegenstelling met 's avonds, dan is er geen "kat" te zien.

     De Meir, "Mere of Meyr" komt voort van een moeras of stilstaand water, een poel dat zich in de nabijheid van de Huidevettersstraat bevond.

     Volgens ingenieur-architect Hans Janssen van EAP architecten-bureau is de Meir : "in feite meer dan zomaar een winkelparadijs.  Ook architecturaal is de straat een unieke belevenis.  Dat komt omdat ze een vrijwel aaneengesloten geheel vormt van chique, statige gevels die in verschillende, grote bouwstijlen zijn opgetrokken"".
     (gelezen in Zone-03 dd. 5 t/m 18 dec. 2007)

     De statige herenhuizen van vroeger werden omgetoverd tot warenhuizen en winkels.  Aan onze rechterzijde bemerken we een gezellige gaanderij de "Meir's Square". Te midden van deze galerij bevindt zich  "Mendy's" , 
 
                 
                                           (foto eigen beheer)

waar men van alle drukte gespaard blijft en rustig iets kan drinken of eten.  Zij loopt door tot in de Huidevettersstraat.

     Ongeveer naast boekhandel "de Slegte" was vroeger het Sint-Jans-Berchmanscollege gevestigd.  Dit gebouw bestaat niet meer en binnenkort verrijzen hier 15 luxeappartementen boven 2 duplexpan-den.  Traditie gaat dus plaats maken voor een "trendy" toekomst.  Het oorspronkelijk gebouw uit 1889 dat zicht bevindt aan de achterzijde is bijna integraal gebleven.
 
     Aan de overzijde volgt de ene winkel naast de andere zich op en heeft men geen ogen genoeg om rond te kijken.

     Ondertussen zijn wij belandt aan de prachtige gebouwen waar res-
pectievele "De Fortis Bank"
 

              
                                        (foto eigen beheer) 

en "Het Koninklijk Paleis" zijn gevestigd.


              

     Voor dat het Koninklijk Paleis zijn bestemming kreeg, stond het in de Antwerpse geschiedenis bekend als het "Hotel van Susteren" naar de bouwer van dit huis.  Peter van Baurscheidt was er de bouwmeester van.  De voorgevel, die men algemeen als één der schoonste van gans het land beschouwt, is geheel opgetrokken in Bentheimer zandsteen.
die zeer fijn van korrel is en nu, na 2 eeuwen, een weergaloze schone tint gekregen heeft.  De steenblokken zijn ook zeer merkwaardig door hun uitzonderlijke afmetingen.

     Als we nu de hoek omdraaien bevinden wij ons op de "Wapper". Bekijk even de prachtige "Arend". 

            
                                      (foto eigen beheer)
 
 Spijtig genoeg is de fontein in de winter niet in gebruik en blijven de terrasjes van Café "Bistro" ongebruikt. 

Rechts van ons zien wij nog een prachtige gevel, nl. de zijgevel van de Fortis Bank van de Meir.

             
                                        (foto eigen beheer)

     Aan de overzijde ligt daarentegen het "Rubenshuis" 

                               
                   
     Op 1 november 1610 kocht Pieter Pauwels Rubens een pand gelegen aan de Vaartstraat op de Antwerpse Wapper, om er een eigen woning en atelier in te richten, naar eigen ontwerpen.  Het duurde wellicht nog tot in 1615 vooraleer hij de woning kon betrekken, maar hij bleef er wonen en werken tot aan zijn dood op 30 mei 1640.

     Men betreedt het pand via de grote poort en men belandt op de binnenkoer.  De blikvanger is onbetwistbaar de majestatische,
barokke portiek,  die de binnenkoer afsluit van de tuin,
                          
 en het eigenlijke woonhuis met het atelier verbindt.

     We keren nu op onze stappen terug naar de Meir en blijven even verpozen aan de overkant van de straat waar men een prachtig zicht heeft op de gevel van het huis dat in de 19° eeuw ten onrechte voor de woning van Rubens werd gehouden, maar wel aan zijn familie langs moeder's kant (Maria Pijpelinckx) toebehoorde.  Het bovenste gedeelte werd behouden maar in de loop der tijden veranderde het gelijkvloers van supermarkt "Priba" tot kledingzaak "W.E.".    
 

                   ( foto eigen beheer) 
 
     Juist naast dit gebouw was vroeger de "gasmaatschappij" gevestigd, waarvan de ruimten nu oordeelkundig benut werden door de kleding-
zaak "Zara"
  
                       
                                      ( foto eigen beheer)

     En wie herinnert zich nog cinema "Roxy" ?  Deze zaal bevond zich waar nu de "C & A" gevestigd is.

     Juist aan de overzijde, op de hoek met de Eikenstraat, bevindt zich het "Osterriethhuis", ook wel Hotel van Susteren-du Bois genoemd

           
wordt terecht beschouwd als een van de mooiste oude patriciërshuizen van de metropool en als een van de meest karakteristieke voorbeelden van de rococostijl in onze streken.

Het Hotel is het laatste grote werk van de Antwerpse architect Jan Peter van Baurscheit de Jonge (1699-1768). In 1749 kreeg deze de opdracht van weduwe Melchior Jozef van Susteren, geboren Régine-Thérèse du Bois, om een oud herenhuis gelegen op de Meir te verbouwen en uit te breiden. Voor die tijd behoorde dit gebouw toe aan Geronimo en Alonzo d'Espinoza, die het in 1560 hadden gekocht. Later, in 1649, werd het huis eigendom van Jacomo Carenna, een rijke Milanese handelaar en kunstliefhebber. Deze gaf het interieur een weelderig uitzicht.

      Naast de "C & A" bevindt zich de vernieuwde "Stadsfeestzaal" die 7 jaar geleden afbrandde (2000).  De buitengevel werd bewaard en gerestaureerd, evenals de binnenzijde.  Het is het "pareltje" van de Meir.

           

       Deze zaal zal door vele oude sinjoren wel in hun geheugen gegrift blijven als de zaal waar alle stadsscholen hun einddiploma van het Lager Onderwijs moest halen, wat gepaard ging met menige commotie

                                 

       Het stadsbestuur heeft hier werkelijk iets moois gepresteerd.  Het
interieur is gewoon prachtig en gezellig.  Bij het binnenkomen van de zaal wordt men overweldigd door het prachtig plafond.  In het midden is er een rondpunt, een bar waar men rustig kan verpozen en langs alle
zijkanten werden winkels ingevoegd.

         
                                     (foto eigen beheer)

       Via de monumentale marmeren trap

          
                                      (foto eigen beheer)

komen we op het balkon waar eveneens winkels en zelfs een restaurant werd geopend.  Van hieruit heeft men nog een mooier zicht op het
interieur.

         
                                   (foto eigen beheer)

       Langs de roltrappen belanden wij bij supermarkt "Delhaize" en megawinkel "Saturn", en nog vele andere winkels;

       Er werd zelfs een uitgang voorzien naar het Hopland, wat goed gezien is, want van hieruit kunnen we de moderne winkels bekijken vooral de verder gelegen Schuttershofstraat.  Een straat waar men tegenwoordig wil zijn.

       We stappen nu verder in de richting van de Frankrijklei en bekijken even het standbeeld van "Antoon Van Dyck"

                     

                                     (foto eigen beheer)

1951: Het standbeeld van Antoon Van Dijck, sinds 1901 opgesteld    
in de 'Geuzenhofkes' (Franklin Rooseveltplaats) wordt daar weggenomen en zal tot midden jaren zestig in het stadsmagazijn aan de Desguinlei 'opgeborgen' staan. Na een verblijf op een privédomein in Schilde wordt het beeld in 1982 voor restauratie teruggehaald. Op 9 juni 1983 zal het onthuld worden op de Meir. Allereerst was dit werk van beeldhouwer Leonard De Cuyper (1808 - 1891) op de 'Museumplaats' ingehuldigd (15 augustus 1856).
(Bron : Kroniek 008 - Antwerpse geschiedenis).
 
       Kijk ook even naar het standbeeld op de hoek van de Jezus -en Leysstraat, nl. dit van Lodewijk van Bercken,

                         

die vanop jeugdige leeftijd in 1476 een middel uitvond om diamant te bewerken.  Een standbeeld dat bezwaarlijk een blikvanger kan genoemd worden, want het prijkt op de eerste verdieping van het hoekhuis.  Diamant is reeds van oudsher een bron van Antwerpens welvaart.

Van op deze plaats hebben wij een prachtig zicht op de Leysstraat  met de goudgele beklede gevels.  Wij stappen verder in de richting van de Teniersplaats waar  

               "David Teniers" hier zijn plaatsje wel bekomen heeft.

              

Schilder van de levensvreugde, was de stichter van de Antwerpse akademie.  Het standbeeld werd gemaakt door Jaak Ducaju, leeraar
aan de akademie. 

          Bekijk ook eens de prachtige gebouwen op de beide hoeken van de Tabaksvest.

              
       Nu zijn we aan het einde gekomen van onze wandeling.  Toch raden wij U aan om nog even vanop De Teniersplaats de 2 prachtige gebouwen te bewonderen op de hoeken van de Tabaksvest.  Een
knap stukje bouwkunst.

       Wij hopen dat U wat genoten heeft van deze wandeling en hopen jullie terug te zien op onze volgende wandeling, die zich het meest zal
situeren rond het "de Conincplein" en het "Statiekwartier".

                                            -o-o-o-O-o-o-o-