Deze dag is de eerste dag van de rest van ons leven! En als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat. Disclaimer: alle overeenkomsten met bestaande toestanden of personen zijn louter toevallig!
14-06-2013
Lotgenoot
Tot mij sprak deze middag op een terrasje iemand die zo'n tweehonderdvijftig jaar geleden ongeveer hetzelfde ervaarde als ik nu. Gekwetst, alleen achtergelaten, niet begrepen willen worden. De man schreef er een boek over. Een boek dat ik leende in de bibliotheek, gewoon afgaand op de titel. Niemand die wilde/wil luisteren naar zijn/mijn visie op de feiten. Gretiger roddels geloven dan zelf de moeite nemen om de waarheid te achterhalen. En masse samen de enkeling veroordelen en in de modder duwen. Het zal des mensen zijn zeker?
Met de Dochter en de Jongste ging ik deze middag een Bretoense boekweitpannenkoek eten. De Bretoense meubeltjes en het servies, traditioneel beschilderd in Quimper, het gaf een beetje een vakantiegevoel. Zij genoten ervan, praatten en plaagden luidruchtig zoals normaal is voor jonge mensen van hun leeftijd, nog niet te erg getekend door het leven, nog vol enthousiasme, nog gelovend in het goede van de mensheid. Dat het nog lang zo mag blijven voor hen. Mijn gedachten dwaalden echter voortdurend af, ik stelde mezelf voortdurend in vraag. Zijn de beschuldigingen van de ex-BesteVriend, die ik deze middag even vluchtig had opgemerkt in de stad, aan mijn adres terecht of het resultaat van zijn geestesgesteldheid? Het tweede natuurlijk, maar die bevinding mildert mijn pijn echter niet. Ik heb immers iemand ten volle vertrouwd en die iemand heeft daar serieus misbruik van gemaakt, en erger.
De schrijver, lotgenoot van drie eeuwen geleden, is nog jaren blijven leven, alleen, zijn overpeinzingen getrouw aan het papier toevertrouwend. Ook hij vond troost in de natuur en in de godsdienst. Zijn dat dan inderdaad de enige stevige steunpunten in deze wereld?
Ik vroeg me af: wat is erger? De roddelaar of de meute die zijn verhalen gulzig en kritiekloos opneemt, gelooft en alsmaar dikker gekleurd verspreidt?
Ja, het hele gebeuren heeft me dieper geraakt dan ik eerst dacht, zo blijkt. En toch leef ik verder. Vallen? Niet erg. Opstaan verdorie en verder doen!
Zucht. Verder doen. Weer eens diep ademhalen en verder leven. That's life!
BlancheFleur.
Reacties op bericht (1)
14-06-2013
Leuk!
Leuk om te horen dat je gezellig met twee van je kinderen uit bent geweest.
Liefs,
Hetty
14-06-2013 om 22:28
geschreven door Hetty
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek